Er þjóðin okkar sæl? Árný Björg Blandon skrifar 19. nóvember 2019 13:30 „Sæl er sú þjóð sem á Drottinn að Guði” stendur í bók bókanna og rak ég augun í þessa setningu fyrir skömmu. Þetta fannst mér athyglisvert og ég staldraði við, hugsanir mínar fóru á flug. Mig setti verulega hljóða og þessi spurning virkilega greip mig, erum við sæl sem þjóð? Þó svo framfarir í þjóðfélaginu séu miklar og margar til verulegra bóta, þá finnst mér siðferðisþrekið ekki vaxa til samræmis við aðrar framfarir. Og þetta get ég sagt af því hef lifað mörg ár og fylgst með þróuninni. Hvernig við hlúum t.d. að börnunum okkar. Börn og unglingar eiga mörg hver mjög erfitt, bæði heima fyrir og í skóla. Óöryggi þeirra og ég leyfi mér að segja, uppeldisleysi brýst oft fram í tilætlunarsemi, agaleysi og það sem í minni ungdómstíð var einfaldlega kallað frekja. Þau kunna sig ekki blessuð greyin, enda ekki víst að fyrirmyndin fyrir lífið hafi verið góð. Sem betur fer á þetta ekki við um öll börn, en lífsleikni margra er ekki mikil. Auðvitað voru margvísleg vandamál á mínum skólaárum líka, en ég minnist ekki þessarar hörku og jafnvel grófra brota. Ég þekki vel til foreldra sem eiga í slíkum vandræðum með börn sín að þau eru nánast orðin ráðalaus. Á mínum barns- og unglingsárum var kristinfræði hluti af kennslunni í skólunum. Kristinfræði var reyndar eitt af mínum uppáhaldsfögum og ég leitaði oft í fallegu sögurnar, þær gáfu öryggi og hlýju þegar mér leið illa af einhverjum ástæðum. Að lesa frásögur Biblíunnar gerði mér sum sé gott en ekki illt og veit ég reyndar ekki um eina einustu sál sem telur líf sitt hafa verið eyðilagt með kristnifræðikennslu, þvert á móti. Nei, það eru önnur öfl sem skemma börnin okkar. Það hefur alltaf verið talað um Ísland sem kristna þjóð. En ég veit ekki alveg hvað ætti að kalla hana núna, ef ekki má lengur kenna og fræða um þann trúararf sem þjóðin hefur átt um aldaraðir. Við þurfum að taka okkur á í kærleikanum. Það er svo margt gert og sagt sem meiðir, jafnvel inni á heimilum okkar, sem á að vera friðarhöfn hvers og eins. Og nú nálgast jólahátíðin og þá skulum við ekki gleyma þeim sem minna mega sín. Lítum upp úr eigin auðsöfnun og réttum þeim hjálparhönd, þeim sem jafnvel eiga ekki fyrir mat á jólum. Er okkur öllum sama um nágrannann, er okkur sama um annað fólk, hvernig þau hafa það dags daglega? Hugarfar afskiptaleysis og eigingirni birtist oft vel á samfélagsmiðlum, þar sem sumir tjá sig bæði á orðljótan og meiðandi hátt og Guð forði þeim sem hafa aðra skoðun en þá „réttu“. Þetta er ekki góð þróun, en endurspeglar sálarástand þjóðarinnar að hluta til. Hvað varð um manngæskuna? Ég er ekki svo viss um að þjóð okkar sé sæl, a.m.k. ekki stór hluti hennar. Meðan græðgin aðeins vex og dafnar verðum við ekki sæl þjóð. Það þarf að skipta græðgi út fyrir manngæsku og kærleika. Græðgi okkar og eiginhagsmunagæsla birtist líka í afstöðu okkar og umgengni við þá sem koma hingað sem innflytjendur eða ferðamenn. Hvar er almenn kurteisi og gestrisni, er hún ekki lengur við lýði? Nei, græðum bara sem mest á ferðamönnunum og höfum horn í síðu innflytjenda. Þessi bjagaða afstaða til lífsins hefur nú náð nýjum