Drífum í þessu Margrét Tryggvadóttir skrifar 22. október 2017 22:24 Við getum verið svo samhent og flott! Það er öllum ljóst þegar stelpurnar okkar og auðvitað strákarnir vinna fótboltaleiki. En svoleiðis líður mér samt ekki alltaf. Þegar ráðamenn þjóðarinnar rata ítrekað í heimsfréttirnar fyrir hin fjölbreytilegustu spillingarmál er dýpra á þjóðarstoltinu. Samt vantar ekki nema herslumuninn á að við getum haft það svo gott saman. Við þurfum bara að ráða bót á nokkrum atriðum. Fyrst það sem við verðum að laga strax – og strax er einmitt ekki teygjanlegt hugtak. Sumt kostar en fjármagnið er í augsýn.Þegar maður verður veikur á maður ekki sjálfkrafa að verða gjaldþrota líka. Stefnum á gjaldfrjálst heilbrigðiskerfi. Það er ekki góð hugmynd að dreifa kostnaðinum bara öðruvísi á notendur. Efnaminna fólk mun veigra sér við að leita læknis nema í neyðartilfellum og þá er hætt við að sjúkdómar greinist á síðari stigum þegar þeir eru ekki eins viðráðanlegir. Það er miklu dýrara fyrir okkur öll. Og talandi um heilbrigðiskerfið. Þar þarf meira fé.Unga fólkinu okkar líður ekki öllu vel í sálinni. Það er fáránlega dýrt að leita til sálfræðings á Íslandi. Sálfræðingar eiga að sjálfsögðu að vera hluti af opinbera heilbrigðiskerfinu. Forvarnir og snemmtæk íhlutun er nefnilega besta fjárfesting sem eitt samfélag getur varið fé sínu í.Biðlistar vegna þjónustu fyrir börn og ungmenni eiga ekki að fyrirfinnast. Ársbið eftir greiningu eða meðferð er fimmtungur af ævi fimm ára barns. Þjónusta við börn má aldrei vera háð efnahag eða getu foreldranna. Því ættum við að reyna að veita sem mesta og besta þjónustu í gegnum skólakerfið. Og þar þarf líka meiri peninga.Hlúum betur að barnafjölskyldum. Barnabætur þarf að tvöfalda og ekkert múður. Samfélagið þarf að vera sveigjanlegra og snúast um fleira en vinnu.Skólarnir okkar á öllum skólastigum eru fjársveltir. Það verðum við að laga enda menntun grundvöllur að betra samfélagi í framtíðinni.Til þess að ungt fólk sjái framtíð á Íslandi þarf það að geta búið einhvers staðar. Það er ekki raunin nú. Í nágrannalöndum okkar eru víða rekin félagsleg húsnæðiskerfi fyrir almenning, laus undan hagnaðarkröfum verktakavæðingarinnar og hávaxtastefnunnar. Samfylkingin ætlar að fara þá leið.Lífeyrisþegar eiga að geta lifað mannsæmandi lífi og þeim á ekki að vera refsað fyrir að vinna þegar þeir geta.Við þurfum að leggja Útlendingastofnun niður. Þar virðist vera undarlegur vinnustaðamórall sem vonlaust er að vinda ofan af. Lagabreytingar munu því ekki ná að breyta því sem breyta þarf þegar lögin er túlkuð með jafnundarlegum og ómannúðlegum hætti og raun ber vitni. Við eigum að hafa mannúð og ábyrgð að leiðarljósi í þessum málaflokki.Ofbeldi verður að uppræta. Við megum aldrei líta svo á að ofbeldi sé óhjákvæmilegur fylgifiskur mannlegs samfélags. Það er það ekki. Höfum hátt!Og svo er það stærsta málið og það sem sennilega þarf mest átak til að laga. Á Íslandi þrífst óásættanleg misskipting sem á rót í óréttlátri skiptingu auðlinda landsins. Stóra verkefnið er að auka jöfnuð í samfélaginu. Það á ekki að greiða fólki lægri laun fyrir að hugsa um manneskjur; kenna þeim, hjúkra eða gæta, en að stýra flugumferð eða reikna út burðarþol. Reyndar er afar brýnt að auka jöfnuð á heimsvísu en við getum byrjað hér á landi. Hér eru peningarnir. Það er nefnilega nóg til:Hættum að láta ræna okkur. Það er glórulaust að landsmenn allir fái ekki fullt gjald fyrir auðlindirnar sínar til nota í sameiginlegum sjóðum okkar. Alvöru