Hugleiðingar grunnskólakennara Elín Halldórsdóttir skrifar 16. mars 2020 09:03 Kæra viðkvæma sál sem lifir á nýjum tímum, kórónu tímum. „Eigum við ekki að horfa á jákvæðu hliðarnar”, jú við skulum reyna það. Erindi þessa pistils er að varpa ljósi á nokkur atriði í því ástandi sem upp er komið. Fyrst langar mig að byrja á að lýsa yfir undrun minni á ítrekuðum staðhæfingum sóttvarnarlæknis um það að börn séu ekki smitberar. Ég les hverja greinina eftir aðra til dæmis þessar 2 sem vitnað er í hér að neðan þar sem fram kemur að börn séu smitberar og aðgát þarf að hafa af því yfirleitt fá þau lítil sem engin einkenni þegar þau fá veiruna en eru samt að smita, þannig að þeir sem umgangast þau í áhættuhópum, bæði önnur börn og fullorðnir þurfa að gæta ítrustu varúðar. Af því sóttvarnarlæknir og hans teymi trúa því að börn séu ekki smitberar hefur verið ákveðið að láta skólahald haldast með einhverjum breytingum þó. Því er líka ítrekað lýst yfir og lesa má á milli línanna að ástæðan sé líka að það þurfi að ná helst svo vitnað sé í sóttvarnarlækni “60% smiti til að mynda ónæmi” og já þetta hlutverk hafa nú börn og starfsfólk skólanna ná sér í smit sín á milli í opnum skólum, þegar flest eða öll nágrannaríki eru að loka skólum, til að bjarga þjóðinni. Já grunn og leikskólar samtímans eru bjargvætturinn og settir í þetta hlutverk án þess að nokkur hvorki heilsuhraustir, börn eða fullorðnir eða eldri kennarar sem eru í meirihluta og oft í áhættuhópi með undirliggjandi sjúkdóma séu spurðir hvort þeir vilji taka þetta verkefni að sér. Í þessum gjörningi felst að mínu mati mikið siðleysi í því að á meðan stofnanir og fyrirtæki sem það mögulega geta senda allt sitt starfsfólk heim þá mega börnin hýrast með sínum kennurum í kennslustofum en ... með 2m millibili (sem næst ekki í neinni kennslustofu sem ég þekki) og ekki fleiri en 20 ( hvaða 7 eða 2 eða 5 sem eru yfir 20 nemenda markið eiga þá að fara annað, hvað eiga þau að gera og hvar fást kennarar eða starfslið til að hugsa um þau)? Margir nemendur eru í áhættuhópi, margir foreldrar eru í áhættuhópi, tölum ekki um afar og ömmur og eða frænkur og frændur, sem eflaust munu eitthvað hittast þrátt fyrir samgöngubann. Jafnvel kannski óvart. Víðir kemur í Morgunútvarpið Bylgjunnar og lýsir því yfir að kennarar séu nú að sinna mikilvægasta starfinu í landinu já smitliðinu. Hér finnst mér ég sem grunnskólakennari vera komin langt út yfir mitt starfssvið ég hef núna hlutverk í líffræðilegum hernaði við veiru á meðal nemanda minna og samkennara. Börn, foreldrar, fullorðnir, unglingar og gamalt fólk er skelkað. Ég tel það vera sameiginlegt hlutverk samfélagsins að sinna þessu hlutverki ekki skólanna og þess starfsfólks. Ég vil ekki lenda í því að smitast af nemanda eða einhverjum öðrum sem ég hitti og bera smit í alla 300 sem starfa í mínum skóla nemendur og kennara, sem síðan bera það til sinna foreldra, systkina og ættingja. Ég hef hvergi séð þetta hlutverk í starfslýsingu minni sem grunnskólakennara. Mér finnst eðlilegt að skólar loki dyrunum í 3-4 vikur. Mér finnst fáránlegt að vera í mínu starfi í hlutverki smitbera og starfa í aðstæðum þar sem kennarar mega ekki næra sig vera á kaffistofu, mötuneyti er lokað, nemendur mega ekki tala við hjúkrunarfræðing og mega helst ekki fara út stofunni. Ekki má nota tölvur eða önnur gögn vegna smithættu. Svona skólastarf verður óvanalegt og erfitt fyrir alla. Svona skólastarf með öfugum formerkjum er ekki umhverfi sem á að bjóða kennurum eða nemendum. Ég biðla einnig til kennara forystunnar að skoða lagalegan rétt kennara í þessu samhengi. Er það eðlilegt að kennarar starfi í heilsuspillandi aðstæðum og séu í hlutverki smitbera? Virðingarfyllst, Elín Halldorsdottir, tónmenntakennari, rétthafi til kennslu í grunnskóla og framhaldsskóla, tónskáld, söngkona, rithöfundur og kórstjóri. Frétt CNN. Frétt Fox Business Frétt Berlingske Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skóla - og menntamál Faraldur kórónuveiru (COVID-19) Samkomubann á Íslandi Mest lesið Hvað vakir fyrir utanríkisráðherra? Snorri Másson Skoðun Woke-ið lifir! Bjarni Snæbjörnsson Skoðun Ingibjörg Gunnarsdóttir - Framtíð Háskóla Íslands Áróra Rós Ingadóttir Skoðun Forstjórinn á Neskaupstað Björn Ólafsson Skoðun Á krossgötum í Úkraínu Gunnar Pálsson Skoðun Ísland, Trump og Evrópa – hvað næst? Dagur B. Eggertsson Skoðun Skólinn okkar, FSH Elmar Ægir Eysteinsson Skoðun Almennar skimanir fyrir ristilkrabbameini að hefjast Alma D. Möller Skoðun Af hverju lýgur Alma? Arnar Sigurðsson Skoðun Orðið er þitt: Af orðsnillingum og hjálpardekkjum Lilja Dögg Jónsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hvað vakir fyrir utanríkisráðherra? Snorri Másson skrifar Skoðun Ingibjörg Gunnarsdóttir - Framtíð Háskóla Íslands Áróra Rós Ingadóttir skrifar Skoðun Á krossgötum í Úkraínu Gunnar Pálsson skrifar Skoðun Þegar grafið er undan sjálfi, lífsgleði og tilgangi mannvera Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun St. Tómas Aquinas Árni Jensson skrifar Skoðun Skólinn okkar, FSH Elmar Ægir Eysteinsson skrifar Skoðun Föður- og mæðralaus börn Lúðvík Júlíusson skrifar Skoðun Minni kvaðir - meira frelsi? Eva Magnúsdóttir skrifar Skoðun Forstjórinn á Neskaupstað Björn Ólafsson skrifar Skoðun Woke-ið lifir! Bjarni Snæbjörnsson skrifar Skoðun Almennar skimanir fyrir ristilkrabbameini að hefjast Alma D. Möller skrifar Skoðun Plastflóðið Emily Jaimes Richey-Stavrand,Johanna Franke,Laura Sólveig Lefort Scheefer skrifar Skoðun Baráttan á norðurslóðum Eiríkur Björn Björgvinsson skrifar Skoðun Orðið er þitt: Af orðsnillingum og hjálpardekkjum Lilja Dögg Jónsdóttir skrifar Skoðun Farsæl reynsla af stjórnun og samvinnu Ingibjörg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Trump kemur ekki á óvart, en Evrópa getur það Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun Ef það er vilji, þá er vegur Jóhanna Klara Stefánsdóttir,Ingólfur Bender skrifar Skoðun Magnús Karl Magnússon sem rektor – Skýr sýn á samvinnu og samtakamátt í vísindum Erna Magnúsdóttir skrifar Skoðun Af hverju lýgur Alma? Arnar Sigurðsson skrifar Skoðun Snúið til betri vegar Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Er varnarsamningurinn við Bandaríkin í hættu? Bjarni Már Magnússon skrifar Skoðun Stöðvum blóðmerahaldið á Íslandi Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Forysta til framtíðar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Ísland, Trump og Evrópa – hvað næst? Dagur B. Eggertsson skrifar Skoðun Þrjátíu ár af framförum – En hvaða áskoranir bíða? Birta B. Kjerúlf,Kjartan Ragnarsson skrifar Skoðun Stígum upp úr skotgröfunum, æsku landsins til heilla! Ragnheiður Stephensen skrifar Skoðun Höfum gott fólk í forystu – kjósum Höllu í VR Gísli Jafetsson skrifar Skoðun Sjálfsmynd og heyrnarskerðing – Grein í tilefni Dags heyrnar Elín Ýr Arnar skrifar Skoðun Hitler og Stalín, Pútín og Trump Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Til stuðnings Kolbrúnu Pálsdóttur í rektorskjöri Kristján Kristjánsson skrifar Sjá meira
Kæra viðkvæma sál sem lifir á nýjum tímum, kórónu tímum. „Eigum við ekki að horfa á jákvæðu hliðarnar”, jú við skulum reyna það. Erindi þessa pistils er að varpa ljósi á nokkur atriði í því ástandi sem upp er komið. Fyrst langar mig að byrja á að lýsa yfir undrun minni á ítrekuðum staðhæfingum sóttvarnarlæknis um það að börn séu ekki smitberar. Ég les hverja greinina eftir aðra til dæmis þessar 2 sem vitnað er í hér að neðan þar sem fram kemur að börn séu smitberar og aðgát þarf að hafa af því yfirleitt fá þau lítil sem engin einkenni þegar þau fá veiruna en eru samt að smita, þannig að þeir sem umgangast þau í áhættuhópum, bæði önnur börn og fullorðnir þurfa að gæta ítrustu varúðar. Af því sóttvarnarlæknir og hans teymi trúa því að börn séu ekki smitberar hefur verið ákveðið að láta skólahald haldast með einhverjum breytingum þó. Því er líka ítrekað lýst yfir og lesa má á milli línanna að ástæðan sé líka að það þurfi að ná helst svo vitnað sé í sóttvarnarlækni “60% smiti til að mynda ónæmi” og já þetta hlutverk hafa nú börn og starfsfólk skólanna ná sér í smit sín á milli í opnum skólum, þegar flest eða öll nágrannaríki eru að loka skólum, til að bjarga þjóðinni. Já grunn og leikskólar samtímans eru bjargvætturinn og settir í þetta hlutverk án þess að nokkur hvorki heilsuhraustir, börn eða fullorðnir eða eldri kennarar sem eru í meirihluta og oft í áhættuhópi með undirliggjandi sjúkdóma séu spurðir hvort þeir vilji taka þetta verkefni að sér. Í þessum gjörningi felst að mínu mati mikið siðleysi í því að á meðan stofnanir og fyrirtæki sem það mögulega geta senda allt sitt starfsfólk heim þá mega börnin hýrast með sínum kennurum í kennslustofum en ... með 2m millibili (sem næst ekki í neinni kennslustofu sem ég þekki) og ekki fleiri en 20 ( hvaða 7 eða 2 eða 5 sem eru yfir 20 nemenda markið eiga þá að fara annað, hvað eiga þau að gera og hvar fást kennarar eða starfslið til að hugsa um þau)? Margir nemendur eru í áhættuhópi, margir foreldrar eru í áhættuhópi, tölum ekki um afar og ömmur og eða frænkur og frændur, sem eflaust munu eitthvað hittast þrátt fyrir samgöngubann. Jafnvel kannski óvart. Víðir kemur í Morgunútvarpið Bylgjunnar og lýsir því yfir að kennarar séu nú að sinna mikilvægasta starfinu í landinu já smitliðinu. Hér finnst mér ég sem grunnskólakennari vera komin langt út yfir mitt starfssvið ég hef núna hlutverk í líffræðilegum hernaði við veiru á meðal nemanda minna og samkennara. Börn, foreldrar, fullorðnir, unglingar og gamalt fólk er skelkað. Ég tel það vera sameiginlegt hlutverk samfélagsins að sinna þessu hlutverki ekki skólanna og þess starfsfólks. Ég vil ekki lenda í því að smitast af nemanda eða einhverjum öðrum sem ég hitti og bera smit í alla 300 sem starfa í mínum skóla nemendur og kennara, sem síðan bera það til sinna foreldra, systkina og ættingja. Ég hef hvergi séð þetta hlutverk í starfslýsingu minni sem grunnskólakennara. Mér finnst eðlilegt að skólar loki dyrunum í 3-4 vikur. Mér finnst fáránlegt að vera í mínu starfi í hlutverki smitbera og starfa í aðstæðum þar sem kennarar mega ekki næra sig vera á kaffistofu, mötuneyti er lokað, nemendur mega ekki tala við hjúkrunarfræðing og mega helst ekki fara út stofunni. Ekki má nota tölvur eða önnur gögn vegna smithættu. Svona skólastarf verður óvanalegt og erfitt fyrir alla. Svona skólastarf með öfugum formerkjum er ekki umhverfi sem á að bjóða kennurum eða nemendum. Ég biðla einnig til kennara forystunnar að skoða lagalegan rétt kennara í þessu samhengi. Er það eðlilegt að kennarar starfi í heilsuspillandi aðstæðum og séu í hlutverki smitbera? Virðingarfyllst, Elín Halldorsdottir, tónmenntakennari, rétthafi til kennslu í grunnskóla og framhaldsskóla, tónskáld, söngkona, rithöfundur og kórstjóri. Frétt CNN. Frétt Fox Business Frétt Berlingske
Skoðun Þegar grafið er undan sjálfi, lífsgleði og tilgangi mannvera Matthildur Björnsdóttir skrifar
Skoðun Magnús Karl Magnússon sem rektor – Skýr sýn á samvinnu og samtakamátt í vísindum Erna Magnúsdóttir skrifar
Skoðun Þrjátíu ár af framförum – En hvaða áskoranir bíða? Birta B. Kjerúlf,Kjartan Ragnarsson skrifar