Utanspítalaþjónusta er dauðans alvara Þuríður B. Ægisdóttir skrifar 29. júní 2017 07:00 Fregnir af válegum atburðum berast okkur í gegnum fjölmiðla daglega. Sá fjöldi fregna er aðeins brotabrot af þeim mikla fjölda útkalla sem sjúkraflutningamenn og aðrir viðbragðsaðilar koma að. Alvarleg veikindi samborgara okkar rata yfirleitt ekki í fjölmiðla, enda oft og tíðum persónuleg einkamál hvers og eins. Þetta veit ég úr starfi mínu sem lögreglumaður. Á undanförnum árum hefur útköllum fjölgað mikið, bæði þar sem alvarleg slys hafa orðið en einnig vegna alvarlegra veikinda. Þessum útköllum þarf að sinna og oft og tíðum eru þetta verkefni sem þola enga bið. Fyrstu viðbragðsaðilar í aðhlynningu slasaðra og veikra eru þeir aðilar sem sinna svokallaðri utanspítalaþjónustu, þ.e. þeir sem inna af hendi inngrip sitt bæði á vettvangi og á leið á sjúkrahús – hvort heldur sem er í sjúkrabifreið eða í sjúkraflugi. Fyrstu viðbrögð geta verið þau sem hafa mest áhrif og skipta sköpum fyrir bata og líf þess slasaða; hvort hann nái heilsu á ný eða jafnvel nái að lifa slys eða veikindi af. Við sem byggjum þetta land verðum að geta treyst því að utanspítalaþjónusta sé öflug og örugg. Þá verða einstaklingar sem starfa innan hennar að geta treyst því að bæði menntun þeirra og þjálfun sé eins góð og best verður á kosið. Enn fremur verða þessir aðilar að geta treyst því að sá búnaður sem nauðsynlegur er til aðhlynningar sé fullkominn og til staðar.Ekki eitthvert „hobbí“ Víða sinna sjúkraflutningamenn utanspítalaþjónustu til hliðar við sitt aðalstarf. Staðreyndin er sú að störf sjúkraflutningamanna eru ekki eitthvert „hobbí“ sem stjórnvöld geta ætlast til að einstaklingar sinni af áhuga til hliðar við sitt aðalstarf. Utanspítalaþjónusta er dauðans alvara og hana ber að líta á sem slíka, bæði hvað varðar menntun og þjálfun sjúkraflutningamanna, búnað þeirra og starfsskilyrði en ekki síður kjör þeirra. Það hlýtur að vera lágmarkskrafa okkar borgaranna og þeirra er sækja landið okkar heim að geta treyst því að hér berist fullnægjandi aðstoð á sem stystum tíma er alvarleg veikindi eða slys bera að höndum. Til að fullnægjandi aðstoð berist í tíma er nauðsynlegt að tryggja að hlúð sé að utanspítalaþjónustu um allt land. Nú liggur á að fylla upp í þá bresti sem eru komnir í kerfið til að koma í veg fyrir frekara tjón. Síðast en ekki síst er mikilvægt að þeir sem sinna þessari þjónustu hafi hana að aðalstarfi enda eru verkefnin ærin, krefjandi og erfið. Höfundur er stjórnmálafræðingur, MA í alþjóðasamskiptum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Skoðun Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Er lýðræðislegt að senda vopn til Úkraínu? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Það á ekki að vera dekur að geta sótt sér sálfræðiþjónustu Ólafía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Um bókun 35, EES samninginn, Evrópusambandið og Bretland Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Húsnæði fyrir fólk, ekki fjárfesta Gísli Rafn Ólafsson skrifar Sjá meira
Fregnir af válegum atburðum berast okkur í gegnum fjölmiðla daglega. Sá fjöldi fregna er aðeins brotabrot af þeim mikla fjölda útkalla sem sjúkraflutningamenn og aðrir viðbragðsaðilar koma að. Alvarleg veikindi samborgara okkar rata yfirleitt ekki í fjölmiðla, enda oft og tíðum persónuleg einkamál hvers og eins. Þetta veit ég úr starfi mínu sem lögreglumaður. Á undanförnum árum hefur útköllum fjölgað mikið, bæði þar sem alvarleg slys hafa orðið en einnig vegna alvarlegra veikinda. Þessum útköllum þarf að sinna og oft og tíðum eru þetta verkefni sem þola enga bið. Fyrstu viðbragðsaðilar í aðhlynningu slasaðra og veikra eru þeir aðilar sem sinna svokallaðri utanspítalaþjónustu, þ.e. þeir sem inna af hendi inngrip sitt bæði á vettvangi og á leið á sjúkrahús – hvort heldur sem er í sjúkrabifreið eða í sjúkraflugi. Fyrstu viðbrögð geta verið þau sem hafa mest áhrif og skipta sköpum fyrir bata og líf þess slasaða; hvort hann nái heilsu á ný eða jafnvel nái að lifa slys eða veikindi af. Við sem byggjum þetta land verðum að geta treyst því að utanspítalaþjónusta sé öflug og örugg. Þá verða einstaklingar sem starfa innan hennar að geta treyst því að bæði menntun þeirra og þjálfun sé eins góð og best verður á kosið. Enn fremur verða þessir aðilar að geta treyst því að sá búnaður sem nauðsynlegur er til aðhlynningar sé fullkominn og til staðar.Ekki eitthvert „hobbí“ Víða sinna sjúkraflutningamenn utanspítalaþjónustu til hliðar við sitt aðalstarf. Staðreyndin er sú að störf sjúkraflutningamanna eru ekki eitthvert „hobbí“ sem stjórnvöld geta ætlast til að einstaklingar sinni af áhuga til hliðar við sitt aðalstarf. Utanspítalaþjónusta er dauðans alvara og hana ber að líta á sem slíka, bæði hvað varðar menntun og þjálfun sjúkraflutningamanna, búnað þeirra og starfsskilyrði en ekki síður kjör þeirra. Það hlýtur að vera lágmarkskrafa okkar borgaranna og þeirra er sækja landið okkar heim að geta treyst því að hér berist fullnægjandi aðstoð á sem stystum tíma er alvarleg veikindi eða slys bera að höndum. Til að fullnægjandi aðstoð berist í tíma er nauðsynlegt að tryggja að hlúð sé að utanspítalaþjónustu um allt land. Nú liggur á að fylla upp í þá bresti sem eru komnir í kerfið til að koma í veg fyrir frekara tjón. Síðast en ekki síst er mikilvægt að þeir sem sinna þessari þjónustu hafi hana að aðalstarfi enda eru verkefnin ærin, krefjandi og erfið. Höfundur er stjórnmálafræðingur, MA í alþjóðasamskiptum.
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar