Hrun hippalausrar þjóðar Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 4. júní 2012 09:15 Ég var að skoða leiguhúsnæði í bænum Priego de Córdoba fyrir allnokkru þegar ég áttaði mig á alvarlegum kvilla sem lamar þjóðlífið hér á Spáni. Þetta voru ágætis híbýli en þó þótti Vestfirðingnum nokkuð að sér þrengt þar inni í fyrstu því gluggar voru litlir og útsýni takmarkað. Þá kom ég inn í eitt herbergi sem var með stórum glugga sem bauð upp á sams konar útsýni og Matisse hafði á hóteli sínu í borginni Tanger forðum daga. Ég sá fyrir mér að þetta herbergi gæti orðið mitt andans musteri. Þarna ætti skáldaferill minn eflaust eftir að ná hæstu hæðum. Meistaraljóðið mitt var eflaust að bíða eftir þessu herbergi. Mér er síðan kippt hastarlega úr þessum draumaheimi þegar eigandinn snýr sér að mér og segir: „Hér er til dæmis alveg tilvalið að hafa strauherbergi." Ég fór að velta því fyrir mér úr hvers konar umhverfi menn koma sem láta slíka vitleysu sér um munn fara. Ég komst fljótt að því að Spánverjar strauja nánast allt sem straubolta er yfir komandi. Þeir strauja alla leppa, lök og rúmföt líka sem og þvottapoka og hvað eina. Afleiðingarnar eru þær að þeir hafa ekki tíma til neins og síðan mæta þeir þreyttir til vinnu eftir allt strauboltabröltið og afköstin verða engin. Það leiðir svo til þess að spænskir bankar fá enga seðla til að strauja. Ég hóf því strauboltaandspyrnu og fór að ganga í samankrumpuðum skyrtum en þá kom gagnárás úr óvæntri átt. Vinveittur maður sagði mér að þetta væri illa gert af mér því hér syðra er konum kennt um ef menn þeirra eru illa til fara. Ég komst ekki að mergi málsins fyrr en ég las blaðagrein um komu Bítlanna til Spánar árið 1965. Franco þrengdi svo að menningarheimi síns fólks að heimamenn könnuðust varla við þessa óbeisluðu bresku spjátrunga. Þeir voru þó búnir að selja hátt í milljón plötur í Bretlandi en einungis 3.500 á Spáni. Reyndar var plötuspilari lítt þekkt tól hér syðra á þessum tíma. Bítlunum tókst ekki einu sinni að fylla eitt tuddatorg í Madríd. Og þeir sem mættu þar voru í straujuðum skyrtum og kváðu: „Voðaleg læti eru þetta." Af þessu fólki er húseigandinn kominn. Ef hin listræna og lúðalega hljómsveit Sigur Rós er ekki hætt þá kalla ég SOS! Spánverjar þurfa hjálp. Af hverju komið þið ekki í lopapeysunum og strauið liðið? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun
Ég var að skoða leiguhúsnæði í bænum Priego de Córdoba fyrir allnokkru þegar ég áttaði mig á alvarlegum kvilla sem lamar þjóðlífið hér á Spáni. Þetta voru ágætis híbýli en þó þótti Vestfirðingnum nokkuð að sér þrengt þar inni í fyrstu því gluggar voru litlir og útsýni takmarkað. Þá kom ég inn í eitt herbergi sem var með stórum glugga sem bauð upp á sams konar útsýni og Matisse hafði á hóteli sínu í borginni Tanger forðum daga. Ég sá fyrir mér að þetta herbergi gæti orðið mitt andans musteri. Þarna ætti skáldaferill minn eflaust eftir að ná hæstu hæðum. Meistaraljóðið mitt var eflaust að bíða eftir þessu herbergi. Mér er síðan kippt hastarlega úr þessum draumaheimi þegar eigandinn snýr sér að mér og segir: „Hér er til dæmis alveg tilvalið að hafa strauherbergi." Ég fór að velta því fyrir mér úr hvers konar umhverfi menn koma sem láta slíka vitleysu sér um munn fara. Ég komst fljótt að því að Spánverjar strauja nánast allt sem straubolta er yfir komandi. Þeir strauja alla leppa, lök og rúmföt líka sem og þvottapoka og hvað eina. Afleiðingarnar eru þær að þeir hafa ekki tíma til neins og síðan mæta þeir þreyttir til vinnu eftir allt strauboltabröltið og afköstin verða engin. Það leiðir svo til þess að spænskir bankar fá enga seðla til að strauja. Ég hóf því strauboltaandspyrnu og fór að ganga í samankrumpuðum skyrtum en þá kom gagnárás úr óvæntri átt. Vinveittur maður sagði mér að þetta væri illa gert af mér því hér syðra er konum kennt um ef menn þeirra eru illa til fara. Ég komst ekki að mergi málsins fyrr en ég las blaðagrein um komu Bítlanna til Spánar árið 1965. Franco þrengdi svo að menningarheimi síns fólks að heimamenn könnuðust varla við þessa óbeisluðu bresku spjátrunga. Þeir voru þó búnir að selja hátt í milljón plötur í Bretlandi en einungis 3.500 á Spáni. Reyndar var plötuspilari lítt þekkt tól hér syðra á þessum tíma. Bítlunum tókst ekki einu sinni að fylla eitt tuddatorg í Madríd. Og þeir sem mættu þar voru í straujuðum skyrtum og kváðu: „Voðaleg læti eru þetta." Af þessu fólki er húseigandinn kominn. Ef hin listræna og lúðalega hljómsveit Sigur Rós er ekki hætt þá kalla ég SOS! Spánverjar þurfa hjálp. Af hverju komið þið ekki í lopapeysunum og strauið liðið?