Enn einn dagurinn á skrifstofunni Jónas Sen skrifar 11. maí 2019 10:00 Lugansky spilaði konsertinn eins og hann hefði gert það aðeins of oft. Verk eftir Grieg, Verdi og Prokofjev Eldborg í Hörpu Fimmtudaginn 9. maí Einleikari: Nikolai Lugansky Stjórnandi: Eivind Aadland Stjörnur: 3 1/2 Á YouTube er upptaka af ungum trúleysingja sem les Biblíuna í hæðnisróm. Hugmyndin er fyndin, en sjálf upptakan veldur vonbrigðum. Trúleysinginn ýkir svo háðið í röddinni að það missir marks. Kanadíski píanóleikarinn Glenn Gould mun líka einhverju sinni hafa spilað píanókonsertinn eftir Grieg í hæðnistón, dregið óþarflega mikið fram tiltekna rómantíska takta verksins, svo úr varð einhvers skonar skrumskæling. Hann þoldi ekki Grieg og lét það svona í ljós. Það var annar tónn í túlkun rússneska píanóleikarans Nikolai Lugansky, sem lék þennan konsert með Sinfóníuhljómsveit Íslands á tónleikum í Hörpu á fimmtudagskvöldið. Var það geispi? Konsertinn var vissulega pottþéttur tæknilega séð, alls konar heljarstökk eftir hljómborðinu voru glæsileg; hröð tónahlaup lýtalaus. En það var ekki nóg. Lugansky spilaði konsertinn eins og hann hefði gert það aðeins of oft. Ákafann og ástríðuna vantaði í túlkunina. Útkoman var ekki spennandi, þetta var bara enn einn dagurinn á skrifstofunni.Útþvældur konsert Lugansky er svo sem vorkunn. Konsertinn eftir Grieg er eitthvert útþvældasta verk tónbókmenntanna. Hann er fórnarlamb eigin vinsælda. Píanóleikarinn er kannski orðinn hundleiður á honum. Nei, þá var nú meira varið í aukalagið. Það var prelúdía op. 23 nr. 7 eftir Rakhmanínov. Hún er mikill fingurbrjótur og þrungin ólgandi tilfinningum. Hér var enginn leiði, Lugansky spilaði af áfergju og ofsa, fyrir bragðið hljómaði tónlistin akkúrat eins og hún átti að vera. Tvær aðrar tónsmíðar voru á dagskránni. Önnur þeirra var forleikurinn að óperunni Vald örlaganna eftir Verdi, sem hljómsveitin spilaði ákaflega vel undir nákvæmri og kröftugri stjórn Eivinds Aadland. Hver einasti hljóðfærahópur hljómaði prýðilega og heildaráferðin var snörp og litrík.Skuggalegt og ógnandi Sömu sögu er að segja um átta þætti úr ballettinum Rómeó og Júlíu eftir Prokofjev. Þetta er stórbrotin tónlist, upphafskaflinn rataði meira að segja í bíómynd um hinn geðsjúka og morðóða rómverska keisara, Caligula. Það var fyllilega við hæfi, því tónninn í verkinu er skuggalegur og ógnandi. Ballettinn er eitt vinsælasta verk tónskáldsins og skyldi engan undra, laglínurnar eru grípandi, hrynjandin lokkandi, framvindan ætíð áhugaverð. Sinfóníuhljómsveitin spilaði ágætlega ef undanskildir eru nokkrir neyðarlega falskir horntónar. Aadland stjórnaði styrkri hendi, hann mótaði túlkunina af fagmennsku, dró fram fíngerð blæbrigði af nostursemi og allar meginlínur voru skýrt mótaðar. Útkoman olli ekki vonbrigðum. Jónas SenNiðurstaða: Píanókonsertinn eftir Grieg var aðeins of rútíneraður en Verdi, Rakhmanínov og Prokofjev voru skemmtilegir. Birtist í Fréttablaðinu Menning Tónlist Mest lesið Garðar Gunnlaugs að verða afi Lífið Framhjáhöld: Annar rannsóknarlögga en hinn í hundakofann Áskorun Andrés og Margrét gengin í það heilaga Lífið Freyja snýr sér að þáttastjórnun Lífið Bankaforstjóri selur glæsihýsi í Laugardalnum Lífið Myndaveisla: Suðræn stemning í afmælisveislu Tres Locos Lífið „Ekki fylgja hverju einasta tískutrendi“ Tíska og hönnun Keypti lóð Gylfa og Alexöndru á 225 milljónir Lífið Einstakt hönnunarhús í Hlíðunum með gufu, heitum potti og útisturtu Lífið Hefði ekki trúað áhrifunum! Lífið samstarf Fleiri fréttir Slæmt jafnvægi á milli Baggalúts og Sinfóníunnar Sturluð rödd gerði áheyrendur tryllta The Lazarus Project: Varúð, veldur svefnleysi Ekkert mjálm í Unu Torfa og Sinfó Falleg tónlist GDRN hljómaði ekki nógu vel Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Sjá meira
Verk eftir Grieg, Verdi og Prokofjev Eldborg í Hörpu Fimmtudaginn 9. maí Einleikari: Nikolai Lugansky Stjórnandi: Eivind Aadland Stjörnur: 3 1/2 Á YouTube er upptaka af ungum trúleysingja sem les Biblíuna í hæðnisróm. Hugmyndin er fyndin, en sjálf upptakan veldur vonbrigðum. Trúleysinginn ýkir svo háðið í röddinni að það missir marks. Kanadíski píanóleikarinn Glenn Gould mun líka einhverju sinni hafa spilað píanókonsertinn eftir Grieg í hæðnistón, dregið óþarflega mikið fram tiltekna rómantíska takta verksins, svo úr varð einhvers skonar skrumskæling. Hann þoldi ekki Grieg og lét það svona í ljós. Það var annar tónn í túlkun rússneska píanóleikarans Nikolai Lugansky, sem lék þennan konsert með Sinfóníuhljómsveit Íslands á tónleikum í Hörpu á fimmtudagskvöldið. Var það geispi? Konsertinn var vissulega pottþéttur tæknilega séð, alls konar heljarstökk eftir hljómborðinu voru glæsileg; hröð tónahlaup lýtalaus. En það var ekki nóg. Lugansky spilaði konsertinn eins og hann hefði gert það aðeins of oft. Ákafann og ástríðuna vantaði í túlkunina. Útkoman var ekki spennandi, þetta var bara enn einn dagurinn á skrifstofunni.Útþvældur konsert Lugansky er svo sem vorkunn. Konsertinn eftir Grieg er eitthvert útþvældasta verk tónbókmenntanna. Hann er fórnarlamb eigin vinsælda. Píanóleikarinn er kannski orðinn hundleiður á honum. Nei, þá var nú meira varið í aukalagið. Það var prelúdía op. 23 nr. 7 eftir Rakhmanínov. Hún er mikill fingurbrjótur og þrungin ólgandi tilfinningum. Hér var enginn leiði, Lugansky spilaði af áfergju og ofsa, fyrir bragðið hljómaði tónlistin akkúrat eins og hún átti að vera. Tvær aðrar tónsmíðar voru á dagskránni. Önnur þeirra var forleikurinn að óperunni Vald örlaganna eftir Verdi, sem hljómsveitin spilaði ákaflega vel undir nákvæmri og kröftugri stjórn Eivinds Aadland. Hver einasti hljóðfærahópur hljómaði prýðilega og heildaráferðin var snörp og litrík.Skuggalegt og ógnandi Sömu sögu er að segja um átta þætti úr ballettinum Rómeó og Júlíu eftir Prokofjev. Þetta er stórbrotin tónlist, upphafskaflinn rataði meira að segja í bíómynd um hinn geðsjúka og morðóða rómverska keisara, Caligula. Það var fyllilega við hæfi, því tónninn í verkinu er skuggalegur og ógnandi. Ballettinn er eitt vinsælasta verk tónskáldsins og skyldi engan undra, laglínurnar eru grípandi, hrynjandin lokkandi, framvindan ætíð áhugaverð. Sinfóníuhljómsveitin spilaði ágætlega ef undanskildir eru nokkrir neyðarlega falskir horntónar. Aadland stjórnaði styrkri hendi, hann mótaði túlkunina af fagmennsku, dró fram fíngerð blæbrigði af nostursemi og allar meginlínur voru skýrt mótaðar. Útkoman olli ekki vonbrigðum. Jónas SenNiðurstaða: Píanókonsertinn eftir Grieg var aðeins of rútíneraður en Verdi, Rakhmanínov og Prokofjev voru skemmtilegir.
Birtist í Fréttablaðinu Menning Tónlist Mest lesið Garðar Gunnlaugs að verða afi Lífið Framhjáhöld: Annar rannsóknarlögga en hinn í hundakofann Áskorun Andrés og Margrét gengin í það heilaga Lífið Freyja snýr sér að þáttastjórnun Lífið Bankaforstjóri selur glæsihýsi í Laugardalnum Lífið Myndaveisla: Suðræn stemning í afmælisveislu Tres Locos Lífið „Ekki fylgja hverju einasta tískutrendi“ Tíska og hönnun Keypti lóð Gylfa og Alexöndru á 225 milljónir Lífið Einstakt hönnunarhús í Hlíðunum með gufu, heitum potti og útisturtu Lífið Hefði ekki trúað áhrifunum! Lífið samstarf Fleiri fréttir Slæmt jafnvægi á milli Baggalúts og Sinfóníunnar Sturluð rödd gerði áheyrendur tryllta The Lazarus Project: Varúð, veldur svefnleysi Ekkert mjálm í Unu Torfa og Sinfó Falleg tónlist GDRN hljómaði ekki nógu vel Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Sjá meira