Skattaþrælarnir og börnin þeirra Ívar Halldórsson skrifar 15. ágúst 2016 10:45 Ég ætti ég hatt myndi ég hiklaust taka ofan fyrir Jakobi Frímanni fyrir að hugsa út fyrir ríkiskassann og gagnrýna stillingu vogarskála fjármálakerfis okkar. Á Sprengisandi á Bylgjunni renndi hann stoðum undir tillögu sína um að lækka alla skatta niður í „kristilega tíund“. Þetta er þó ekki hugmynd sem hann veiddi upp úr einhverjum hulduhatti. Hann hefur haft fyrir því að leita til lögfræðinga og erlendra fjármálaspekúlanta og fengið sérfræðiálit þeirra. Niðurstaðan er sú að þetta er ekki fjarstæðukennd tillaga. Þvert á móti virðist hún í raun fjárhagslega fýsileg fyrir íslenska fjármálakerfið, fyrirtækjaeigendurna og fjölskyldurnar í landinu - og um leið myndi hún stuðla að meiri heiðarleika í skattaframtölum. Það sem ég vil þó sérstaklega hrósa Jakobi Frímanni fyrir, er að segja það sem virðist ekki lengur vera pólitískt rétt að segja. Hann dró fram mikilvægi þeirra sjálfsögðu lýðræðislegu forréttinda að annað foreldrið geti leyft sér að vera heima hjá börnunum og sinnt uppeldi þeirra af alúð. Mér hlýnaði um hjartarætur við að heyra þessi orð sem fengu svo sterkan samhljóm innra með mér. Ég vona að ég hafi ekki verið sá eini sem lifnaði allur við við að heyra þessi orð hans. Við höfum sem þjóðfélag því miður vanrækt uppeldi barna okkar meira en holt má heita, en tölum ekki opinskátt um það á sama hátt og vanrækslu t.d. eldri borgara. Á samfélagið okkar í alvöru að vera sátt við að vanrækja bæði elstu og yngstu borgarana okkar? Höfum við kannski í kæruleysi leyft skynsamlegri og fjölskylduvænni forgangsröðun að týnast í skugga umdeildra áherslna fjármálakerfis okkar? Staðreyndin er sú að venjulegir foreldrar með venjuleg laun hafa ekki lengur val um að vera heima hjá börnum sínum. Vegna skattaþrýstings verða of margir foreldrar að afsala stórum hluta uppeldis barna sinna í hendur starfsmanna leikskóla og dagvistunarstofnana. Það er ekki hægt að leggja uppeldi af hendi opinberra starfsmanna að jöfnu við uppeldi frá ástríkum foreldrum. Uppeldi barna á leikskólum og dagvistarstofnunum er eins og við vitum í höndum örfárra starfsmanna sem ekki geta sinnt kjarngóðu og einstaklingsbundnu uppeldi margra ungra einstaklinga, sem þar eru að mótast, á sama hátt og foreldrarnir. Þess vegna skiptir máli að foreldrar séu stærri hluti af lífi barnanna en fólkið sem leysir þá af. Það er staðreynd að fjöldi foreldra hefur nagandi samviskubit yfir að geta ekki verið með börnum sínum eins mikið og þeir gjarnan vildu sökum mikils vinnuálags. Helgar nýtast heldur ekki eins vel og áður þar sem krakkar flakka í auknum mæli á milli foreldra á skipulögðum pabba- og mömmuhelgum. Þjóðfélagsmyndin er stöðugt að breytast hvað þetta varðar og ekki þó börnunum í vil ef vel er að gáð. Úr þessu þarf að bæta því að mamma og pabbi eru mikilvægasta fólkið í lífi og uppeldi barna okkar. Börn sætta sig ekki við endalausa staðgengla þótt þau geti ekki endilega tjáð sig um það opinskátt. Það er nauðsynlegt að við hlúum að grunnþörfum barnanna og gætum þess að mikilvægustu þarfir þeirra og tilfinningar séu ekki virtar að vettugi. Mikil fjarvera frá foreldrum kemur niður á innri vellíðan barnanna og sálarheill þeirra. Þetta staðfesta rannsóknir sem og heilbrigð skynsemi. Því miður er búið að snúa borðunum í samfélagi okkar þannig að samvera barna og foreldra er orðin eins konar fyrirstaða fyrir fjárhagslegu jafnvægi heimilanna. Það þarf því að senda þau eitthvert í burtu og láta aðra hafa ofan af fyrir þeim á meðan mamma og pabbi safna fyrir sköttum og gjöldum þannig að fjölskyldulífið gangi upp. Þetta er þversögn sem ekki er hægt að sætta sig við. Kröfur ríkis til þegna sinna eru orðnar það miklar að báðir foreldrar þurfa, gegn sinni dýpstu hjartans sannfæringu, að vera fjarri börnum sínum alla virka daga í fullri vinnu. Þetta er svo auðvitað fyrir utan álagsvinnuna sem þeir taka á sig til að eiga fyrir vöxtum og virðisauka. Foreldrar koma þreyttir heim og afgangurinn af orku þeirra og athygli sem launagreiðendur fengu bróðurpartinn af yfir daginn, fer í að reyna að gefa börnunum að borða og koma þeim í háttinn. Uppgefnir foreldrarnir þrá að slaka á eftir langan og erfiðan vinnudag og fá því börnin, ef þau eru þá enn vakandi, oft á tilfinninguna að pabbi og mamma vilji bara koma þeim sem fyrst í draumalandið svo þau geti fengið frið frá þeim til að hlaða batteríin fyrir næsta vinnudag. Börn eiga þó mun betra skilið en einhverja afgangsorku foreldra sinna. Vogarskálarnar hafa vanstillts í gegnum tíðina. Það virðist svo margt vega þyngra á vogarskálunum en farsæld fjölskyldna og nauðsynleg lífsgleði þeirra. Sálrænum og andlegum sjúkdómum barna í okkar samfélagi fjölgar í rökréttu hlutfalli við vaxandi fjarveru útivinnandi foreldra. Við vitum alveg að þetta er vandamál en okkur finnst við ekki mega hafa hátt um það. Í stað þess að horfast í augu við sannleikann höfum við sem farsælt nútímasamfélag ekki vilja horfast í augu við þann vanda sem fer vaxandi vegna þeirra fjárhagslegu byrða sem fjölskyldur þurfa að bera. Framtíð og andleg heilsa barna okkar er í húfi en þó er stöðugt verið að leita að orsökum annars staðar....bara einhvers staðar annars staðar. Við vonumst eftir að finna svör á stöðum sem hreyfa ekki eins mikið við samviskunni - og svo að sjálfsögðu heilögum ríkiskassanum. Við viljum ekki trúa að við höfum misstigið okkur í þessum efnum og það er orðið of sársaukafullt að viðurkenna að kæruleysi, græðgi og slæm forgangsröðun hefur bitnað á börnum okkar. Við erum í einhvers konar samfélagslegri afneitun þegar kemur að uppeldi barna okkar. Já, ef skattabyrðin yrði minnkuð niður í 10% eins og Jakob Frímann leggur til, eða jafnvel bara 15%, gætum við varið meiri tíma með börnum okkar, sem eru framtíð samfélags okkar. Sú staðreynd ein og sér ætti að fylla okkur af eldmóði og gefa okkur þann drifkraft sem þarf til að spóla okkur upp úr þessari ljótu leðju. Við þurfum að sammælast um að ná betri árangri í umsýslu skatta hérlendis og um leið ná betri árangri í að hlúa að fjölskyldueiningunni. Þær eru stoðirnar sem þarf að styrkja því að sterkar stoðir eru ávísun á heilbrigt og farsælt samfélag. Ef við sem lýðræðislegt samfélag leyfum okkur að hætta að láta okkur varða um sálarheill bæði okkar elstu og yngstu þegna...hvers konar samfélag erum við þá eiginlega að byggja?! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ívar Halldórsson Mest lesið Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson Skoðun Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun Lægjum öldurnar Halla Hrund Logadóttir Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun Skólarnir lokaðir - myglan vinnur Guðmundur Þórir Sigurðsson Skoðun Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun Skoðun Skoðun Er útlegð á innleið? Reyn Alpha Magnúsdóttir skrifar Skoðun Leiðsögundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun Skólarnir lokaðir - myglan vinnur Guðmundur Þórir Sigurðsson skrifar Skoðun Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen skrifar Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir skrifar Skoðun Saga Israa á Gaza og hvernig hægt er að verða að liði Katrín Harðardóttir,Israa Saed skrifar Skoðun Fordómar frá sálfélagslegu sjónarhorni Sóley Dröfn Davíðsdóttir skrifar Skoðun Er aldur bara tala? Teitur Guðmundsson skrifar Skoðun Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir skrifar Skoðun Iðjuþjálfar í leik- og grunnskólum: Tækifæri í baráttunni gegn agavanda og skólaforðun Hekla Björt Birkisdóttir,Hrefna Dagbjört Arnardóttir,Inga Fríða Guðbjörnsdóttir,Íris Kristrún Kristmundsdóttir skrifar Skoðun Frans páfi kvaddur eða meðtekinn? Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Lægjum öldurnar Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Að hata einhvern sem þú þarft á að halda? Katrín Pétursdóttir skrifar Skoðun Íslenskar pyndingar Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun SFS, Exit og norska leiðin þeirra Jón Kaldal skrifar Skoðun Friður - í framsöguhætti eða viðtengingarhætti? Bryndís Schram skrifar Skoðun Næringarfræði er lykillinn að betri heilsu, viltu vera með? Guðrún Nanna Egilsdóttir skrifar Skoðun Löngu þarft samtal um hóp sem gleymist! Katarzyna Kubiś skrifar Skoðun Menntun fyrir öll – nema okkur Haukur Guðmundsson skrifar Skoðun Það er ekki hægt að loka augunum fyrir þessum veruleika Davíð Bergmann skrifar Skoðun Kirkjugarðsballið: Eiga Íslendingar að mæta þar? Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Að sækja gullið (okkar) Þröstur Friðfinnsson skrifar Skoðun Til hamingju blaðamenn! Hjálmar Jónsson skrifar Skoðun Stormur í Þjóðleikhúsinu Bubbi Morthens skrifar Skoðun Börn í skugga stríðs Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Sjá meira
Ég ætti ég hatt myndi ég hiklaust taka ofan fyrir Jakobi Frímanni fyrir að hugsa út fyrir ríkiskassann og gagnrýna stillingu vogarskála fjármálakerfis okkar. Á Sprengisandi á Bylgjunni renndi hann stoðum undir tillögu sína um að lækka alla skatta niður í „kristilega tíund“. Þetta er þó ekki hugmynd sem hann veiddi upp úr einhverjum hulduhatti. Hann hefur haft fyrir því að leita til lögfræðinga og erlendra fjármálaspekúlanta og fengið sérfræðiálit þeirra. Niðurstaðan er sú að þetta er ekki fjarstæðukennd tillaga. Þvert á móti virðist hún í raun fjárhagslega fýsileg fyrir íslenska fjármálakerfið, fyrirtækjaeigendurna og fjölskyldurnar í landinu - og um leið myndi hún stuðla að meiri heiðarleika í skattaframtölum. Það sem ég vil þó sérstaklega hrósa Jakobi Frímanni fyrir, er að segja það sem virðist ekki lengur vera pólitískt rétt að segja. Hann dró fram mikilvægi þeirra sjálfsögðu lýðræðislegu forréttinda að annað foreldrið geti leyft sér að vera heima hjá börnunum og sinnt uppeldi þeirra af alúð. Mér hlýnaði um hjartarætur við að heyra þessi orð sem fengu svo sterkan samhljóm innra með mér. Ég vona að ég hafi ekki verið sá eini sem lifnaði allur við við að heyra þessi orð hans. Við höfum sem þjóðfélag því miður vanrækt uppeldi barna okkar meira en holt má heita, en tölum ekki opinskátt um það á sama hátt og vanrækslu t.d. eldri borgara. Á samfélagið okkar í alvöru að vera sátt við að vanrækja bæði elstu og yngstu borgarana okkar? Höfum við kannski í kæruleysi leyft skynsamlegri og fjölskylduvænni forgangsröðun að týnast í skugga umdeildra áherslna fjármálakerfis okkar? Staðreyndin er sú að venjulegir foreldrar með venjuleg laun hafa ekki lengur val um að vera heima hjá börnum sínum. Vegna skattaþrýstings verða of margir foreldrar að afsala stórum hluta uppeldis barna sinna í hendur starfsmanna leikskóla og dagvistunarstofnana. Það er ekki hægt að leggja uppeldi af hendi opinberra starfsmanna að jöfnu við uppeldi frá ástríkum foreldrum. Uppeldi barna á leikskólum og dagvistarstofnunum er eins og við vitum í höndum örfárra starfsmanna sem ekki geta sinnt kjarngóðu og einstaklingsbundnu uppeldi margra ungra einstaklinga, sem þar eru að mótast, á sama hátt og foreldrarnir. Þess vegna skiptir máli að foreldrar séu stærri hluti af lífi barnanna en fólkið sem leysir þá af. Það er staðreynd að fjöldi foreldra hefur nagandi samviskubit yfir að geta ekki verið með börnum sínum eins mikið og þeir gjarnan vildu sökum mikils vinnuálags. Helgar nýtast heldur ekki eins vel og áður þar sem krakkar flakka í auknum mæli á milli foreldra á skipulögðum pabba- og mömmuhelgum. Þjóðfélagsmyndin er stöðugt að breytast hvað þetta varðar og ekki þó börnunum í vil ef vel er að gáð. Úr þessu þarf að bæta því að mamma og pabbi eru mikilvægasta fólkið í lífi og uppeldi barna okkar. Börn sætta sig ekki við endalausa staðgengla þótt þau geti ekki endilega tjáð sig um það opinskátt. Það er nauðsynlegt að við hlúum að grunnþörfum barnanna og gætum þess að mikilvægustu þarfir þeirra og tilfinningar séu ekki virtar að vettugi. Mikil fjarvera frá foreldrum kemur niður á innri vellíðan barnanna og sálarheill þeirra. Þetta staðfesta rannsóknir sem og heilbrigð skynsemi. Því miður er búið að snúa borðunum í samfélagi okkar þannig að samvera barna og foreldra er orðin eins konar fyrirstaða fyrir fjárhagslegu jafnvægi heimilanna. Það þarf því að senda þau eitthvert í burtu og láta aðra hafa ofan af fyrir þeim á meðan mamma og pabbi safna fyrir sköttum og gjöldum þannig að fjölskyldulífið gangi upp. Þetta er þversögn sem ekki er hægt að sætta sig við. Kröfur ríkis til þegna sinna eru orðnar það miklar að báðir foreldrar þurfa, gegn sinni dýpstu hjartans sannfæringu, að vera fjarri börnum sínum alla virka daga í fullri vinnu. Þetta er svo auðvitað fyrir utan álagsvinnuna sem þeir taka á sig til að eiga fyrir vöxtum og virðisauka. Foreldrar koma þreyttir heim og afgangurinn af orku þeirra og athygli sem launagreiðendur fengu bróðurpartinn af yfir daginn, fer í að reyna að gefa börnunum að borða og koma þeim í háttinn. Uppgefnir foreldrarnir þrá að slaka á eftir langan og erfiðan vinnudag og fá því börnin, ef þau eru þá enn vakandi, oft á tilfinninguna að pabbi og mamma vilji bara koma þeim sem fyrst í draumalandið svo þau geti fengið frið frá þeim til að hlaða batteríin fyrir næsta vinnudag. Börn eiga þó mun betra skilið en einhverja afgangsorku foreldra sinna. Vogarskálarnar hafa vanstillts í gegnum tíðina. Það virðist svo margt vega þyngra á vogarskálunum en farsæld fjölskyldna og nauðsynleg lífsgleði þeirra. Sálrænum og andlegum sjúkdómum barna í okkar samfélagi fjölgar í rökréttu hlutfalli við vaxandi fjarveru útivinnandi foreldra. Við vitum alveg að þetta er vandamál en okkur finnst við ekki mega hafa hátt um það. Í stað þess að horfast í augu við sannleikann höfum við sem farsælt nútímasamfélag ekki vilja horfast í augu við þann vanda sem fer vaxandi vegna þeirra fjárhagslegu byrða sem fjölskyldur þurfa að bera. Framtíð og andleg heilsa barna okkar er í húfi en þó er stöðugt verið að leita að orsökum annars staðar....bara einhvers staðar annars staðar. Við vonumst eftir að finna svör á stöðum sem hreyfa ekki eins mikið við samviskunni - og svo að sjálfsögðu heilögum ríkiskassanum. Við viljum ekki trúa að við höfum misstigið okkur í þessum efnum og það er orðið of sársaukafullt að viðurkenna að kæruleysi, græðgi og slæm forgangsröðun hefur bitnað á börnum okkar. Við erum í einhvers konar samfélagslegri afneitun þegar kemur að uppeldi barna okkar. Já, ef skattabyrðin yrði minnkuð niður í 10% eins og Jakob Frímann leggur til, eða jafnvel bara 15%, gætum við varið meiri tíma með börnum okkar, sem eru framtíð samfélags okkar. Sú staðreynd ein og sér ætti að fylla okkur af eldmóði og gefa okkur þann drifkraft sem þarf til að spóla okkur upp úr þessari ljótu leðju. Við þurfum að sammælast um að ná betri árangri í umsýslu skatta hérlendis og um leið ná betri árangri í að hlúa að fjölskyldueiningunni. Þær eru stoðirnar sem þarf að styrkja því að sterkar stoðir eru ávísun á heilbrigt og farsælt samfélag. Ef við sem lýðræðislegt samfélag leyfum okkur að hætta að láta okkur varða um sálarheill bæði okkar elstu og yngstu þegna...hvers konar samfélag erum við þá eiginlega að byggja?!
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun
Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun
Skoðun Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar
Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Iðjuþjálfar í leik- og grunnskólum: Tækifæri í baráttunni gegn agavanda og skólaforðun Hekla Björt Birkisdóttir,Hrefna Dagbjört Arnardóttir,Inga Fríða Guðbjörnsdóttir,Íris Kristrún Kristmundsdóttir skrifar
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun
Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun