Hæ hó jibbi jei og jibbí jó jibbi jei Þórlindur Kjartansson skrifar 15. júní 2018 07:00 Ég vaknaði ringlaður einn morgun í vikunni eftir að hafa dreymt furðulega. Mig dreymdi að Ísland væri að fara að keppa við Argentínu á HM í fótbolta og að Dennis Rodman væri kominn til Singapúr, í sérstöku boði rafræns kannabisgjaldmiðils, til þess að vera viðstaddur leiðtogafund Donalds Trump og Kim Jong-un. En þetta var víst enginn draumur heldur fréttayfirlit dagsins. Það eru auðvitað deildar meiningar um það hver stjórni í þessum heimi; en það mætti halda að handritshöfundur veraldarsögunnar sé dottinn í sama pytt og höfundar seríunnar Lost á sínum tíma, þar sem söguþráðurinn varð sífellt geggjaðri og persónurnar stöðugt ótrúverðugri eftir því sem á leið. Svo leit ég út um gluggann og sá að regndroparnir sem börðu á rúðunni voru sjónarmun frá því að kristallast í slyddukennda snjókomu. En það hlýnaði eftir því sem leið á daginn og hitastigið komst langt yfir fimm gráður áður en það byrjaði að kólna aftur. Samt eru margar húsmæður í Vesturbænum líklega farnar að sjá eftir því að hafa í maíbyrjun keyrt á Volvo jeppunum sínum út í Rauða kross til að losa skápana undan Paratroopers úlpunum. Verður þetta árið þar sem ekkert sumar kemur yfir sæinn og ekkert sólskin ljómar um bæinn?Sumarkvöldin fjögur Að sjálfsögðu er sumarleysið farið að hafa áhrif á sameiginlegt geðlag þjóðarinnar. Í vikunni gengu ýmis afbrigði af sama brandaranum á miklum hraða um allt internetið: Það er spáð 18 stiga hita í Reykjavík um helgina, tíu stigum á laugardag og átta á sunnudag. Íslendingar eru orðnir ansi hreint þreyttir á því að bíða eftir því að það rætist úr veðrinu og sumarið láti á sér kræla. Þetta er líka stærsti ókosturinn við að búa á Íslandi. Það er nefnilega óhætt að segja að við búum á mörkum hins byggilega heims—og það má jafnvel deila um hvorum megin við mörkin við erum. Langtímaspár Veðurstofunnar eru farnar að líkjast grunsamlega öðrum illkvittnum internetbrandara sem var dreift fyrir nokkrum vikum þar sem gert var ráð fyrir að í Reykjavík sæist ekki til sólar nema einn dag í júní og að hitastigið héldist kirfilega undir tveggja stafa tölum. Til hamingju Ísland. En það er víst satt að á morgun keppir Ísland í fyrsta skipti á HM í fótbolta og á sunnudaginn er þjóðhátíðardagurinn þegar við reynum að fyllast þakklæti yfir þeirri gæfu að búa á þessum veðurbarða Norður-Atlantshafskletti með okkar eigið tungumál, menningu, ævintýragjan gjaldmiðil og séríslenska blöndu af mikilmennskubrjálæði og minnimáttarkennd. Og svo má ekki gleyma blessuðu fámenninu sem gerir jafnvel merkilegasta fólki illmögulegt að vera mjög merkilegt með sig. Ekki þvælast fyrir Þegar forsetar og ráðherrar stórþjóða fara á milli staða í heimalöndum sínum er það gjarnan gert með mikilli fyrirhöfn og brambolti. Ferðalög Donalds Trump frá Washington til Flórída kosta til dæmis milljónir dollara og þegar hann þarf að nota göturnar þá skulu almennir borgara gera sig sæla með að bíða þolinmóðir eftir að brynvörð bílalestin bruni fram hjá. Og þetta gildir ekki bara um Trump, því í forsetatíð Baracks Obama eru tvö dæmi um að umferðartafir hafi verið svo miklar vegna ferðalags forsetans að konur í barnsnauð hafi orðið léttari í farþegasætum bíla sinna en ekki verið hleypt á sjúkrahús. Þessu er nokkuð öðruvísi farið hér á landi. Þetta get ég vottað, því í þessari viku var ég á gangi meðfram fáfarinni götu í Reykjavík og sé að á móti mér kemur ung kona aðvífandi á dágóðum skokkhraða eftir miðri götunni. Hún var klædd í hefðbundinn keppnislegan hlaupagalla, með hvít heyrnartól hangandi úr eyrunum. Þótt hún hafi reyndar hlaupið nokkuð rösklega þá fannst ökumanni bílsins fyrir aftan það ekki nóg og lá á flautunni þangað til hann náði loksins athygli hlauparans. Hún leit snöggt við, vinkaði og stökk fimlega upp á gangstétt svo bíllinn gæti komist fram hjá. Bíllinn brunaði áfram sína leið, og forsætisráðherra íslensku þjóðarinnar hélt áfram síðdegisskokki sínu, fullkomlega óáreitt og í eigin heimi með hvítu heyrnartólin hangandi eyrunum, eflaust hugsi yfir að hafa verið skömmuð fyrir að þvælast fyrir bílaumferðinni. En ökumaður bílsins hefur getað muldrað fyrir munni sér einhverja romsu um þetta unga fólk í dag. Ef við skiptum út Katrínu Jakobsdóttur fyrir Donald Trump, þá hefði þessi atburðarás passað ágætlega inn í súrrealíska drauminn um Dennis Rodman og kannabismyntina. Fyrirgefum veðráttuna Við höfum það ekki slæmt á þessu skeri. Líklega er óhætt að fullyrða að í allri veraldarsögunni séu fá dæmi um annan eins forréttindahóp og okkur. Um allan heim er litið til Íslands með öfundar- og aðdáunaraugum, og nú um helgina munu milljónir manna halda í einlægni með hinu ótrúlega íslenska knattspyrnulandsliði, þar sem það mætir í hlutverki Davíðs gegn Golíat. Og hvernig sem það fer allt saman, þá á Ísland margfaldlega skilið að við fyrirgefum því veðráttuna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Þórlindur Kjartansson Mest lesið Carbfix: Stærsta framlag Íslands í loftslagsmálum heimsins Sævar Freyr Þráinsson Skoðun Mengum meira Heiðar Guðjónsson Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Hvað verður um Kára? Helga Sigrún Harðardóttir Skoðun Sigmundi Davíð svarað Björn Bjarnason Skoðun Coda Terminal hefur ekki áhrif á neysluvatnsból höfuðborgarsvæðisins Sigrún Tómasdóttir Skoðun Ferðatryggingar og val á kreditkorti Svandís Edda Hólm Jónudóttir Skoðun Af hverju leka gluggar fyrr en áður? Böðvar Bjarnason Skoðun Halldór 05.07.2024 Halldór Að óttast blokkir Ásta Logadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Carbfix: Stærsta framlag Íslands í loftslagsmálum heimsins Sævar Freyr Þráinsson skrifar Skoðun Sigmundi Davíð svarað Björn Bjarnason skrifar Skoðun Coda Terminal hefur ekki áhrif á neysluvatnsból höfuðborgarsvæðisins Sigrún Tómasdóttir skrifar Skoðun Líf og dauði leikur á hnífsegg Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Mengum meira Heiðar Guðjónsson skrifar Skoðun Hvað verður um Kára? Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Að eiga tertuna og borða hana líka – svar til formanns Hildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Hik er sama og tap Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Af hverju leka gluggar fyrr en áður? Böðvar Bjarnason skrifar Skoðun Hluta þjóðarinnar hent út í kuldann – hinn baðar sig í sólinni Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Að óttast blokkir Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Engin gúrka hjá Blaðamannafélaginu Sigríður Dögg Auðunsdóttir,Freyja Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Stórnotendur eru kjölfestan í íslenska raforkukerfinu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Ert þú í góðu netsambandi? Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Evrópa og myrkrið framundan Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Heilræði fyrir Nýhaldið Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Glútenlaust gull á grillið Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Kaupin á eyrinni Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Lokunaruppboð í Kauphöllinni Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Ferðatryggingar og val á kreditkorti Svandís Edda Hólm Jónudóttir skrifar Skoðun Af hverju að byggja Coda Terminal? Ólafur Elínarson,Sandra Ósk Snæbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hljóð úr horni Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun ESB fyrir almenning Oddný G. Harðardóttir skrifar Skoðun Strámaðurinn mikli Kristján Hreinsson skrifar Skoðun Árið er 2024 Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Samkeppni í nýju ljósi Páll Hermannsson skrifar Skoðun Það er verið að grafa dýpri fátæktargjá Rúnar Sigurjónsson skrifar Skoðun „Hæ ástin, þarf að millifæra, getur þú samþykkt beiðnina?“ Heiðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Algeng þvæla um Evrópusambandið Jón Frímann Jónsson skrifar Sjá meira
Ég vaknaði ringlaður einn morgun í vikunni eftir að hafa dreymt furðulega. Mig dreymdi að Ísland væri að fara að keppa við Argentínu á HM í fótbolta og að Dennis Rodman væri kominn til Singapúr, í sérstöku boði rafræns kannabisgjaldmiðils, til þess að vera viðstaddur leiðtogafund Donalds Trump og Kim Jong-un. En þetta var víst enginn draumur heldur fréttayfirlit dagsins. Það eru auðvitað deildar meiningar um það hver stjórni í þessum heimi; en það mætti halda að handritshöfundur veraldarsögunnar sé dottinn í sama pytt og höfundar seríunnar Lost á sínum tíma, þar sem söguþráðurinn varð sífellt geggjaðri og persónurnar stöðugt ótrúverðugri eftir því sem á leið. Svo leit ég út um gluggann og sá að regndroparnir sem börðu á rúðunni voru sjónarmun frá því að kristallast í slyddukennda snjókomu. En það hlýnaði eftir því sem leið á daginn og hitastigið komst langt yfir fimm gráður áður en það byrjaði að kólna aftur. Samt eru margar húsmæður í Vesturbænum líklega farnar að sjá eftir því að hafa í maíbyrjun keyrt á Volvo jeppunum sínum út í Rauða kross til að losa skápana undan Paratroopers úlpunum. Verður þetta árið þar sem ekkert sumar kemur yfir sæinn og ekkert sólskin ljómar um bæinn?Sumarkvöldin fjögur Að sjálfsögðu er sumarleysið farið að hafa áhrif á sameiginlegt geðlag þjóðarinnar. Í vikunni gengu ýmis afbrigði af sama brandaranum á miklum hraða um allt internetið: Það er spáð 18 stiga hita í Reykjavík um helgina, tíu stigum á laugardag og átta á sunnudag. Íslendingar eru orðnir ansi hreint þreyttir á því að bíða eftir því að það rætist úr veðrinu og sumarið láti á sér kræla. Þetta er líka stærsti ókosturinn við að búa á Íslandi. Það er nefnilega óhætt að segja að við búum á mörkum hins byggilega heims—og það má jafnvel deila um hvorum megin við mörkin við erum. Langtímaspár Veðurstofunnar eru farnar að líkjast grunsamlega öðrum illkvittnum internetbrandara sem var dreift fyrir nokkrum vikum þar sem gert var ráð fyrir að í Reykjavík sæist ekki til sólar nema einn dag í júní og að hitastigið héldist kirfilega undir tveggja stafa tölum. Til hamingju Ísland. En það er víst satt að á morgun keppir Ísland í fyrsta skipti á HM í fótbolta og á sunnudaginn er þjóðhátíðardagurinn þegar við reynum að fyllast þakklæti yfir þeirri gæfu að búa á þessum veðurbarða Norður-Atlantshafskletti með okkar eigið tungumál, menningu, ævintýragjan gjaldmiðil og séríslenska blöndu af mikilmennskubrjálæði og minnimáttarkennd. Og svo má ekki gleyma blessuðu fámenninu sem gerir jafnvel merkilegasta fólki illmögulegt að vera mjög merkilegt með sig. Ekki þvælast fyrir Þegar forsetar og ráðherrar stórþjóða fara á milli staða í heimalöndum sínum er það gjarnan gert með mikilli fyrirhöfn og brambolti. Ferðalög Donalds Trump frá Washington til Flórída kosta til dæmis milljónir dollara og þegar hann þarf að nota göturnar þá skulu almennir borgara gera sig sæla með að bíða þolinmóðir eftir að brynvörð bílalestin bruni fram hjá. Og þetta gildir ekki bara um Trump, því í forsetatíð Baracks Obama eru tvö dæmi um að umferðartafir hafi verið svo miklar vegna ferðalags forsetans að konur í barnsnauð hafi orðið léttari í farþegasætum bíla sinna en ekki verið hleypt á sjúkrahús. Þessu er nokkuð öðruvísi farið hér á landi. Þetta get ég vottað, því í þessari viku var ég á gangi meðfram fáfarinni götu í Reykjavík og sé að á móti mér kemur ung kona aðvífandi á dágóðum skokkhraða eftir miðri götunni. Hún var klædd í hefðbundinn keppnislegan hlaupagalla, með hvít heyrnartól hangandi úr eyrunum. Þótt hún hafi reyndar hlaupið nokkuð rösklega þá fannst ökumanni bílsins fyrir aftan það ekki nóg og lá á flautunni þangað til hann náði loksins athygli hlauparans. Hún leit snöggt við, vinkaði og stökk fimlega upp á gangstétt svo bíllinn gæti komist fram hjá. Bíllinn brunaði áfram sína leið, og forsætisráðherra íslensku þjóðarinnar hélt áfram síðdegisskokki sínu, fullkomlega óáreitt og í eigin heimi með hvítu heyrnartólin hangandi eyrunum, eflaust hugsi yfir að hafa verið skömmuð fyrir að þvælast fyrir bílaumferðinni. En ökumaður bílsins hefur getað muldrað fyrir munni sér einhverja romsu um þetta unga fólk í dag. Ef við skiptum út Katrínu Jakobsdóttur fyrir Donald Trump, þá hefði þessi atburðarás passað ágætlega inn í súrrealíska drauminn um Dennis Rodman og kannabismyntina. Fyrirgefum veðráttuna Við höfum það ekki slæmt á þessu skeri. Líklega er óhætt að fullyrða að í allri veraldarsögunni séu fá dæmi um annan eins forréttindahóp og okkur. Um allan heim er litið til Íslands með öfundar- og aðdáunaraugum, og nú um helgina munu milljónir manna halda í einlægni með hinu ótrúlega íslenska knattspyrnulandsliði, þar sem það mætir í hlutverki Davíðs gegn Golíat. Og hvernig sem það fer allt saman, þá á Ísland margfaldlega skilið að við fyrirgefum því veðráttuna.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Coda Terminal hefur ekki áhrif á neysluvatnsból höfuðborgarsvæðisins Sigrún Tómasdóttir skrifar
Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun