Jólasaga: Gamla jólatréð

Það var einu sinni jólatré sem var búið að þjóna eigendum sínum vel og lengi, svo lengi að öll börn fjölskyldunnar sem voru 7 talsins mundu ekki eftir neinu öðru tré. Tilhlökkunin var alltaf mikil hjá krökkunum þegar tréð var tekið niður af háaloftinu og pabbinn dustaði rykið af gömlu pappaöskjunum sem skrautið var geymt í. Í þessum öskjum var fallegt skraut, marglitar glitrandi kúlur, litlar bjöllur, pokar með gömlum jólasveina-og helgimyndum á. Þetta skraut var búið að vera til jafnlengi og tréð, öll börnin áttu svo fallegar minningar í sambandi við skrautið og gamla góða jólatréð.

Það var kominn desember og jólaundirbúningurinn í fullum gangi. Laufabrauðið hafði verið steikt og búið að koma því á sinn stað í búrinu. Kortagerð og jólaföndur voru á lokastigi, ilmurinn af piparkökunum og öllum hinum smákökunum var dásamlegur.

Uppi á háaloftinu beið jólatréð. Það vissi alltaf að þegar jólastjarnan var komin á Kaupfélagið, nálgaðist sá tími sem tréð fengi að njóta sín. Uppi á háaloftinu var lítill gluggi sem sneri að Kaupfélaginu. Inn um þann glugga skein alltaf yndisleg jólabirta í desember. Það var sú birta og ómurinn af söng jólasveinanna sem sungu fyrir börnin á svölum Kaupfélagsins sem kom jólatrénu í gott hátíðar-og jólaskap.

Dagarnir liðu hratt í jólaundirbúningnum. Heimilið var að verða tilbúið fyrir jólin, krakkarnir voru komnir í frí úr skólanum fyrir nokkrum dögum, þau höfðu verið dugleg að laga til hjá sér og hjálpa mömmu sinni við ýmislegt sem þurfti að gera fyrir þessa miklu hátíð ljóss og friðar.

Þorláksmessudagur rann upp. Veðrið var virkilega fallegt. Um nóttina hafði snjóað og úti var ofurlítið frost. Allir voru ánægðir þegar þeir litu út, allt var svo hreint , fallegt og jólalegt um að litast.

Yngstu börnin fóru út að leika sér en þessi eldri voru að hjálpa til. Öllum fannst þessi dagur svo lengi að líða og allir voru spenntir.

Dagurinn leið samt áfram og var að kveldi kominn. Það var einmitt á Þorláksmessukvöld sem fjölskyldan var vön að skreyta jólatréð. Þetta var eitt af því sem krökkunum þótti einna mest spennandi og hátíðlegt fyrir jólin.

Klukkan átta þegar allir voru búnir að borða og frágangi eftir matinn lokið fer pabbinn út og sækir þar tré, nýhöggvið grenitré sem hann hafði komið með um leið og hann kom heim úr vinnunni. Hann var líka með lítinn kassa undir hendinni. Í honum var mikið af fallegu nýju jólaskrauti sem hann hafði keypt fyrr um daginn.

Yngri krökkunum fannst þetta mjög spennandi, og þeim eldri líka en samt fannst þeim eins og eitthvað væri að, mamman varð mjög hissa. Pabbinn setti tréð inn í stofu, festi það svo í fótinn og allir hjálpuðu til við að koma nýja glitrandi skrautinu á. Í kassanum voru rauðar og grænar kúlur, litlir sætir jólasveinar og stjörnur. Allt var þetta til þess að hengja á nýja tréð.

Þegar allt var komið á tréð,vafði pabbinn að síðustu langri hvítri lengju utan um tréð. "Jæja," sagði hann, "þá er tréð orðið fallegt og virkilega jólalegt." Jú vissulega var tréð mjög fallegt og jólalegt , en eitthvað vantaði samt hugsaði mamman með sér.

Nú var komið að háttatíma á þessu Þorláksmessukvöldi. Þegar klukkan sló tólf , voru allir sofnaðir. Aðfangadagur þessi yndislegi dagur sem allir biðu eftir,byrjaði eins og dagurinn áður, bjartur, fagur og bætt hafði lítið eitt á snjóinn sem gerði jólin enn hátíðlegri.

Krakkarnir drifu sig á fætur, þau gátu ekki sofið lengur fyrir spenningi. En það var eitthvað sem vantaði fyrir þessi jól, þeim fannst það bara en voru ekki viss hvað það var. Krakkarnir fóru út að leika sér. Einn strákurinn sem var 11 ára hitti vin sinn úr næstu götu, þeir fóru að leika sér saman, bjuggu til snjókall á meðan ræddu þeir um jólin. Vinurinn var ekki mjög spenntur fyrir jólunum. Mamma hans og pabbi voru svo fátæk, þau áttu til dæmis ekki neitt jólatré, einnnig yrði lítið um gjafir þessi jól. Þegar þeir höfðu lokið við snjókallinn sem þeir kölluðu Snæfinn, var kominn hádegismatur.

Í matartímanum sagði strákurinn frá öllu saman með vin sinn. Eftir matinn þá kallaði pabbinn alla inn í stofu. Hann bað alla að setjast og hlusta á sig. Hann spurði alla að því hvort þau vildu ekki gefa stráknum í næstu götu og fjölskyldu hans nýja tréð og nýja skrautið og þau mundu nota þeirra gamla góða tré. Júhhh sögðu allir og krakkarnir stukku í fangið á pabbanum. Fallegt bros færðist yfir andlit mömmu.

Nú varð uppi fótur og fit. Pabbinn og strákurinn sem átti vininn tóku nýja tréð og fóru með það til vinarins ásamt peningum í poka sem strákurinn hafði hrist úr sparibauknum sínum. Vinurinn og hans fjölskylda urðu mjög glöð og sögðu að þetta væri besta jólagjöf sem þau hafi nokkurn tíma fengið. Mamma vinarins þakkaði þeim vel fyrir með tárin í augunum.

Nú var farið og opnað uppá háaloft til þess að sækja tréð, þeirra ekta jólatré og allt skrautið sem þeim þótti svo vænt um. Um miðjan dag var búið að skreyta tréð , það var dásamlega fallegt og allir voru komnir í sitt besta jólaskap, undir öllu fallega skrautinu brosti svo gamla góða tréð.



Höfundur er Júlíus Júlíuson. Sagan er fengin af Jólavef Júlla.