hæðum, með svikum og prettum á fátæku þróunarlandi, eins og alþjóð veit. Hvað gerir þjóð okkar sæla? Verðug skref í þá áttina væri að elska Guð og náungann eins og okkur sjálf. Margir þekkja söguna um miskunnsama Samverjann. Ég lærði þessa sögu í barnaskóla og hef aldrei gleymt henni. Boðskapurinn er góður og fellur aldrei úr gildi. Maður nokkur var á leið frá Jerúsalem yfir til Jeríkó þegar ræningjar réðust á hann, börðu hann til óbóta og létu hann eftir nær dauðvona. Prestur einn kom að honum en stoppaði ekki til að hjálpa honum né heldur Levíti sem gekk fram hjá honum. Þeim var alveg sama hvort hann lifði eða dó, voru of háir herrar í stöðum sínum til að láta auman þegn sig varða. Þá kom þar að Samverji sem Gyðingar höfðu andúð á og þeirra trú. Hann stoppaði, tók þennan mann, fór með hann á gistihús þar sem hann bað um umönnun fyrir hann og sagðist myndu sjá um allan kostnað. Ég lærði af þessari sögu að maður á virða allt fólk og hjálpa ef það er í okkar valdi. Ég get ómögulega séð af hverju börnin okkar mega ekki lengur læra um þessi heilbrigðu og góðu lífsviðhorf í skólanum.Höfundur er þýðandi og textaritari. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Árný Björg Blandon Trúmál Mest lesið Tjáningarfrelsið, ábyrgð og Snorri Másson Bjarndís Helga Tómasdóttir ,Kári Garðarsson Skoðun Forréttindablinda strákanna í Viðskiptaráði Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun Framtíð menntunar er í einkarekstri Unnar Þór Sæmundsson Skoðun Þegar Trölli stal atkvæðum Eyjólfur Ingvi Bjarnason Skoðun Kennarar: hvernig höldum við þeim við efnið? Davíð Már Sigurðsson Skoðun „Stórfelldir og siðlausir fjármagnsflutningar“ - Áskorun á Ole Anton Bieltvedt Hjalti Þórisson Skoðun Þorpið Alina Vilhjálmsdóttir Skoðun Af hverju er ekki búið að tryggja raforkuöryggi almennings? Hjálmar Helgi Rögnvaldsson Skoðun Dæmalaust mál Sigursteinn Másson Skoðun Er lítil samkeppni á fjármálamarkaði? Gústaf Steingrímsson Skoðun Skoðun Skoðun Dæmalaust mál Sigursteinn Másson skrifar Skoðun „Stórfelldir og siðlausir fjármagnsflutningar“ - Áskorun á Ole Anton Bieltvedt Hjalti Þórisson skrifar Skoðun Tjáningarfrelsið, ábyrgð og Snorri Másson Bjarndís Helga Tómasdóttir ,Kári Garðarsson skrifar Skoðun Þegar Trölli stal atkvæðum Eyjólfur Ingvi Bjarnason skrifar Skoðun Forréttindablinda strákanna í Viðskiptaráði Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Tækifæri gervigreindar í menntun Páll Ásgeir Torfason skrifar Skoðun Sjálfstæð hugsun á tímum gervigreindar Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Framtíð menntunar er í einkarekstri Unnar Þór Sæmundsson skrifar Skoðun Er lítil samkeppni á fjármálamarkaði? Gústaf Steingrímsson skrifar Skoðun Þorpið Alina Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Hvað er friður? Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Skoðun Af hverju er ekki búið að tryggja raforkuöryggi almennings? Hjálmar Helgi Rögnvaldsson skrifar Skoðun Kennarar: hvernig höldum við þeim við efnið? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Í aðdraganda jóla – hugleiðing Unnur Hrefna Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Leikskólinn – vara á markaði? Kristín Dýrfjörð skrifar Skoðun Hugvekja í raforkuskorti Þrándur Sigurjón Ólafsson skrifar Skoðun Gæti Ísland skráð sig í sögubækurnar? Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Evrópa án utanríkisstefnu í aukahlutverki á ófriðartímum á eigin grund? Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Allra besta jólagjöfin Tinna Tómasdóttir,Lovísa Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvorugt er né hefur verið raunin Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Þegar krísa er nýtt til að fyrirtækjavæða menntun Kristín Dýrfjörð skrifar Skoðun Efni í nýjan stjórnarsáttmála Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Orkan og álið Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Eru skoðanir ungs fólks þýðingalitlar og ómarktækar? Einar Jóhannes Guðnason skrifar Skoðun Stjórnvöld verða að standa með þolendum mansals – níu mánuðum síðar Saga Kjartansdóttir,Halldór Oddsson skrifar Skoðun Verður verðmætasköpun í öndvegi á nýju kjörtímabili? Sigríður Margrét Oddsdóttir skrifar Skoðun Geturðu gert betur? Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Sérréttindablinda BHM og BSRB Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Hvað með allt þetta frí? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Alvotech og Arion banki stofna grunnskóla Haraldur Freyr Gíslason skrifar Sjá meira
„Sæl er sú þjóð sem á Drottinn að Guði” stendur í bók bókanna og rak ég augun í þessa setningu fyrir skömmu. Þetta fannst mér athyglisvert og ég staldraði við, hugsanir mínar fóru á flug. Mig setti verulega hljóða og þessi spurning virkilega greip mig, erum við sæl sem þjóð? Þó svo framfarir í þjóðfélaginu séu miklar og margar til verulegra bóta, þá finnst mér siðferðisþrekið ekki vaxa til samræmis við aðrar framfarir. Og þetta get ég sagt af því hef lifað mörg ár og fylgst með þróuninni. Hvernig við hlúum t.d. að börnunum okkar. Börn og unglingar eiga mörg hver mjög erfitt, bæði heima fyrir og í skóla. Óöryggi þeirra og ég leyfi mér að segja, uppeldisleysi brýst oft fram í tilætlunarsemi, agaleysi og það sem í minni ungdómstíð var einfaldlega kallað frekja. Þau kunna sig ekki blessuð greyin, enda ekki víst að fyrirmyndin fyrir lífið hafi verið góð. Sem betur fer á þetta ekki við um öll börn, en lífsleikni margra er ekki mikil. Auðvitað voru margvísleg vandamál á mínum skólaárum líka, en ég minnist ekki þessarar hörku og jafnvel grófra brota. Ég þekki vel til foreldra sem eiga í slíkum vandræðum með börn sín að þau eru nánast orðin ráðalaus. Á mínum barns- og unglingsárum var kristinfræði hluti af kennslunni í skólunum. Kristinfræði var reyndar eitt af mínum uppáhaldsfögum og ég leitaði oft í fallegu sögurnar, þær gáfu öryggi og hlýju þegar mér leið illa af einhverjum ástæðum. Að lesa frásögur Biblíunnar gerði mér sum sé gott en ekki illt og veit ég reyndar ekki um eina einustu sál sem telur líf sitt hafa verið eyðilagt með kristnifræðikennslu, þvert á móti. Nei, það eru önnur öfl sem skemma börnin okkar. Það hefur alltaf verið talað um Ísland sem kristna þjóð. En ég veit ekki alveg hvað ætti að kalla hana núna, ef ekki má lengur kenna og fræða um þann trúararf sem þjóðin hefur átt um aldaraðir. Við þurfum að taka okkur á í kærleikanum. Það er svo margt gert og sagt sem meiðir, jafnvel inni á heimilum okkar, sem á að vera friðarhöfn hvers og eins. Og nú nálgast jólahátíðin og þá skulum við ekki gleyma þeim sem minna mega sín. Lítum upp úr eigin auðsöfnun og réttum þeim hjálparhönd, þeim sem jafnvel eiga ekki fyrir mat á jólum. Er okkur öllum sama um nágrannann, er okkur sama um annað fólk, hvernig þau hafa það dags daglega? Hugarfar afskiptaleysis og eigingirni birtist oft vel á samfélagsmiðlum, þar sem sumir tjá sig bæði á orðljótan og meiðandi hátt og Guð forði þeim sem hafa aðra skoðun en þá „réttu“. Þetta er ekki góð þróun, en endurspeglar sálarástand þjóðarinnar að hluta til. Hvað varð um manngæskuna? Ég er ekki svo viss um að þjóð okkar sé sæl, a.m.k. ekki stór hluti hennar. Meðan græðgin aðeins vex og dafnar verðum við ekki sæl þjóð. Það þarf að skipta græðgi út fyrir manngæsku og kærleika. Græðgi okkar og eiginhagsmunagæsla birtist líka í afstöðu okkar og umgengni við þá sem koma hingað sem innflytjendur eða ferðamenn. Hvar er almenn kurteisi og gestrisni, er hún ekki lengur við lýði? Nei, græðum bara sem mest á ferðamönnunum og höfum horn í síðu innflytjenda. Þessi bjagaða afstaða til lífsins hefur nú náð nýjum hæðum, með svikum og prettum á fátæku þróunarlandi, eins og alþjóð veit. Hvað gerir þjóð okkar sæla? Verðug skref í þá áttina væri að elska Guð og náungann eins og okkur sjálf. Margir þekkja söguna um miskunnsama Samverjann. Ég lærði þessa sögu í barnaskóla og hef aldrei gleymt henni. Boðskapurinn er góður og fellur aldrei úr gildi. Maður nokkur var á leið frá Jerúsalem yfir til Jeríkó þegar ræningjar réðust á hann, börðu hann til óbóta og létu hann eftir nær dauðvona. Prestur einn kom að honum en stoppaði ekki til að hjálpa honum né heldur Levíti sem gekk fram hjá honum. Þeim var alveg sama hvort hann lifði eða dó, voru of háir herrar í stöðum sínum til að láta auman þegn sig varða. Þá kom þar að Samverji sem Gyðingar höfðu andúð á og þeirra trú. Hann stoppaði, tók þennan mann, fór með hann á gistihús þar sem hann bað um umönnun fyrir hann og sagðist myndu sjá um allan kostnað. Ég lærði af þessari sögu að maður á virða allt fólk og hjálpa ef það er í okkar valdi. Ég get ómögulega séð af hverju börnin okkar mega ekki lengur læra um þessi heilbrigðu og góðu lífsviðhorf í skólanum.Höfundur er þýðandi og textaritari.
„Stórfelldir og siðlausir fjármagnsflutningar“ - Áskorun á Ole Anton Bieltvedt Hjalti Þórisson Skoðun
Skoðun „Stórfelldir og siðlausir fjármagnsflutningar“ - Áskorun á Ole Anton Bieltvedt Hjalti Þórisson skrifar
Skoðun Tjáningarfrelsið, ábyrgð og Snorri Másson Bjarndís Helga Tómasdóttir ,Kári Garðarsson skrifar
Skoðun Af hverju er ekki búið að tryggja raforkuöryggi almennings? Hjálmar Helgi Rögnvaldsson skrifar
Skoðun Evrópa án utanríkisstefnu í aukahlutverki á ófriðartímum á eigin grund? Hilmar Þór Hilmarsson skrifar
Skoðun Stjórnvöld verða að standa með þolendum mansals – níu mánuðum síðar Saga Kjartansdóttir,Halldór Oddsson skrifar
„Stórfelldir og siðlausir fjármagnsflutningar“ - Áskorun á Ole Anton Bieltvedt Hjalti Þórisson Skoðun