Óábyrgt kattarhald Arna Einarsdóttir skrifar 14. júní 2018 15:33 Á ýmsum gæludýrasíðum má sjá auglýst gæludýr gegn gjaldi, t.d. fór þar naggrís gjarnan fyrir 15 þúsund krónur fyrir nokkrum mánuðum. Kettlingar og kettir fást þar hins vegar allir gefins og jafnvel fylgir þeim eitt og annað sem getur nýst dýrinu. Klárlega er um offjölgun katta að ræða og allir geta fengið sér kött, líka þeir sem ekki tíma að borga neinn dýralæknakostnað. Fólk getur leyft dýrunum sínum að fjölga sér að vild og það þykir líka svo krúttlegt að eiga kettlinga. Kettlingar verða hins vegar fljótt fullorðnir kettir og margir eru þá fljótir að losa sig við þá. Það er gífurlegt ábyrgðarleysi að sleppa út frjósömu gæludýri og ætti að mínu mati ekki að vera neinum leyfilegt hvorki í bæjarfélögum né til sveita. Bændur eru ekki skárri en almenningur þegar kemur að óábyrgu kattarhaldi og fer það reglulega úr böndunum hjá þeim. Eitt sinn heyrði ég bónda stæra sig af því að halda köttunum sínum svöngum svo þeir sinntu starfi sínu, músaveiðunum, betur. Sami bóndi taldi sig ekki þurfa að gelda læður sínar því þegar þær gytu fleiri kettlingum en hann kæmi út, tæki hann fram byssuna. Er það löglegt? Að minnsta kosti ekki siðlegt og svo gjörsamlega ónauðsynlegt ef læðurnar væru bara geldar. Annar bóndi vildi viðhalda stofni sínum. Við tölum ekki um sérstaka stofna katta til sveita á Íslandi. Þar eru húskettir og af húsköttum á alltaf eftir að vera nóg. Bæjarfélög gera mörg hver reglulegar rassíur þar sem kettir eru veiddir í tugatali og þeir aflífaðir, þar á meðal kettlingafullar læður og læður með kettlinga. Finnst okkur það smekkleg vinnubrögð árið 2018? Er ekki löngu kominn tími til að Íslendingar um allt land, bæði í bæjarfélögum og til sveita, fari að hysja upp um sig buxurnar og hætta að lifa eins og fáfróð illmenni og fautar og beri virðingu fyrir lífi annarra en þeirra eigin? Á landinu starfa bæði einstaklingar og samtök við gríðarlega gott sjálfboðaliðastarf gegn offjölgun katta en fólk um allt land kemst upp með að vinna beinlínis gegn þeirra starfi með einskærri heimsku.Höfundur er líffræðingur og framhaldsskólakennari. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Skoðun Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Er lýðræðislegt að senda vopn til Úkraínu? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Það á ekki að vera dekur að geta sótt sér sálfræðiþjónustu Ólafía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Um bókun 35, EES samninginn, Evrópusambandið og Bretland Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Húsnæði fyrir fólk, ekki fjárfesta Gísli Rafn Ólafsson skrifar Sjá meira
Á ýmsum gæludýrasíðum má sjá auglýst gæludýr gegn gjaldi, t.d. fór þar naggrís gjarnan fyrir 15 þúsund krónur fyrir nokkrum mánuðum. Kettlingar og kettir fást þar hins vegar allir gefins og jafnvel fylgir þeim eitt og annað sem getur nýst dýrinu. Klárlega er um offjölgun katta að ræða og allir geta fengið sér kött, líka þeir sem ekki tíma að borga neinn dýralæknakostnað. Fólk getur leyft dýrunum sínum að fjölga sér að vild og það þykir líka svo krúttlegt að eiga kettlinga. Kettlingar verða hins vegar fljótt fullorðnir kettir og margir eru þá fljótir að losa sig við þá. Það er gífurlegt ábyrgðarleysi að sleppa út frjósömu gæludýri og ætti að mínu mati ekki að vera neinum leyfilegt hvorki í bæjarfélögum né til sveita. Bændur eru ekki skárri en almenningur þegar kemur að óábyrgu kattarhaldi og fer það reglulega úr böndunum hjá þeim. Eitt sinn heyrði ég bónda stæra sig af því að halda köttunum sínum svöngum svo þeir sinntu starfi sínu, músaveiðunum, betur. Sami bóndi taldi sig ekki þurfa að gelda læður sínar því þegar þær gytu fleiri kettlingum en hann kæmi út, tæki hann fram byssuna. Er það löglegt? Að minnsta kosti ekki siðlegt og svo gjörsamlega ónauðsynlegt ef læðurnar væru bara geldar. Annar bóndi vildi viðhalda stofni sínum. Við tölum ekki um sérstaka stofna katta til sveita á Íslandi. Þar eru húskettir og af húsköttum á alltaf eftir að vera nóg. Bæjarfélög gera mörg hver reglulegar rassíur þar sem kettir eru veiddir í tugatali og þeir aflífaðir, þar á meðal kettlingafullar læður og læður með kettlinga. Finnst okkur það smekkleg vinnubrögð árið 2018? Er ekki löngu kominn tími til að Íslendingar um allt land, bæði í bæjarfélögum og til sveita, fari að hysja upp um sig buxurnar og hætta að lifa eins og fáfróð illmenni og fautar og beri virðingu fyrir lífi annarra en þeirra eigin? Á landinu starfa bæði einstaklingar og samtök við gríðarlega gott sjálfboðaliðastarf gegn offjölgun katta en fólk um allt land kemst upp með að vinna beinlínis gegn þeirra starfi með einskærri heimsku.Höfundur er líffræðingur og framhaldsskólakennari.
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar