Tryggjum börnum í Kópavogi framtíð án eineltis 24. maí 2018 21:22 Einelti er samfélagsmein. En í sjálfu orðinu liggur einnig lausn vandans. Við þurfum sem samfélag að taka höndum saman og tryggja börnum okkar allra í Kópavogi líf án eineltis. Öll sem upplifa einelti í æsku skilja í hjarta sínu hversu alvarlegar afleiðingar slíkt getur haft í för með sér. Ég er einn þeirra sjálfur, en sömuleiðis faðir tveggja drengja sem ganga í skóla í hér Kópavogi. Ég man hvað ég hugsaði þegar ég hélt á frumburði mínum í fyrsta skipti, þegar gleðitárin runnu niður vangann af ást. Ég hugsaði með mér að ég skyldi gera allt sem í mínu valdi stæði til þess að barnið mitt myndi ekki ganga í gegnum þá æsku sem ég gekk í gegnum. Ég man sömuleiðis þegar ég fylgdi honum í skólann í fyrsta sinn, sólríkan dag í ágústmánuði. Hann fullur af gleði, eftirvæntingu og von um bjarta framtíð, ég stífur af hræðslu og ótta. Stuttu síðar gerist það sem ég óttast mest, ein versta tilfinning sem foreldrar upplifa, ein setning frá einum starfsmanni skólans. „Það kom upp atvik hér í skólanum.“ Þessi fáu orð hrista undirstöður manns og þeirra sem þekkja, þeim fylgir sorg, jafnvel vonleysi. Þau eru þó ekki bara erfið í hlustun, heldur vega orðin líka að sál kennara í frásögn. Það er ekkert einfalt eða auðvelt við einelti, hvorki fyrir skóla eða starfsfólk, enn síður fyrir foreldra og allra síst þolandann sjálfan. Eftir að hafa verið í hringiðu tilfinninganna vegna eineltismála, talað við skólayfirvöld, kennara og foreldra í okkar máli finnur maður strax kærleikann og skilning starfsmanna og nágranna. Allir eru sammála um nauðsyn þess að laga ástandið og gera betur. En hvað er hægt að gera? Hér er þar sem ég kem inn, fái ég til þess tækifæri. Í fyrsta lagi þarf sterkan vilja til verksins. Það er er líklega stærsti hjallinn. Ég held því ekki fram að skorturinn sé af ásetningi, heldur er þetta fyrst og fremst spurning um forgangsröðun. Og ein megin ástæða þess að ég býð mig fram fyrir hönd Pírata í komandi kosningum. Frumskylda sveitarfélagsins á að vera að sjá til þess að öll börn eigi sömu möguleika til lífs tækifæra og drauma í stað kvíða og brotinnar sjálfsmyndar. Ég legg til… Samtal og samstöðu við alla skóla bæjarins. Vandinn verður ekki leystur nema allir séu á sömu blaðsíðu og með skýr markmið til lausnar á samfélagsmeininu, allt frá toppi stjórnsýslunnar til starfsmanna skóla og í samstarfi við foreldra. Ég legg til úttekt Heildræna úttekt í öllum skólum og samanburð þeirra á milli. Það er frumforsenda að við sem ætlum að leysa málin þekkjum umfang vandans, að við sjáum hver standa sig vel, hver gætu gert betur og sameinumst um að laga það sem hægt er. Ég legg til Að samræma allar eineltisáætlanir í skólum. Þannig að allir foreldrar, sama hvar sem barnið nemur í Kópavogi, geti gengið að því sem vísu hvernig skólinn tekur á eineltimálum. Eftir að hafa farið upplýsingar í skólum bæjarins er því miður augljóst að þarna má bæta úr. Ég legg til… Að sett verði teymi sem hafa að markmiði að aðstoða foreldra þolanda og geranda til samtals. Þetta er afskaplega mikilvægur punktur vegna þess að samskiptin eru gríðarlega vandasöm og viðkvæm, það eru miklar tilfinningar í spilinu og mjög auðvelt að segja ranga hluti sem gætu gert málin verri. Að hafa fagfólk til aðstoðar og stuðnings myndi að mínu áliti vera stórt stökk til góðs. Ég legg til… Að skoða innleiðingu á nýjum eineltisáætlunum þvert á og í samstarfi við skólana. Það hefur margt gerst í þeim efnum frá því að Olweusaráætlun kom fyrst fram á sjónarsviðið. Til eru nýjar gagnreyndar áætlanir eins og KiVa frá Finnlandi sem virka. Það þarf að skoða þessi mál heildrænt, það þarf að tryggja forgangsröðun, fjármagn og viljann til þess að ráðast í verkið. Ég legg til… Að við gerum þetta saman. Enginn einn getur lofað samfélagi án eineltis, en það sem við getum gert í sameiningu er heilmikið. Ég sé fyrir mér Kópavog sem leiðandi bæjarfélag til lausnar í þessum málum og ég trúi því að það sé mögulegt. Ég vil að Kópavogur verði fyrirmynd annara sveitarfélaga. Að önnur sveitarfélög leiti til okkar í Kópavogi og sjái hvernig við leysum málin og hvar þau geta gert betur. Þetta er hægt og það sannarlega á valdi eins föður og okkar allra í samfélaginu að gera, sé viljinn fyrir hendi. Ég heiti Hákon og lofa því að berjast fyrir bættri vellíðan barna. Þau eru framtíðin og við verðum að gera betur. Hákon Helgi Leifsson Setjið X við PHöfundur skipar annað sæti á lista Pírata í Kópavogi og ætlar að berjast gegn einelti í samfélaginu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Skoðun Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Er lýðræðislegt að senda vopn til Úkraínu? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Það á ekki að vera dekur að geta sótt sér sálfræðiþjónustu Ólafía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Um bókun 35, EES samninginn, Evrópusambandið og Bretland Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Húsnæði fyrir fólk, ekki fjárfesta Gísli Rafn Ólafsson skrifar Sjá meira
Einelti er samfélagsmein. En í sjálfu orðinu liggur einnig lausn vandans. Við þurfum sem samfélag að taka höndum saman og tryggja börnum okkar allra í Kópavogi líf án eineltis. Öll sem upplifa einelti í æsku skilja í hjarta sínu hversu alvarlegar afleiðingar slíkt getur haft í för með sér. Ég er einn þeirra sjálfur, en sömuleiðis faðir tveggja drengja sem ganga í skóla í hér Kópavogi. Ég man hvað ég hugsaði þegar ég hélt á frumburði mínum í fyrsta skipti, þegar gleðitárin runnu niður vangann af ást. Ég hugsaði með mér að ég skyldi gera allt sem í mínu valdi stæði til þess að barnið mitt myndi ekki ganga í gegnum þá æsku sem ég gekk í gegnum. Ég man sömuleiðis þegar ég fylgdi honum í skólann í fyrsta sinn, sólríkan dag í ágústmánuði. Hann fullur af gleði, eftirvæntingu og von um bjarta framtíð, ég stífur af hræðslu og ótta. Stuttu síðar gerist það sem ég óttast mest, ein versta tilfinning sem foreldrar upplifa, ein setning frá einum starfsmanni skólans. „Það kom upp atvik hér í skólanum.“ Þessi fáu orð hrista undirstöður manns og þeirra sem þekkja, þeim fylgir sorg, jafnvel vonleysi. Þau eru þó ekki bara erfið í hlustun, heldur vega orðin líka að sál kennara í frásögn. Það er ekkert einfalt eða auðvelt við einelti, hvorki fyrir skóla eða starfsfólk, enn síður fyrir foreldra og allra síst þolandann sjálfan. Eftir að hafa verið í hringiðu tilfinninganna vegna eineltismála, talað við skólayfirvöld, kennara og foreldra í okkar máli finnur maður strax kærleikann og skilning starfsmanna og nágranna. Allir eru sammála um nauðsyn þess að laga ástandið og gera betur. En hvað er hægt að gera? Hér er þar sem ég kem inn, fái ég til þess tækifæri. Í fyrsta lagi þarf sterkan vilja til verksins. Það er er líklega stærsti hjallinn. Ég held því ekki fram að skorturinn sé af ásetningi, heldur er þetta fyrst og fremst spurning um forgangsröðun. Og ein megin ástæða þess að ég býð mig fram fyrir hönd Pírata í komandi kosningum. Frumskylda sveitarfélagsins á að vera að sjá til þess að öll börn eigi sömu möguleika til lífs tækifæra og drauma í stað kvíða og brotinnar sjálfsmyndar. Ég legg til… Samtal og samstöðu við alla skóla bæjarins. Vandinn verður ekki leystur nema allir séu á sömu blaðsíðu og með skýr markmið til lausnar á samfélagsmeininu, allt frá toppi stjórnsýslunnar til starfsmanna skóla og í samstarfi við foreldra. Ég legg til úttekt Heildræna úttekt í öllum skólum og samanburð þeirra á milli. Það er frumforsenda að við sem ætlum að leysa málin þekkjum umfang vandans, að við sjáum hver standa sig vel, hver gætu gert betur og sameinumst um að laga það sem hægt er. Ég legg til Að samræma allar eineltisáætlanir í skólum. Þannig að allir foreldrar, sama hvar sem barnið nemur í Kópavogi, geti gengið að því sem vísu hvernig skólinn tekur á eineltimálum. Eftir að hafa farið upplýsingar í skólum bæjarins er því miður augljóst að þarna má bæta úr. Ég legg til… Að sett verði teymi sem hafa að markmiði að aðstoða foreldra þolanda og geranda til samtals. Þetta er afskaplega mikilvægur punktur vegna þess að samskiptin eru gríðarlega vandasöm og viðkvæm, það eru miklar tilfinningar í spilinu og mjög auðvelt að segja ranga hluti sem gætu gert málin verri. Að hafa fagfólk til aðstoðar og stuðnings myndi að mínu áliti vera stórt stökk til góðs. Ég legg til… Að skoða innleiðingu á nýjum eineltisáætlunum þvert á og í samstarfi við skólana. Það hefur margt gerst í þeim efnum frá því að Olweusaráætlun kom fyrst fram á sjónarsviðið. Til eru nýjar gagnreyndar áætlanir eins og KiVa frá Finnlandi sem virka. Það þarf að skoða þessi mál heildrænt, það þarf að tryggja forgangsröðun, fjármagn og viljann til þess að ráðast í verkið. Ég legg til… Að við gerum þetta saman. Enginn einn getur lofað samfélagi án eineltis, en það sem við getum gert í sameiningu er heilmikið. Ég sé fyrir mér Kópavog sem leiðandi bæjarfélag til lausnar í þessum málum og ég trúi því að það sé mögulegt. Ég vil að Kópavogur verði fyrirmynd annara sveitarfélaga. Að önnur sveitarfélög leiti til okkar í Kópavogi og sjái hvernig við leysum málin og hvar þau geta gert betur. Þetta er hægt og það sannarlega á valdi eins föður og okkar allra í samfélaginu að gera, sé viljinn fyrir hendi. Ég heiti Hákon og lofa því að berjast fyrir bættri vellíðan barna. Þau eru framtíðin og við verðum að gera betur. Hákon Helgi Leifsson Setjið X við PHöfundur skipar annað sæti á lista Pírata í Kópavogi og ætlar að berjast gegn einelti í samfélaginu.
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar