Skröksögur úr Hruninu Þröstur Ólafsson skrifar 22. nóvember 2018 07:00 Hrunið varð tíu ára sl. haust. Deildar meiningar hafa verið um orsakir þess og afleiðingar. Hvaða frásögn, fullyrðing eða röksemdafærsla verður að lokum ríkjandi er enn óljóst. Það er ekki sjálfgefið því sannleikurinn getur haft ýmsar hliðar. Niðurstaðan er mikilvæg. Hún verður hluti af reynslusögu þjóðarinnar og mun þannig móta viðhorf almennings. Dómstólar hafa dæmt gerðir flestra fjármálamanna. Niðurstaða þeirra blífur. Þar er lítið rými fyrir frekari túlkanir fjölmiðla. Öðru máli gegna aðgerðir stjórnvalda. Þrátt fyrir skýrslu Alþingis má enn deila um hvað var á seyði eða hverjar voru fyrirætlanir stjórnvalda. Í þeirra málum verður ekki frekar dæmt. Þá er hlutur einstakra forystumanna í stjórnmálum smám saman að koma í ljós. Veganesti þjóðarinnar til framtíðar var því óskýrt, hálfgerð ráðgáta. Hér myndaðist því rými fyrir spunameistara. Þeirra hlutverk er ætíð að móta skoðanir almennings í anda umboðsmanna sinna. Þeir tóku til óspilltra málanna. Skröksögur fengu sannleiksblæ.Bjarga átti bönkunum Afmælisviðtöl við Geir Haarde voru því vissulega gagnleg. Þar greindi Geir m.a. frá því hver var ásetningur ráðamanna dagana fyrir hrun. Geir segir nú að stjórnvöld hafi gert allt sem í þeirra valdi stóð til að bjarga bönkunum. Þá segir hann einnig að, „við hefðum staðið betur, ef okkur hefði tekist að bjarga einum banka“, sem er hárrétt hjá Geir. Þau ætluðu sem sé að bjarga bönkunum eða a.m.k. einum þeirra, en það tókst ekki, þeir gáfu upp andann í miðjum lífgunaraðgerðunum. Í eftirleik spunameistara var þessari einörðu fyrirætlan stjórnvalda, sem Geir lýsir nú, snúið við. Skröksagan hljóðaði svo, að frá upphafi hafi það verið meðvituð ákvörðun stjórnvalda að láta bankana verða gjaldþrota. ?Við borgum ekki skuldir óreiðumanna!? Þetta var nokkuð snjallt, því þarna var að finna frækorn að uppskrift þess ásetnings að velta ábyrgð á óförunum yfir á aðra, helst útlendinga. Það er gamalreynt trix. Úr þessum spuna varð síðan til sú mýta að ríkisstjórnin hefði leyft, jafnvel stuðlað að því að bankarnir féllu – andstætt því sem gerðist í löndum innan ESB, þar sem bankarnir fengu aðstoð til að lenda ekki út í skurði. Þessi staðreyndafölsun var síðan notuð áfram til að undirstrika yfirburði okkar „sjálfstæða“ peningakerfis. Þetta hentaði þeim sem lögðu allt kapp á að hvítþvo sig af Hruninu. Það var einnig einkar hentugt þeim sem koma vildu óorði á aðgerðir Evrópuríkja og ESB í eftirmála fjármálakreppunnar.Veikburða gjaldmiðill hrapaði Einn armur þessa hráskinnaleiks var að snúa annarri staðreynd á haus. Það þykir orðin gjaldgeng fullyrðing að krónan hafi bjargað okkur frá verri afleiðingum en einnig, að það hafi verið hrun bankanna sem leitt hafi til gengishraps krónunnar. Það er spuni. Frá febrúar 2007 til júní 2008 fellur krónan um 37%. Krónan er fallin að verulegum hluta löngu fyrir Hrun, meðan ráðamenn prísuðu enn hetjulega útrás bankanna. Með gjaldþroti bankanna og falli krónunnar, hrundi Ísland, pólitískt, efnahagslega og fjármálalega. Fall krónunnar kom fjölmörgum heimilum og fyrirtækjum á vonarvöl bæði vegna vísitölutryggðra lána auk þess sem framfærslukostnaður heimilanna rauk upp úr öllu valdi. Tugþúsundir áttu vart málungi matar. Fyrirtæki urðu gjaldþrota. Nú tíu árum seinna er enn fjölmörg ógróin svöðusár á samfélaginu, sem afleiðing gengishraps krónunnar. Hrunadansinn hefur langstíg spor. Fjölmargir flúðu land vegna atvinnuleysis. Samningar við nágrannalönd, þar sem engin eða sársaukalítil fjármálakreppa hafði gert vart við sig, gerði það að verkum að við losuðum okkur nokkuð auðveldlega við þann ömurlega draug sem atvinnuleysi er. Það var ekki krónunni að þakka heldur milliríkjasamningum. XKrónan var skaðvaldurinn Í framhaldi af Hruninu hafa mýtur, goðsagnir og hrein ósannindi verið spunnin af mikilli list. Sú skæðasta er að krónan hafi bjargað landsmönnum. Án hennar værum við enn að bryðja grjót. Það var skyndileg og stóraukin koma erlends ferðafólks sem rétti við gjaldeyrisstöðuna og bætti atvinnustigið. Lágt gengi auðveldaði í fyrstu en þegar gengið hækkaði á ný dró ekkert úr komu ferðamanna. Þeir komu til landsins til að njóta náttúru þess og menningar, ekki vegna dásemda krónunnar. Það var gjaldmiðillinn sem kom okkur á vonarvöl og lamaði allt þjóðlífið um leið og hann stórlækkaði kaupmátt launafólks. Gjaldmiðillinn ásamt skattakerfinu, getur verið afkastamesta verkfærið til að misskipta auði og tekjum. Ef Hrun Íslands er borið saman við önnur lönd í álfunni, þá má til gamans geta þess, að mér vitanlega notar engin önnur þjóð, nema Grikkland, orðið hrun yfir fjármálakreppuna. Þau lentu mörg í djúpri hagsveiflu, miklu atvinnuleysi, samdrætti í viðskiptum, mislömuðu bankakerfi og hálfgjaldþrota ríkissjóði. En dagleg kjör almennings í evrulöndunum versnuðu mun minna en hér, litlar verðhækkanir á nauðsynjavörum, engin hengingaról vegna húsnæðislána, þökk sé evrunni. Hún seig um tíma, en án umtalslegra áhrifa á lífskjör almennings. Verst var atvinnuleysið. Það bitnaði misþungt á þjóðunum. Þær þjóðir sem lengi höfðu lifað um efni fram og safnað erlendum skuldum, og liðu fyrir harðnandi samkeppni á sameiginlega markaðinum, áttu í erfiðleikum með að fá framlengingu á skuldabagga sínum. En almenningur missti ekki húsnæði sitt. Hann missti ekki tökin á daglegum útgjöldum. Almenningur í evruríkjunum lenti ekki í áratuga aftökuógn vegna vísitölutryggða lána. Það var hins vegar eitt af mörgum afrekum íslensku krónunnar. Þessi refsivöndur mun hanga yfir íslenskum alþýðuheimilum meðan krónan er gjaldmiðill landsins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Þarf háskólamenntað fólk til að kenna litlum börnum? Aldís Björk Óskarsdóttir Skoðun Ætlum við að þjónusta og meðhöndla og meðferða börn í vanda í bílskúr næst? Barnamálaráðherra axlaðu ábyrgð og segðu af þér! Davíð Bergmann Skoðun Svikinn héri að hætti hússins — Ekki lýðræðisveisla Hjörtur Hjartarson Skoðun Kæru vinir og stuðningsfólk Halla Hrund Logadóttir Skoðun Öðruvísi Íslendingar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun Halldór 19.10.24 Halldór Hættum þessu bulli – enga strúta hér á landi Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Gerum íslensku að kosningamáli Eiríkur Rögnvaldsson Skoðun Það er komið nóg Bozena Raczkowska Skoðun Sögur ísraelska hermannsins Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Skoðun Skoðun Meiri eftirspurn eftir lausnum en rifrildum um húsnæðismál Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hættum þessu bulli – enga strúta hér á landi Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Gerum íslensku að kosningamáli Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Svikinn héri að hætti hússins — Ekki lýðræðisveisla Hjörtur Hjartarson skrifar Skoðun Ætlum við að þjónusta og meðhöndla og meðferða börn í vanda í bílskúr næst? Barnamálaráðherra axlaðu ábyrgð og segðu af þér! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Öðruvísi Íslendingar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir skrifar Skoðun Þarf háskólamenntað fólk til að kenna litlum börnum? Aldís Björk Óskarsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til ríkissaksóknara og forseta Hæstaréttar Guðbjörn Jónsson skrifar Skoðun Það er komið nóg Bozena Raczkowska skrifar Skoðun Sögur ísraelska hermannsins Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Að taka réttindi af einum til að selja öðrum Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Kæru vinir og stuðningsfólk Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Goðsögnin um að fara áfram Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Ekki lofa einhverju sem þú ætlar ekki að standa við Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Yfirlýsing kennara eftir fund með borgarstjóra Andrea Sigurjónsdóttir,Eygló Friðriksdóttir,Guðrún Gunnarsdóttir,Jónína Einarsdóttir,Kristín Björnsdóttir,Lilja Margrét Möller,Linda Ósk Sigurðardóttir,Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon skrifar Skoðun Kennarastarfið Ragnheiður Lilja Bjarnadóttir skrifar Skoðun Fullveldi Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Að halda niðri launum og lifa á loftinu Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Vá! Benedikta Guðrún Svavarsdóttir skrifar Skoðun „Hver sagði þér að heimurinn væri réttlátur?“ Davíð Bergmann skrifar Skoðun Í upphafi kosningabaráttu Heimir Pálsson skrifar Skoðun Ert þú ég eða verð ég þú Júlíus Birgir Jóhannsson skrifar Skoðun Ákall um annars konar hagkerfi Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Lögbrot íslenskrar stjórnsýslu og dómstóla Huginn Þór Grétarsson skrifar Skoðun Háskóli Íslands styður þjóðarmorð Elí Hörpu og Önundarbur skrifar Skoðun Stjórnvöld bregðist við eggjaskorti með afnámi tolla Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Í hvernig samfélagi viljum við búa í? Ólafur H. Ólafsson skrifar Skoðun Endurhugsum íslenskt skólakerfi: Ný sýn á nám og kennslu Inga Sigrún Atladóttir skrifar Sjá meira
Hrunið varð tíu ára sl. haust. Deildar meiningar hafa verið um orsakir þess og afleiðingar. Hvaða frásögn, fullyrðing eða röksemdafærsla verður að lokum ríkjandi er enn óljóst. Það er ekki sjálfgefið því sannleikurinn getur haft ýmsar hliðar. Niðurstaðan er mikilvæg. Hún verður hluti af reynslusögu þjóðarinnar og mun þannig móta viðhorf almennings. Dómstólar hafa dæmt gerðir flestra fjármálamanna. Niðurstaða þeirra blífur. Þar er lítið rými fyrir frekari túlkanir fjölmiðla. Öðru máli gegna aðgerðir stjórnvalda. Þrátt fyrir skýrslu Alþingis má enn deila um hvað var á seyði eða hverjar voru fyrirætlanir stjórnvalda. Í þeirra málum verður ekki frekar dæmt. Þá er hlutur einstakra forystumanna í stjórnmálum smám saman að koma í ljós. Veganesti þjóðarinnar til framtíðar var því óskýrt, hálfgerð ráðgáta. Hér myndaðist því rými fyrir spunameistara. Þeirra hlutverk er ætíð að móta skoðanir almennings í anda umboðsmanna sinna. Þeir tóku til óspilltra málanna. Skröksögur fengu sannleiksblæ.Bjarga átti bönkunum Afmælisviðtöl við Geir Haarde voru því vissulega gagnleg. Þar greindi Geir m.a. frá því hver var ásetningur ráðamanna dagana fyrir hrun. Geir segir nú að stjórnvöld hafi gert allt sem í þeirra valdi stóð til að bjarga bönkunum. Þá segir hann einnig að, „við hefðum staðið betur, ef okkur hefði tekist að bjarga einum banka“, sem er hárrétt hjá Geir. Þau ætluðu sem sé að bjarga bönkunum eða a.m.k. einum þeirra, en það tókst ekki, þeir gáfu upp andann í miðjum lífgunaraðgerðunum. Í eftirleik spunameistara var þessari einörðu fyrirætlan stjórnvalda, sem Geir lýsir nú, snúið við. Skröksagan hljóðaði svo, að frá upphafi hafi það verið meðvituð ákvörðun stjórnvalda að láta bankana verða gjaldþrota. ?Við borgum ekki skuldir óreiðumanna!? Þetta var nokkuð snjallt, því þarna var að finna frækorn að uppskrift þess ásetnings að velta ábyrgð á óförunum yfir á aðra, helst útlendinga. Það er gamalreynt trix. Úr þessum spuna varð síðan til sú mýta að ríkisstjórnin hefði leyft, jafnvel stuðlað að því að bankarnir féllu – andstætt því sem gerðist í löndum innan ESB, þar sem bankarnir fengu aðstoð til að lenda ekki út í skurði. Þessi staðreyndafölsun var síðan notuð áfram til að undirstrika yfirburði okkar „sjálfstæða“ peningakerfis. Þetta hentaði þeim sem lögðu allt kapp á að hvítþvo sig af Hruninu. Það var einnig einkar hentugt þeim sem koma vildu óorði á aðgerðir Evrópuríkja og ESB í eftirmála fjármálakreppunnar.Veikburða gjaldmiðill hrapaði Einn armur þessa hráskinnaleiks var að snúa annarri staðreynd á haus. Það þykir orðin gjaldgeng fullyrðing að krónan hafi bjargað okkur frá verri afleiðingum en einnig, að það hafi verið hrun bankanna sem leitt hafi til gengishraps krónunnar. Það er spuni. Frá febrúar 2007 til júní 2008 fellur krónan um 37%. Krónan er fallin að verulegum hluta löngu fyrir Hrun, meðan ráðamenn prísuðu enn hetjulega útrás bankanna. Með gjaldþroti bankanna og falli krónunnar, hrundi Ísland, pólitískt, efnahagslega og fjármálalega. Fall krónunnar kom fjölmörgum heimilum og fyrirtækjum á vonarvöl bæði vegna vísitölutryggðra lána auk þess sem framfærslukostnaður heimilanna rauk upp úr öllu valdi. Tugþúsundir áttu vart málungi matar. Fyrirtæki urðu gjaldþrota. Nú tíu árum seinna er enn fjölmörg ógróin svöðusár á samfélaginu, sem afleiðing gengishraps krónunnar. Hrunadansinn hefur langstíg spor. Fjölmargir flúðu land vegna atvinnuleysis. Samningar við nágrannalönd, þar sem engin eða sársaukalítil fjármálakreppa hafði gert vart við sig, gerði það að verkum að við losuðum okkur nokkuð auðveldlega við þann ömurlega draug sem atvinnuleysi er. Það var ekki krónunni að þakka heldur milliríkjasamningum. XKrónan var skaðvaldurinn Í framhaldi af Hruninu hafa mýtur, goðsagnir og hrein ósannindi verið spunnin af mikilli list. Sú skæðasta er að krónan hafi bjargað landsmönnum. Án hennar værum við enn að bryðja grjót. Það var skyndileg og stóraukin koma erlends ferðafólks sem rétti við gjaldeyrisstöðuna og bætti atvinnustigið. Lágt gengi auðveldaði í fyrstu en þegar gengið hækkaði á ný dró ekkert úr komu ferðamanna. Þeir komu til landsins til að njóta náttúru þess og menningar, ekki vegna dásemda krónunnar. Það var gjaldmiðillinn sem kom okkur á vonarvöl og lamaði allt þjóðlífið um leið og hann stórlækkaði kaupmátt launafólks. Gjaldmiðillinn ásamt skattakerfinu, getur verið afkastamesta verkfærið til að misskipta auði og tekjum. Ef Hrun Íslands er borið saman við önnur lönd í álfunni, þá má til gamans geta þess, að mér vitanlega notar engin önnur þjóð, nema Grikkland, orðið hrun yfir fjármálakreppuna. Þau lentu mörg í djúpri hagsveiflu, miklu atvinnuleysi, samdrætti í viðskiptum, mislömuðu bankakerfi og hálfgjaldþrota ríkissjóði. En dagleg kjör almennings í evrulöndunum versnuðu mun minna en hér, litlar verðhækkanir á nauðsynjavörum, engin hengingaról vegna húsnæðislána, þökk sé evrunni. Hún seig um tíma, en án umtalslegra áhrifa á lífskjör almennings. Verst var atvinnuleysið. Það bitnaði misþungt á þjóðunum. Þær þjóðir sem lengi höfðu lifað um efni fram og safnað erlendum skuldum, og liðu fyrir harðnandi samkeppni á sameiginlega markaðinum, áttu í erfiðleikum með að fá framlengingu á skuldabagga sínum. En almenningur missti ekki húsnæði sitt. Hann missti ekki tökin á daglegum útgjöldum. Almenningur í evruríkjunum lenti ekki í áratuga aftökuógn vegna vísitölutryggða lána. Það var hins vegar eitt af mörgum afrekum íslensku krónunnar. Þessi refsivöndur mun hanga yfir íslenskum alþýðuheimilum meðan krónan er gjaldmiðill landsins.
Ætlum við að þjónusta og meðhöndla og meðferða börn í vanda í bílskúr næst? Barnamálaráðherra axlaðu ábyrgð og segðu af þér! Davíð Bergmann Skoðun
Skoðun Meiri eftirspurn eftir lausnum en rifrildum um húsnæðismál Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Ætlum við að þjónusta og meðhöndla og meðferða börn í vanda í bílskúr næst? Barnamálaráðherra axlaðu ábyrgð og segðu af þér! Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Yfirlýsing kennara eftir fund með borgarstjóra Andrea Sigurjónsdóttir,Eygló Friðriksdóttir,Guðrún Gunnarsdóttir,Jónína Einarsdóttir,Kristín Björnsdóttir,Lilja Margrét Möller,Linda Ósk Sigurðardóttir,Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon skrifar
Ætlum við að þjónusta og meðhöndla og meðferða börn í vanda í bílskúr næst? Barnamálaráðherra axlaðu ábyrgð og segðu af þér! Davíð Bergmann Skoðun