Skoðun

„Þú skalt ekki aðra guði hafa“

Ívar Halldórsson skrifar
Þar með hélt ég að þetta væri afgreitt. Biblía kristinna manna er skýr í framsetningu boðorðsins sem flestir þekkja, bæði trúaðir og trúlausir. Ef kristnir menn þurfa ekki lengur að fara eftir boðorðunum þá er alveg eins gott að pakka öllum krossum og kaleikum saman og nota frekar kirkjurnar undir sirkussýningar eða til að hýsa innanhússsundlaugar.

Að vera í kirkjuleik, þar sem stoðir trúarinnar eru virtar að vettugi, er svipað og að tefla skák þar sem reglum um mannganginn er ekki tekið alvarlega. Slíkt leikfrelsi er ekki vísir á skemmtilega skák.

Að bjóða múslimum að tilbiðja guð sinn í kristinni kirkju, er jafn fáránlegt og að bjóða kristnum að tilbiðja sinn guð í mosku. Að segja að kristin trú, búddatrú, íslam og hindúatrú séu systurtrúarbrögð, eins og Fríkirkjuprestur sagði í fjölmiðlum, er eitt af því fjarstæðukenndasta sem kristinn maður getur sagt. Öll þessi trúarbrögð eru mjög ólík og hinar miklu andstæður trúartextanna ættu ekki að hafa farið fram hjá neinum.

Múslimar viðurkenna ekki að Jesús Kristur sé eingetinn sonur Guðs, eins og fram kemur í Biblíunni og þ.m.t. í textanum „Heims um ból“, sem kirkjugestir syngja í kristnum kirkjum á hátíð frelsarans : „Signuð mær son Guðs ól.“

Að sama skapi trúa kristnir ekki að Múhameð sé spámaður Guðs. Stólpar þessa tveggja trúarbragða eru því mjög frábrugðnir og geta aldrei verið stoð fyrir einhvers konar sameiginlegan systraboðskap.

(Búddatrú og hindúatrú eru þá svo ólíkar kristinni trú að ekki þarf að tíunda muninn hér.)

Fríkirkjuprestur þarf að taka sínu starfi alvarlega - ekki gera lítið úr kristinni trú með því að krassa kæruleysislega yfir þau boðorð sem ekki henta honum. Slík hegðun er ekki hegðun sannkristins manns.

Nema þá að Fríkirkjuprestur hafi á einhverjum tímapunkti ákveðið að hafa hempuskipti og aðhyllist nú einhvers konar fjölgyðistrú. Hann hefði þá mátt segja okkur það fyrr því að sem erindreki fjölda trúarbragða á hann lítið erindi í kirkjulegt starf, þar sem áhersla skal lögð á innihald Biblíu kristinna manna.

En hvað þá með kristilegan kærleika?

Auðvitað eiga kristnir að elska múslima, búddatrúarmenn og hindúa eins og aðra, enda er það að elska náungan einsog sjálfan sig hitt mikilvægasta boðorðið í Biblíunni samkvæmt ritningunni sjálfri.

En það er hægt að elska náunga sinn án þess að afhenda honum lyklana að húsinu sínu eða bílnum sínum. Það er hægt sð sýna umburðarlyndi án þess að bjóða náunganum uppí rúm. Kristin trú og Íslam eiga heldur ekki erindi undir sömu sæng.

Starfsmenn Burger King hamborgarakeðjunnar fá hvorki að matreiða né selja hamborgara sína hjá hamborgarakeðju MacDonald's, þótt starfsmenn Burger King heimsæki eflaust sumir Mac Donald's veitingastaði annað slagið til að kaupa Big Mac - og öfugt. Starfsmenn þessara tveggja staða þurfa ekkert að vera óvinir þótt þeir séu ekki velkomnir inn í eldhús hvors annars með ólík hráefni. Að sama skapi geta kristnir menn auðveldlega elskað náunga sinn án þess að brjóta mikilvæg boðorð og grundvallarreglur kristinnar trúar.

Þetta er alls ekki flókið. Það þarf að draga línur í trúmálum eins og öðrum málum í lífi okkar allra - og hvað kristna trú og íslömsk trúarbrögð varðar, er löngu búið að skilgreina bæði hvað er leyfilegt og hvað ekki í trúartextum beggja.

Er það nokkur furða að trúleysingjar klóri sér í kollinum yfir hegðun kristinna manna í dag?! Svona hringl er hrikalega klúðurslegt og með þessum meinvillta manngangi verður trúverðugleiki kirkjunnar hérlendis innan tíðar skák og mát.

Jæja, nú er ég farinn að jarða allar dauðu lýsnar sem hrundu úr hárinu á mér við skrýtna skák Fríkirkjuprestsins.




Skoðun

Sjá meira


×