Lögreglan, traust minnihlutahópa og tjáning Eyrún Eyþórsdóttir skrifar 22. október 2020 18:00 Óhjákvæmilega breytist margt í samfélaginu þegar fjölbreytileiki verður meiri. Fleiri innflytjendur og fólk með erlendan bakgrunn, sterkari staða ýmissa minnihlutahópa og fólk með alls kyns sýnileg trúartákn eru hluti af því að búa í fjölbreyttu samfélagi. Almennt er fólki orðið ljóst að það eru ekki aðeins innflytjendur sem þurfa að aðlagast nýjum heimahögum, eins og stefnur yfirvalda fyrr á tíðum gáfu til kynna, heldur tekur allt samfélagið breytingum. Þessi staðreynd er orðin almennt samþykkt þó enn kunni einhverjir að berjast gegn henni. Hluti af þessu er að stofnanir þurfa að aðlaga sig breyttu samfélagi með ýmsum hætti. Lögreglan er ekki undanskilin hér. Lögreglan er sýnilegasti hluti réttarvörslukerfisins. Hérlendis nýtur hún mikils traust og er sú stofnun sem nýtur hvað mesta trausts almennings, og á það sameiginlegt með lögreglu annarra Norðurlanda. Fyrir lögregluna er traust mikilvægasta tækið því það helst í hendur við öryggi í samfélaginu. Samfélagið verður nefnilega öruggara þegar fólk leitar til lögreglu óháð bakgrunni, hvoru tveggja til að tilkynna brot gegn sér eða segja frá sem vitni. Þegar fólk úr öllum kimum samfélagsins ber traust til lögreglunnar verður samfélagið okkar öruggara. En traust er áunnið og það er vandmeðfarið. Hlutleysi lögreglu er annar mikilvægur póll í störfum hennar. Eitt af því sem undirstrikar hlutleysið er búningur lögreglumanna og er sérstök fatareglugerð til staðar sem útlistar nákvæmlega hvernig búningurinn lítur út. Hugmyndin að baki því er að lögreglumaðurinn er ekki persóna þegar hann klæðist búningnum heldur er hann hluti réttarvörslukerfisins. Hann er ekki Jón og Gunna með sínar persónulegu skoðanir, hverjar sem þær kunna að vera, heldur er búningurinn tákn þess að lögreglan er hlutlaus og hver sem er, sama hvaða bakgrunn viðkomandi hefur, getur leitað til hennar í skjóli trausts og vænst þess að fá sömu þjónustu og aðrir. Þannig skapast traust og eru því traust og hlutleysi tengt sterkum böndum hvað varða störf lögreglu. Samtímis er samstaða mikilvæg meðal lögreglumanna. Hún er ekki síst mikilvæg til að gæta öryggis lögreglumannanna sjálfra, sem oft á tíðum finna sig í erfiðum og hættulegum aðstæðum. Lögreglumenn eru þeir sem stökkva til og vaða inn í aðstæður sem aðrir hlaupa frá. Þeir spyrja til dæmis ekki um aldur og fyrri störf þegar þeir hefja endurlífgun á manneskju. Til að lögreglumenn geti upplifað öryggistilfinningu í starfi þurfa þeir að treysta félögum sínum fullkomlega. Það er til margar leiðir til að auka samstöðu og er hin lokaða lögreglumenning sá vettvangur þar sem sú samstaðar fær vaxið. Eitt af því sem lögreglumenn hafa notað sem tákn til að sýna samstöðu er „Thin blue line“ merkið. Tákn sem í upphafi táknaði, og táknar enn fyrir marga, samstöðu lögreglumanna. Tákn eru hinsvegar vandmeðfarin því merking þeirra getur tekið breytingum. Tákn geta líka haft ólíka þýðingu fyrir ólíka hópa. Fjölmörg tákn sem í upphafi áttu ekki að þýða eitthvað hatursfullt þýða það í dag, allavega fyrir hluta samfélagsins. Á Íslandi er um 15% landsmanna fólk með erlendan bakgrunn, hlutfallið er mun stærra þegar tekið er inn í myndina fólk með annan erlendan bakgrunn, svo sem einstaklingar sem eiga annað foreldri sitt erlent. Þá hefur líka staða ýmissa minnihlutahópa styrkst verulega á undanförnum áratugum. Lögreglan endurspeglar þó alls ekki samfélag sitt. Fólk sem tilheyrir minnihlutahópum eru örfá innan lögreglunnar. Til mikillar einföldunar má segja að almennt búi lögreglumenn við ákveðna forréttindastöðu í samfélaginu, til dæmis eru þeir að langstærstum hluta með hvítan hörundslit. Fólk í forréttindastöðu ber oft illa kennsl á upplifun þeirra sem búa ekki við slíka stöðu. Það er að mörgu leyti afar eðlilegt. Það er hinsvegar sérstaklega brýnt, vegna eðli lögreglustarfsins, að lögreglumenn fái fræðslu um fjölbreytileika og lögð sé áherslu á að lögreglumenn skilji sjónarhorn minnihlutahópa og valdakerfi samfélagsins. Þess vegna er mikilvægt fyrir lögreglumenn að skoða alla tjáningu sína, hvort sem er í orði, mynd eða verki, og spyrja sig hvort hún sé meiðandi í garð einhverja þeirra hópa samfélagsins sem lögreglumenn þjónusta. Sé einhver vafi til staðar ber lögreglumönnum að horfa til þessa og tjá sig þá ekki með þeim hætti. Einfaldlega vegna þess að slík tjáning af lögreglumönnum getur leitt til ótta og vantrausts gagnvart lögreglu sem síðan getur rýrt öryggi almennings. Allt hangir þetta saman. Allir lögreglunemar fá fræðslu í dag um löggæslustörf í fjölbreyttu samfélagi og á árunum 2017-2018 fengu um 10% starfandi lögreglumanna á landsvísu slíka fræðslu, á vegum Mennta- og starfsþróunarseturs lögreglunnar. En betur má ef duga skal og er brýnt, meðal annars vegna þess að lögreglan endurspeglar illa samfélag sitt, að viðhalda reglulega fræðslu á þessu sviði. Það er ekki síður brýnt að stjórnendur innan lögreglunnar þekki vel til þessa sjónarmiða, og taki föstum tökum á tjáningu sem getur verið meiðandi í garð hluta samfélagsins. Þegar öllu er á botninn hvolft snýst þetta um traust og öryggi í samfélaginu fyrir alla þegna þess og því mikilvæga hlutverki sem lögreglan gegnir í því tilliti. Innan þess rúmast enginn vafi um neikvæð viðhorf. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Lögreglan Mest lesið Halldór 19.10.24 Halldór Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun Ekki lofa einhverju sem þú ætlar ekki að standa við. Ágústa Árnadóttir Skoðun Að taka réttindi af einum til að selja öðrum Vala Árnadóttir Skoðun Kæru vinir og stuðningsfólk Halla Hrund Logadóttir Skoðun Goðsögnin um að fara áfram Matthildur Björnsdóttir Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon Skoðun Kennarastarfið Ragnheiður Lilja Bjarnadóttir Skoðun Að halda niðri launum og lifa á loftinu Þóranna Rósa Ólafsdóttir Skoðun Vá! Benedikta Guðrún Svavarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Að taka réttindi af einum til að selja öðrum Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Kæru vinir og stuðningsfólk Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Goðsögnin um að fara áfram Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Ekki lofa einhverju sem þú ætlar ekki að standa við. Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Yfirlýsing kennara eftir fund með borgarstjóra Andrea Sigurjónsdóttir,Eygló Friðriksdóttir,Guðrún Gunnarsdóttir,Jónína Einarsdóttir,Kristín Björnsdóttir,Lilja Margrét Möller,Linda Ósk Sigurðardóttir,Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon skrifar Skoðun Kennarastarfið Ragnheiður Lilja Bjarnadóttir skrifar Skoðun Fullveldi Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Að halda niðri launum og lifa á loftinu Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Vá! Benedikta Guðrún Svavarsdóttir skrifar Skoðun „Hver sagði þér að heimurinn væri réttlátur?“ Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ert þú ég eða verð ég þú Júlíus Birgir Jóhannsson skrifar Skoðun Ákall um annars konar hagkerfi Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Lögbrot íslenskrar stjórnsýslu og dómstóla Huginn Þór Grétarsson skrifar Skoðun Háskóli Íslands styður þjóðarmorð Elí Hörpu og Önundarbur skrifar Skoðun Stjórnvöld bregðist við eggjaskorti með afnámi tolla Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Í hvernig samfélagi viljum við búa í? Ólafur H. Ólafsson skrifar Skoðun Endurhugsum íslenskt skólakerfi: Ný sýn á nám og kennslu Inga Sigrún Atladóttir skrifar Skoðun Þankar um framtíð landsins okkar Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Er Landsvirkjun til sölu? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Þegar pólitík hindrar framför Hjörtur Sveinsson skrifar Skoðun Nú á lýðræðið næsta leik Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Skólinn, sem við kjósum að muna. Samfélagsrýni með rjómabragði Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Fær þitt barn kennslu í fjármálalæsi? Heiðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Dagur í grunnskóla Hulda María Magnúsdóttir skrifar Skoðun Áskorun - Þingmenn, sýnið kjósendum stórhug skrifar Skoðun TikTok, upplýsingaóreiða og stjórnvöld Jóhann Óli Eiðsson skrifar Skoðun Taktu þátt í lýðræðinu með okkur Þórhildur Sunna Ævarsdóttir skrifar Skoðun Neyðarmóttakan; fyrir þolendur framhjáhalds Guðný S. Bjarnadóttir skrifar Sjá meira
Óhjákvæmilega breytist margt í samfélaginu þegar fjölbreytileiki verður meiri. Fleiri innflytjendur og fólk með erlendan bakgrunn, sterkari staða ýmissa minnihlutahópa og fólk með alls kyns sýnileg trúartákn eru hluti af því að búa í fjölbreyttu samfélagi. Almennt er fólki orðið ljóst að það eru ekki aðeins innflytjendur sem þurfa að aðlagast nýjum heimahögum, eins og stefnur yfirvalda fyrr á tíðum gáfu til kynna, heldur tekur allt samfélagið breytingum. Þessi staðreynd er orðin almennt samþykkt þó enn kunni einhverjir að berjast gegn henni. Hluti af þessu er að stofnanir þurfa að aðlaga sig breyttu samfélagi með ýmsum hætti. Lögreglan er ekki undanskilin hér. Lögreglan er sýnilegasti hluti réttarvörslukerfisins. Hérlendis nýtur hún mikils traust og er sú stofnun sem nýtur hvað mesta trausts almennings, og á það sameiginlegt með lögreglu annarra Norðurlanda. Fyrir lögregluna er traust mikilvægasta tækið því það helst í hendur við öryggi í samfélaginu. Samfélagið verður nefnilega öruggara þegar fólk leitar til lögreglu óháð bakgrunni, hvoru tveggja til að tilkynna brot gegn sér eða segja frá sem vitni. Þegar fólk úr öllum kimum samfélagsins ber traust til lögreglunnar verður samfélagið okkar öruggara. En traust er áunnið og það er vandmeðfarið. Hlutleysi lögreglu er annar mikilvægur póll í störfum hennar. Eitt af því sem undirstrikar hlutleysið er búningur lögreglumanna og er sérstök fatareglugerð til staðar sem útlistar nákvæmlega hvernig búningurinn lítur út. Hugmyndin að baki því er að lögreglumaðurinn er ekki persóna þegar hann klæðist búningnum heldur er hann hluti réttarvörslukerfisins. Hann er ekki Jón og Gunna með sínar persónulegu skoðanir, hverjar sem þær kunna að vera, heldur er búningurinn tákn þess að lögreglan er hlutlaus og hver sem er, sama hvaða bakgrunn viðkomandi hefur, getur leitað til hennar í skjóli trausts og vænst þess að fá sömu þjónustu og aðrir. Þannig skapast traust og eru því traust og hlutleysi tengt sterkum böndum hvað varða störf lögreglu. Samtímis er samstaða mikilvæg meðal lögreglumanna. Hún er ekki síst mikilvæg til að gæta öryggis lögreglumannanna sjálfra, sem oft á tíðum finna sig í erfiðum og hættulegum aðstæðum. Lögreglumenn eru þeir sem stökkva til og vaða inn í aðstæður sem aðrir hlaupa frá. Þeir spyrja til dæmis ekki um aldur og fyrri störf þegar þeir hefja endurlífgun á manneskju. Til að lögreglumenn geti upplifað öryggistilfinningu í starfi þurfa þeir að treysta félögum sínum fullkomlega. Það er til margar leiðir til að auka samstöðu og er hin lokaða lögreglumenning sá vettvangur þar sem sú samstaðar fær vaxið. Eitt af því sem lögreglumenn hafa notað sem tákn til að sýna samstöðu er „Thin blue line“ merkið. Tákn sem í upphafi táknaði, og táknar enn fyrir marga, samstöðu lögreglumanna. Tákn eru hinsvegar vandmeðfarin því merking þeirra getur tekið breytingum. Tákn geta líka haft ólíka þýðingu fyrir ólíka hópa. Fjölmörg tákn sem í upphafi áttu ekki að þýða eitthvað hatursfullt þýða það í dag, allavega fyrir hluta samfélagsins. Á Íslandi er um 15% landsmanna fólk með erlendan bakgrunn, hlutfallið er mun stærra þegar tekið er inn í myndina fólk með annan erlendan bakgrunn, svo sem einstaklingar sem eiga annað foreldri sitt erlent. Þá hefur líka staða ýmissa minnihlutahópa styrkst verulega á undanförnum áratugum. Lögreglan endurspeglar þó alls ekki samfélag sitt. Fólk sem tilheyrir minnihlutahópum eru örfá innan lögreglunnar. Til mikillar einföldunar má segja að almennt búi lögreglumenn við ákveðna forréttindastöðu í samfélaginu, til dæmis eru þeir að langstærstum hluta með hvítan hörundslit. Fólk í forréttindastöðu ber oft illa kennsl á upplifun þeirra sem búa ekki við slíka stöðu. Það er að mörgu leyti afar eðlilegt. Það er hinsvegar sérstaklega brýnt, vegna eðli lögreglustarfsins, að lögreglumenn fái fræðslu um fjölbreytileika og lögð sé áherslu á að lögreglumenn skilji sjónarhorn minnihlutahópa og valdakerfi samfélagsins. Þess vegna er mikilvægt fyrir lögreglumenn að skoða alla tjáningu sína, hvort sem er í orði, mynd eða verki, og spyrja sig hvort hún sé meiðandi í garð einhverja þeirra hópa samfélagsins sem lögreglumenn þjónusta. Sé einhver vafi til staðar ber lögreglumönnum að horfa til þessa og tjá sig þá ekki með þeim hætti. Einfaldlega vegna þess að slík tjáning af lögreglumönnum getur leitt til ótta og vantrausts gagnvart lögreglu sem síðan getur rýrt öryggi almennings. Allt hangir þetta saman. Allir lögreglunemar fá fræðslu í dag um löggæslustörf í fjölbreyttu samfélagi og á árunum 2017-2018 fengu um 10% starfandi lögreglumanna á landsvísu slíka fræðslu, á vegum Mennta- og starfsþróunarseturs lögreglunnar. En betur má ef duga skal og er brýnt, meðal annars vegna þess að lögreglan endurspeglar illa samfélag sitt, að viðhalda reglulega fræðslu á þessu sviði. Það er ekki síður brýnt að stjórnendur innan lögreglunnar þekki vel til þessa sjónarmiða, og taki föstum tökum á tjáningu sem getur verið meiðandi í garð hluta samfélagsins. Þegar öllu er á botninn hvolft snýst þetta um traust og öryggi í samfélaginu fyrir alla þegna þess og því mikilvæga hlutverki sem lögreglan gegnir í því tilliti. Innan þess rúmast enginn vafi um neikvæð viðhorf.
Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun
Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon Skoðun
Skoðun Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Yfirlýsing kennara eftir fund með borgarstjóra Andrea Sigurjónsdóttir,Eygló Friðriksdóttir,Guðrún Gunnarsdóttir,Jónína Einarsdóttir,Kristín Björnsdóttir,Lilja Margrét Möller,Linda Ósk Sigurðardóttir,Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon skrifar
Skoðun Skólinn, sem við kjósum að muna. Samfélagsrýni með rjómabragði Ragnar Þór Pétursson skrifar
Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun
Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon Skoðun