Byltingin á Íslandi árið 2016 – Kafli úr sögubók framtíðar Einar A. Brynjólfsson skrifar 23. ágúst 2016 13:06 Lesandi góður, ímyndaðu þér að árið 2066 sé runnið upp. Lífskjör Íslendinga eru með þeim bestu í heiminum og hér drýpur smjör af hverju strái. Hvernig uppfræðum við ungu kynslóðina um þær hræringar sem áttu sér stað hálfri öld fyrr? Hér fer á eftir stuttur kafli úr kennslubók í sögu, sem kemur út árið 2066. Kaflinn ber yfirskriftina Byltingin á Íslandi árið 2016 og er eitthvað á þessa leið: Óhætt er að segja að árið 2016 hafi djúp spor verið mörkuð í sögu Íslands. Þá átti sér stað hljóðlát bylting þar sem almenningur sýndi í verki að hann vildi losna við gamla þjóðfélagsgerð sem einkenndist af ójöfnuði, fjársveltu heilbrigðiskerfi, vanræktu menntakerfi, bágum kjörum aldraðra og öryrkja, einkavina- og fjölskylduvæðingu ríkiseigna og annarri spillingu. Áður en lengra er haldið er rétt að skoða aðeins nánar forsögu þessarar byltingar. Heilbrigðiskerfið mátti muna sinn fífil fegurri. Biðlistar í margar gerðir aðgerða voru óhemju langir. Neyðarmóttaka Landspítalans var yfirfull og að hluta til starfrækt í bílageymslu spítalans. Sjúklingar lágu í rúmum sínum inni í þvottahúsum, á snyrtingum og frammi á göngum. Heilbrigðisstarfsfólk, sem var undir gríðarlegu álagi, gerði sitt besta við að halda sjó. Íbúar landsbyggðarinnar, sem þurftu að sækja sérhæfða heilbrigðisþjónustu um langan veg, máttu sjálfir bera stærsta hluta ferðakostnaðarins. Á sama tíma skiluðu einkarekin fyrirtæki í heilbrigðisrekstri fúlgum fjár í vasa eigenda sinna. Auðlindir hafsins voru í ægigreip fámenns hóps útgerðarmanna og –kvenna, sem neituðu að greiða fullt verð fyrir afnot af þeim og nutu stuðnings þingmanna ákveðinna stjórnmálaflokka, sérstaklega Sjálfstæðisflokks. Sá stuðningur var endurgoldinn með rausnarlegum styrkveitingum þeim til handa, auk þess sem útgerðin varði miklu fé í taprekstur Morgunblaðsins, sem var sameiginlegt málgagn hennar og Sjálfstæðisflokksins. Landbúnaðarkerfið var í viðjum ríkisstyrkja og fákeppni. Mjólkursamsalan, sem var stærsti hagsmunaaðili í mjólkurframleiðslu, varð margoft uppvís að því að hafa beitt bellibrögðum, keppinautunum og neytendum í óhag. Braskað var með tollkvóta á innfluttum landbúnaðarafurðum þannig að ávinningur neytenda, sem af tollkvótunum hefði átt að hljótast, varð eftir hjá íslenskum framleiðendum. Þegar hinn almenni borgari keypti hangikjötslæri til hátíðabrigða í lágvöruverðsversluninni og borgaði við kassann, var hann í raun búinn að borga fyrir það einu sinni eða tvisvar áður í formi styrkja til landbúnaðarins. Húsnæðisverð var mjög hátt og háir vextir á húsnæðislánum torvelduðu fólki mjög að koma þaki yfir höfuðið. Aukin ásókn ferðamanna í leiguíbúðir leiddi til hærra leiguverðs. Stjórnvöld höfðu treyst á að markaðurinn myndi sjálfur stuðla að eðlilegu samspili framboðs og eftirspurnar á húsnæðismarkaði en áttuðu sig ekki á vanda fólks, vanda sem fólst í okurvöxtum og verðtryggingu, sem hafði það hlutverk að halda verðlausri íslenskri krónu á lífi og að tryggja lánveitendur fyrir hugsanlegum búsifjum af miklum hagsveiflum, sem þá voru algengar. Ferðaþjónustan blómstraði árið 2016 og hafði verið í mikilli sókn í mörg undangengin ár. Erlendum ferðamönnum fjölgaði um tugi prósenta ár frá ári með tilheyrandi innspýtingu í hagkerfið. Stjórnvöld létu þó undir höfuð leggjast að búa í haginn fyrir þessa fjölgun. Vegakerfið var komið að þolmörkum, snyrtiaðstöðu fyrir ferðamenn skorti og fjölsóttustu ferðamannastaðirnir voru farnir að láta á sjá vegna mikils ágangs. Gistináttagjald, sem þótti sjálfsagt og eðlilegt víða erlendis, var í hálfgerðu skötulíki og tilraun til að koma á svokölluðum náttúrupassa mistókst herfilega. Menntakerfinu hafði verið gefinn lítill gaumur um langt skeið. Það litla sem gert hafði verið var umdeilt, svo ekki sé meira sagt. Þar má nefna að bóknám framhaldsskólanna var stytt úr fjórum árum í þrjú (á grunni „Less is more“ hugmyndafræðinnar). Framhaldsskólunum var haldið í fjársvelti, líklega til að undirbúa jarðveginn fyrir frekari einkarekstur, auk þess sem framlög til þeirra vegna nemenda sem höfðu náð 25 ára aldri voru þurrkuð út. Svo gleymdist alveg að huga að iðn- og starfsnámi. Þá stóð til að breyta reglum Lánasjóðs íslenskra námsmanna á þann veg að framhaldsnám á háskólastigi yrði einungis á færi þeirra best stæðu og þeirra sem vildu leggja út í það glapræði að þiggja námslán á okurvöxtum hjá lánafyrirtæki í einkaeigu. Ekkert uppgjör vegna efnahagshrunsins árið 2008 hafði farið fram. Nokkrir bankamenn voru reyndar dæmdir til refsingar fyrir misferli af ýmsu tagi en engar kerfisbreytingar áttu sér stað og siðferðilegt uppgjör gleymdist. Geir Hilmar Haarde, sem gegndi starfi forsætisráðherra á árunum 2006 til 2009, var eini stjórnmálamaðurinn sem var sekur fundinn fyrir sinn þátt í hruninu. Honum var þó ekki gert að sæta refsingu. Í sárabætur fékk hann stöðu sendiherra í Washington. Vinstristjórn Samfylkingar og Vinstri grænna fékk það hlutverk að reisa landið úr rústum hrunsins en til helstu afreka hennar teljast skjaldborg um heimilin í landinu, sem reyndist svo vera skjaldborg um bankana í landinu, og svikin loforð um þjóðaratkvæðagreiðslu um nýja stjórnarskrá.. Í kosningum til Alþingis 2013 vann Framsóknarflokkurinn mikinn sigur á grundvelli loforðs um leiðréttingu á skuldum vegna húsnæðislána með 300 milljarða framlagi erlendra vogunarsjóða, þ.e. þeirra sem lýstu kröfum í föllnu bankana. Hann myndaði ríkisstjórn ásamt Sjálfstæðisflokknum 22. maí og var fyrsta verk nýrrar ríkisstjórnar að lækka veiðigjöld og auðlegðarskatt til að létta undir með efnafólki. Af skuldaleiðréttingunni er það að segja að 80 milljarðar af íslensku skattfé fóru í hana, í stað þeirra 300 milljarða sem áttu að koma frá erlendu vogunarsjóðunum. Svona var ástandið sem sagt þegar árið 2016 gekk í garð. Ekkert benti þó til þess að stórra tíðinda væri að vænta. Staða ríkissjóðs hafði vænkast verulega, m.a. vegna mikillar fjölgunar ferðafólks, en sveitarfélögin skorti tekjustofna og máttu lepja dauðann úr skel. Svo rann 3. apríl upp, bjartur og fagur. Þá um kvöldið voru afhjúpuð í sjónvarpi stærstu spillingarmál íslenskrar stjórnmálasögu. Það kom upp úr dúrnum að Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, formaður Framsóknarflokksins og forsætisráðherra, Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins og fjármálaráðherra, og Ólöf Nordal, varaformaður Sjálfstæðisflokksins og innanríkisráðherra, eða makar þeirra, höfðu stofnað skúffufélög í svokölluðum skattaskjólum í útlöndum. Fræðimenn upplýstu almenning um að tilgangur með slíkum gjörðum gæti vart verið annar en að leyna viðskiptalegum umsvifum og/eða til að komast hjá skattgreiðslum á Íslandi. Þessar uppljóstranir komu til viðbótar öðrum spillingarmálum, sem tengdust ráðherrum Sjálfstæðisflokksins, þeim Illuga Gunnarssyni, menntamálaráðherra, og Hönnu Birnu Kristjánsdóttur, sem hafði hrökklast úr embætti innanríkisráðherra fyrr á kjörtímabilinu. Þá upphófst bylting á Íslandi. Almenningur mótmælti á Austurvelli og víðar um land þeirri spillingu sem augljós var orðin og krafðist þingkosninga. Þær fóru fram um haustið þar sem hin unga stjórnmálahreyfing Píratar hlaut góða kosningu og komst í lykilstöðu í ríkisstjórn sem mynduð var í kjölfarið. Með samstilltu átaki Pírata og annarra umbótaafla tókst, á alllöngum tíma þó, að kúvenda samfélaginu. Ný stjórnarskrá, sem byggð var á tillögum svokallaðs stjórnlagaráðs frá árinu 2011, var samþykkt og á grundvelli hennar tókst að innleiða eðlilega gjaldtöku fyrir auðlindir lands og sjávar. Íslenskur landbúnaður varð sjálfbær og hagur neytenda vænkaðist. Fjárframlög til heilbrigðismála hækkuðu hlutfallslega við það sem áður hafði verið og nýr Landspítali var reistur. Öryrkjar öðluðust reisn á ný og menntakerfið hlaut loks þá athygli sem því bar. Lífskjör almennings bötnuðu til muna og atgervisflótti til útlanda stöðvaðist. Beint lýðræði, sem byggt var á nýju stjórnarskránni festist í sessi í formi reglulegra þjóðaratkvæðagreiðslna um mikilvæg mál og spillingin heyrði sögunni til. Starfshættir Alþingis og stjórnsýslunnar í heild bötnuðu með auknu gagnsæi. Íslendingar voru ekki lengur hafðir að háði og spotti á alþjóðlegum vettvangi, líkt og fyrr hafði verið, heldur nutu virðingar fyrir að hafa losað sig við klafa spillingar, sérhagsmuna, fákeppni og frændhygli. Íslenska þjóðin öðlaðist frelsi. Lesandi góður, það er í þínum höndum hvort þessi kafli verður skrifaður í sögubók framtíðarinnar. Mundu það þegar kosningar til Alþingis fara fram í haust. Höfundur skipar 1. sæti á framboðslista Pírata í Norðausturkjördæmi í kosningum til Alþingis, sem fyrirhugaðar eru 29. október n.k. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kosningar 2016 Mest lesið „Sýndu mér vini þína og ég sýni þér framtíð þína“ Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Takk, Gísli Marteinn Eva Dögg Davíðsdóttir Skoðun Áskorun til hæstvirts fjármálaráðherra Sigurðar Inga Jóhanssonar frá sérfræðingum í klínískri sálfræði Haukur Haraldsson,Inga Hrefna,Sólveig Erna Jónsdóttir,Kristbjörg Þórisdóttir Skoðun Hvað er fátækt? Sanna Magdalena Mörtudóttir Skoðun Skynsemishyggja Miðflokksins hvarf hratt Kristófer Már Maronsson Skoðun Græn vindorka Ásdís Hlökk Theodórsdóttir Skoðun Miðflokkurinn: fjarverandi í landi tækifæranna Lilja Hrund Lúðvíksdóttir Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Heilsugæsla í vanda Jón Magnús Kristjánsson Skoðun Halldór 28.09.2024 Halldór Skoðun Skoðun Áskorun til hæstvirts fjármálaráðherra Sigurðar Inga Jóhanssonar frá sérfræðingum í klínískri sálfræði Haukur Haraldsson,Inga Hrefna,Sólveig Erna Jónsdóttir,Kristbjörg Þórisdóttir skrifar Skoðun Takk, Gísli Marteinn Eva Dögg Davíðsdóttir skrifar Skoðun Hvað er fátækt? Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun „Sýndu mér vini þína og ég sýni þér framtíð þína“ Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Evrópusambandið er í vanda Þórður Birgisson skrifar Skoðun Skynsemishyggja Miðflokksins hvarf hratt Kristófer Már Maronsson skrifar Skoðun Þetta gengur ekki lengur! Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun „Með Guði vinkonu okkar“ Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Skoðun Græn vindorka Ásdís Hlökk Theodórsdóttir skrifar Skoðun Af hverju þetta tímabundna álag á útsvarið? Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Aðgengi að húsnæði fyrir ungt fólk – ekki lúxus heldur grundvallarréttur Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Að eldast – ertu undirbúin? Hafdís Dögg Sveinbjarnardóttir ,Lára María Valgerðardóttir ,Magnús E. Smith skrifar Skoðun Heilsugæsla í vanda Jón Magnús Kristjánsson skrifar Skoðun Laxalús og varnir gegn henni Jón Sveinsson skrifar Skoðun En hér er ég ekkert... Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Við getum ekki beðið í 131 ár Jódís Skúladóttir skrifar Skoðun Nýtt upphaf hjá Vinstri grænum Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Íslensk kjör á íslenskum vinnumarkaði Kristrún Frostadóttir skrifar Skoðun Viðbrögð við vanlíðan ungmenna Sandra Björk Birgisdóttir skrifar Skoðun Valdatafl Skák og Mát! Lárus Guðmundsson skrifar Skoðun FO: Hvernig getur þú skipt sköpum fyrir konur í Súdan? Áslaug Eva Björnsdóttir skrifar Skoðun Tvö útspil Pírata fyrir notendur heilbrigðiskerfisins Halldóra Mogensen,Eva Sjöfn Helgadóttir skrifar Skoðun Miðflokkurinn: fjarverandi í landi tækifæranna Lilja Hrund Lúðvíksdóttir skrifar Skoðun Við stöndum saman með réttindum táknmálsins! Mordekaí Elí Esrason skrifar Skoðun Það sem „gleymist“ að segja Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Hvar er fótspor stjórnvalda gegn vinnumansali? Þorbjörrg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Þegar Joe Camel varð jafngóður vinur barnanna og Mikki mús Eyrún Magnúsdóttir skrifar Skoðun Riddarar kærleikans Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Sjá meira
Lesandi góður, ímyndaðu þér að árið 2066 sé runnið upp. Lífskjör Íslendinga eru með þeim bestu í heiminum og hér drýpur smjör af hverju strái. Hvernig uppfræðum við ungu kynslóðina um þær hræringar sem áttu sér stað hálfri öld fyrr? Hér fer á eftir stuttur kafli úr kennslubók í sögu, sem kemur út árið 2066. Kaflinn ber yfirskriftina Byltingin á Íslandi árið 2016 og er eitthvað á þessa leið: Óhætt er að segja að árið 2016 hafi djúp spor verið mörkuð í sögu Íslands. Þá átti sér stað hljóðlát bylting þar sem almenningur sýndi í verki að hann vildi losna við gamla þjóðfélagsgerð sem einkenndist af ójöfnuði, fjársveltu heilbrigðiskerfi, vanræktu menntakerfi, bágum kjörum aldraðra og öryrkja, einkavina- og fjölskylduvæðingu ríkiseigna og annarri spillingu. Áður en lengra er haldið er rétt að skoða aðeins nánar forsögu þessarar byltingar. Heilbrigðiskerfið mátti muna sinn fífil fegurri. Biðlistar í margar gerðir aðgerða voru óhemju langir. Neyðarmóttaka Landspítalans var yfirfull og að hluta til starfrækt í bílageymslu spítalans. Sjúklingar lágu í rúmum sínum inni í þvottahúsum, á snyrtingum og frammi á göngum. Heilbrigðisstarfsfólk, sem var undir gríðarlegu álagi, gerði sitt besta við að halda sjó. Íbúar landsbyggðarinnar, sem þurftu að sækja sérhæfða heilbrigðisþjónustu um langan veg, máttu sjálfir bera stærsta hluta ferðakostnaðarins. Á sama tíma skiluðu einkarekin fyrirtæki í heilbrigðisrekstri fúlgum fjár í vasa eigenda sinna. Auðlindir hafsins voru í ægigreip fámenns hóps útgerðarmanna og –kvenna, sem neituðu að greiða fullt verð fyrir afnot af þeim og nutu stuðnings þingmanna ákveðinna stjórnmálaflokka, sérstaklega Sjálfstæðisflokks. Sá stuðningur var endurgoldinn með rausnarlegum styrkveitingum þeim til handa, auk þess sem útgerðin varði miklu fé í taprekstur Morgunblaðsins, sem var sameiginlegt málgagn hennar og Sjálfstæðisflokksins. Landbúnaðarkerfið var í viðjum ríkisstyrkja og fákeppni. Mjólkursamsalan, sem var stærsti hagsmunaaðili í mjólkurframleiðslu, varð margoft uppvís að því að hafa beitt bellibrögðum, keppinautunum og neytendum í óhag. Braskað var með tollkvóta á innfluttum landbúnaðarafurðum þannig að ávinningur neytenda, sem af tollkvótunum hefði átt að hljótast, varð eftir hjá íslenskum framleiðendum. Þegar hinn almenni borgari keypti hangikjötslæri til hátíðabrigða í lágvöruverðsversluninni og borgaði við kassann, var hann í raun búinn að borga fyrir það einu sinni eða tvisvar áður í formi styrkja til landbúnaðarins. Húsnæðisverð var mjög hátt og háir vextir á húsnæðislánum torvelduðu fólki mjög að koma þaki yfir höfuðið. Aukin ásókn ferðamanna í leiguíbúðir leiddi til hærra leiguverðs. Stjórnvöld höfðu treyst á að markaðurinn myndi sjálfur stuðla að eðlilegu samspili framboðs og eftirspurnar á húsnæðismarkaði en áttuðu sig ekki á vanda fólks, vanda sem fólst í okurvöxtum og verðtryggingu, sem hafði það hlutverk að halda verðlausri íslenskri krónu á lífi og að tryggja lánveitendur fyrir hugsanlegum búsifjum af miklum hagsveiflum, sem þá voru algengar. Ferðaþjónustan blómstraði árið 2016 og hafði verið í mikilli sókn í mörg undangengin ár. Erlendum ferðamönnum fjölgaði um tugi prósenta ár frá ári með tilheyrandi innspýtingu í hagkerfið. Stjórnvöld létu þó undir höfuð leggjast að búa í haginn fyrir þessa fjölgun. Vegakerfið var komið að þolmörkum, snyrtiaðstöðu fyrir ferðamenn skorti og fjölsóttustu ferðamannastaðirnir voru farnir að láta á sjá vegna mikils ágangs. Gistináttagjald, sem þótti sjálfsagt og eðlilegt víða erlendis, var í hálfgerðu skötulíki og tilraun til að koma á svokölluðum náttúrupassa mistókst herfilega. Menntakerfinu hafði verið gefinn lítill gaumur um langt skeið. Það litla sem gert hafði verið var umdeilt, svo ekki sé meira sagt. Þar má nefna að bóknám framhaldsskólanna var stytt úr fjórum árum í þrjú (á grunni „Less is more“ hugmyndafræðinnar). Framhaldsskólunum var haldið í fjársvelti, líklega til að undirbúa jarðveginn fyrir frekari einkarekstur, auk þess sem framlög til þeirra vegna nemenda sem höfðu náð 25 ára aldri voru þurrkuð út. Svo gleymdist alveg að huga að iðn- og starfsnámi. Þá stóð til að breyta reglum Lánasjóðs íslenskra námsmanna á þann veg að framhaldsnám á háskólastigi yrði einungis á færi þeirra best stæðu og þeirra sem vildu leggja út í það glapræði að þiggja námslán á okurvöxtum hjá lánafyrirtæki í einkaeigu. Ekkert uppgjör vegna efnahagshrunsins árið 2008 hafði farið fram. Nokkrir bankamenn voru reyndar dæmdir til refsingar fyrir misferli af ýmsu tagi en engar kerfisbreytingar áttu sér stað og siðferðilegt uppgjör gleymdist. Geir Hilmar Haarde, sem gegndi starfi forsætisráðherra á árunum 2006 til 2009, var eini stjórnmálamaðurinn sem var sekur fundinn fyrir sinn þátt í hruninu. Honum var þó ekki gert að sæta refsingu. Í sárabætur fékk hann stöðu sendiherra í Washington. Vinstristjórn Samfylkingar og Vinstri grænna fékk það hlutverk að reisa landið úr rústum hrunsins en til helstu afreka hennar teljast skjaldborg um heimilin í landinu, sem reyndist svo vera skjaldborg um bankana í landinu, og svikin loforð um þjóðaratkvæðagreiðslu um nýja stjórnarskrá.. Í kosningum til Alþingis 2013 vann Framsóknarflokkurinn mikinn sigur á grundvelli loforðs um leiðréttingu á skuldum vegna húsnæðislána með 300 milljarða framlagi erlendra vogunarsjóða, þ.e. þeirra sem lýstu kröfum í föllnu bankana. Hann myndaði ríkisstjórn ásamt Sjálfstæðisflokknum 22. maí og var fyrsta verk nýrrar ríkisstjórnar að lækka veiðigjöld og auðlegðarskatt til að létta undir með efnafólki. Af skuldaleiðréttingunni er það að segja að 80 milljarðar af íslensku skattfé fóru í hana, í stað þeirra 300 milljarða sem áttu að koma frá erlendu vogunarsjóðunum. Svona var ástandið sem sagt þegar árið 2016 gekk í garð. Ekkert benti þó til þess að stórra tíðinda væri að vænta. Staða ríkissjóðs hafði vænkast verulega, m.a. vegna mikillar fjölgunar ferðafólks, en sveitarfélögin skorti tekjustofna og máttu lepja dauðann úr skel. Svo rann 3. apríl upp, bjartur og fagur. Þá um kvöldið voru afhjúpuð í sjónvarpi stærstu spillingarmál íslenskrar stjórnmálasögu. Það kom upp úr dúrnum að Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, formaður Framsóknarflokksins og forsætisráðherra, Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins og fjármálaráðherra, og Ólöf Nordal, varaformaður Sjálfstæðisflokksins og innanríkisráðherra, eða makar þeirra, höfðu stofnað skúffufélög í svokölluðum skattaskjólum í útlöndum. Fræðimenn upplýstu almenning um að tilgangur með slíkum gjörðum gæti vart verið annar en að leyna viðskiptalegum umsvifum og/eða til að komast hjá skattgreiðslum á Íslandi. Þessar uppljóstranir komu til viðbótar öðrum spillingarmálum, sem tengdust ráðherrum Sjálfstæðisflokksins, þeim Illuga Gunnarssyni, menntamálaráðherra, og Hönnu Birnu Kristjánsdóttur, sem hafði hrökklast úr embætti innanríkisráðherra fyrr á kjörtímabilinu. Þá upphófst bylting á Íslandi. Almenningur mótmælti á Austurvelli og víðar um land þeirri spillingu sem augljós var orðin og krafðist þingkosninga. Þær fóru fram um haustið þar sem hin unga stjórnmálahreyfing Píratar hlaut góða kosningu og komst í lykilstöðu í ríkisstjórn sem mynduð var í kjölfarið. Með samstilltu átaki Pírata og annarra umbótaafla tókst, á alllöngum tíma þó, að kúvenda samfélaginu. Ný stjórnarskrá, sem byggð var á tillögum svokallaðs stjórnlagaráðs frá árinu 2011, var samþykkt og á grundvelli hennar tókst að innleiða eðlilega gjaldtöku fyrir auðlindir lands og sjávar. Íslenskur landbúnaður varð sjálfbær og hagur neytenda vænkaðist. Fjárframlög til heilbrigðismála hækkuðu hlutfallslega við það sem áður hafði verið og nýr Landspítali var reistur. Öryrkjar öðluðust reisn á ný og menntakerfið hlaut loks þá athygli sem því bar. Lífskjör almennings bötnuðu til muna og atgervisflótti til útlanda stöðvaðist. Beint lýðræði, sem byggt var á nýju stjórnarskránni festist í sessi í formi reglulegra þjóðaratkvæðagreiðslna um mikilvæg mál og spillingin heyrði sögunni til. Starfshættir Alþingis og stjórnsýslunnar í heild bötnuðu með auknu gagnsæi. Íslendingar voru ekki lengur hafðir að háði og spotti á alþjóðlegum vettvangi, líkt og fyrr hafði verið, heldur nutu virðingar fyrir að hafa losað sig við klafa spillingar, sérhagsmuna, fákeppni og frændhygli. Íslenska þjóðin öðlaðist frelsi. Lesandi góður, það er í þínum höndum hvort þessi kafli verður skrifaður í sögubók framtíðarinnar. Mundu það þegar kosningar til Alþingis fara fram í haust. Höfundur skipar 1. sæti á framboðslista Pírata í Norðausturkjördæmi í kosningum til Alþingis, sem fyrirhugaðar eru 29. október n.k.
Áskorun til hæstvirts fjármálaráðherra Sigurðar Inga Jóhanssonar frá sérfræðingum í klínískri sálfræði Haukur Haraldsson,Inga Hrefna,Sólveig Erna Jónsdóttir,Kristbjörg Þórisdóttir Skoðun
Skoðun Áskorun til hæstvirts fjármálaráðherra Sigurðar Inga Jóhanssonar frá sérfræðingum í klínískri sálfræði Haukur Haraldsson,Inga Hrefna,Sólveig Erna Jónsdóttir,Kristbjörg Þórisdóttir skrifar
Skoðun Aðgengi að húsnæði fyrir ungt fólk – ekki lúxus heldur grundvallarréttur Gísli Rafn Ólafsson skrifar
Skoðun Að eldast – ertu undirbúin? Hafdís Dögg Sveinbjarnardóttir ,Lára María Valgerðardóttir ,Magnús E. Smith skrifar
Skoðun Tvö útspil Pírata fyrir notendur heilbrigðiskerfisins Halldóra Mogensen,Eva Sjöfn Helgadóttir skrifar
Áskorun til hæstvirts fjármálaráðherra Sigurðar Inga Jóhanssonar frá sérfræðingum í klínískri sálfræði Haukur Haraldsson,Inga Hrefna,Sólveig Erna Jónsdóttir,Kristbjörg Þórisdóttir Skoðun