auðlindaákvæði í stjórnarskrá tekur á þessu. Látum ekki plata okkur til að samþykkja eitthvert málamyndaákvæði sem engu breytir. Þjóðin er búin að samþykkja nýja stjórnarskrá í þjóðaratkvæðagreiðslu. Stjórnvöld í siðmenntuðum ríkjum virða þjóðaratkvæðagreiðslur. Í því felst enginn pólitískur ómöguleiki.Veiðiheimildir á að selja hæstbjóðanda á frjálsum markaði. Þar með geta útgerðarmenn ákveðið sjálfir hvaða verð þeir vilja greiða þjóðinni fyrir að fá að veiða fiskinn í sjónum.Við eigum að hætta að gefa landið okkar. Þeir sem vilja nýta íslenska raforku eiga að greiða fullt gjald fyrir það. Þeir sem selja ferðamönnum aðgang að náttúru landsins eiga líka að greiða þjóðinni fullt gjald fyrir það. Þetta eru tæknileg úrlausnarefni og í öðrum löndum eru menn fyrir löngu búnir að finna viðeigandi lausnir. Hér getum við ekki einu sinni komið upp kömrum skammlaust.Ýmsir landar okkar hafa ákveðið að greiða ekki skatta nema að litlu leyti og geyma auð sinn í skattaskjólum. Girðum fyrir þá leið og náum í þessa peninga. Breiðu bökin eiga að greiða meira til samfélagsins en þeir sem minna hafa. Brauðmolakenningin hefur verið afsönnuð. Það ætti að vera óþarfi að taka það fram að varast ber að kjósa þá flokka sem flagga formönnum og ráðherrum sem treysta eigin efnahagsstjórn ekki betur en svo að þeir tryggja sig með því að geyma eigur sínar í útlöndum. Slíkir lífskjaraþjófar eiga ekki heima í almannaþjónustu. Þann 28. október verður kosið. Þá getum við ákveðið að laga það sem upp á vantar hjá okkur og gera Ísland eins frábært og það getur orðið. Valið er okkar. Drífum í þessu!Höfundur skipar 2. sæti á lista Samfylkingarinnar í Suðvesturkjördæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Halldór 19.10.24 Halldór Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun Ekki lofa einhverju sem þú ætlar ekki að standa við. Ágústa Árnadóttir Skoðun Að taka réttindi af einum til að selja öðrum Vala Árnadóttir Skoðun Kæru vinir og stuðningsfólk Halla Hrund Logadóttir Skoðun Goðsögnin um að fara áfram Matthildur Björnsdóttir Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon Skoðun Kennarastarfið Ragnheiður Lilja Bjarnadóttir Skoðun Að halda niðri launum og lifa á loftinu Þóranna Rósa Ólafsdóttir Skoðun Vá! Benedikta Guðrún Svavarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Sögur ísraelska hermannsins Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Að taka réttindi af einum til að selja öðrum Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Kæru vinir og stuðningsfólk Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Goðsögnin um að fara áfram Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Ekki lofa einhverju sem þú ætlar ekki að standa við. Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Yfirlýsing kennara eftir fund með borgarstjóra Andrea Sigurjónsdóttir,Eygló Friðriksdóttir,Guðrún Gunnarsdóttir,Jónína Einarsdóttir,Kristín Björnsdóttir,Lilja Margrét Möller,Linda Ósk Sigurðardóttir,Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon skrifar Skoðun Kennarastarfið Ragnheiður Lilja Bjarnadóttir skrifar Skoðun Fullveldi Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Að halda niðri launum og lifa á loftinu Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Vá! Benedikta Guðrún Svavarsdóttir skrifar Skoðun „Hver sagði þér að heimurinn væri réttlátur?“ Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ert þú ég eða verð ég þú Júlíus Birgir Jóhannsson skrifar Skoðun Ákall um annars konar hagkerfi Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Lögbrot íslenskrar stjórnsýslu og dómstóla Huginn Þór Grétarsson skrifar Skoðun Háskóli Íslands styður þjóðarmorð Elí Hörpu og Önundarbur skrifar Skoðun Stjórnvöld bregðist við eggjaskorti með afnámi tolla Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Í hvernig samfélagi viljum við búa í? Ólafur H. Ólafsson skrifar Skoðun Endurhugsum íslenskt skólakerfi: Ný sýn á nám og kennslu Inga Sigrún Atladóttir skrifar Skoðun Þankar um framtíð landsins okkar Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Er Landsvirkjun til sölu? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Þegar pólitík hindrar framför Hjörtur Sveinsson skrifar Skoðun Nú á lýðræðið næsta leik Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Skólinn, sem við kjósum að muna. Samfélagsrýni með rjómabragði Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Fær þitt barn kennslu í fjármálalæsi? Heiðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Dagur í grunnskóla Hulda María Magnúsdóttir skrifar Skoðun Áskorun - Þingmenn, sýnið kjósendum stórhug skrifar Skoðun TikTok, upplýsingaóreiða og stjórnvöld Jóhann Óli Eiðsson skrifar Skoðun Taktu þátt í lýðræðinu með okkur Þórhildur Sunna Ævarsdóttir skrifar Sjá meira
Við getum verið svo samhent og flott! Það er öllum ljóst þegar stelpurnar okkar og auðvitað strákarnir vinna fótboltaleiki. En svoleiðis líður mér samt ekki alltaf. Þegar ráðamenn þjóðarinnar rata ítrekað í heimsfréttirnar fyrir hin fjölbreytilegustu spillingarmál er dýpra á þjóðarstoltinu. Samt vantar ekki nema herslumuninn á að við getum haft það svo gott saman. Við þurfum bara að ráða bót á nokkrum atriðum. Fyrst það sem við verðum að laga strax – og strax er einmitt ekki teygjanlegt hugtak. Sumt kostar en fjármagnið er í augsýn.Þegar maður verður veikur á maður ekki sjálfkrafa að verða gjaldþrota líka. Stefnum á gjaldfrjálst heilbrigðiskerfi. Það er ekki góð hugmynd að dreifa kostnaðinum bara öðruvísi á notendur. Efnaminna fólk mun veigra sér við að leita læknis nema í neyðartilfellum og þá er hætt við að sjúkdómar greinist á síðari stigum þegar þeir eru ekki eins viðráðanlegir. Það er miklu dýrara fyrir okkur öll. Og talandi um heilbrigðiskerfið. Þar þarf meira fé.Unga fólkinu okkar líður ekki öllu vel í sálinni. Það er fáránlega dýrt að leita til sálfræðings á Íslandi. Sálfræðingar eiga að sjálfsögðu að vera hluti af opinbera heilbrigðiskerfinu. Forvarnir og snemmtæk íhlutun er nefnilega besta fjárfesting sem eitt samfélag getur varið fé sínu í.Biðlistar vegna þjónustu fyrir börn og ungmenni eiga ekki að fyrirfinnast. Ársbið eftir greiningu eða meðferð er fimmtungur af ævi fimm ára barns. Þjónusta við börn má aldrei vera háð efnahag eða getu foreldranna. Því ættum við að reyna að veita sem mesta og besta þjónustu í gegnum skólakerfið. Og þar þarf líka meiri peninga.Hlúum betur að barnafjölskyldum. Barnabætur þarf að tvöfalda og ekkert múður. Samfélagið þarf að vera sveigjanlegra og snúast um fleira en vinnu.Skólarnir okkar á öllum skólastigum eru fjársveltir. Það verðum við að laga enda menntun grundvöllur að betra samfélagi í framtíðinni.Til þess að ungt fólk sjái framtíð á Íslandi þarf það að geta búið einhvers staðar. Það er ekki raunin nú. Í nágrannalöndum okkar eru víða rekin félagsleg húsnæðiskerfi fyrir almenning, laus undan hagnaðarkröfum verktakavæðingarinnar og hávaxtastefnunnar. Samfylkingin ætlar að fara þá leið.Lífeyrisþegar eiga að geta lifað mannsæmandi lífi og þeim á ekki að vera