Söngur popúlistans Jarl Sigurgeirsson skrifar 23. september 2021 10:30 Tólf ára gamall hóf ég störf í saltfiski í Vestmannaeyjum, þetta var sumarið 1980. Það þótti eðlilegt á þeim tíma enda var nóg um vinnu og allar hendur vantaði á dekk. Þarna lærðum við ungmennin að bera virðingu fyrir vinnunni og því sem ekki var minna um vert, að átta okkur á því hvaðan peningarnir kæmu. Ég hafði svo sem haft um það hugmynd fyrr, enda faðir minn sjómaður og ég þar að auki alinn upp í sjávarþorpi þar sem lyktin úr bræðslunum var alla jafna kölluð peningalykt, og er kölluð það enn í dag. Hagsmunir sjávarútvegs eru hagsmunir okkar allra Upp úr 1980 varð sjávarútvegur minn starfsvettvangur. Vann í landi í sumarstörfum og einn vetur í fiskvinnslu, kynntist síðan sjómennskunni 1986 og starfaði við það næstu tvo áratugina. Ég hef alla tíð verið meðvitaður um tengslin á milli almennrar hagsældar og gengis í sjávarútvegi. Það byrjaði strax við eldhúsborðið í Hrauntúninu um sjö ára aldurinn og hefur orðið mér ljósara með hverjum degi síðan. Framfarir sjávarútvegs skapa hagsæld Frá því um aldamótin 1900 og jafnvel enn fyrr, hefur sjávarútvegurinn verið drifkraftur hagsældar þjóðarinnar sem hefur risið í beinu sambandi við gang mála og framfarir í sjávarútvegi. Með vélbátavæðingunni upp úr 1900 urðu miklar breytingar. Þjóðin kom út úr moldarkofunum, kaupstaðir mynduðust, grunnskólar voru settir á stofn og hið eiginlega menntakerfi varð til. Síldarárin kveiktu líf í landinu og viðskiptatækifæri með fiskafurðir í seinna stríði renndu stoðum undir hið nýstofnaða lýðveldi. Fleira má til telja en vert er að nefna tilkomu kvótakerfisins. Það átti að vera til þess að hefta ásókn í fiskimiðin, en hefur skilað okkur arðbærasta sjávarútvegi heimsins sem er ein styrkasta stoðin undir hagkerfi eins mesta velferðarríkis heimsins, landi tækifæranna. Velgengni sjávarútvegs knýr nýsköpun Ólíkt því sem gerist víðast hvar, þá er sjávarútvegur á Íslandi rekinn án ríkisstyrkja og skilar þjóðarbúinu umtalsverðum tekjum í formi skattgreiðslna, veiðigjalda og fleira. Auk þess á stór hluti fjármuna, sem almennt eru í umferð hérlendis, á einn eða annan hátt uppruna sinn í sjávarútvegi. Stærstur hluti nýsköpunar hefur orðið til með fjármagni beint úr sjávarútvegi, eða óbeint þar sem aðilar sem selt hafa sig út úr sjávarútvegi hafa fjármagnað slíkt. Sama má segja um stóran hluta ferðaþjónustunnar, menningargeirans og ýmissa fyrirtækja. Kosningakvak um hærri skatta Í aðdraganda kosninga hækkar ætíð rómur þeirra sem telja gæðum heimsins misskipt og þá sérstaklega hvað varðar sameiginlega auðlind þjóðarinnar. Enn og aftur byrja árásir á sjávarútveginn og gildir þá einu að okkur sem þjóð hafi tekist að ná þeirri öfundsverðu stöðu að skapa þar í senn sjálfbæran og arðbæran atvinnuveg. Þær raddir óma sönginn um að leggja þurfi meiri álögur á greinina, hækka á hana skatta og jafnvel að umbylta henni. Nóg sé til og tími til kominn að færa illa fenginn auðinn í réttar hendur. Forsöngvurum þessa kórs gengur misjafnt til. Flestir þeirra átta sig á að þarna geti verið gott færi til að afla atkvæða og sumir trúa því jafnvel að söngur þeirra sé kórréttur og í takti við raunveruleikann. Sjálfsagt spilar þar sterkt að skattlagning á sjávarútveg er trygg leið til að færa fjármuni frá landsbyggðunum yfir á höfuðborgarsvæðið og því vænleg leið að ná til fjöldans. Verndum það sem vel er gert Söngur þessi er fjarri mínum hugmyndum um aðgerðir í þjóðarþágu og í mínum huga deginum ljósara að þær munu skerða möguleika greinarinnar á að standa áfram undir hagsæld þjóðarinnar. Það er ótrúlegt að horfa upp á atkvæðaveiðara svífast einskis í leit sinni að fleiri atkvæðum sér til handa. Þeir vita sem er, hvað er í húfi, en eru tilbúnir að leggja hag þjóðarinnar að veði gegn því að auka líkurnar á aðkomu sinni að stjórn þjóðarskútunnar. Plagsiður popúlista Popúlistaflokkar spretta nú upp sem aldrei fyrr og hafa það flestir á stefnuskránni að færa hin illa fengnu auðæfi spilltra sægreifa til þjóðarinnar. Hugsanlega hefðu þeir sem þessum söng stjórna haft gott af uppeldisfræðslu í formi soðinnar ýsu á laugardögum og peningalyktar í hægum norðanáttum. Líklegast er þó að forsöngvararnir viti mæta vel hvað í orðum þeirra felst, en meti von um atkvæði meira en hag þjóðarinnar. Það er plagsiður popúlista um allan heim. Sjálfstæðisflokkurinn mun ekki taka undir söng lýðskrumara Það hefur sjaldan þótt til framdráttar að slátra mjólkurkúnni og skammgóður vermir að pissa í skóinn sinn. Vissulega á fiskveiðistjórnunarkerfið alltaf að vera í stöðugri endurnýjun líkt og allt annað, en róttækar breytingar og byltingar ættu ekki að vera leiðin til þess. Stjórnvöld þurfa að standa vörð um það umhverfi sem greininni er búið til þess að hún geti þróast og dafnað og megi áfram standa undir velferð landsmanna hér eftir sem hingað til. Sjálfstæðisflokkurinn mun ekki taka undir falskan söng lýðskrumaranna, jafnvel þó atkvæði verði í boði. Höfundur skipar 6. sæti á lista framboðs Sjálfstæðismanna í Suðurkjördæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Kosningar 2021 Sjálfstæðisflokkurinn Suðurkjördæmi Mest lesið Mengum meira Heiðar Guðjónsson Skoðun Halldór 05.07.2024 Halldór Sigmundi Davíð svarað Björn Bjarnason Skoðun Coda Terminal hefur ekki áhrif á neysluvatnsból höfuðborgarsvæðisins Sigrún Tómasdóttir Skoðun Hvað verður um Kára? Helga Sigrún Harðardóttir Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Líf og dauði leikur á hnífsegg Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Af hverju leka gluggar fyrr en áður? Böðvar Bjarnason Skoðun Að óttast blokkir Ásta Logadóttir Skoðun Þegar fórnarlamb verður böðull Sigurður Skúlason Skoðun Skoðun Skoðun Sigmundi Davíð svarað Björn Bjarnason skrifar Skoðun Coda Terminal hefur ekki áhrif á neysluvatnsból höfuðborgarsvæðisins Sigrún Tómasdóttir skrifar Skoðun Líf og dauði leikur á hnífsegg Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Mengum meira Heiðar Guðjónsson skrifar Skoðun Hvað verður um Kára? Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Að eiga tertuna og borða hana líka – svar til formanns Hildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Hik er sama og tap Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Af hverju leka gluggar fyrr en áður? Böðvar Bjarnason skrifar Skoðun Hluta þjóðarinnar hent út í kuldann – hinn baðar sig í sólinni Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Að óttast blokkir Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Engin gúrka hjá Blaðamannafélaginu Sigríður Dögg Auðunsdóttir,Freyja Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Stórnotendur eru kjölfestan í íslenska raforkukerfinu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Ert þú í góðu netsambandi? Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Evrópa og myrkrið framundan Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Heilræði fyrir Nýhaldið Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Glútenlaust gull á grillið Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Kaupin á eyrinni Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Lokunaruppboð í Kauphöllinni Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Ferðatryggingar og val á kreditkorti Svandís Edda Hólm Jónudóttir skrifar Skoðun Af hverju að byggja Coda Terminal? Ólafur Elínarson,Sandra Ósk Snæbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hljóð úr horni Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun ESB fyrir almenning Oddný G. Harðardóttir skrifar Skoðun Strámaðurinn mikli Kristján Hreinsson skrifar Skoðun Árið er 2024 Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Samkeppni í nýju ljósi Páll Hermannsson skrifar Skoðun Það er verið að grafa dýpri fátæktargjá Rúnar Sigurjónsson skrifar Skoðun „Hæ ástin, þarf að millifæra, getur þú samþykkt beiðnina?“ Heiðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Algeng þvæla um Evrópusambandið Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Stundum hefur Gunnar Smári rétt fyrir sér Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Sjá meira
Tólf ára gamall hóf ég störf í saltfiski í Vestmannaeyjum, þetta var sumarið 1980. Það þótti eðlilegt á þeim tíma enda var nóg um vinnu og allar hendur vantaði á dekk. Þarna lærðum við ungmennin að bera virðingu fyrir vinnunni og því sem ekki var minna um vert, að átta okkur á því hvaðan peningarnir kæmu. Ég hafði svo sem haft um það hugmynd fyrr, enda faðir minn sjómaður og ég þar að auki alinn upp í sjávarþorpi þar sem lyktin úr bræðslunum var alla jafna kölluð peningalykt, og er kölluð það enn í dag. Hagsmunir sjávarútvegs eru hagsmunir okkar allra Upp úr 1980 varð sjávarútvegur minn starfsvettvangur. Vann í landi í sumarstörfum og einn vetur í fiskvinnslu, kynntist síðan sjómennskunni 1986 og starfaði við það næstu tvo áratugina. Ég hef alla tíð verið meðvitaður um tengslin á milli almennrar hagsældar og gengis í sjávarútvegi. Það byrjaði strax við eldhúsborðið í Hrauntúninu um sjö ára aldurinn og hefur orðið mér ljósara með hverjum degi síðan. Framfarir sjávarútvegs skapa hagsæld Frá því um aldamótin 1900 og jafnvel enn fyrr, hefur sjávarútvegurinn verið drifkraftur hagsældar þjóðarinnar sem hefur risið í beinu sambandi við gang mála og framfarir í sjávarútvegi. Með vélbátavæðingunni upp úr 1900 urðu miklar breytingar. Þjóðin kom út úr moldarkofunum, kaupstaðir mynduðust, grunnskólar voru settir á stofn og hið eiginlega menntakerfi varð til. Síldarárin kveiktu líf í landinu og viðskiptatækifæri með fiskafurðir í seinna stríði renndu stoðum undir hið nýstofnaða lýðveldi. Fleira má til telja en vert er að nefna tilkomu kvótakerfisins. Það átti að vera til þess að hefta ásókn í fiskimiðin, en hefur skilað okkur arðbærasta sjávarútvegi heimsins sem er ein styrkasta stoðin undir hagkerfi eins mesta velferðarríkis heimsins, landi tækifæranna. Velgengni sjávarútvegs knýr nýsköpun Ólíkt því sem gerist víðast hvar, þá er sjávarútvegur á Íslandi rekinn án ríkisstyrkja og skilar þjóðarbúinu umtalsverðum tekjum í formi skattgreiðslna, veiðigjalda og fleira. Auk þess á stór hluti fjármuna, sem almennt eru í umferð hérlendis, á einn eða annan hátt uppruna sinn í sjávarútvegi. Stærstur hluti nýsköpunar hefur orðið til með fjármagni beint úr sjávarútvegi, eða óbeint þar sem aðilar sem selt hafa sig út úr sjávarútvegi hafa fjármagnað slíkt. Sama má segja um stóran hluta ferðaþjónustunnar, menningargeirans og ýmissa fyrirtækja. Kosningakvak um hærri skatta Í aðdraganda kosninga hækkar ætíð rómur þeirra sem telja gæðum heimsins misskipt og þá sérstaklega hvað varðar sameiginlega auðlind þjóðarinnar. Enn og aftur byrja árásir á sjávarútveginn og gildir þá einu að okkur sem þjóð hafi tekist að ná þeirri öfundsverðu stöðu að skapa þar í senn sjálfbæran og arðbæran atvinnuveg. Þær raddir óma sönginn um að leggja þurfi meiri álögur á greinina, hækka á hana skatta og jafnvel að umbylta henni. Nóg sé til og tími til kominn að færa illa fenginn auðinn í réttar hendur. Forsöngvurum þessa kórs gengur misjafnt til. Flestir þeirra átta sig á að þarna geti verið gott færi til að afla atkvæða og sumir trúa því jafnvel að söngur þeirra sé kórréttur og í takti við raunveruleikann. Sjálfsagt spilar þar sterkt að skattlagning á sjávarútveg er trygg leið til að færa fjármuni frá landsbyggðunum yfir á höfuðborgarsvæðið og því vænleg leið að ná til fjöldans. Verndum það sem vel er gert Söngur þessi er fjarri mínum hugmyndum um aðgerðir í þjóðarþágu og í mínum huga deginum ljósara að þær munu skerða möguleika greinarinnar á að standa áfram undir hagsæld þjóðarinnar. Það er ótrúlegt að horfa upp á atkvæðaveiðara svífast einskis í leit sinni að fleiri atkvæðum sér til handa. Þeir vita sem er, hvað er í húfi, en eru tilbúnir að leggja hag þjóðarinnar að veði gegn því að auka líkurnar á aðkomu sinni að stjórn þjóðarskútunnar. Plagsiður popúlista Popúlistaflokkar spretta nú upp sem aldrei fyrr og hafa það flestir á stefnuskránni að færa hin illa fengnu auðæfi spilltra sægreifa til þjóðarinnar. Hugsanlega hefðu þeir sem þessum söng stjórna haft gott af uppeldisfræðslu í formi soðinnar ýsu á laugardögum og peningalyktar í hægum norðanáttum. Líklegast er þó að forsöngvararnir viti mæta vel hvað í orðum þeirra felst, en meti von um atkvæði meira en hag þjóðarinnar. Það er plagsiður popúlista um allan heim. Sjálfstæðisflokkurinn mun ekki taka undir söng lýðskrumara Það hefur sjaldan þótt til framdráttar að slátra mjólkurkúnni og skammgóður vermir að pissa í skóinn sinn. Vissulega á fiskveiðistjórnunarkerfið alltaf að vera í stöðugri endurnýjun líkt og allt annað, en róttækar breytingar og byltingar ættu ekki að vera leiðin til þess. Stjórnvöld þurfa að standa vörð um það umhverfi sem greininni er búið til þess að hún geti þróast og dafnað og megi áfram standa undir velferð landsmanna hér eftir sem hingað til. Sjálfstæðisflokkurinn mun ekki taka undir falskan söng lýðskrumaranna, jafnvel þó atkvæði verði í boði. Höfundur skipar 6. sæti á lista framboðs Sjálfstæðismanna í Suðurkjördæmi.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Coda Terminal hefur ekki áhrif á neysluvatnsból höfuðborgarsvæðisins Sigrún Tómasdóttir skrifar
Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun