Margir ungir listamenn sem hafa aldrei fengið tækifæri Einar Mikael Sverrisson skrifar 21. janúar 2016 13:30 Það verður að segjast eins og er að ég varð orðlaus þegar ég kom heim í gær og fór yfir fréttir dagsins. Þrír íslenskir vefmiðlar höfðu birt fréttir sem samanstóðu af fullyrðingum um mig sem ekki er fótur fyrir. Fjallað var um markaðsrannsóknarstyrk sem ég sótti um fyrir fyrirtækið mitt en nýtti aldrei. Styrkurinn, sem var eingreiðsla upp á 550.000 krónur, var með öðrum orðum aldrei greiddur út. Þar fyrir utan hafði styrkurinn ekkert með töfrasýningar mínar hér á landi að gera. Ekki neitt. Auk þess sem markaðsrannsóknarstyrkur ætlaður fyrirtækjum á fátt ef nokkuð skylt við listmannalaun sem var upphaf þessarar umræðu. Í þeirri frétt sem birtist í Nútímanum sem unnin er út frá pistli bloggara á Stundinni segir að ekki hafi náðst í „Einar Mikael við vinnslu fréttarinnar.“ DV birti frétt af sama toga þar sem hamrað var á því að ég hefði þegið umræddan styrk. Það er athyglisvert að hvorki Stundin, Nútíminn né DV reyndu að hafa samband við mig til að fá á hreint hvernig í málunum lægi. Það var ekkert „missed call“ á símanum mínum né heldur skilaboð frá hlutaðeigandi á Facebook eða tölvupóstur. Það voru ekki gerðar tilraunir til að ná af mér tali! Ég hef alltaf borið virðingu bæði fyrir Stundinni og Nútímanum því umfjöllun þeirra um hin ýmsu málefni hefur að mínu mati verið nákvæm og málefnaleg fram til þessa. Því hefði ég með glöðu geði útskýrt mína hlið máls hefði verið haft samband við mig. Nú eru fréttirnar víða um netið og lítið við því að gera en mér þykir með eindæmum að nokkrir blaðamenn geti lagt með þessum hætti til atlögu við mig án þess að þurfa að svara fyrir skrif sín. Án þess að standa fyrir máli sínu. Allir geta ótrauðir staðhæft hitt og þetta við birtuna frá tölvuskjánum heima hjá sér, niðurlægt ókunnugt fólk og haldið fram nánast hverju sem er um það sem ekki snertir þá sjálfa. Það er öllu verra þegar ritstjórar vefmiðla sjá sig ekki knúna til að biðjast afsökunar á háttalagi og framgöngu eigin starfsmanna. Rétt eins og þeir væru einstaklingar sem koma með athugasemdir á veraldarvefnum í skjóli nafnleysis. Það þykir mér miður. Í allri þessari umfjöllun hefur Vísir.is verið sá fjölmiðill sem tekið hefur málefnalega á umræðunni um listamannalaunin og hefur ekki fallið í þá gildru að persónugera umræðuna. Það eina sem ég vildi koma á framfæri með skrifum mínum um listamannalaunin er að mér fyndist óeðlilegt að 11 nefndarmenn úthluti hverjir öðrum 450 milljónir króna á síðustu 10 árum. Það eru margir ungir listamenn sem hafa aldrei fengið tækifæri því þessir nefndarmenn deila styrkjunumm sín á milli ár eftir ár. Eflaust er hvergi í heiminum auðveldara að lifa á listinni en á Íslandi. Fjölmargir íslenskir listamenn hafa lifað á list sinni í fleiri áratugi án þess að vera áskrifendur að háum peningafjárhæðum. Þetta eru rithöfundar sem eiga að baki langan feril og hefðu vel getað klárað verk sín án 450 milljóna króna greiðslu frá okkur. Heilbrigðiskerfið okkar er algjörlega hrunið og það er mjög stutt í að síðasta greinin brotni með þeim afleiðingum að kerfið hrynji endanlega. Það væri hægt að bjarga mörgum mannslífum og sjá til þess að íslenskar fjölskyldur kæmust í þær aðgerðir sem þær þurfa fyrir þessar 450 milljónir. Loks, þegar heilbrigðiskerfið hrynur endanlega og allt of fáir læknar og hjúkrunarfræðingar starfandi til að unnt sé að veita þessa grunnþjónustu sem nauðsynleg er, er lausnin þá að rétta hinum þurfandi skáldsögur og ljóðabækur? Ég elska Ísland meira en allt. Hjarta mitt mun alltaf slá með íslensku þjóðinni en stundum þykir mér erfitt að vera íslenskur þegar komið er svona fram við mann. Það er eitt sem ég hef lært og ætla mér aldrei að gleyma: Það sem við gerum fyrir okkur sjálf deyr með manni sjálfum en það sem við gerum fyrir aðra lifir að eilífu. Hér er myndband þar sem ég hjálpaði ungum strák að bjarga lífi systur sinnar því ríkið vildi ekki aðstoða hana. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Les(mis)skilningur Miðflokksmanna Helgi Brynjarsson Skoðun Kennarinn sem breytti lífi þínu Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Tölum endilega íslensku, takk Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Hún var kölluð drusla Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Tímabært að stokka spilin og gefa upp á nýtt Maarten Haijer Skoðun Minnkandi ábati stýrivaxta á verðbólgu Aron Heiðar Steinsson Skoðun Til fyrirmyndar? Sverrir Björnsson Skoðun Þegar kennarinn verður dómari Pawel Bartoszek Skoðun Cut The Crap! Davíð Bergmann Skoðun Velur þú að loka barnið þitt inni í herbergi með barnaníðingi? Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Minnkandi ábati stýrivaxta á verðbólgu Aron Heiðar Steinsson skrifar Skoðun Hún var kölluð drusla Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Til fyrirmyndar? Sverrir Björnsson skrifar Skoðun Tölum endilega íslensku, takk Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Les(mis)skilningur Miðflokksmanna Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Kennarinn sem breytti lífi þínu Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Tímabært að stokka spilin og gefa upp á nýtt Maarten Haijer skrifar Skoðun Cut The Crap! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Hvað finnst þér? Bryndís Víglundsdóttir skrifar Skoðun Víðátta og margbreytni hins sjötta skilningarvits Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þegar kennarinn verður dómari Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Tíminn vinnur ekki með þeim Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Frestun á afgreiðslu Samgönguáætlunar er fagnaðarefni Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Tvíeggja tækni: Hvernig má nýta stafræna tækni í kennslu? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Blekking goðsagna Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Í sambandi við Suðurnesin Steinunn Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Fyrirhyggja er besta vörnin - vegna CrowdStrike atviksins 19. júlí 2024 Arnar Freyr Guðmundsson skrifar Skoðun 466 milljarðir í vasa norskra eldisrisa Gunnlaugur Stefánsson skrifar Skoðun Opið bréf til ráðherra Kristján Hreinsson skrifar Skoðun Flestir barðir til bana með steini eða skotnir í tætlur með haglabyssu Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Eflum Mjódd sem miðstöð almenningssamgangna fyrir landið allt Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Utanbæjarmaður eða útlendingur… stjórnaðu þér Arnrún María Magnúsdóttir skrifar Skoðun Velur þú að loka barnið þitt inni í herbergi með barnaníðingi? Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Samgöngur - Ekki eftir neinu að bíða Hafsteinn Gunnarsson skrifar Skoðun Á undan áætlun í ríkisfjármálum Bjarni Benediktsson skrifar Skoðun Framtíðin? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Verndum Yazan og Barnasáttmálann Askur Hrafn Hannesson,Kristbjörg Arna E. Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Fólkið sem ætti að hlusta meira Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Samgöngur - Ekki eftir neinu að bíða Hafsteinn Gunnarsson skrifar Skoðun Hver ber ábyrgð á nýjum gluggum sem leka? Þórunn Sigurðardóttir skrifar Sjá meira
Það verður að segjast eins og er að ég varð orðlaus þegar ég kom heim í gær og fór yfir fréttir dagsins. Þrír íslenskir vefmiðlar höfðu birt fréttir sem samanstóðu af fullyrðingum um mig sem ekki er fótur fyrir. Fjallað var um markaðsrannsóknarstyrk sem ég sótti um fyrir fyrirtækið mitt en nýtti aldrei. Styrkurinn, sem var eingreiðsla upp á 550.000 krónur, var með öðrum orðum aldrei greiddur út. Þar fyrir utan hafði styrkurinn ekkert með töfrasýningar mínar hér á landi að gera. Ekki neitt. Auk þess sem markaðsrannsóknarstyrkur ætlaður fyrirtækjum á fátt ef nokkuð skylt við listmannalaun sem var upphaf þessarar umræðu. Í þeirri frétt sem birtist í Nútímanum sem unnin er út frá pistli bloggara á Stundinni segir að ekki hafi náðst í „Einar Mikael við vinnslu fréttarinnar.