Á ég að ráðleggja börnunum mínum að ganga menntaveginn? Gunnsteinn Haraldsson skrifar 28. maí 2015 07:00 Á ég að ráðleggja dætrum mínum að verja sex, átta eða kannski ellefu árum af ævi sinni í að afla sér aukinnar þekkingar? Þekkingar sem kemur til með að færa þeim bætt kjör, styttri vinnutíma og aukin lífsgæði – eða hvað? Samkvæmt úttekt Viðskiptaráðs bætir háskólanám aðeins 16 prósentum við laun þeirra sem hafa eingöngu grunnskólamenntun. Það þýðir að háskólamenntaður starfsmaður þarf að vinna í 38 ár til að vinna upp þau laun sem viðkomandi aflar ekki á meðan námi í framhaldsskóla og háskóla stendur. Á ég að ráðleggja dætrum mínum að mennta sig, fara í framhaldsskóla og svo háskóla þegar það tekur þær 38 ár „að ná sömu uppsöfnuðu heildartekjum og þeir sem hafa aðeins grunnskólapróf“. Til að komast aftur upp í núllið? Á ég að segja þeim að vera þolinmóðar, því þegar þær eru orðnar 60 ára gamlar muni þetta sko fara að borga sig? Á ég að segja þeim að þegar þær eiga sjö ár eftir af starfsævinni komi sko heldur betur til með að muna um að hafa gengið menntaveginn? En sem betur fer stendur valið ekki bara um þetta tvennt. Það er nefnilega einn kostur í viðbót. Fleiri og fleiri nýta sér þann ótvíræða kost að það er stutt til Keflavíkur, og þaðan er stutt flug til annarra landa, landa þar sem menntun er metin til launa. Kannski ætti ég bara að ráðleggja dætrum mínum að fara í menntaskóla og svo í háskóla og taka svo fyrstu rútu til Keflavíkur. Það verður allt í lagi, þær þurfa ekki að hafa áhyggjur af okkur, foreldrum sínum, við förum bara með þeim. Ef við verðum ekki farin áður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Skoðun Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Er lýðræðislegt að senda vopn til Úkraínu? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Það á ekki að vera dekur að geta sótt sér sálfræðiþjónustu Ólafía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Um bókun 35, EES samninginn, Evrópusambandið og Bretland Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Húsnæði fyrir fólk, ekki fjárfesta Gísli Rafn Ólafsson skrifar Sjá meira
Á ég að ráðleggja dætrum mínum að verja sex, átta eða kannski ellefu árum af ævi sinni í að afla sér aukinnar þekkingar? Þekkingar sem kemur til með að færa þeim bætt kjör, styttri vinnutíma og aukin lífsgæði – eða hvað? Samkvæmt úttekt Viðskiptaráðs bætir háskólanám aðeins 16 prósentum við laun þeirra sem hafa eingöngu grunnskólamenntun. Það þýðir að háskólamenntaður starfsmaður þarf að vinna í 38 ár til að vinna upp þau laun sem viðkomandi aflar ekki á meðan námi í framhaldsskóla og háskóla stendur. Á ég að ráðleggja dætrum mínum að mennta sig, fara í framhaldsskóla og svo háskóla þegar það tekur þær 38 ár „að ná sömu uppsöfnuðu heildartekjum og þeir sem hafa aðeins grunnskólapróf“. Til að komast aftur upp í núllið? Á ég að segja þeim að vera þolinmóðar, því þegar þær eru orðnar 60 ára gamlar muni þetta sko fara að borga sig? Á ég að segja þeim að þegar þær eiga sjö ár eftir af starfsævinni komi sko heldur betur til með að muna um að hafa gengið menntaveginn? En sem betur fer stendur valið ekki bara um þetta tvennt. Það er nefnilega einn kostur í viðbót. Fleiri og fleiri nýta sér þann ótvíræða kost að það er stutt til Keflavíkur, og þaðan er stutt flug til annarra landa, landa þar sem menntun er metin til launa. Kannski ætti ég bara að ráðleggja dætrum mínum að fara í menntaskóla og svo í háskóla og taka svo fyrstu rútu til Keflavíkur. Það verður allt í lagi, þær þurfa ekki að hafa áhyggjur af okkur, foreldrum sínum, við förum bara með þeim. Ef við verðum ekki farin áður.
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar