Minnisvarði eða ljósmyndastúdíó? Hulda Vigdísardóttir skrifar 7. september 2018 11:30 Í vor ákvað ég að slá sumarfríi mínu á frest. Tilhugsun um íslensk sumarkvöld og bjarta vinnudaga freistaði sem og auðvitað að eiga inni frí og fara til einhverrar sólríkrar eyju í haust. Þannig hugsaði ég mér að geta framlengt sumarið en sennilega seinkaði ég því bara; tja eða sneri röð árstíðanna við. Eftir sannkallað íslenskt haustveður í júní, júlí og ágúst, er ég nú komin í hitabylgju á Kýpur. Já, úr 6°C í Reykjavík í 36°C í Pafos. Ég flaug þó ekki beint hingað, heldur varði fáeinum dögum á leiðinni í Berlín, einni uppáhaldsborginni minni. Ég vissi að ég hefði nægan tíma til að slappa af á Kýpur og setti mig því í túristagírinn í Berlín; skipti yfir í sandala, setti á mig mittisveski og skellti derhúfunni á kollinn; já, eða þannig. Mig langaði að skoða eitthvað sem ég hafði ekki séð áður og mundi eftir að hafa rekist á fjölmargar flottar myndir á Instagram frá stað sem virtist býsna áhugaverður. Ég fór því að leita á Netinu og komst að því að þær voru teknar rétt hjá Brandenborgarhliðinu, á afar stóru svæði sem státar af 2711 tilkomumiklum steinsteypublokkum. Forvitni mín var vakin og ég las mér nánar til um staðinn sem reyndist vera eitt fjölsóttasta minnismerki borgarinnar. Vissulega hafði ég heyrt talað um minnisvarðann en einhvern veginn aldrei tengt Instagram-myndirnar við hann. Þær sýndu hamingjusama ferðalanga spóka sig um nýstárlegt svæði og minntu síður en svo á einn ljótasta glæp Evrópu. Ég hef alltaf haft áhuga af sögu og ákvað að skoða þennan fræga og margmyndaða minnisvarða en hann er helgaður þeim óramörgu gyðingum í Evrópu sem myrtir voru í helförinni þegar seinni heimstyrjöldin geisaði. Árlega heimsækir um hálf milljón ferðamanna minningarreitinn og því kannski engin furða að til séu ótal margar myndir þaðan. Á Instagram prýðir minnismerkið hundruð þúsunda mynda en flestar þeirra eiga þó sameiginlegt að sýna minnisvarðann einungis sem flotta byggingarlist og yfirleitt er hann aðeins hafður í bakgrunn. Þessar myndir vekja allt önnur hughrif en sá hryllingur sem heltekur hugann þegar hugsað er til helfararinnar, enda eiga brosmildir ferðamenn, lífstílsbloggarar, tískufyrirmyndir og áhrifavaldar nútímans fátt sameiginlegt með skipulagðri útrýmingu gyðinga í heimstyrjöldinni síðari. Nú tek ég sjálf mikið af myndum og er ansi virk á Instagram en eftir að hafa lesið mér til um staðinn, fannst mér margar glansmyndanna sem ég hafði séð þaðan á samfélagsmiðlum heldur óviðeigandi; flottar, jú og margar hverjar mjög eftirminnilegar en óviðeigandi engu að síður. Það er nóg af öðrum stöðum í Berlín (og heiminum öllum) til þess að taka smart sjálfsmyndir án þess að stilla sér upp við minningarstein saklauss fórnarlambs. Kannski er ég skrýtin en mér finnst það alla vega ekki svo ýkja frábrugðið því að fara í Fossvogskirkjugarð og taka þar nýja forsíðumynd fyrir Facebook. Minningarreiturinn í Berlín er mjög tilkomumikill og býður óneitanlega upp á mörg skemmtileg og myndræn sjónarhorn en þegar ég rölti um svæðið fannst mér sem megintilgangur margra með heimsókn sinni væri að ná góðri mynd; ekki að upplifa og skoða einstakan minnisvarða eða fræðast um sögu Evrópu, heldur einungis að taka flotta mynd til að deila á Netinu. Ég veit ekki hve margar myndir ég tróð mér óvart inn á með því að ganga fram