Byltingin á Íslandi árið 2016 – Kafli úr sögubók framtíðar Einar A. Brynjólfsson skrifar 23. ágúst 2016 13:06 Lesandi góður, ímyndaðu þér að árið 2066 sé runnið upp. Lífskjör Íslendinga eru með þeim bestu í heiminum og hér drýpur smjör af hverju strái. Hvernig uppfræðum við ungu kynslóðina um þær hræringar sem áttu sér stað hálfri öld fyrr? Hér fer á eftir stuttur kafli úr kennslubók í sögu, sem kemur út árið 2066. Kaflinn ber yfirskriftina Byltingin á Íslandi árið 2016 og er eitthvað á þessa leið: Óhætt er að segja að árið 2016 hafi djúp spor verið mörkuð í sögu Íslands. Þá átti sér stað hljóðlát bylting þar sem almenningur sýndi í verki að hann vildi losna við gamla þjóðfélagsgerð sem einkenndist af ójöfnuði, fjársveltu heilbrigðiskerfi, vanræktu menntakerfi, bágum kjörum aldraðra og öryrkja, einkavina- og fjölskylduvæðingu ríkiseigna og annarri spillingu. Áður en lengra er haldið er rétt að skoða aðeins nánar forsögu þessarar byltingar. Heilbrigðiskerfið mátti muna sinn fífil fegurri. Biðlistar í margar gerðir aðgerða voru óhemju langir. Neyðarmóttaka Landspítalans var yfirfull og að hluta til starfrækt í bílageymslu spítalans. Sjúklingar lágu í rúmum sínum inni í þvottahúsum, á snyrtingum og frammi á göngum. Heilbrigðisstarfsfólk, sem var undir gríðarlegu álagi, gerði sitt besta við að halda sjó. Íbúar landsbyggðarinnar, sem þurftu að sækja sérhæfða heilbrigðisþjónustu um langan veg, máttu sjálfir bera stærsta hluta ferðakostnaðarins. Á sama tíma skiluðu einkarekin fyrirtæki í heilbrigðisrekstri fúlgum fjár í vasa eigenda sinna. Auðlindir hafsins voru í ægigreip fámenns hóps útgerðarmanna og –kvenna, sem neituðu að greiða fullt verð fyrir afnot af þeim og nutu stuðnings þingmanna ákveðinna stjórnmálaflokka, sérstaklega Sjálfstæðisflokks. Sá stuðningur var endurgoldinn með rausnarlegum styrkveitingum þeim til handa, auk þess sem útgerðin varði miklu fé í taprekstur Morgunblaðsins, sem var sameiginlegt málgagn hennar og Sjálfstæðisflokksins. Landbúnaðarkerfið var í viðjum ríkisstyrkja og fákeppni. Mjólkursamsalan, sem var stærsti hagsmunaaðili í mjólkurframleiðslu, varð margoft uppvís að því að hafa beitt bellibrögðum, keppinautunum og neytendum í óhag. Braskað var með tollkvóta á innfluttum landbúnaðarafurðum þannig að ávinningur neytenda, sem af tollkvótunum hefði átt að hljótast, varð eftir hjá íslenskum framleiðendum. Þegar hinn almenni borgari keypti hangikjötslæri til hátíðabrigða í lágvöruverðsversluninni og borgaði við kassann, var hann í raun búinn að borga fyrir það einu sinni eða tvisvar áður í formi styrkja til landbúnaðarins. Húsnæðisverð var mjög hátt og háir vextir á húsnæðislánum torvelduðu fólki mjög að koma þaki yfir höfuðið. Aukin ásókn ferðamanna í leiguíbúðir leiddi til hærra leiguverðs. Stjórnvöld höfðu treyst á að markaðurinn myndi sjálfur stuðla að eðlilegu samspili framboðs og eftirspurnar á húsnæðismarkaði en áttuðu sig ekki á vanda fólks, vanda sem fólst í okurvöxtum og verðtryggingu, sem hafði það hlutverk að halda verðlausri íslenskri krónu á lífi og að tryggja lánveitendur fyrir hugsanlegum búsifjum af miklum hagsveiflum, sem þá voru algengar. Ferðaþjónustan blómstraði árið 2016 og hafði verið í mikilli sókn í mörg undangengin ár. Erlendum ferðamönnum fjölgaði um tugi prósenta ár frá ári með tilheyrandi innspýtingu í hagkerfið. Stjórnvöld létu þó undir höfuð leggjast að búa í haginn fyrir þessa fjölgun. Vegakerfið var komið að þolmörkum, snyrtiaðstöðu fyrir ferðamenn skorti og fjölsóttustu ferðamannastaðirnir voru farnir að láta á sjá vegna mikils ágangs. Gistináttagjald, sem þótti sjálfsagt og eðlilegt víða erlendis, var í hálfgerðu skötulíki og tilraun til að koma á svokölluðum náttúrupassa mistókst herfilega. Menntakerfinu hafði verið gefinn lítill gaumur um langt skeið. Það litla sem gert hafði verið var umdeilt, svo ekki sé meira sagt. Þar má nefna að bóknám framhaldsskólanna var stytt úr fjórum árum í þrjú (á grunni „Less is more“ hugmyndafræðinnar). Framhaldsskólunum var haldið í fjársvelti, líklega til að undirbúa jarðveginn fyrir frekari einkarekstur, auk þess sem framlög til þeirra vegna nemenda sem höfðu náð 25 ára aldri voru þurrkuð út. Svo gleymdist alveg að huga að iðn- og starfsnámi. Þá stóð til að breyta reglum Lánasjóðs íslenskra námsmanna á þann veg að framhaldsnám á háskólastigi yrði einungis á færi þeirra best stæðu og þeirra sem vildu leggja út í það glapræði að þiggja námslán á okurvöxtum hjá lánafyrirtæki í einkaeigu. Ekkert uppgjör vegna efnahagshrunsins árið 2008 hafði farið fram. Nokkrir bankamenn voru reyndar dæmdir til refsingar fyrir misferli af ýmsu tagi en engar kerfisbreytingar áttu sér stað og siðferðilegt uppgjör gleymdist. Geir Hilmar Haarde, sem gegndi starfi forsætisráðherra á árunum 2006 til 2009, var eini stjórnmálamaðurinn sem var sekur fundinn fyrir sinn þátt í hruninu. Honum var þó ekki gert að sæta refsingu. Í sárabætur fékk hann stöðu sendiherra í Washington. Vinstristjórn Samfylkingar og Vinstri grænna fékk það hlutverk að reisa landið úr rústum hrunsins en til helstu afreka hennar teljast skjaldborg um heimilin í landinu, sem reyndist svo vera skjaldborg um bankana í landinu, og svikin loforð um þjóðaratkvæðagreiðslu um nýja stjórnarskrá.. Í kosningum til Alþingis 2013 vann Framsóknarflokkurinn mikinn sigur á grundvelli loforðs um leiðréttingu á skuldum vegna húsnæðislána með 300 milljarða framlagi erlendra vogunarsjóða, þ.e. þeirra sem lýstu kröfum í föllnu bankana. Hann myndaði ríkisstjórn ásamt Sjálfstæðisflokknum 22. maí og var fyrsta verk nýrrar ríkisstjórnar að lækka veiðigjöld og auðlegðarskatt til að létta undir með efnafólki. Af skuldaleiðréttingunni er það að segja að 80 milljarðar af íslensku skattfé fóru í hana, í stað þeirra 300 milljarða sem áttu að koma frá erlendu vogunarsjóðunum. Svona var ástandið sem sagt þegar árið 2016 gekk í garð. Ekkert benti þó til þess að stórra tíðinda væri að vænta. Staða ríkissjóðs hafði vænkast verulega, m.a. vegna mikillar fjölgunar ferðafólks, en sveitarfélögin skorti tekjustofna og máttu lepja dauðann úr skel. Svo rann 3. apríl upp, bjartur og fagur. Þá um kvöldið voru afhjúpuð í sjónvarpi stærstu spillingarmál íslenskrar stjórnmálasögu. Það kom upp úr dúrnum að Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, formaður Framsóknarflokksins og forsætisráðherra, Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins og fjármálaráðherra, og Ólöf Nordal, varaformaður Sjálfstæðisflokksins og innanríkisráðherra, eða makar þeirra, höfðu stofnað skúffufélög í svokölluðum skattaskjólum í útlöndum. Fræðimenn upplýstu almenning um að tilgangur með slíkum gjörðum gæti vart verið annar en að leyna viðskiptalegum umsvifum og/eða til að komast hjá skattgreiðslum á Íslandi. Þessar uppljóstranir komu til viðbótar öðrum spillingarmálum, sem tengdust ráðherrum Sjálfstæðisflokksins, þeim Illuga Gunnarssyni, menntamálaráðherra, og Hönnu Birnu Kristjánsdóttur, sem hafði hrökklast úr embætti innanríkisráðherra fyrr á kjörtímabilinu. Þá upphófst bylting á Íslandi. Almenningur mótmælti á Austurvelli og víðar um land þeirri spillingu sem augljós var orðin og krafðist þingkosninga. Þær fóru fram um haustið þar sem hin unga stjórnmálahreyfing Píratar hlaut góða kosningu og komst í lykilstöðu í ríkisstjórn sem mynduð var í kjölfarið. Með samstilltu átaki Pírata og annarra umbótaafla tókst, á alllöngum tíma þó, að kúvenda samfélaginu. Ný stjórnarskrá, sem byggð var á tillögum svokallaðs stjórnlagaráðs frá árinu 2011, var samþykkt og á grundvelli hennar tókst að innleiða eðlilega gjaldtöku fyrir auðlindir lands og sjávar. Íslenskur landbúnaður varð sjálfbær og hagur neytenda vænkaðist. Fjárframlög til heilbrigðismála hækkuðu hlutfallslega við það sem áður hafði verið og nýr Landspítali var reistur. Öryrkjar öðluðust reisn á ný og menntakerfið hlaut loks þá athygli sem því bar. Lífskjör almennings bötnuðu til muna og atgervisflótti til útlanda stöðvaðist. Beint lýðræði, sem byggt var á nýju stjórnarskránni festist í sessi í formi reglulegra þjóðaratkvæðagreiðslna um mikilvæg mál og spillingin heyrði sögunni til. Starfshættir Alþingis og stjórnsýslunnar í heild bötnuðu með auknu gagnsæi. Íslendingar voru ekki lengur hafðir að háði og spotti á alþjóðlegum vettvangi, líkt og fyrr hafði verið, heldur nutu virðingar fyrir að hafa losað sig við klafa spillingar, sérhagsmuna, fákeppni og frændhygli. Íslenska þjóðin öðlaðist frelsi. Lesandi góður, það er í þínum höndum hvort þessi kafli verður skrifaður í sögubók framtíðarinnar. Mundu það þegar kosningar til Alþingis fara fram í haust. Höfundur skipar 1. sæti á framboðslista Pírata í Norðausturkjördæmi í kosningum til Alþingis, sem fyrirhugaðar eru 29. október n.k. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kosningar 2016 Mest lesið Halldór 19.10.24 Halldór Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun Ekki lofa einhverju sem þú ætlar ekki að standa við. Ágústa Árnadóttir Skoðun Að taka réttindi af einum til að selja öðrum Vala Árnadóttir Skoðun Kæru vinir og stuðningsfólk Halla Hrund Logadóttir Skoðun Goðsögnin um að fara áfram Matthildur Björnsdóttir Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon Skoðun Kennarastarfið Ragnheiður Lilja Bjarnadóttir Skoðun Að halda niðri launum og lifa á loftinu Þóranna Rósa Ólafsdóttir Skoðun Vá! Benedikta Guðrún Svavarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Sögur ísraelska hermannsins Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Að taka réttindi af einum til að selja öðrum Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Kæru vinir og stuðningsfólk Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Goðsögnin um að fara áfram Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Ekki lofa einhverju sem þú ætlar ekki að standa við. Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Yfirlýsing kennara eftir fund með borgarstjóra Andrea Sigurjónsdóttir,Eygló Friðriksdóttir,Guðrún Gunnarsdóttir,Jónína Einarsdóttir,Kristín Björnsdóttir,Lilja Margrét Möller,Linda Ósk Sigurðardóttir,Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon skrifar Skoðun Kennarastarfið Ragnheiður Lilja Bjarnadóttir skrifar Skoðun Fullveldi Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Að halda niðri launum og lifa á loftinu Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Vá! Benedikta Guðrún Svavarsdóttir skrifar Skoðun „Hver sagði þér að heimurinn væri réttlátur?“ Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ert þú ég eða verð ég þú Júlíus Birgir Jóhannsson skrifar Skoðun Ákall um annars konar hagkerfi Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Lögbrot íslenskrar stjórnsýslu og dómstóla Huginn Þór Grétarsson skrifar Skoðun Háskóli Íslands styður þjóðarmorð Elí Hörpu og Önundarbur skrifar Skoðun Stjórnvöld bregðist við eggjaskorti með afnámi tolla Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Í hvernig samfélagi viljum við búa í? Ólafur H. Ólafsson skrifar Skoðun Endurhugsum íslenskt skólakerfi: Ný sýn á nám og kennslu Inga Sigrún Atladóttir skrifar Skoðun Þankar um framtíð landsins okkar Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Er Landsvirkjun til sölu? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Þegar pólitík hindrar framför Hjörtur Sveinsson skrifar Skoðun Nú á lýðræðið næsta leik Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Skólinn, sem við kjósum að muna. Samfélagsrýni með rjómabragði Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Fær þitt barn kennslu í fjármálalæsi? Heiðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Dagur í grunnskóla Hulda María Magnúsdóttir skrifar Skoðun Áskorun - Þingmenn, sýnið kjósendum stórhug skrifar Skoðun TikTok, upplýsingaóreiða og stjórnvöld Jóhann Óli Eiðsson skrifar Skoðun Taktu þátt í lýðræðinu með okkur Þórhildur Sunna Ævarsdóttir skrifar Sjá meira
Lesandi góður, ímyndaðu þér að árið 2066 sé runnið upp. Lífskjör Íslendinga eru með þeim bestu í heiminum og hér drýpur smjör af hverju strái. Hvernig uppfræðum við ungu kynslóðina um þær hræringar sem áttu sér stað hálfri öld fyrr? Hér fer á eftir stuttur kafli úr kennslubók í sögu, sem kemur út árið 2066. Kaflinn ber yfirskriftina Byltingin á Íslandi árið 2016 og er eitthvað á þessa leið: Óhætt er að segja að árið 2016 hafi djúp spor verið mörkuð í sögu Íslands. Þá átti sér stað hljóðlát bylting þar sem almenningur sýndi í verki að hann vildi losna við gamla þjóðfélagsgerð sem einkenndist af ójöfnuði, fjársveltu heilbrigðiskerfi, vanræktu menntakerfi, bágum kjörum aldraðra og öryrkja, einkavina- og fjölskylduvæðingu ríkiseigna og annarri spillingu. Áður en lengra er haldið er rétt að skoða aðeins nánar forsögu þessarar byltingar. Heilbrigðiskerfið mátti muna sinn fífil fegurri. Biðlistar í margar gerðir aðgerða voru óhemju langir. Neyðarmóttaka Landspítalans var yfirfull og að hluta til starfrækt í bílageymslu spítalans. Sjúklingar lágu í rúmum sínum inni í þvottahúsum, á snyrtingum og frammi á göngum. Heilbrigðisstarfsfólk, sem var undir gríðarlegu álagi, gerði sitt besta við að halda sjó. Íbúar landsbyggðarinnar, sem þurftu að sækja sérhæfða heilbrigðisþjónustu um langan veg, máttu sjálfir bera stærsta hluta ferðakostnaðarins. Á sama tíma skiluðu einkarekin fyrirtæki í heilbrigðisrekstri fúlgum fjár í vasa eigenda sinna. Auðlindir hafsins voru í ægigreip fámenns hóps útgerðarmanna og –kvenna, sem neituðu að greiða fullt verð fyrir afnot af þeim og nutu stuðnings þingmanna ákveðinna stjórnmálaflokka, sérstaklega Sjálfstæðisflokks. Sá stuðningur var endurgoldinn með rausnarlegum styrkveitingum þeim til handa, auk þess sem útgerðin varði miklu fé í taprekstur Morgunblaðsins, sem var sameiginlegt málgagn hennar og Sjálfstæðisflokksins. Landbúnaðarkerfið var í viðjum ríkisstyrkja og fákeppni. Mjólkursamsalan, sem var stærsti hagsmunaaðili í mjólkurframleiðslu, varð margoft uppvís að því að hafa beitt bellibrögðum, keppinautunum og neytendum í óhag. Braskað var með tollkvóta á innfluttum landbúnaðarafurðum þannig að ávinningur neytenda, sem af tollkvótunum hefði átt að hljótast, varð eftir hjá íslenskum framleiðendum. Þegar hinn almenni borgari keypti hangikjötslæri til hátíðabrigða í lágvöruverðsversluninni og borgaði við kassann, var hann í raun búinn að borga fyrir það einu sinni eða tvisvar áður í formi styrkja til landbúnaðarins. Húsnæðisverð var mjög hátt og háir vextir á húsnæðislánum torvelduðu fólki mjög að koma þaki yfir höfuðið. Aukin ásókn ferðamanna í leiguíbúðir leiddi til hærra leiguverðs. Stjórnvöld höfðu treyst á að markaðurinn myndi sjálfur stuðla að eðlilegu samspili framboðs og eftirspurnar á húsnæðismarkaði en áttuðu sig ekki á vanda fólks, vanda sem fólst í okurvöxtum og verðtryggingu, sem hafði það hlutverk að halda verðlausri íslenskri krónu á lífi og að tryggja lánveitendur fyrir hugsanlegum búsifjum af miklum hagsveiflum, sem þá voru algengar. Ferðaþjónustan blómstraði árið 2016 og hafði verið í mikilli sókn í mörg undangengin ár. Erlendum ferðamönnum fjölgaði um tugi prósenta ár frá ári með tilheyrandi innspýtingu í hagkerfið. Stjórnvöld létu þó undir höfuð leggjast að búa í haginn fyrir þessa fjölgun. Vegakerfið var komið að þolmörkum, snyrtiaðstöðu fyrir ferðamenn skorti og fjölsóttustu ferðamannastaðirnir voru farnir að láta á sjá vegna mikils ágangs. Gistináttagjald, sem þótti sjálfsagt og eðlilegt víða erlendis, var í hálfgerðu skötulíki og tilraun til að koma á svokölluðum náttúrupassa mistókst herfilega. Menntakerfinu hafði verið gefinn lítill gaumur um langt skeið. Það litla sem gert hafði verið var umdeilt, svo ekki sé meira sagt. Þar má nefna að bóknám framhaldsskólanna var stytt úr fjórum árum í þrjú (á grunni „Less is more“ hugmyndafræðinnar). Framhaldsskólunum var haldið í fjársvelti, líklega til að undirbúa jarðveginn fyrir frekari einkarekstur, auk þess sem framlög til þeirra vegna nemenda sem höfðu náð 25 ára aldri voru þurrkuð út. Svo gleymdist alveg að huga að iðn- og starfsnámi. Þá stóð til að breyta reglum Lánasjóðs íslenskra námsmanna á þann veg að framhaldsnám á háskólastigi yrði einungis á færi þeirra best stæðu og þeirra sem vildu leggja út í það glapræði að þiggja námslán á okurvöxtum hjá lánafyrirtæki í einkaeigu. Ekkert uppgjör vegna efnahagshrunsins árið 2008 hafði farið fram. Nokkrir bankamenn voru reyndar dæmdir til refsingar fyrir misferli af ýmsu tagi en engar kerfisbreytingar áttu sér stað og siðferðilegt uppgjör gleymdist. Geir Hilmar Haarde, sem gegndi starfi forsætisráðherra á árunum 2006 til 2009, var eini stjórnmálamaðurinn sem var sekur fundinn fyrir sinn þátt í hruninu. Honum var þó ekki gert að sæta refsingu. Í sárabætur fékk hann stöðu sendiherra í Washington. Vinstristjórn Samfylkingar og Vinstri grænna fékk það hlutverk að reisa landið úr rústum hrunsins en til helstu afreka hennar teljast skjaldborg um heimilin í landinu, sem reyndist svo vera skjaldborg um bankana í landinu, og svikin loforð um þjóðaratkvæðagreiðslu um nýja stjórnarskrá.. Í kosningum til Alþingis 2013 vann Framsóknarflokkurinn mikinn sigur á grundvelli loforðs um leiðréttingu á skuldum vegna húsnæðislána með 300 milljarða framlagi erlendra vogunarsjóða, þ.e. þeirra sem lýstu kröfum í föllnu bankana. Hann myndaði ríkisstjórn ásamt Sjálfstæðisflokknum 22. maí og var fyrsta verk nýrrar ríkisstjórnar að lækka veiðigjöld og auðlegðarskatt til að létta undir með efnafólki. Af skuldaleiðréttingunni er það að segja að 80 milljarðar af íslensku skattfé fóru í hana, í stað þeirra 300 milljarða sem áttu að koma frá erlendu vogunarsjóðunum. Svona var ástandið sem sagt þegar árið 2016 gekk í garð. Ekkert benti þó til þess að stórra tíðinda væri að vænta. Staða ríkissjóðs hafði vænkast verulega, m.a. vegna mikillar fjölgunar ferðafólks, en sveitarfélögin skorti tekjustofna og máttu lepja dauðann úr skel. Svo rann 3. apríl upp, bjartur og fagur. Þá um kvöldið voru afhjúpuð í sjónvarpi stærstu spillingarmál íslenskrar stjórnmálasögu. Það kom upp úr dúrnum að Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, formaður Framsóknarflokksins og forsætisráðherra, Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins og fjármálaráðherra, og Ólöf Nordal, varaformaður Sjálfstæðisflokksins og innanríkisráðherra, eða makar þeirra, höfðu stofnað skúffufélög í svokölluðum skattaskjólum í útlöndum. Fræðimenn upplýstu almenning um að tilgangur með slíkum gjörðum gæti vart verið annar en að leyna viðskiptalegum umsvifum og/eða til að komast hjá skattgreiðslum á Íslandi. Þessar uppljóstranir komu til viðbótar öðrum spillingarmálum, sem tengdust ráðherrum Sjálfstæðisflokksins, þeim Illuga Gunnarssyni, menntamálaráðherra, og Hönnu Birnu Kristjánsdóttur, sem hafði hrökklast úr embætti innanríkisráðherra fyrr á kjörtímabilinu. Þá upphófst bylting á Íslandi. Almenningur mótmælti á Austurvelli og víðar um land þeirri spillingu sem augljós var orðin og krafðist þingkosninga. Þær fóru fram um haustið þar sem hin unga stjórnmálahreyfing Píratar hlaut góða kosningu og komst í lykilstöðu í ríkisstjórn sem mynduð var í kjölfarið. Með samstilltu átaki Pírata og annarra umbótaafla tókst, á alllöngum tíma þó, að kúvenda samfélaginu. Ný stjórnarskrá, sem byggð var á tillögum svokallaðs stjórnlagaráðs frá árinu 2011, var samþykkt og á grundvelli hennar tókst að innleiða eðlilega gjaldtöku fyrir auðlindir lands og sjávar. Íslenskur landbúnaður varð sjálfbær og hagur neytenda vænkaðist. Fjárframlög til heilbrigðismála hækkuðu hlutfallslega við það sem áður hafði verið og nýr Landspítali var reistur. Öryrkjar öðluðust reisn á ný og menntakerfið hlaut loks þá athygli sem því bar. Lífskjör almennings bötnuðu til muna og atgervisflótti til útlanda stöðvaðist. Beint lýðræði, sem byggt var á nýju stjórnarskránni festist í sessi í formi reglulegra þjóðaratkvæðagreiðslna um mikilvæg mál og spillingin heyrði sögunni til. Starfshættir Alþingis og stjórnsýslunnar í heild bötnuðu með auknu gagnsæi. Íslendingar voru ekki lengur hafðir að háði og spotti á alþjóðlegum vettvangi, líkt og fyrr hafði verið, heldur nutu virðingar fyrir að hafa losað sig við klafa spillingar, sérhagsmuna, fákeppni og frændhygli. Íslenska þjóðin öðlaðist frelsi. Lesandi góður, það er í þínum höndum hvort þessi kafli verður skrifaður í sögubók framtíðarinnar. Mundu það þegar kosningar til Alþingis fara fram í haust. Höfundur skipar 1. sæti á framboðslista Pírata í Norðausturkjördæmi í kosningum til Alþingis, sem fyrirhugaðar eru 29. október n.k.
Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun
Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon Skoðun
Skoðun Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Yfirlýsing kennara eftir fund með borgarstjóra Andrea Sigurjónsdóttir,Eygló Friðriksdóttir,Guðrún Gunnarsdóttir,Jónína Einarsdóttir,Kristín Björnsdóttir,Lilja Margrét Möller,Linda Ósk Sigurðardóttir,Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon skrifar
Skoðun Skólinn, sem við kjósum að muna. Samfélagsrýni með rjómabragði Ragnar Þór Pétursson skrifar
Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun
Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon Skoðun