Ég gerði hrikaleg mistök

Öll gerum við mistök og mörg okkar daglega. Við reynum þó eftir fremsta megni að forðast þau eins og heitan eldinn því það er leiðinlegt að standa í því. Við viljum standa okkur vel í vinnunni, gagnvart fjölskyldunni, okkur sjálfum og finnum til vanmáttarkenndar þegar við gerum eitthvað „vitlaust“.

Dagleg mistök geta gert það að verkum að þau hafa áhrif á sjálfsmyndina, okkur finnst við glötuð og geta aldrei gert neitt rétt og þannig erum við komin í vítahring.

Ástand er ákvörðun

En hvað ef við ákvæðum að horfa á mistök á annan hátt en við höfum gert hingað til? Velja að líta á mistök sem reynslu og leysa þau vandamál sem koma upp í stað þess að finna einhvern í hlutverk sökudólgsins, hvort sem það erum við sjálf eða einhver annar.

Við mannverurnar forðumst í lengstu lög að gera mistök en á sama tíma leitumst við eftir því að þroska okkur sem einstaklinga með því til dæmis að lesa fræðandi bækur og fara á mannbætandi námskeið. Allt er þetta gert til þess að láta okkur líða betur og finna hinn fullkomna frið í sálinni. Mistökin raska rónni en það eru samt sem áður akkúrat þau sem færa okkur upp á næsta þroskastig ef við veljum að líta á það þannig.

Þitt er valið

Þegar við stöndum frammi fyrir því að hafa gert mistök þá höfum við val um að setjast niður og gera ekki neitt, viðurkenna ekki mistökin eða sem fyrr segir benda á aðra. Við eigum þess líka kost að koma hreint fram, viðurkenna mistökin og læra af þeim.

Ef mistökin beindust að einhverjum öðrum en okkur sjálfum er jafnvel gott að íhuga það að biðjast fyrirgefningar en mikill lækningarmáttur felst í þeim gjörningi. Ef mistökin eru léttvæg er um að gera að muna eftir því að hafa húmor fyrir sjálfum sér, þá stendurðu uppi sem sigurvegari.

Róm var þó ekki byggð á einum degi frekar en við sjálf og ekki hægt að ætlast til þess að viðhorf og vani breytist á einum degi, verum meðvituð um það hvernig við hugsum og þá sérstaklega til okkar sjálfra. Við sköpum okkar ytri heim sjálf eftir því hvernig við upplifum sjálfið.