Óhæf aðferð við hæfismat Eggert Briem skrifar 22. febrúar 2018 07:00 Mikið hefur verið fjallað um skipan dómara í Landsrétt, en lítið um aðferð hæfisnefndar við mat á þeim 15 sem sem hæfastir þóttu, 10 körlum og 5 konum. Á þessum tölum sést strax að hæfismatið á hópnum sem heild er óhæft. Mikilsvægast er að Landsréttur njóti trausts þjóðarinnar. Að velja tíu karla og fimm konur í réttinn á okkar tímum er örugg leið til að útiloka að rétturinn njóti mikils trausts. En skoðum aðra þætti en kyn. Setjum sem svo að velja eigi 15 manna fótboltalið úr 30 manna hópi (11 og 4 varamenn). Ef hæfisnefnd mæti einungis hvern einstakan og alla á sama mælikvarða, gæti farið svo að liðið samanstæði af eintómum frábærum miðframherjum. Engir varnarmenn kæmust í liðið og sá sem eingöngu hefði staðið í marki fengi lægst mat sökum einhæfni. Hvernig getur hæfisnefndin hafa staðið svona illa að málum? Í bestunarfræðum þar sem velja á hóp, hvort sem um er að ræða dómara í Landsrétt eða fótboltamenn í lið, er sú leið að meta einungis hvern einstakan og alla á sama mælikvarða talin ein sú versta. Er t.d. ekki skrítið að sá umsækjandi sem eingöngu hefur helgað sig dómarastörfum var ekki valinn í liðið? Erfitt hlýtur að vera, jafnt fyrir ráðherra sem Alþingi, að vinna úr slíku mati. Réttast væri að byrja upp á nýtt og benda nýrri hæfisnefnd á að traust á réttinum skiptir öllu máli og að þjóðin mun líta á réttinn sem heild.Höfundur er prófessor emeritus Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Skoðun Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Er lýðræðislegt að senda vopn til Úkraínu? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Það á ekki að vera dekur að geta sótt sér sálfræðiþjónustu Ólafía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Um bókun 35, EES samninginn, Evrópusambandið og Bretland Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Húsnæði fyrir fólk, ekki fjárfesta Gísli Rafn Ólafsson skrifar Sjá meira
Mikið hefur verið fjallað um skipan dómara í Landsrétt, en lítið um aðferð hæfisnefndar við mat á þeim 15 sem sem hæfastir þóttu, 10 körlum og 5 konum. Á þessum tölum sést strax að hæfismatið á hópnum sem heild er óhæft. Mikilsvægast er að Landsréttur njóti trausts þjóðarinnar. Að velja tíu karla og fimm konur í réttinn á okkar tímum er örugg leið til að útiloka að rétturinn njóti mikils trausts. En skoðum aðra þætti en kyn. Setjum sem svo að velja eigi 15 manna fótboltalið úr 30 manna hópi (11 og 4 varamenn). Ef hæfisnefnd mæti einungis hvern einstakan og alla á sama mælikvarða, gæti farið svo að liðið samanstæði af eintómum frábærum miðframherjum. Engir varnarmenn kæmust í liðið og sá sem eingöngu hefði staðið í marki fengi lægst mat sökum einhæfni. Hvernig getur hæfisnefndin hafa staðið svona illa að málum? Í bestunarfræðum þar sem velja á hóp, hvort sem um er að ræða dómara í Landsrétt eða fótboltamenn í lið, er sú leið að meta einungis hvern einstakan og alla á sama mælikvarða talin ein sú versta. Er t.d. ekki skrítið að sá umsækjandi sem eingöngu hefur helgað sig dómarastörfum var ekki valinn í liðið? Erfitt hlýtur að vera, jafnt fyrir ráðherra sem Alþingi, að vinna úr slíku mati. Réttast væri að byrja upp á nýtt og benda nýrri hæfisnefnd á að traust á réttinum skiptir öllu máli og að þjóðin mun líta á réttinn sem heild.Höfundur er prófessor emeritus
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar