
Andri Snær eða Guðni – þar liggur enginn efi
Fínn forseti.
Gallinn er bara sá að mig langar ekki í fínan forseta.
Mig langar í forseta með vigt, afstöðu og dýpt. Mig langar í framsýnan forseta sem örvar þjóðarsálina með kraftmiklum hugmyndum. Mig langar í afgerandi forseta og því óska ég mér þess að Andri Snær Magnason verði kjörinn forseti Íslands næstkomandi laugardag.
Vináttan og ofurathyglin
Hér er ágætt og sanngjarnt að fram komi að Andri Snær er vinur minn og hefur verið það í 20 ár. Ég hef fylgst með honum allan hans skáldaferil og í gegnum vináttu okkar hefur smám saman birst mér hvernig hann er innréttaður. Ég veit hvaða mann hann hefur að geyma og get því vitað að sá maður verður magnaður forseti sem mun setja afgerandi mark sitt á menningu okkar og stefnu.
En þetta byggi ég ekki eingöngu á vináttu og trú. Fyrst þegar Andri nefndi við mig möguleikann á forsetaframboði vildi heilinn á mér vera svolítið efins. Það fylgir jú skáldum að vera stundum sveimhugar sem dvelja löngum í öðrum heimi. Andri Snær hefur sannarlega stundum tikkað í þessa reiti sem eru hliðarafurðir þess að vera skapandi einstaklingur.
En samhliða þessu ástandi sem við köllum stundum athyglisbrest er Andri Snær nefnilega með það sem ég vil kalla ofurathygli. Hann tekur eftir öllu, bæði stóru og smáu. Hann horfir svo stíft á hlutina í samfélaginu að hann sér í gegnum þá og á endanum sér hann líka á bakvið þá. Þarna liggur hans helsti styrkur – hann sér samfélagið sterkum dráttum og getur auk þess tjáð þessa sýn og miðlað henni til annarra á beinskeyttan hátt.
Skýrasta sýnin fyrir samfélagið
Þessi skýrleiki kom fram um leið og Andri Snær kynnti stefnumál sín. Það var þá sem ég sannfærðist endanlega og ég leyfi mér að fullyrða að enginn forsetaframbjóðenda hefur enn lagt fram skýrari sýn á það hvaða málefni forsetinn á að hefja til lofts.
• Náttúran – 70% landsmanna eru hlynntir því að hálendið verði verndað sem þjóðgarður.
• Tungumálin – læsi og skilningur á tungumálinu sem er farvegur hugmynda, ekki bara okkar ástkæra íslenska heldur líka fjölmörg önnur móðurmál ungra Íslendinga sem eru tvítyngdir.
• Stjórnarskrá fólksins – þetta fallega samtal þings og þjóðar sem aldrei var klárað.
Alla kosningabaráttuna hefur Andri Snær lagt áherslu á þessi mikilvægu atriði og tekið afgerandi afstöðu með náttúrunni, tungumálinu, menningunni og með vilja þjóðarinnar til nýrrar stjórnarskrár.
Fyrir þetta hefur hann verið nefndur „öfgamaður“.
En hvað með Guðna?
Ég hef ekkert slæmt um Guðna Th. að segja. En hann er bara ekki forseti framtíðarinnar. Hann hefur ekki afgerandi og skýrar skoðanir í þessum mikilvægu málefnum og öðrum. Hann hefur talað opið og vítt og óljóst um alls kyns hluti og ég hef af þessum sökum fyllst meiri og meiri vonbrigðum eftir því sem nær dregur kosningunum. Fyrir mér er Guðni nánast jafn óskrifað blað og hann var þegar hann mætti í sjónvarpssal í Wintris–málinu miðju og varð sjónvarpshetja á einni nóttu.
Fínn forseti. Þar er auðvelt að sjá Guðna fyrir sér. En kjör hans yrði alls ekki afgerandi skref inn í nýja tíma. Nú þurfum við kynslóðaskipti og framsýna hugsun á Bessastaði; forseta sem skilur að náttúruvernd er langstærsta viðfangsefni næstu áratuga og að hugmyndir eru drifkraftur framtíðarinnar.
Þess vegna er Andri Snær minn forseti – vegna þess að hann verður ekki fínn forseti heldur frábær forseti.
Umdeild sameiningartákn
„Það er bara stundum þannig að hlutir sem eru umdeildir verða stundum það sem við sameinumst um í framtíðinni.“
Þessi orð lét Andri falla á opnum kosningafundi þremur dögum fyrir kosningar þar sem hann ræddi um sameiningartákn sem einu sinni voru umdeild, t.d. náttúruperlur á borð við Langasjó og Þjórsárver.
Andri Snær kann að vera umdeildur en hann er afgerandi og skýr valkostur sem allir náttúruverndarsinnar, lýðræðissinnar og menningarelskandi einstaklingar geta kosið með stolti – og ég er þess fullviss að það tæki þjóðina stuttan tíma að sameinast um hann sem forseta.
Þessa trú byggi ég á vináttunni við Andra og því hvaða heilsteypta hugsjónamann hann hefur að geyma. Andri Snær er mannlegur, hlýr, framsýnn, áræðinn og eldklár maður – og með þínu atkvæði getur hann orðið mannlegur, hlýr, framsýnn, áræðinn og eldklár forseti Íslands.
Skoðun

Þegar mannshjörtun mætast
Jóna Hrönn Bolladóttir,Bjarni Karlsson skrifar

Horft til einkunna og annarra þátta við innritun í framhaldsskóla
Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar

Kristján á Sprengisandi lendir í ágjöf
Björn Ólafsson skrifar

Unglingar eiga skilið heildstætt mat frá framhaldsskólum
Sigurður Kári Harðarson skrifar

Stöðvum glæpagengi á Íslandi
Hjalti Vigfússon skrifar

Jafnlaunavottun - „Hverjir græða á jafnlaunavottun“
Gunnar Ármannsson skrifar

Gervigreind í skólum: Tækifæri sem fáir eru að ræða?
Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar

Enginn matur og næring án sérfræðiþekkingar
Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar

Öll endurhæfing er í eðli sínu starfsendurhæfing
Sveindís Anna Jóhannsdóttir skrifar

„Bíddu, varst þú ekki að biðja um þessa greiðslu?“
Heiðrún Jónsdóttir skrifar

Rétta leiðin til endurreisnar menntakerfisins?
Birgir Finnsson skrifar

Tvær dætur á Gaza - páskahugvekja
Viðar Hreinsson skrifar

Ef það líkist þjóðarmorði – þá er það þjóðarmorð!
Ólafur Ingólfsson skrifar

Vinnustaðir fatlaðs fólks
Atli Már Haraldsson skrifar

Þjónustustefna sveitarfélaga: Formsatriði eða mikilvægt stjórntæki?
Jón Hrói Finnsson skrifar

Blóð, sviti og tár
Jökull Jörgensen skrifar

Ertu knúin/n fram af verðugleika eða óverðugleika?
Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar

Er hægt að stjórna bæjarfélagi með óskhyggju?
Sigurþóra Bergsdóttir skrifar

Styrkleikar barna geta legið í öðru en að fá hæstu einkunnir
Anna Maria Jónsdóttir skrifar

Listin við að fara sér hægt
Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar

Kosningar í stjórn Visku: Þitt atkvæði skiptir máli!
Eydís Inga Valsdóttir skrifar

Ábyrgð yfirvalda á innra mati á skólastarfi
Anna Greta Ólafsdóttir skrifar

Bjánarnir úti á landi
Þorvaldur Lúðvík Sigurjónsson skrifar

Hvað kostar EES samningurinn þjóðina?
Sigurbjörn Svavarsson skrifar

En hvað með loftslagið?
Emma Soffía Elkjær Emilsdóttir,Eiríkur Hjálmarsson skrifar

Ráðherra og valdníðsla í hans nafni
Örn Pálmason skrifar

Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 1/3
Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar

Er fótbolti að verða vélmennafótbolti?
Andri Hrafn Sigurðsson skrifar