Við heyrum í ykkur Helga Vala Helgadóttir skrifar 14. ágúst 2021 12:27 „Það er sérstök áskorun fyrir mig sem heilbrigðisráðherra að standa með Landspítalanum“ sagði Svandís Svavarsdóttir heilbrigðisráðherra á fundi með læknaráði Landspítala í janúar 2020. Tilefnið var ákall heilbrigðisstarfsfólks innan Landspítala til stjórnvalda vegna hættuástands á bráðamóttöku Landspítala. Heimsfaraldur kórónuveiru skapaði ekki það neyðarástand sem nú er uppi, þar sem flytja þarf lífshættulega veika sjúklinga landshorna á milli, milli gjörgæsludeilda, til að skapa pláss fyrir Covid-sjúklinga. Viðmótið sem heilbrigðisstarfsfólk fékk í upphafi árs 2020 er því miður einkennandi fyrir þessa ríkisstjórn. „Þið verðið bara að hlaupa hraðar“. „Þið verðið bara að hætta að kvarta“. „Það er áskorun fyrir heilbrigðisráðherra að standa með þjóðarsjúkrahúsinu“ þegar starfsfólk lýsir ástandinu á vinnustaðnum sínum. Bráðamóttaka Landspítala er eins og sýningargluggi fyrir heilbrigðiskerfið í heild. Þegar bráðamóttakan er yfirfull, gamalt fólk, fárveikt fólk eða slasað liggur á göngum bráðamóttöku þá er það ekki vegna ástandsins þar heldur vegna þess að ekki er hægt að finna þeim viðunandi sjúkrapláss annars staðar á spítalanum eða í heilbrigðiskerfinu. Í byrjun árs 2020 tók Velferðarnefnd Alþingis heila nefndarviku í að skoða einmitt stöðuna í kerfinu öllu. Þá blasti við óstjórn og vanfjármögnun um allt kerfið. Þegar heilbrigðisstofnunum um land allt er gert að skera niður þá hætta þær að þjónusta ákveðna sjúklinga sem þurfa að sækja þjónustu á yfirfullan Landspítala. Landspítalinn getur ekki lokað dyrunum. Þjóðarsjúkrahúsið hefur ekki val og því lengjast biðlistar og verkefnum fjölgar án þess að stjórnvöld taki tillit til þess með fjárveitingum. Fjárveitingar gefa kost á fleiri stöðugildum. Þetta er ekkert flóknara en það og það hefur ríkisstjórnin trassað algjörlega. Auknu fjármagni til heilbrigðiskerfis er fyrst of fremst ráðstafað í byggingu nýs meðferðarkjarna, byggingu við Grensás og sjúkrahúsið á Akureyri, auk kjarasamninga heilbrigðisstarfsfólks sem hækkuðu á kjörtímabilinu og hækkunar á kostnaði aðfanga. Það er ekki verið að auka fjármagn í reksturinn í heilbrigðiskerfinu að neinu ráði umfram þetta heldur er um að ræða eðlilegar verðhækkanir í dýru kerfi. Auðvitað kostar það mikla fjármuni að reka heilbrigðiskerfi í litlu landi en með því að reka það illa er verið að kasta peningum á glæ. Í apríl 2020, eftir að heimsfaraldurinn hafði skollið á okkur af fullum þunga lögðum við í Samfylkingunni til að hrundið yrði af stað átaki til fjölgunar heilbrigðisstarfsfólks en því var svarað af fjármálaráðherra að þetta væri einhver versta hugmynd sem hann hefði heyrt. Kreppunni yrði ekki svarað með fjölgun opinberra starfa og við það sat. Ríkisstjórnin svaraði ekki neyðarkallinu. Hættuástand á Landspítala skapast þegar öll rúm spítalans eru í notkun því þá er ekkert pláss fyrir óvænt veikindi eða slys í samfélaginu. Þegar gjörgæslurými eru ekki notuð, vegna skorts á starfsfólki, myndast biðlistar í nauðsynlegar aðgerðir. Fermetrarnir eru til staðar bæði á Landspítala og öðrum heilbrigðisstofnunum en starfsfólk vantar því stjórnvöld setja ekki nægilegt fjármagn í verkefnið. Það eru bara tvær gjörgæsludeildir á Íslandi og gjörgæslurými hér á landi eru hlutfallslega miklu færri en á Norðurlöndunum. Það þarf að laða að starfsfólk og það verður ekki gert með því að skammast út í stjórnendur spítalans eða starfsfólk sem segir frá ástandinu eins og ráðherrar hafa leyft sér undanfarna daga og misseri heldur með auknum fjárveitingum og ákvörðunum um að ráðast í nauðsynlegar aðgerðir. Tómas Guðbjartsson hjartalæknir komst að kjarna málsins í viðtali á Rás 2 í vikunni, þegar hann talaði um hvernig stjórnvöld vanræktu að tryggja fulla starfsemi gjörgæsludeildar Landspítala í heimsfaraldri. Ekkert var gert til að laða inn á spítalann þá 4-500 hjúkrunarfræðinga sem hafa menntað sig í fræðunum en horfið til annarra starfa, ýmist vegna bágra starfskjara eða aðstæðna. Hann lýsti því líka hvernig stjórnvöld sendu inn smánarlega álagsgreiðslu til þess starfsfólks sem var í framlínu í í Covidfaraldri og það hvernig nú er verið að launa fólki það að fórna sumarleyfum með mögulegum frídögum í framtíðinni. Svar ráðherra er að skammast út í fólk sem lýsir ástandinu, segja stjórnendur heilbrigðiskerfisins ekki vera að standa sig og að nú þurfi bara að auka framleiðni, m.ö.o. að heilbrigðisstarfsfólk þurfi að hlaupa hraðar. Það að ráðherrar í ríkisstjórn leyfi sér að tala niður starfsemi Landspítala í heimsfaraldri er slíkt ábyrgðarleysi að það nær engri átt og er líklega einsdæmi í Evrópu. Á Landspítala hleypur fólk dagana langa við ofboðslega erfiðar aðstæður, m.a. vegna smitvarna, sem kalla á fleira starfsfólk og lengri tíma í hluti sem áður þurfti ekki að huga að, eins og smitvarnarútbúnað og yfirsetu. Ríkisstjórnin skilar auðu í þessu eins og öðrum grundvallarþáttum og virðist ekki hafa neinar lausnir á teikniborðinu. Við þurfum að efna þjóðarsáttina sem ríkir um eflingu heilbrigðiskerfisins, þjóðarsáttina sem ríkisstjórnin hefur virt að vettugi. Um þetta verður kosið í september. Helga Vala Helgadóttir er formaður velferðarnefndar Alþingis, skipar 1. sæti á lista Samfylkingar í Reykjavík norður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Helga Vala Helgadóttir Skoðun: Kosningar 2021 Samfylkingin Landspítalinn Mest lesið Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson Skoðun „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir Skoðun Bóluefni eða veirur Ágúst Kvaran Skoðun Linnulaus þjáning íbúa á Gaza Hrafnhildur Sverrisdóttir Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson Skoðun Skoðun Skoðun „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir skrifar Skoðun Betri leið til að velja keppendur inn á Ólympíuleika Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson skrifar Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson skrifar Skoðun Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius skrifar Skoðun Bóluefni eða veirur Ágúst Kvaran skrifar Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Linnulaus þjáning íbúa á Gaza Hrafnhildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Munurinn á þjóðerniskennd versus sálernis þarfar upplifun Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Verða rangfærslur að sannleika, ef þær eru endurteknar nógu oft!? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Svifhrifavaldar Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Forseti ÍSÍ hvattur til að hefja tiltektina í eigin starfsemi Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Hvernig og hvenær en ekki hvort Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Það er víst hægt að semja um aðildarskilmála! Mörg dæmi sanna það! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Orðatónar: Aukinn orðaforði og lesskilningur barna með íslenskri tónlist Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Tilfinningalegur athyglisbrestur og heilbrigt tilfinningalíf Jón Þór Ólafsson skrifar Skoðun Reglurnar eru óumsemjanlegar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Ber endurhæfing ávöxt? skrifar Skoðun Heimur á heljarþröm skrifar Skoðun Foreldrar á 4. vaktinni Sara Rós Kristinsdóttir,Lóa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Norður-Kórea er víða Ingvar Smári Birgisson skrifar Skoðun Það getur verið gott að búa til steind Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Uppskeruhátíð öldrunarfræða á Norðurlöndum Sirrý Sif Sigurlaugardóttir skrifar Skoðun Gullverðlaun í mengun Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Gen og glæpir Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun 10 tæknilegir yfirburðir rafbíla Sigurður Ingi Friðleifsson skrifar Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Land, borgir og samgöngur Guðjón Sigurbjartsson skrifar Sjá meira
„Það er sérstök áskorun fyrir mig sem heilbrigðisráðherra að standa með Landspítalanum“ sagði Svandís Svavarsdóttir heilbrigðisráðherra á fundi með læknaráði Landspítala í janúar 2020. Tilefnið var ákall heilbrigðisstarfsfólks innan Landspítala til stjórnvalda vegna hættuástands á bráðamóttöku Landspítala. Heimsfaraldur kórónuveiru skapaði ekki það neyðarástand sem nú er uppi, þar sem flytja þarf lífshættulega veika sjúklinga landshorna á milli, milli gjörgæsludeilda, til að skapa pláss fyrir Covid-sjúklinga. Viðmótið sem heilbrigðisstarfsfólk fékk í upphafi árs 2020 er því miður einkennandi fyrir þessa ríkisstjórn. „Þið verðið bara að hlaupa hraðar“. „Þið verðið bara að hætta að kvarta“. „Það er áskorun fyrir heilbrigðisráðherra að standa með þjóðarsjúkrahúsinu“ þegar starfsfólk lýsir ástandinu á vinnustaðnum sínum. Bráðamóttaka Landspítala er eins og sýningargluggi fyrir heilbrigðiskerfið í heild. Þegar bráðamóttakan er yfirfull, gamalt fólk, fárveikt fólk eða slasað liggur á göngum bráðamóttöku þá er það ekki vegna ástandsins þar heldur vegna þess að ekki er hægt að finna þeim viðunandi sjúkrapláss annars staðar á spítalanum eða í heilbrigðiskerfinu. Í byrjun árs 2020 tók Velferðarnefnd Alþingis heila nefndarviku í að skoða einmitt stöðuna í kerfinu öllu. Þá blasti við óstjórn og vanfjármögnun um allt kerfið. Þegar heilbrigðisstofnunum um land allt er gert að skera niður þá hætta þær að þjónusta ákveðna sjúklinga sem þurfa að sækja þjónustu á yfirfullan Landspítala. Landspítalinn getur ekki lokað dyrunum. Þjóðarsjúkrahúsið hefur ekki val og því lengjast biðlistar og verkefnum fjölgar án þess að stjórnvöld taki tillit til þess með fjárveitingum. Fjárveitingar gefa kost á fleiri stöðugildum. Þetta er ekkert flóknara en það og það hefur ríkisstjórnin trassað algjörlega. Auknu fjármagni til heilbrigðiskerfis er fyrst of fremst ráðstafað í byggingu nýs meðferðarkjarna, byggingu við Grensás og sjúkrahúsið á Akureyri, auk kjarasamninga heilbrigðisstarfsfólks sem hækkuðu á kjörtímabilinu og hækkunar á kostnaði aðfanga. Það er ekki verið að auka fjármagn í reksturinn í heilbrigðiskerfinu að neinu ráði umfram þetta heldur er um að ræða eðlilegar verðhækkanir í dýru kerfi. Auðvitað kostar það mikla fjármuni að reka heilbrigðiskerfi í litlu landi en með því að reka það illa er verið að kasta peningum á glæ. Í apríl 2020, eftir að heimsfaraldurinn hafði skollið á okkur af fullum þunga lögðum við í Samfylkingunni til að hrundið yrði af stað átaki til fjölgunar heilbrigðisstarfsfólks en því var svarað af fjármálaráðherra að þetta væri einhver versta hugmynd sem hann hefði heyrt. Kreppunni yrði ekki svarað með fjölgun opinberra starfa og við það sat. Ríkisstjórnin svaraði ekki neyðarkallinu. Hættuástand á Landspítala skapast þegar öll rúm spítalans eru í notkun því þá er ekkert pláss fyrir óvænt veikindi eða slys í samfélaginu. Þegar gjörgæslurými eru ekki notuð, vegna skorts á starfsfólki, myndast biðlistar í nauðsynlegar aðgerðir. Fermetrarnir eru til staðar bæði á Landspítala og öðrum heilbrigðisstofnunum en starfsfólk vantar því stjórnvöld setja ekki nægilegt fjármagn í verkefnið. Það eru bara tvær gjörgæsludeildir á Íslandi og gjörgæslurými hér á landi eru hlutfallslega miklu færri en á Norðurlöndunum. Það þarf að laða að starfsfólk og það verður ekki gert með því að skammast út í stjórnendur spítalans eða starfsfólk sem segir frá ástandinu eins og ráðherrar hafa leyft sér undanfarna daga og misseri heldur með auknum fjárveitingum og ákvörðunum um að ráðast í nauðsynlegar aðgerðir. Tómas Guðbjartsson hjartalæknir komst að kjarna málsins í viðtali á Rás 2 í vikunni, þegar hann talaði um hvernig stjórnvöld vanræktu að tryggja fulla starfsemi gjörgæsludeildar Landspítala í heimsfaraldri. Ekkert var gert til að laða inn á spítalann þá 4-500 hjúkrunarfræðinga sem hafa menntað sig í fræðunum en horfið til annarra starfa, ýmist vegna bágra starfskjara eða aðstæðna. Hann lýsti því líka hvernig stjórnvöld sendu inn smánarlega álagsgreiðslu til þess starfsfólks sem var í framlínu í í Covidfaraldri og það hvernig nú er verið að launa fólki það að fórna sumarleyfum með mögulegum frídögum í framtíðinni. Svar ráðherra er að skammast út í fólk sem lýsir ástandinu, segja stjórnendur heilbrigðiskerfisins ekki vera að standa sig og að nú þurfi bara að auka framleiðni, m.ö.o. að heilbrigðisstarfsfólk þurfi að hlaupa hraðar. Það að ráðherrar í ríkisstjórn leyfi sér að tala niður starfsemi Landspítala í heimsfaraldri er slíkt ábyrgðarleysi að það nær engri átt og er líklega einsdæmi í Evrópu. Á Landspítala hleypur fólk dagana langa við ofboðslega erfiðar aðstæður, m.a. vegna smitvarna, sem kalla á fleira starfsfólk og lengri tíma í hluti sem áður þurfti ekki að huga að, eins og smitvarnarútbúnað og yfirsetu. Ríkisstjórnin skilar auðu í þessu eins og öðrum grundvallarþáttum og virðist ekki hafa neinar lausnir á teikniborðinu. Við þurfum að efna þjóðarsáttina sem ríkir um eflingu heilbrigðiskerfisins, þjóðarsáttina sem ríkisstjórnin hefur virt að vettugi. Um þetta verður kosið í september. Helga Vala Helgadóttir er formaður velferðarnefndar Alþingis, skipar 1. sæti á lista Samfylkingar í Reykjavík norður.
Skoðun Verða rangfærslur að sannleika, ef þær eru endurteknar nógu oft!? Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Forseti ÍSÍ hvattur til að hefja tiltektina í eigin starfsemi Sigurður G. Guðjónsson skrifar
Skoðun Það er víst hægt að semja um aðildarskilmála! Mörg dæmi sanna það! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Orðatónar: Aukinn orðaforði og lesskilningur barna með íslenskri tónlist Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar