Samherja„skýrslan“ er barnaleikur í samanburði við „endurskoðunarskýrsluna“ Sigurður L. Sævarsson skrifar 26. ágúst 2020 12:30 Skiljanlega eru forráðamenn Samherja ósáttir við að þriggja síðna skjal skuli kallað skýrsla til að gera ásakanir á hendur þeim trúverðugar. Sá útúrsnúningur er samt barnaleikur í samanburði við þá staðreynd að fyrir Mannréttindadómstól Evrópu voru athugasemdir viðskiptafræðings við bókhald iðnfyrirtækisins Sigurplasts kallaðar endurskoðunarskýrsla og dómur felldur á grundvelli þeirra og fleiri lyga. Endurskoðun framkvæma aðeins löggiltir endurskoðendur í samræmi við alþjóðlega endurskoðunarstaðla. Athugasemdir viðskiptafræðings við bókhald fyrirtækis er ekki endurskoðun. Engu að síður komst Grímur Sigurðsson, skiptastjóri þrotabús Sigurplasts upp með að kalla athugunina á bókhaldinu endurskoðunarskýrslu og sú lygi flaug alla leið inn í Mannréttindadómstól Evrópu. Eða erum við kannski vondu kallarnir? Við sem áttum meirihluta í Sigurplasti þegar Arion banki knúði fyrirtækið í gjaldþrot árið 2010, höfum ekki sama fjárhagslega styrk og Samherji til að berjast gegn óréttlætinu. Sjálfsagt fengi þetta mál meiri athygli ef svo væri. En svo getur líka vel verið að fjölmiðlamenn líti á okkur sem vondu kallana sem litla umfjöllun eða samúð eiga skilið, vegna þess að í umræddri niðurstöðu Mannréttindadómstólsins (MDE) komu þrír blaðamenn við sögu. Forsaga málsins er sú að þeir Reynir Traustason, Jón Trausti Reynisson og Ingi Freyr Vilhjálmsson, þá blaðamenn á DV, voru dæmdir í Hæstarétti fyrir meiðyrði í umfjöllun um gjaldþrot Sigurplast. Þeir fullyrtu að stjórnarformaður fyrirtækisins sætti lögreglurannsókn, sem var ósatt. Þeir birtu fjölmargar athugasemdir úr athugun viðskiptafræðingsins á bókhaldinu og lugu því til að um endurskoðunarskýrslu væri að ræða, sem var ósatt. Lygaþvættingur lagður fyrir Mannréttindadómstólinn Þremenningarnir sættu sig ekki við niðurstöðu Hæstaréttar og fóru með málið til MDE. Þar sögðu þeir efnislega að þeir væru svo illa gefnir að þeir teldu að móttaka lögreglu á skýrslu frá skiptastjóra jafngilti lögreglurannsókn. Svo er auðvitað ekki og mætti halda að sæmilega viti bornir blaðamenn þekki þennan mun. Kæran til MDE var lögð fram á ensku. Í þýðingu þremenninganna var því logið að orðin yfir móttöku (skoðun) á kæru og lögreglurannsókn væru nánast þau sömu. Venjulegt fólk gæti ekki áttað sig á muninum. Einnig var margtuggið að endurskoðunarskýrsla (accountancy firm report) á Sigurplasti hefði réttlætt hin harkalegu og ærumeiðandi ummæli. Á grundvelli þessara lyga komst MDE að þeirri niðurstöðu að þremenningarnir hefðu ranglega verið dæmdir fyrir ærumeiðingar. Í dómnum er á mörgum stöðum vikið að því að „endurskoðunarskýrslan“ hafi sýnt fram á grun um saknæmt athæfi sem hafi réttlætt hina harkalegu umfjöllun. Lögmaður og dómari úti á túni hjálpuðu til Það hjálpaði þremenningum í málinu fyrir MDE að lögmaður íslenska ríkisins gerði enga athugasemd við fölsku þýðinguna og hafði ekki fyrir því að kanna hvort fullyrðingar um endurskoðunarskýrslu væru réttmætar. Ekki bætti úr skák að Róbert Spanó, hinn íslenski dómari í MDE, svaf líka á verðinum. Það er nöturlegt til þess að vita að óprúttið fólk geti komist upp með blekkingar af þessu tagi fyrir æðsta dómstól Evrópu. Það er niðurlægjandi fyrir blaðamannastéttina að félagar úr þeirra hópi skuli haga sér með þessum hætti. Úr því að þeir víla ekki fyrir sér að ljúga að Mannréttindadómstólnum, hverju öðru ljúga þeir í fjölmiðli sínum – sem nú heitir Stundin. Að spila sig heimskan getur borgað sig En svo sannarlega borgaði sig fyrir þremenningana að spinna þennan lygavef. Vegna niðurstöðu MDE sóttu þeir um bætur úr ríkissjóði og fengu þær. Þann 23. febrúar 2018 greiddi ríkissjóður Inga Frey Vilhjálmssyni 1,5 milljónir króna í miskabætur og 250 þúsund krónur í málskostnað. Fyrir að spila sig heimskan. Þann 5. mars 2018 fengu Reynir Traustasonar og Jón Trausti Reynisson sömu greiðslur og Ingi Freyr. Einnig fyrir að spila sig heimska. Samtals fengu þremenningarnir 5,25 milljónir króna bótagreiðslur úr ríkissjóði. Það er svosem ágætt að kominn er verðmiði á æru og vitsmuni þessara manna, þó svo að sjálfsagt þyki flestum upphæðin nokkrum núllum of rausnarleg. Höfundur er fyrrverandi framkvæmdastjóri Sigurplasts. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Skoðun Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Er lýðræðislegt að senda vopn til Úkraínu? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Það á ekki að vera dekur að geta sótt sér sálfræðiþjónustu Ólafía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Um bókun 35, EES samninginn, Evrópusambandið og Bretland Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Húsnæði fyrir fólk, ekki fjárfesta Gísli Rafn Ólafsson skrifar Sjá meira
Skiljanlega eru forráðamenn Samherja ósáttir við að þriggja síðna skjal skuli kallað skýrsla til að gera ásakanir á hendur þeim trúverðugar. Sá útúrsnúningur er samt barnaleikur í samanburði við þá staðreynd að fyrir Mannréttindadómstól Evrópu voru athugasemdir viðskiptafræðings við bókhald iðnfyrirtækisins Sigurplasts kallaðar endurskoðunarskýrsla og dómur felldur á grundvelli þeirra og fleiri lyga. Endurskoðun framkvæma aðeins löggiltir endurskoðendur í samræmi við alþjóðlega endurskoðunarstaðla. Athugasemdir viðskiptafræðings við bókhald fyrirtækis er ekki endurskoðun. Engu að síður komst Grímur Sigurðsson, skiptastjóri þrotabús Sigurplasts upp með að kalla athugunina á bókhaldinu endurskoðunarskýrslu og sú lygi flaug alla leið inn í Mannréttindadómstól Evrópu. Eða erum við kannski vondu kallarnir? Við sem áttum meirihluta í Sigurplasti þegar Arion banki knúði fyrirtækið í gjaldþrot árið 2010, höfum ekki sama fjárhagslega styrk og Samherji til að berjast gegn óréttlætinu. Sjálfsagt fengi þetta mál meiri athygli ef svo væri. En svo getur líka vel verið að fjölmiðlamenn líti á okkur sem vondu kallana sem litla umfjöllun eða samúð eiga skilið, vegna þess að í umræddri niðurstöðu Mannréttindadómstólsins (MDE) komu þrír blaðamenn við sögu. Forsaga málsins er sú að þeir Reynir Traustason, Jón Trausti Reynisson og Ingi Freyr Vilhjálmsson, þá blaðamenn á DV, voru dæmdir í Hæstarétti fyrir meiðyrði í umfjöllun um gjaldþrot Sigurplast. Þeir fullyrtu að stjórnarformaður fyrirtækisins sætti lögreglurannsókn, sem var ósatt. Þeir birtu fjölmargar athugasemdir úr athugun viðskiptafræðingsins á bókhaldinu og lugu því til að um endurskoðunarskýrslu væri að ræða, sem var ósatt. Lygaþvættingur lagður fyrir Mannréttindadómstólinn Þremenningarnir sættu sig ekki við niðurstöðu Hæstaréttar og fóru með málið til MDE. Þar sögðu þeir efnislega að þeir væru svo illa gefnir að þeir teldu að móttaka lögreglu á skýrslu frá skiptastjóra jafngilti lögreglurannsókn. Svo er auðvitað ekki og mætti halda að sæmilega viti bornir blaðamenn þekki þennan mun. Kæran til MDE var lögð fram á ensku. Í þýðingu þremenninganna var því logið að orðin yfir móttöku (skoðun) á kæru og lögreglurannsókn væru nánast þau sömu. Venjulegt fólk gæti ekki áttað sig á muninum. Einnig var margtuggið að endurskoðunarskýrsla (accountancy firm report) á Sigurplasti hefði réttlætt hin harkalegu og ærumeiðandi ummæli. Á grundvelli þessara lyga komst MDE að þeirri niðurstöðu að þremenningarnir hefðu ranglega verið dæmdir fyrir ærumeiðingar. Í dómnum er á mörgum stöðum vikið að því að „endurskoðunarskýrslan“ hafi sýnt fram á grun um saknæmt athæfi sem hafi réttlætt hina harkalegu umfjöllun. Lögmaður og dómari úti á túni hjálpuðu til Það hjálpaði þremenningum í málinu fyrir MDE að lögmaður íslenska ríkisins gerði enga athugasemd við fölsku þýðinguna og hafði ekki fyrir því að kanna hvort fullyrðingar um endurskoðunarskýrslu væru réttmætar. Ekki bætti úr skák að Róbert Spanó, hinn íslenski dómari í MDE, svaf líka á verðinum. Það er nöturlegt til þess að vita að óprúttið fólk geti komist upp með blekkingar af þessu tagi fyrir æðsta dómstól Evrópu. Það er niðurlægjandi fyrir blaðamannastéttina að félagar úr þeirra hópi skuli haga sér með þessum hætti. Úr því að þeir víla ekki fyrir sér að ljúga að Mannréttindadómstólnum, hverju öðru ljúga þeir í fjölmiðli sínum – sem nú heitir Stundin. Að spila sig heimskan getur borgað sig En svo sannarlega borgaði sig fyrir þremenningana að spinna þennan lygavef. Vegna niðurstöðu MDE sóttu þeir um bætur úr ríkissjóði og fengu þær. Þann 23. febrúar 2018 greiddi ríkissjóður Inga Frey Vilhjálmssyni 1,5 milljónir króna í miskabætur og 250 þúsund krónur í málskostnað. Fyrir að spila sig heimskan. Þann 5. mars 2018 fengu Reynir Traustasonar og Jón Trausti Reynisson sömu greiðslur og Ingi Freyr. Einnig fyrir að spila sig heimska. Samtals fengu þremenningarnir 5,25 milljónir króna bótagreiðslur úr ríkissjóði. Það er svosem ágætt að kominn er verðmiði á æru og vitsmuni þessara manna, þó svo að sjálfsagt þyki flestum upphæðin nokkrum núllum of rausnarleg. Höfundur er fyrrverandi framkvæmdastjóri Sigurplasts.
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar