Brotið glerþak til frambúðar Sigyn Jónsdóttir skrifar 8. mars 2019 08:00 Þegar ég var fimm ára hóf ég píanónám í kjallara við Garðastræti. Í upphafi voru lögin einföld og skalarnir mestmegnis á hvítu nótunum. Eftir því sem tíminn leið jókst þörfin til æfinga og stærsta hindrunin var yfirleitt samhæfing vinstri og hægri handar. Þær áttu ekki að spila sama stefið, jafnvel ekki sama rytmann! Þaulæfa fyrst vinstri og hægri í sitthvoru lagi og sameina svo, það var trikkið. Bara æfa sig betur og viti menn – það borgaði sig. Lag eftir lag. Tónleika eftir tónleika. Það var einstök tilfinning að æfa upp ný verk og njóta þess að spila hispurslaust eftir langt og strangt æfingaferli.Ósýnilegar hindranir Við höfum öll þurft að yfirstíga hindranir í einhverri mynd. Sigrast á ótta, leggja hart að okkur eða færa fórnir til að ná markmiðum okkar. Sumar hindranir eru óáþreifanlegar, eins og feimni í samskiptum eða skortur á samhæfingu í píanónámi. Aðrar hindranir eru áþreifanlegar, eins og grindur í grindahlaupi eða veggur á landamærum ríkja. Margar hindranir eru bundnar við stöðu í samfélaginu, líkamsbyggingu, uppruna eða kyn. Oft eru hindranir sprottnar af fordómum og um leið skapaðar af manninum sjálfum. Sumar hindranir eru eðlilegur hluti af þroska fólks og aðrar standa beinlínis í vegi fyrir framþróun samfélagsins. Glerþakið svokallaða er skilgreint sem ósýnileg hindrun á frama kvenna í atvinnulífinu. Mörg okkar hafa rekist harkalega á þetta þak sem heldur niðri konum og minnihlutahópum um allan heim, en hversu alvarleg er staðan á Íslandi? Rýnum aðeins í tölfræði um valdastöður í íslensku samfélagi. Hlutfall kvenna á Alþingi hefur ekki verið lægra síðan árið 2007, þar eru konur rúm 35%. Í þeim 18 fyrirtækjum sem skráð eru í Kauphöll Íslands eru 18 karlar æðstu stjórnendur, engin kona. Konur stýra innan við 10% af 400 stærstu fyrirtækjum landsins og 14 karlar hafa verið ráðnir forstjórar hjá skráðum fyrirtækjum síðan árið 2012, engin kona. Hvernig getur þetta talist ásættanlegt?Við töpum öll án jafnréttis Á Íslandi hefur verið unnið gífurlega öflugt starf í þágu jafnréttis svo áratugum skiptir en kraftmiklar byltingar samtímans virðast ekki hafa náð á toppinn. Hér eru einungis karlmenn á tónleikadagskránni. Æfa þeir sig meira? Er þeirra samhæfing betri? Eða höfum við sem samfélag ákveðið að lifa með glerþakinu? Samkvæmt skýrslu sem gefin var út á vegum Sameinuðu þjóðanna vegna markmiða þeirra um sjálfbæra þróun hefur jafnrétti kynjanna bein áhrif á efnahagslíf heimsins. Arðsemi eigna (ROA), arðsemi eigin fjár (ROE) og hagnaður á hlut (EPS) færast til betri vegar og flökt þeirra minnkar ef konur eru á meðal stjórnenda. Þá er talið að konur gætu bætt um 285 milljörðum dollara við efnahagslíf heimsins. Jafnréttið sem Íslendingar eru svo stoltir af hefur ekki náð inn í viðskiptalífið og með þessu áframhaldi töpum við öll. Að ætla sér stóra hluti sem kona í viðskiptalífinu er eins og að æfa sig á píanó með aðra hendi bundna fyrir aftan bak og enga tilsögn kennara. Svo þegar menntun okkar og reynsla eru á pari við karlana eru tónleikarnir fullbókaðir, engar stöður í boði. Við uppskerum ekki eins og við sáum. Það er ekki pláss fyrir konur á toppnum.Brjótum glerþakið ofan frá Ungar athafnakonur halda ráðstefnu þann 16. mars næstkomandi sem ber yfirskriftina Brotið glerþak til frambúðar. Með ráðstefnunni vill félagið vekja athygli stjórnvalda og leiðtoga í íslensku atvinnulífi á framtíð ungra kvenna. Fyrri kynslóðir kvenna sem standa undir glerþakinu hafa án árangurs reynt að brjóta sér leið í gegn en það er á ábyrgð okkar allra að skapa jafnrétti. Ég skora á stjórnir fyrirtækja að velta fyrir sér töpuðum tækifærum við óbreytta stöðu. Ég skora á æðstu stjórnendur í Kauphöll Íslands að sýna hugrekki og skapa pláss fyrir fjölbreytni í íslensku viðskiptalífi. Það þarf að færa fórnir og rugga bátnum en ávinningurinn er skýr og enginn er ómissandi. Nú er kominn tími á að þeir sem standa ofan á glerinu stígi fast niður fæti og mölbrjóti þetta mikla samfélagsmein. Glerþakið má brjóta frá báðum hliðum.Höfundur er formaður Ungra athafnakvenna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Skoðun Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Er lýðræðislegt að senda vopn til Úkraínu? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Það á ekki að vera dekur að geta sótt sér sálfræðiþjónustu Ólafía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Um bókun 35, EES samninginn, Evrópusambandið og Bretland Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Húsnæði fyrir fólk, ekki fjárfesta Gísli Rafn Ólafsson skrifar Sjá meira
Þegar ég var fimm ára hóf ég píanónám í kjallara við Garðastræti. Í upphafi voru lögin einföld og skalarnir mestmegnis á hvítu nótunum. Eftir því sem tíminn leið jókst þörfin til æfinga og stærsta hindrunin var yfirleitt samhæfing vinstri og hægri handar. Þær áttu ekki að spila sama stefið, jafnvel ekki sama rytmann! Þaulæfa fyrst vinstri og hægri í sitthvoru lagi og sameina svo, það var trikkið. Bara æfa sig betur og viti menn – það borgaði sig. Lag eftir lag. Tónleika eftir tónleika. Það var einstök tilfinning að æfa upp ný verk og njóta þess að spila hispurslaust eftir langt og strangt æfingaferli.Ósýnilegar hindranir Við höfum öll þurft að yfirstíga hindranir í einhverri mynd. Sigrast á ótta, leggja hart að okkur eða færa fórnir til að ná markmiðum okkar. Sumar hindranir eru óáþreifanlegar, eins og feimni í samskiptum eða skortur á samhæfingu í píanónámi. Aðrar hindranir eru áþreifanlegar, eins og grindur í grindahlaupi eða veggur á landamærum ríkja. Margar hindranir eru bundnar við stöðu í samfélaginu, líkamsbyggingu, uppruna eða kyn. Oft eru hindranir sprottnar af fordómum og um leið skapaðar af manninum sjálfum. Sumar hindranir eru eðlilegur hluti af þroska fólks og aðrar standa beinlínis í vegi fyrir framþróun samfélagsins. Glerþakið svokallaða er skilgreint sem ósýnileg hindrun á frama kvenna í atvinnulífinu. Mörg okkar hafa rekist harkalega á þetta þak sem heldur niðri konum og minnihlutahópum um allan heim, en hversu alvarleg er staðan á Íslandi? Rýnum aðeins í tölfræði um valdastöður í íslensku samfélagi. Hlutfall kvenna á Alþingi hefur ekki verið lægra síðan árið 2007, þar eru konur rúm 35%. Í þeim 18 fyrirtækjum sem skráð eru í Kauphöll Íslands eru 18 karlar æðstu stjórnendur, engin kona. Konur stýra innan við 10% af 400 stærstu fyrirtækjum landsins og 14 karlar hafa verið ráðnir forstjórar hjá skráðum fyrirtækjum síðan árið 2012, engin kona. Hvernig getur þetta talist ásættanlegt?Við töpum öll án jafnréttis Á Íslandi hefur verið unnið gífurlega öflugt starf í þágu jafnréttis svo áratugum skiptir en kraftmiklar byltingar samtímans virðast ekki hafa náð á toppinn. Hér eru einungis karlmenn á tónleikadagskránni. Æfa þeir sig meira? Er þeirra samhæfing betri? Eða höfum við sem samfélag ákveðið að lifa með glerþakinu? Samkvæmt skýrslu sem gefin var út á vegum Sameinuðu þjóðanna vegna markmiða þeirra um sjálfbæra þróun hefur jafnrétti kynjanna bein áhrif á efnahagslíf heimsins. Arðsemi eigna (ROA), arðsemi eigin fjár (ROE) og hagnaður á hlut (EPS) færast til betri vegar og flökt þeirra minnkar ef konur eru á meðal stjórnenda. Þá er talið að konur gætu bætt um 285 milljörðum dollara við efnahagslíf heimsins. Jafnréttið sem Íslendingar eru svo stoltir af hefur ekki náð inn í viðskiptalífið og með þessu áframhaldi töpum við öll. Að ætla sér stóra hluti sem kona í viðskiptalífinu er eins og að æfa sig á píanó með aðra hendi bundna fyrir aftan bak og enga tilsögn kennara. Svo þegar menntun okkar og reynsla eru á pari við karlana eru tónleikarnir fullbókaðir, engar stöður í boði. Við uppskerum ekki eins og við sáum. Það er ekki pláss fyrir konur á toppnum.Brjótum glerþakið ofan frá Ungar athafnakonur halda ráðstefnu þann 16. mars næstkomandi sem ber yfirskriftina Brotið glerþak til frambúðar. Með ráðstefnunni vill félagið vekja athygli stjórnvalda og leiðtoga í íslensku atvinnulífi á framtíð ungra kvenna. Fyrri kynslóðir kvenna sem standa undir glerþakinu hafa án árangurs reynt að brjóta sér leið í gegn en það er á ábyrgð okkar allra að skapa jafnrétti. Ég skora á stjórnir fyrirtækja að velta fyrir sér töpuðum tækifærum við óbreytta stöðu. Ég skora á æðstu stjórnendur í Kauphöll Íslands að sýna hugrekki og skapa pláss fyrir fjölbreytni í íslensku viðskiptalífi. Það þarf að færa fórnir og rugga bátnum en ávinningurinn er skýr og enginn er ómissandi. Nú er kominn tími á að þeir sem standa ofan á glerinu stígi fast niður fæti og mölbrjóti þetta mikla samfélagsmein. Glerþakið má brjóta frá báðum hliðum.Höfundur er formaður Ungra athafnakvenna.
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar