Mikil goðsögn kveður þennan heim

Breski stórsöngvarinn Joe Cocker kvaddi þennan heim í fyrradag af völdum krabbameins, að sögn fréttastofu BBC.

Hann fæddist árið 1944 og ólst upp í Sheffield á Englandi. Cocker hóf að láta að sér kveða á sjöunda áratug síðustu aldar og komst í fyrsta sæti breska vinsældalistans með flutning sinn á Bítlalaginu, With a Little Help From My Friends árið 1968. Hann söng einnig þekkt lög á borð You Are So Beautiful eftir Billy Preston og þá vann hann bæði til Óskarsverðlauna og Grammy-verðlauna árið 1983, þegar hann söng lagið Up Where We Belong, í dúett með söngkonunni Jennifer Warner.

Cocker sendi frá sér yfir tuttugu hljóðversplötur á ferlinum og átti afar glæstan feril. Hann kom meðal annars fram í Laugardalshöll árið 2005. Hans síðustu tónleikar fóru fram í London í fyrra eftir vel heppnað tónleikaferðalag.

Fjöldi þekktra tónlistarmanna vottaði honum virðingu sína á samfélagsmiðlunum og má þar nefna einstaklinga á borð við Steven Tyler úr Aerosmith, Bryan Adams og Bítilinn Ringo Starr. Hann komst í kynni við nokkra Íslendinga, þar á meðal þá Björgvin Halldórsson, Einar Bárðarson og Gunnlaug Briem.

Einar Bárðarson

„Joe Cocker kom hingað til Íslands á mínum vegum og hélt tónleika í Laugardalshöll 1. september 2005. Tónleikarnir voru frábærir og stóðst hann væntingar aðdáenda sinna sem margir höfðu beðið síðan nítján hundruð sextíu og eitthvað til að berja hann augum.

Mér er minnisstætt frábært viðtal sem Andrea Róbertsdóttir tók við hann á 1919 hótelinu fyrir Stöð 2. Hann var, eins og allar alvöru stjörnur eru, algjör öðlingur og vinsamlegur við alla hvort sem hann ræddi við rótarana, tónleikahaldarann eða aðdáendurna, allir voru jafnir.

Við töluðum talsvert saman en samt ekkert meira en gengur og gerist með samskipti okkar tónleikahaldara við erlenda listamenn. Maður er til taks og skrafs og ráðagerða en maður er ekkert trufla fólk eða ónáða yfir smáhlutum. Hann áritaði fyrir mig mynd sem ljósmyndari Morgunblaðsins hafði tekið daginn fyrir tónleikana með sérstakri kveðju og þakklæti. Mér þótti vænt um það.

Þessi einlæga auðmýkt og yfirvegun hafði áhrif á mig. Maður er aldrei of oft minntur á það að frekja, fordómar og yfirgangur eru smáborgaraleg hegðun og sæmir engum.

Það er sannarlega gaman að hafa á ferlinum fengið tækifæri til að kynnast svona flottum söngvara og um leið að gefa Íslendingum tækifæri til að sjá hann syngja hérna heima. Blessuð sé minning hans en minningin, eins og rokkið, lifir!“

Gulli Briem

„Joe Cocker og Mezzoforte léku á sama festivali í Sviss 1985. Það var magnað að fylgjast með kallinum á sviði sem baksviðs. Hann var að koma beint úr fangelsisdvöl fyrir óreglu og þaðan rakleiðis í gigg.

Hann þurfti stuðning tveggja tröllvaxinna rótara til að komast inn á svið í gegnum æsta aðdáendur sem höfðu komist baksviðs, fyrir utan að vera talsvert við skál. En þegar Cocker byrjaði að syngja var ekki um að villast að þarna fór einn flottasti barki poppsögunnar.

Við unglingarnir í Mezzo fylgdumst svo með þegar goðið vék sér bak við risa Marshall-magnarastæðu, kastaði hressilega upp í fötu sem rótari var með tilbúna, beint inn á svið aftur og kláraði lagið. Unaður að sjá svona menn að störfum eins og Rúnar Júlíusson hefði sagt.“

Björgvin Halldórsson

„Ég var svo heppinn fyrir mörgum árum að hitta hann í borginni Lyon á ferð okkar frá Ítalíu. Þar sat hann í horninu á hótelinu okkar, Cour des loges og dreypti á vínglasi. Ég gaf mig á tal við hann þarna um kvöldið sem endaði með skemmtilegu spjalli til 5 um morguninn yfir viskíflösku. Við ræddum um allt milli himins og jarðar. Hann sagði mér margar sögur af kollegum sínum úr bransanum.

Ég spurði hann sérstaklega um handahreyfingar hans sem þóttu mjög spastískar. Margir héldu að hann væri að spila á loftgítar, en það var ekki rétt. Hann byrjaði í bransanum sem trommari og þess vegna hreyfði hann höndina eins og hann gerði þegar hann söng.

Hann var ljúfur og skemmtilegur maður sem var búinn að lifa rokkstjörnulífi frá frægðartíma hans á Woodstock. Hann var mjög viðkunnanlegur kall og sagðist vilja halda tónleika á Íslandi.

Hann hafði áhrif á mig eins og allir þessir náungar frá þessum tíma. Þetta voru allt áhrifavaldar. Áhrifavaldur hans var Ray Charles eins og hjá mér. Joe var ljúflingur og minning hans mun lifa í gegnum tónlistina sem hann skilur eftir.“