Samanburður á eplum og ljósaperum Kristján Þ. Davíðsson skrifar 17. nóvember 2017 07:00 Ingólfur Ásgeirsson, flugstjóri og leigutaki Kjararár, flýgur lágt í áróðrinum gegn fiskeldi í Fréttablaðinu 14. nóvember. Þar ber hann að jöfnu ómengaðan dýrasaur og mannaskít, sem inniheldur flóru mengunar af mannavöldum. Hagsmunagæslan freistast til að grípa á lofti saurumræðu blaðamanns sem féll í sömu gildru, skrifandi um „óhreinsað skólp“. Eldisfiskur étur fóður búið til úr fiskimjöli, lýsi og næringarefnum úr jurtaríkinu, svo vandlega gæðatryggt að eldislax inniheldur minni mengunarefni en villtur lax, sem er á beit í mismengaðri náttúrunni. Til gamans þeim sem hafa ástríðu fyrir talnaleikfimi á borð við þá sem birst hefur um fiskasaur á síðum Fréttablaðsins undanfarið, má nefna að sauðkind skítur um 1,5 tonnum saurs árlega. Bara í náttúru Húnavatnssýslna berast rúmlega 100.000 tonn árlega af kindasaur, 15 - 20 tonn á ferkílómetra. Ætla mætti að svæðið væri nánast á kafi í skít? Hugsandi fólk sér að þetta er merkingarlítil talnaleikfimi. Í besta falli er verið að bera saman epli og ljósaperur. Sama gildir um samanburðurinn á mannaskít og fiskasaur í hafinu umhverfis Ísland. Regn og (laxveiði)ár skola megninu af kindasaurnum til sjávar, þar sem samspil strauma og ljóss leysa hann upp í næringarefni sem auka framleiðsluna í víðáttum hafsins. Það sama gerist með fiskasaurinn. Lífræn og ólífræn efni leysast upp í svo áhrifaríku ferli að það er meira að segja talið óhætt að synda við strendur margra milljónaborga heimsins. Fiskeldi er umhverfisvænsta matvælaframleiðslan. Stjórnvöld þeirra landa sem geta framleitt eldisfisk hvetja undantekningarlaust til aukningar framleiðslu, enda ekki vanþörf á að nýta bláa akurinn fyrir sívaxandi fjölda jarðarbúa. Hérlendis er í þróun vistvæn atvinnugrein, byggð á bestu tækni og þekkingu, eftir ströngustu kröfum í heimi. Greinin skorast ekki undan rökrænni umræðu um það sem betur má fara, því ætíð má gera betur. Talnaleikfimi telja andstæðingar þeirrar þróunar e.t.v. henta sér best í baráttunni gegn uppbyggingunni, en fáfræði sem enga skoðun stenst, dæmir sig sjálf. Höfundur er framkvæmdastjóri Landssambands fiskeldisstöðva. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Skoðun Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Er lýðræðislegt að senda vopn til Úkraínu? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Það á ekki að vera dekur að geta sótt sér sálfræðiþjónustu Ólafía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Um bókun 35, EES samninginn, Evrópusambandið og Bretland Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Húsnæði fyrir fólk, ekki fjárfesta Gísli Rafn Ólafsson skrifar Sjá meira
Ingólfur Ásgeirsson, flugstjóri og leigutaki Kjararár, flýgur lágt í áróðrinum gegn fiskeldi í Fréttablaðinu 14. nóvember. Þar ber hann að jöfnu ómengaðan dýrasaur og mannaskít, sem inniheldur flóru mengunar af mannavöldum. Hagsmunagæslan freistast til að grípa á lofti saurumræðu blaðamanns sem féll í sömu gildru, skrifandi um „óhreinsað skólp“. Eldisfiskur étur fóður búið til úr fiskimjöli, lýsi og næringarefnum úr jurtaríkinu, svo vandlega gæðatryggt að eldislax inniheldur minni mengunarefni en villtur lax, sem er á beit í mismengaðri náttúrunni. Til gamans þeim sem hafa ástríðu fyrir talnaleikfimi á borð við þá sem birst hefur um fiskasaur á síðum Fréttablaðsins undanfarið, má nefna að sauðkind skítur um 1,5 tonnum saurs árlega. Bara í náttúru Húnavatnssýslna berast rúmlega 100.000 tonn árlega af kindasaur, 15 - 20 tonn á ferkílómetra. Ætla mætti að svæðið væri nánast á kafi í skít? Hugsandi fólk sér að þetta er merkingarlítil talnaleikfimi. Í besta falli er verið að bera saman epli og ljósaperur. Sama gildir um samanburðurinn á mannaskít og fiskasaur í hafinu umhverfis Ísland. Regn og (laxveiði)ár skola megninu af kindasaurnum til sjávar, þar sem samspil strauma og ljóss leysa hann upp í næringarefni sem auka framleiðsluna í víðáttum hafsins. Það sama gerist með fiskasaurinn. Lífræn og ólífræn efni leysast upp í svo áhrifaríku ferli að það er meira að segja talið óhætt að synda við strendur margra milljónaborga heimsins. Fiskeldi er umhverfisvænsta matvælaframleiðslan. Stjórnvöld þeirra landa sem geta framleitt eldisfisk hvetja undantekningarlaust til aukningar framleiðslu, enda ekki vanþörf á að nýta bláa akurinn fyrir sívaxandi fjölda jarðarbúa. Hérlendis er í þróun vistvæn atvinnugrein, byggð á bestu tækni og þekkingu, eftir ströngustu kröfum í heimi. Greinin skorast ekki undan rökrænni umræðu um það sem betur má fara, því ætíð má gera betur. Talnaleikfimi telja andstæðingar þeirrar þróunar e.t.v. henta sér best í baráttunni gegn uppbyggingunni, en fáfræði sem enga skoðun stenst, dæmir sig sjálf. Höfundur er framkvæmdastjóri Landssambands fiskeldisstöðva.
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar