Lífið

Starfið heldur mér ungum

Elín Albertsdóttir skrifar
Þorvaldur Halldórsson starfar við ýmsar athafnir í kirkjum á höfuðborgarsvæðinu. Á miðvikudaginn heldur hann upp á sjötugsafmælið í Grafarvogskirkju.
Þorvaldur Halldórsson starfar við ýmsar athafnir í kirkjum á höfuðborgarsvæðinu. Á miðvikudaginn heldur hann upp á sjötugsafmælið í Grafarvogskirkju. vísir/stefán
Þorvaldur Halldórsson söngvari verður sjötugur á miðvikudaginn og efnir til afmælistónleika í Grafarvogskirkju af því tilefni. Þar mun hann rifja upp þekktustu lögin frá ferlinum með hjálp góðra gesta.

Þorvaldur segist aldrei áður hafa haldið tónleika í kringum afmæli. „Ég hef tekið þátt í afmælistónleikum hjá öðrum, til dæmis með Helenu Eyjólfsdóttur, en nú langar mig að gera þetta sjálfur. Ég syng reglulega í kirkjum og finnst Grafarvogskirkja henta vel til tónlistarflutnings. Mér líður vel þar og kirkjan tekur marga gesti,“ segir Þorvaldur sem hefur sungið í kirkjum á höfuðborgarsvæðinu síðastliðin fimmtán ár. „Ég hef sungið við messur og ýmsar uppákomur með eldri borgurum. Ég flyt dægurlög en einnig trúarlega tónlist. Það er alltaf mikið um að vera í kirkjunum.

Síðan er ég alltaf í messu í Kolaportinu á sunnudögum en þar hafa prestar Dómkirkjunnar og fleiri þjónað. Ég og kona mín, Margrét Scheving, höfum séð um tónlistina. Ég byrja yfirleitt áður en messan hefst og syng þekkt dægurlög en þá flykkist fólkið að. Lagið sem hefur fylgt mér lengst, Á sjó, er alltaf vinsælt. Auk þess flyt ég lög eins og Tondeleyó, Dagný, Komdu í kvöld, Vertu ekki að horfa svona alltaf á mig auk laganna sem ég tók með hljómsveit Ingimars Eydal í gamla daga. Fólk þekkir þessi lög,“ segir Þorvaldur, sem var aðeins fimmtán ára þegar hann söng fyrst opinberlega.

Síld og söngur

„Ég byrjaði að syngja á Siglufirði þar sem ég er fæddur og uppalinn. Ég var í skólahljómsveit. Eitt sinn ætlaði ég að spila lag sem Fats Domino hafði sungið en náði ekki að spila það á saxófóninn minn. Ég söng það í staðinn og fékk mjög góð viðbrögð. Við þetta kviknaði einhver ástríða fyrir söngnum og ég fór að leitast eftir því að komast í hljómsveit. Ég fékk síðan að syngja með Fjórum fjörugum, sem var þekkt band á Sigló á þessum tíma,“ segir Þorvaldur, sem söng sumarlangt á kvöldin en vann í síldinni á daginn. „Maður kom heim í kvöldmat, skipti um föt og fór síðan að syngja fyrir fólkið. Þetta var auðvitað púl en mér þótti þetta skemmtilegt líf,“ segir hann.

Leiðin lá síðan í Menntaskólann á Akureyri þar sem hann byrjaði í skólahljómsveitinni. „Ég fór líka að syngja með Hauki Heiðari, lækni og píanista, en hann var með hljómsveit á Hótel KEA. Þegar Sjallinn opnaði var mér og Vilhjálmi Vilhjálmssyni boðið að syngja með hljómsveit Ingimars Eydal. Það var nokkur samkeppni á milli KEA og Sjallans á þessum tíma. Eftir eitt ár flutti Vilhjálmur síðan til Reykjavíkur og fór að syngja á Röðli en í hans stað kom fyrst Erla Stefánsdóttir og síðan Helena Eyjólfsdóttir,“ útskýrir Þorvaldur. „Við unnum saman til ársins 1972 en þá flutti ég suður. Ég starfaði bæði með Óla Gauk og hljómsveitinni Pónik í Reykjavík.“

Frelsaðist í Eyjum

Þorvaldur flutti til Vestmannaeyja eftir gosið og starfaði þar sem rafvirki. „Konan mín er úr Eyjum og við bjuggum þar í tíu ár. Ég söng ekki með hljómsveitum á þeim árum en var í kór. Árið 1977 varð ég fyrir trúaráhrifum sem varð til þess að ég fór að syngja trúarleg lög. Ég var staddur með líf mitt á þannig punkti að ég þurfti á trúnni og kærleika guðs að halda,“ segir hann.

Þegar hann er spurður hvort óregla hafi leitt hann í trúna, segir hann svo ekki vera. „Nei, þetta var vissulega frelsun en ekki vegna óreglu. Við Margrét tókum snemma þá meðvituðu ákvörðun að nota áfengi einungis í hófi og það höfum við alltaf gert. Fáum okkur einstaka sinnum vínglas með mat en höfum látið áfengi að öðru leyti vera. En við þessa trúarlegu frelsun breyttist líf mitt og ég fór að starfa innan kirkjunnar,“ útskýrir Þorvaldur.

Drottinn er minn hirðir

Hann ákvað að setjast á skólabekk og læra guðfræði við Háskóla Íslands. „Ég kláraði ekki námið. Það var of dýrt fyrir mann með stóra fjölskyldu að setjast á skólabekk. Við vorum með heimili á tveimur stöðum og námið var að setja okkur á hausinn,“ viðurkennir hann. „Ég tók því þráðinn upp aftur að syngja opinberlega. Konan mín syngur orðið mikið með mér í kirkjunum. Til dæmis í svokallaðri Tómasarmessu sem er í Breiðholtskirkju einu sinni í mánuði,“ segir Þorvaldur en þau hjónin hafa bæði samið lög. Margrét samdi til dæmis lagið við sálminn Drottinn er minn hirðir sem er vinsæll í jarðarförum. „Við syngjum þetta lag oft og erum stolt af því. Þetta er fallegt lag og okkur finnst það passa víðar en í jarðarförum.“

Margir góðir gestir

Einkabarn Þorvaldar og Margrétar, Þorvaldur, er óperusöngvari í Þýskalandi og er kominn heim til að syngja í afmæli föður síns. Þorvaldur átti þrjú börn frá fyrra hjónabandi og Margrét önnur þrjú. „Ég vona að ég fái marga gesti á afmælistónleikana og að við getum átt góða stund saman. Meðal þeirra sem koma fram eru Helena Eyjólfs, Kristjana Stefáns, Gísli Magna og fleiri. Hljómsveitina skipa Gunnar Gunnarsson, Jón Rafnsson, Sigurður Flosason, Jón Elvar Hafsteinsson og Hannes Friðbjarnarson. Miðar verða seldir við innganginn og á midi.is.

Þorvaldur segist ekki ætla að gera fleira í tilefni afmælisins. „Ég er enn á fullu í tónlistinni og ætla að halda því áfram. Það er gott fyrir sálina að syngja til guðs. Söngurinn og starfið heldur mér ungum,“ segir Þorvaldur. Tónleikarnir hefjast á miðvikudagskvöldið kl. 20.30.






Fleiri fréttir

Sjá meira


×