refsað fyrir að vinna þegar þeir geta.Við þurfum að leggja Útlendingastofnun niður. Þar virðist vera undarlegur vinnustaðamórall sem vonlaust er að vinda ofan af. Lagabreytingar munu því ekki ná að breyta því sem breyta þarf þegar lögin er túlkuð með jafnundarlegum og ómannúðlegum hætti og raun ber vitni. Við eigum að hafa mannúð og ábyrgð að leiðarljósi í þessum málaflokki.Ofbeldi verður að uppræta. Við megum aldrei líta svo á að ofbeldi sé óhjákvæmilegur fylgifiskur mannlegs samfélags. Það er það ekki. Höfum hátt!Og svo er það stærsta málið og það sem sennilega þarf mest átak til að laga. Á Íslandi þrífst óásættanleg misskipting sem á rót í óréttlátri skiptingu auðlinda landsins. Stóra verkefnið er að auka jöfnuð í samfélaginu. Það á ekki að greiða fólki lægri laun fyrir að hugsa um manneskjur; kenna þeim, hjúkra eða gæta, en að stýra flugumferð eða reikna út burðarþol. Reyndar er afar brýnt að auka jöfnuð á heimsvísu en við getum byrjað hér á landi. Hér eru peningarnir. Það er nefnilega nóg til:Hættum að láta ræna okkur. Það er glórulaust að landsmenn allir fái ekki fullt gjald fyrir auðlindirnar sínar til nota í sameiginlegum sjóðum okkar. Alvöru auðlindaákvæði í stjórnarskrá tekur á þessu. Látum ekki plata okkur til að samþykkja eitthvert málamyndaákvæði sem engu breytir. Þjóðin er búin að samþykkja nýja stjórnarskrá í þjóðaratkvæðagreiðslu. Stjórnvöld í siðmenntuðum ríkjum virða þjóðaratkvæðagreiðslur. Í því felst enginn pólitískur ómöguleiki.Veiðiheimildir á að selja hæstbjóðanda á frjálsum markaði. Þar með geta útgerðarmenn ákveðið sjálfir hvaða verð þeir vilja greiða þjóðinni fyrir að fá að veiða fiskinn í sjónum.Við eigum að hætta að gefa landið okkar. Þeir sem vilja nýta íslenska raforku eiga að greiða fullt gjald fyrir það. Þeir sem selja ferðamönnum aðgang að náttúru landsins eiga líka að greiða þjóðinni fullt gjald fyrir það. Þetta eru tæknileg úrlausnarefni og í öðrum löndum eru menn fyrir löngu búnir að finna viðeigandi lausnir. Hér getum við ekki einu sinni komið upp kömrum skammlaust.Ýmsir landar okkar hafa ákveðið að greiða ekki skatta nema að litlu leyti og geyma auð sinn í skattaskjólum. Girðum fyrir þá leið og náum í þessa peninga. Breiðu bökin eiga að greiða meira til samfélagsins en þeir sem minna hafa. Brauðmolakenningin hefur verið afsönnuð. Það ætti að vera óþarfi að taka það fram að varast ber að kjósa þá flokka sem flagga formönnum og ráðherrum sem treysta eigin efnahagsstjórn ekki betur en svo að þeir tryggja sig með því að geyma eigur sínar í útlöndum. Slíkir lífskjaraþjófar eiga ekki heima í almannaþjónustu. Þann 28. október verður kosið. Þá getum við ákveðið að laga það sem upp á vantar hjá okkur og gera Ísland eins frábært og það getur orðið. Valið er okkar. Drífum í þessu!Höfundur skipar 2. sæti á lista Samfylkingarinnar í Suðvesturkjördæmi.
Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun
Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon Skoðun
Skoðun Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Yfirlýsing kennara eftir fund með borgarstjóra Andrea Sigurjónsdóttir,Eygló Friðriksdóttir,Guðrún Gunnarsdóttir,Jónína Einarsdóttir,Kristín Björnsdóttir,Lilja Margrét Möller,Linda Ósk Sigurðardóttir,Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon skrifar
Skoðun Skólinn, sem við kjósum að muna. Samfélagsrýni með rjómabragði Ragnar Þór Pétursson skrifar
Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun
Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon Skoðun