“ DV birti frétt af sama toga þar sem hamrað var á því að ég hefði þegið umræddan styrk. Það er athyglisvert að hvorki Stundin, Nútíminn né DV reyndu að hafa samband við mig til að fá á hreint hvernig í málunum lægi. Það var ekkert „missed call“ á símanum mínum né heldur skilaboð frá hlutaðeigandi á Facebook eða tölvupóstur. Það voru ekki gerðar tilraunir til að ná af mér tali! Ég hef alltaf borið virðingu bæði fyrir Stundinni og Nútímanum því umfjöllun þeirra um hin ýmsu málefni hefur að mínu mati verið nákvæm og málefnaleg fram til þessa. Því hefði ég með glöðu geði útskýrt mína hlið máls hefði verið haft samband við mig. Nú eru fréttirnar víða um netið og lítið við því að gera en mér þykir með eindæmum að nokkrir blaðamenn geti lagt með þessum hætti til atlögu við mig án þess að þurfa að svara fyrir skrif sín. Án þess að standa fyrir máli sínu. Allir geta ótrauðir staðhæft hitt og þetta við birtuna frá tölvuskjánum heima hjá sér, niðurlægt ókunnugt fólk og haldið fram nánast hverju sem er um það sem ekki snertir þá sjálfa. Það er öllu verra þegar ritstjórar vefmiðla sjá sig ekki knúna til að biðjast afsökunar á háttalagi og framgöngu eigin starfsmanna. Rétt eins og þeir væru einstaklingar sem koma með athugasemdir á veraldarvefnum í skjóli nafnleysis. Það þykir mér miður. Í allri þessari umfjöllun hefur Vísir.is verið sá fjölmiðill sem tekið hefur málefnalega á umræðunni um listamannalaunin og hefur ekki fallið í þá gildru að persónugera umræðuna. Það eina sem ég vildi koma á framfæri með skrifum mínum um listamannalaunin er að mér fyndist óeðlilegt að 11 nefndarmenn úthluti hverjir öðrum 450 milljónir króna á síðustu 10 árum. Það eru margir ungir listamenn sem hafa aldrei fengið tækifæri því þessir nefndarmenn deila styrkjunumm sín á milli ár eftir ár. Eflaust er hvergi í heiminum auðveldara að lifa á listinni en á Íslandi. Fjölmargir íslenskir listamenn hafa lifað á list sinni í fleiri áratugi án þess að vera áskrifendur að háum peningafjárhæðum. Þetta eru rithöfundar sem eiga að baki langan feril og hefðu vel getað klárað verk sín án 450 milljóna króna greiðslu frá okkur. Heilbrigðiskerfið okkar er algjörlega hrunið og það er mjög stutt í að síðasta greinin brotni með þeim afleiðingum að kerfið hrynji endanlega. Það væri hægt að bjarga mörgum mannslífum og sjá til þess að íslenskar fjölskyldur kæmust í þær aðgerðir sem þær þurfa fyrir þessar 450 milljónir. Loks, þegar heilbrigðiskerfið hrynur endanlega og allt of fáir læknar og hjúkrunarfræðingar starfandi til að unnt sé að veita þessa grunnþjónustu sem nauðsynleg er, er lausnin þá að rétta hinum þurfandi skáldsögur og ljóðabækur? Ég elska Ísland meira en allt. Hjarta mitt mun alltaf slá með íslensku þjóðinni en stundum þykir mér erfitt að vera íslenskur þegar komið er svona fram við mann. Það er eitt sem ég hef lært og ætla mér aldrei að gleyma: Það sem við gerum fyrir okkur sjálf deyr með manni sjálfum en það sem við gerum fyrir aðra lifir að eilífu. Hér er myndband þar sem ég hjálpaði ungum strák að bjarga lífi systur sinnar því ríkið vildi ekki aðstoða hana.
Skoðun Tvíeggja tækni: Hvernig má nýta stafræna tækni í kennslu? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar
Skoðun Fyrirhyggja er besta vörnin - vegna CrowdStrike atviksins 19. júlí 2024 Arnar Freyr Guðmundsson skrifar
Skoðun Flestir barðir til bana með steini eða skotnir í tætlur með haglabyssu Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Eflum Mjódd sem miðstöð almenningssamgangna fyrir landið allt Sara Björg Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Velur þú að loka barnið þitt inni í herbergi með barnaníðingi? Álfhildur Leifsdóttir skrifar
Skoðun Verndum Yazan og Barnasáttmálann Askur Hrafn Hannesson,Kristbjörg Arna E. Þorvaldsdóttir skrifar