hjá á vitlausum tíma en þar sem hæstu bautasteinarnir eru yfir 4 metrar (sá hæsti 4,5 m) hverfur fólk á milli þeirra; inn í listaverkið. Þegar litið er yfir svæðið má sjá sjálfustangir (eða kjánaprik, eins og vinkona mín kýs að kalla slíkar stangir) skjóta upp kollinum hér og þar, líkt og illgresi sem er jafnóðum rifið í burtu. Á undanförnum árum hefur uppgangur samfélagsmiðla verið ótrúlega hraður og um leið virðast þeir sífellt hafa meira vægi. Það að skrá sig í samband á Facebook jafngildir t.d. næstum trúlofun, utanlandsferðir eru til einskis ef ekki næst góð Instagram-mynd og á veitingarstöðum má enginn byrja á matnum fyrr en allir hafa náð góðu snappi. Kannski er þetta fullsterkt til orða tekið en þó er stundum eins og það sem ekki ratar á Facebook eða aðra miðla, hafi ekki átt sér stað í raun og veru; tja, eða a.m.k. ekki fyrir óviðstadda. Margir eru háðir því að setja eitthvað inn á samfélagsmiðla og álit annarra virðist oft skipta alltof miklu máli. Heimur glansmyndanna er býsna stór og getur ýtt undir samanburð og forvitni í garð annarra. Samfélasmiðlar hafa þó ótal kosti líka og á vissan hátt er það þeim að þakka að ég uppgötvaði þennan flotta minnisvarða í Berlín. Ég ákvað nú samt að sýna hinum látnum þá virðingu að birta ekki glaðlega Instagram-mynd af mér þaðan en mæli þó eindregið með heimsókn þangað. Það er býsna áhrifaríkt að ganga um þessa 2711 misháu bautasteina sem mynda eins konar völundarhús á nítján þúsund fermetra svæði; allt önnur upplifun en myndirnar á Instagram, því get ég lofað.Höfundur er M.A. í íslenskri málfræði. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Halldór 19.10.24 Halldór Kæru vinir og stuðningsfólk Halla Hrund Logadóttir Skoðun Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun Ekki lofa einhverju sem þú ætlar ekki að standa við Ágústa Árnadóttir Skoðun Að taka réttindi af einum til að selja öðrum Vala Árnadóttir Skoðun Sögur ísraelska hermannsins Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Kennarastarfið Ragnheiður Lilja Bjarnadóttir Skoðun Opið bréf til ríkissaksóknara og forseta Hæstaréttar Guðbjörn Jónsson Skoðun Það er komið nóg Bozena Raczkowska Skoðun Goðsögnin um að fara áfram Matthildur Björnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Þarf háskólamenntað fólk til að kenna litlum börnum? Aldís Björk Óskarsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til ríkissaksóknara og forseta Hæstaréttar Guðbjörn Jónsson skrifar Skoðun Það er komið nóg Bozena Raczkowska skrifar Skoðun Sögur ísraelska hermannsins Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Að taka réttindi af einum til að selja öðrum Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Kæru vinir og stuðningsfólk Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Goðsögnin um að fara áfram Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Ekki lofa einhverju sem þú ætlar ekki að standa við Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Yfirlýsing kennara eftir fund með borgarstjóra Andrea Sigurjónsdóttir,Eygló Friðriksdóttir,Guðrún Gunnarsdóttir,Jónína Einarsdóttir,Kristín Björnsdóttir,Lilja Margrét Möller,Linda Ósk Sigurðardóttir,Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon skrifar Skoðun Kennarastarfið Ragnheiður Lilja Bjarnadóttir skrifar Skoðun Fullveldi Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Að halda niðri launum og lifa á loftinu Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Vá! Benedikta Guðrún Svavarsdóttir skrifar Skoðun „Hver sagði þér að heimurinn væri réttlátur?“ Davíð Bergmann skrifar Skoðun Í upphafi kosningabaráttu Heimir Pálsson skrifar Skoðun Ert þú ég eða verð ég þú Júlíus Birgir Jóhannsson skrifar Skoðun Ákall um annars konar hagkerfi Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Lögbrot íslenskrar stjórnsýslu og dómstóla Huginn Þór Grétarsson skrifar Skoðun Háskóli Íslands styður þjóðarmorð Elí Hörpu og Önundarbur skrifar Skoðun Stjórnvöld bregðist við eggjaskorti með afnámi tolla Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Í hvernig samfélagi viljum við búa í? Ólafur H. Ólafsson skrifar Skoðun Endurhugsum íslenskt skólakerfi: Ný sýn á nám og kennslu Inga Sigrún Atladóttir skrifar Skoðun Þankar um framtíð landsins okkar Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Er Landsvirkjun til sölu? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Þegar pólitík hindrar framför Hjörtur Sveinsson skrifar Skoðun Nú á lýðræðið næsta leik Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Skólinn, sem við kjósum að muna. Samfélagsrýni með rjómabragði Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Fær þitt barn kennslu í fjármálalæsi? Heiðrún Jónsdóttir skrifar Sjá meira
Í vor ákvað ég að slá sumarfríi mínu á frest. Tilhugsun um íslensk sumarkvöld og bjarta vinnudaga freistaði sem og auðvitað að eiga inni frí og fara til einhverrar sólríkrar eyju í haust. Þannig hugsaði ég mér að geta framlengt sumarið en sennilega seinkaði ég því bara; tja eða sneri röð árstíðanna við. Eftir sannkallað íslenskt haustveður í júní, júlí og ágúst, er ég nú komin í hitabylgju á Kýpur. Já, úr 6°C í Reykjavík í 36°C í Pafos. Ég flaug þó ekki beint hingað, heldur varði fáeinum dögum á leiðinni í Berlín, einni uppáhaldsborginni minni. Ég vissi að ég hefði nægan tíma til að slappa af á Kýpur og setti mig því í túristagírinn í Berlín; skipti yfir í sandala, setti á mig mittisveski og skellti derhúfunni á kollinn; já, eða þannig. Mig langaði að skoða eitthvað sem ég hafði ekki séð áður og mundi eftir að hafa rekist á fjölmargar flottar myndir á Instagram frá stað sem virtist býsna áhugaverður. Ég fór því að leita á Netinu og komst að því að þær voru teknar rétt hjá Brandenborgarhliðinu, á afar stóru svæði sem státar af 2711 tilkomumiklum steinsteypublokkum. Forvitni mín var vakin og ég las mér nánar til um staðinn sem reyndist vera eitt fjölsóttasta minnismerki borgarinnar. Vissulega hafði ég heyrt talað um minnisvarðann en einhvern veginn aldrei tengt Instagram-myndirnar við hann. Þær sýndu hamingjusama ferðalanga spóka sig um nýstárlegt svæði og minntu síður en svo á einn ljótasta glæp Evrópu. Ég hef alltaf haft áhuga af sögu og ákvað að skoða þennan fræga og margmyndaða minnisvarða en hann er helgaður þeim óramörgu gyðingum í Evrópu sem myrtir voru í helförinni þegar seinni heimstyrjöldin geisaði. Árlega heimsækir um hálf milljón ferðamanna minningarreitinn og því kannski engin furða að til séu ótal margar myndir þaðan. Á Instagram prýðir minnismerkið hundruð þúsunda mynda en flestar þeirra eiga þó sameiginlegt að sýna minnisvarðann einungis sem flotta byggingarlist og yfirleitt er hann aðeins hafður í bakgrunn. Þessar myndir vekja allt önnur hughrif en sá hryllingur sem heltekur hugann þegar hugsað er til helfararinnar, enda eiga brosmildir ferðamenn, lífstílsbloggarar, tískufyrirmyndir og áhrifavaldar nútímans fátt sameiginlegt með skipulagðri útrýmingu gyðinga í heimstyrjöldinni síðari. Nú tek ég sjálf mikið af myndum og er ansi virk á Instagram en eftir að hafa lesið mér til um staðinn, fannst mér margar glansmyndanna sem ég hafði séð þaðan á samfélagsmiðlum heldur óviðeigandi; flottar, jú og margar hverjar mjög eftirminnilegar en óviðeigandi engu að síður. Það er nóg af öðrum stöðum í Berlín (og heiminum öllum) til þess að taka smart sjálfsmyndir án þess að stilla sér upp við minningarstein saklauss fórnarlambs. Kannski er ég skrýtin en mér finnst það alla vega ekki svo ýkja frábrugðið því að fara í Fossvogskirkjugarð og taka þar nýja forsíðumynd fyrir Facebook. Minningarreiturinn í Berlín er mjög tilkomumikill og býður óneitanlega upp á mörg skemmtileg og myndræn sjónarhorn en þegar ég rölti um svæðið fannst mér sem megintilgangur margra með heimsókn sinni væri að ná góðri mynd; ekki að upplifa og skoða einstakan minnisvarða eða fræðast um sögu Evrópu, heldur einungis að taka flotta mynd til að deila á Netinu. Ég veit ekki hve margar myndir ég tróð mér óvart inn á með því að ganga fram hjá á vitlausum tíma en þar sem hæstu bautasteinarnir eru yfir 4 metrar (sá hæsti 4,5 m) hverfur fólk á milli þeirra; inn í listaverkið. Þegar litið er yfir svæðið má sjá sjálfustangir (eða kjánaprik, eins og vinkona mín kýs að kalla slíkar stangir) skjóta upp kollinum hér og þar, líkt og illgresi sem er jafnóðum rifið í burtu. Á undanförnum árum hefur uppgangur samfélagsmiðla verið ótrúlega hraður og um leið virðast þeir sífellt hafa meira vægi. Það að skrá sig í samband á Facebook jafngildir t.d. næstum trúlofun, utanlandsferðir eru til einskis ef ekki næst góð Instagram-mynd og á veitingarstöðum má enginn byrja á matnum fyrr en allir hafa náð góðu snappi. Kannski er þetta fullsterkt til orða tekið en þó er stundum eins og það sem ekki ratar á Facebook eða aðra miðla, hafi ekki átt sér stað í raun og veru; tja, eða a.m.k. ekki fyrir óviðstadda. Margir eru háðir því að setja eitthvað inn á samfélagsmiðla og álit annarra virðist oft skipta alltof miklu máli. Heimur glansmyndanna er býsna stór og getur ýtt undir samanburð og forvitni í garð annarra. Samfélasmiðlar hafa þó ótal kosti líka og á vissan hátt er það þeim að þakka að ég uppgötvaði þennan flotta minnisvarða í Berlín. Ég ákvað nú samt að sýna hinum látnum þá virðingu að birta ekki glaðlega Instagram-mynd af mér þaðan en mæli þó eindregið með heimsókn þangað. Það er býsna áhrifaríkt að ganga um þessa 2711 misháu bautasteina sem mynda eins konar völundarhús á nítján þúsund fermetra svæði; allt önnur upplifun en myndirnar á Instagram, því get ég lofað.Höfundur er M.A. í íslenskri málfræði.
Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun
Skoðun Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Yfirlýsing kennara eftir fund með borgarstjóra Andrea Sigurjónsdóttir,Eygló Friðriksdóttir,Guðrún Gunnarsdóttir,Jónína Einarsdóttir,Kristín Björnsdóttir,Lilja Margrét Möller,Linda Ósk Sigurðardóttir,Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon skrifar
Skoðun Skólinn, sem við kjósum að muna. Samfélagsrýni með rjómabragði Ragnar Þór Pétursson skrifar
Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun