Djöfullinn sveikst um að mæta Jónas Sen skrifar 1. október 2019 13:00 Jeremy Denk spilaði fantasíuna í C-dúr eftir Schumann með viðeigandi tilþrifum. nordicphotos/getty Einu sinni var píanóleikari sem var dálítið óheppinn. Hann kom fram á tónleikum í Austurbæjarbíói, á þeim tíma sem bíóið var vinsæll tónleikasalur. Eftir að hafa klárað fyrsta verkið á efnisskránni stóð hann upp og hneigði sig. Svo gekk hann út af sviðinu. Þá vildi svo til að hann fann ekki dyrnar til að fara baksviðs. Dyrnar voru líka hannaðar þannig að það voru engir dyrastafir, hvít hurðin féll fullkomlega að hvítum veggnum. Píanóleikarinn panikkeraði og byrjaði í dauðans ofboði að ýta á vegginn. Loks þegar hann fann hurðina gaf hún eftir og áheyrendur sáu hann bókstaflega fljúga niður stigann hinum megin. Þetta rifjaðist upp fyrir mér á tónleikum Jeremys Denk, sem voru haldnir í Norðurljósum í Hörpu á sunnudagskvöldið. Rétt eins og ónefndi píanóleikarinn hér að ofan fann hann ekki dyrnar út af sviðinu eftir fyrsta verkið á dagskránni. Dyrnar eru þó ágætlega merktar en það þurfti samt að benda honum á hurðina. Sem betur fer skall hann ekki á höfuðið.Eina aðaltónsmíðina vantaði Í heild voru tónleikarnir dálítið skrýtnir. Ástæðan var sú að ein aðaltónsmíðin á efnisskránni var ekki flutt. Það var Mefistóvalsinn eftir Liszt, sem er með mögnuðustu píanóverkum tónbókmenntanna. Valsinn fjallar um djöfulinn og Fást og mikla svallveislu sem þeir taka þátt í. Einkennilegt er að átta sig ekki á því fyrr en á tónleikunum sjálfum að dagskráin er of löng og betra sé að tálga hana til. Manni leið eins og að panta sér dýrindis steik með tilbehör á fínum restauranti og fá ekki steikina, bara meðlætið.Dirfska og andríki Hin verkin á efnisskránni voru vissulega prýðilega spiluð. Ensk svíta nr. 2 eftir Bach var lífleg, full af skemmtilegum andstæðum. Flæðið í músíkinni var ávallt spennandi. Etýður eftir Ligeti voru líka athyglisverðar, þar voru sniðugar hugmyndir sem tónskáldið vann úr af dirfsku og andríki. Denk kynnti etýðurnar og sagði að Ligeti væri frægastur fyrir tónlistina sem var notuð í kvikmyndinni Ódysseifsferð árið 2001. Hann gleymdi þó annarri mynd eftir Kubrik þar sem tónlist Ligetis var áberandi, Eyes Wide Shut. Í myndinni er einfalt píanóverk eftir Ligeti sem er spilað aftur og aftur, með gríðarlegum áhrifum.Fagurlega mótað Eftir hlé spilaði Denk fyrst sónötuna op. 1 eftir Alban Berg sem var gædd réttu tilfinningaólgunni. Og fantasían í C-dúr eftir Schumann rak lestina, stórbrotin tónlist sem Denk spilaði með viðeigandi tilþrifum. Hápunktarnir voru glæsilegir og laglínurnar í heild fagurlega mótaðar, ýmist fallega mjúkar eða tignarlegar og flottar. Engu að síður er ekki hægt að gefa tónleikunum fullt hús. Það er einfaldlega ekki í lagi að birta tiltekna tónleikaskrá á heimasíðu Hörpu og svíkjast svo um að spila eitt aðalverkið. Í mínum bókum flokkast það undir einmitt það: Svik.Niðurstaða: Tónleikarnir voru fínir sem slíkir en eitt verkið vantaði og olli það miklum vonbrigðum. Birtist í Fréttablaðinu Menning Tónlist Mest lesið Eva segir lífið betra með Kára Stefáns Lífið Tíu myndarleg einbýlishús á höfuðborgarsvæðinu Lífið Falska söngkonan á leið í meðferð Lífið Sara Davíðs fann ástina í örmum flugstjóra Lífið Hélt niðri í sér hlátrinum yfir fölskum þjóðsöngnum Lífið Stjörnulífið: Heimir Hallgríms ástfanginn í Suður Frakklandi Lífið Hildur Vala og Kjartan keyptu raðhús í Fossvogi Lífið Logi Bergmann var tekinn Lífið „Ég var dómharður og ömurlegur gæi“ Lífið Myndaveisla: Héldu upp á tíu ára afmælið í Guðmundarlundi Lífið Fleiri fréttir Kinds of Kindness: Þríréttað hjá listakokknum Yorgos Slæmt jafnvægi á milli Baggalúts og Sinfóníunnar Sturluð rödd gerði áheyrendur tryllta The Lazarus Project: Varúð, veldur svefnleysi Sjá meira
Einu sinni var píanóleikari sem var dálítið óheppinn. Hann kom fram á tónleikum í Austurbæjarbíói, á þeim tíma sem bíóið var vinsæll tónleikasalur. Eftir að hafa klárað fyrsta verkið á efnisskránni stóð hann upp og hneigði sig. Svo gekk hann út af sviðinu. Þá vildi svo til að hann fann ekki dyrnar til að fara baksviðs. Dyrnar voru líka hannaðar þannig að það voru engir dyrastafir, hvít hurðin féll fullkomlega að hvítum veggnum. Píanóleikarinn panikkeraði og byrjaði í dauðans ofboði að ýta á vegginn. Loks þegar hann fann hurðina gaf hún eftir og áheyrendur sáu hann bókstaflega fljúga niður stigann hinum megin. Þetta rifjaðist upp fyrir mér á tónleikum Jeremys Denk, sem voru haldnir í Norðurljósum í Hörpu á sunnudagskvöldið. Rétt eins og ónefndi píanóleikarinn hér að ofan fann hann ekki dyrnar út af sviðinu eftir fyrsta verkið á dagskránni. Dyrnar eru þó ágætlega merktar en það þurfti samt að benda honum á hurðina. Sem betur fer skall hann ekki á höfuðið.Eina aðaltónsmíðina vantaði Í heild voru tónleikarnir dálítið skrýtnir. Ástæðan var sú að ein aðaltónsmíðin á efnisskránni var ekki flutt. Það var Mefistóvalsinn eftir Liszt, sem er með mögnuðustu píanóverkum tónbókmenntanna. Valsinn fjallar um djöfulinn og Fást og mikla svallveislu sem þeir taka þátt í. Einkennilegt er að átta sig ekki á því fyrr en á tónleikunum sjálfum að dagskráin er of löng og betra sé að tálga hana til. Manni leið eins og að panta sér dýrindis steik með tilbehör á fínum restauranti og fá ekki steikina, bara meðlætið.Dirfska og andríki Hin verkin á efnisskránni voru vissulega prýðilega spiluð. Ensk svíta nr. 2 eftir Bach var lífleg, full af skemmtilegum andstæðum. Flæðið í músíkinni var ávallt spennandi. Etýður eftir Ligeti voru líka athyglisverðar, þar voru sniðugar hugmyndir sem tónskáldið vann úr af dirfsku og andríki. Denk kynnti etýðurnar og sagði að Ligeti væri frægastur fyrir tónlistina sem var notuð í kvikmyndinni Ódysseifsferð árið 2001. Hann gleymdi þó annarri mynd eftir Kubrik þar sem tónlist Ligetis var áberandi, Eyes Wide Shut. Í myndinni er einfalt píanóverk eftir Ligeti sem er spilað aftur og aftur, með gríðarlegum áhrifum.Fagurlega mótað Eftir hlé spilaði Denk fyrst sónötuna op. 1 eftir Alban Berg sem var gædd réttu tilfinningaólgunni. Og fantasían í C-dúr eftir Schumann rak lestina, stórbrotin tónlist sem Denk spilaði með viðeigandi tilþrifum. Hápunktarnir voru glæsilegir og laglínurnar í heild fagurlega mótaðar, ýmist fallega mjúkar eða tignarlegar og flottar. Engu að síður er ekki hægt að gefa tónleikunum fullt hús. Það er einfaldlega ekki í lagi að birta tiltekna tónleikaskrá á heimasíðu Hörpu og svíkjast svo um að spila eitt aðalverkið. Í mínum bókum flokkast það undir einmitt það: Svik.Niðurstaða: Tónleikarnir voru fínir sem slíkir en eitt verkið vantaði og olli það miklum vonbrigðum.
Birtist í Fréttablaðinu Menning Tónlist Mest lesið Eva segir lífið betra með Kára Stefáns Lífið Tíu myndarleg einbýlishús á höfuðborgarsvæðinu Lífið Falska söngkonan á leið í meðferð Lífið Sara Davíðs fann ástina í örmum flugstjóra Lífið Hélt niðri í sér hlátrinum yfir fölskum þjóðsöngnum Lífið Stjörnulífið: Heimir Hallgríms ástfanginn í Suður Frakklandi Lífið Hildur Vala og Kjartan keyptu raðhús í Fossvogi Lífið Logi Bergmann var tekinn Lífið „Ég var dómharður og ömurlegur gæi“ Lífið Myndaveisla: Héldu upp á tíu ára afmælið í Guðmundarlundi Lífið Fleiri fréttir Kinds of Kindness: Þríréttað hjá listakokknum Yorgos Slæmt jafnvægi á milli Baggalúts og Sinfóníunnar Sturluð rödd gerði áheyrendur tryllta The Lazarus Project: Varúð, veldur svefnleysi Sjá meira