Skoðun

Hatur­s­orð­ræðan

Jón Baldvin Hannibalsson skrifar

Nú vill svo vel til, að ég þarf ekki að gera kæranda (Carmen) upp neinar skoðanir á því, hvort hún stendur ein að þessari kæru í „rassstrokumálinu“. eða hvort aðrir standi þar að baki. Carmen hefur svarað því sjálf í yfirheyrslu Rannveigar Einarsdóttur, lögreglufulltrúa, 19. mars, 2019 (bls. 20) . Rannveig spyr: „Hvað kom svo til, að þú ákvaðst að leggja fram kæru?“ Carmen svarar:

„Svo kom það til, að ég er stödd í bara á internetinu, facebook, og sé eina vinkonu mína á facebook tala um, hvað það hafi verið, hvað segir maður, hvað hafi verið óviðeigandi, að Jón Baldvin hafi verið í samtali – eða sem sagt viðtali hjá Silfri Egils, nei, fyrirgefðu, hjá Kiljunni, hjá honum Agli (Aths. JBH hefur aldrei verið gestur Egils í Kiljunni) að tala um bókina sína á sjálfum degi kynbundins ofbeldis. Ég sé hana bara skrifa þetta, og hún er formaður sem sagt kvennahreyfingarinnar hjá Samfylkingunni. Og ég bara vá bíddu bara hún er bara að skrifa þetta í status, og ég bara hef samband við hana strax og spyr hana, hvað var hún, þú veist, að meina með þessu, og þá bara upphefjast samræður á milli okkar, þar sem hún er bara að tala um að það séu bara mjög skiptar skoðanir og konur hérna sem sagt innan kvennahreyfingarinnar, hafi, einhverjar konur hafi einhverjar sögur að segja eða líki illa við hann og það hafði einhver kona sett grein um Jón Baldvin inn á grúppuna þeirra á facebook og tíu konur hefðu bara horfið úr grúppunni og orðið svo móðgaðar yfir því að það væri verið að hampa honum og bara talandi um þetta.Og ég sagði bara já, segi henni söguna mína....... ég fer svona að spyrja hana, hvað henni finnist, hvort þú veist, mér finnst persónulega mjög erfitt, ég sé ekki tilbúin til þess að fara ein, stíga eitthvað ein fram í fjölmiðlum á Íslandi með þetta mál og bið hana um að tala við blaðamann hjá Stundinni og spyrja hvað – eða þú veist – hvað henni finnst, af því þau þekktust. Og það er bara þannig, að hún talar við hann og hann hefur síðan samband við mig og segir mér, að hann sé búinn að hafa upp á fjórum öðrum konum eða sem sagt þremur öðrum konum sem eru tilbúnar til þess að stíga fram sé ég tilbúin til þess. Og svo bara var þú veist, er sagan í rauninni öll , síðan bara ákvað ég það og við gerðum það og afleiðingarnar urðu þannig, að það stigu fleiri konur fram og höfðu samband við ykkur og eru partur af okkar grúppu, þarna MeToo Jón Baldvin Hannibalsson“. (leturbreyting mín – JBH – skýring: orðalag og málfar er útskrift af yfirheyrslu)

Og Rannveig Einarsdóttir, lögreglufulltríúi, segir bara „já, takk fyrir“.

Þetta er sami lögreglufulltrúinn og sagði við yfirheyrslu: „Við skulum halda Aldísi fyrir utan þetta“.

Þá vitum við það. Vinkona Carmenar, formaður kvennahreyfingar Samfylkingarinnar, sem þá mun hafa verið Sigrún Skaftadóttir, hvetur hana til að kæra og setur hana í samband við blaðamann Stundarinnar, sem er að safna sögum um Jón Baldvin, sem síðan birtust 11. jan.2019.

Með því að taka traustataki nafn MeToo- hreyfingarinnar til að skreyta fésbókarsíðu grúppunnar í kringum Aldísi, taldi gervallur fjölmiðlakórinn, þ.m.t. sjálft Ríkisútvarpið, réttlætanlegt að gera þessum söguburði hátt undir höfði og breiða hann út. Þegar fjölmiðlaherferðin stóð sem hæst, á fyrri hluta árs 2019, fengum við Bryndís margar upphringingar frá vinum og kunningjum, sem sögðu, að Aldís eða nánustu vinir hennar hefðu hringt í leit að „ljótum sögum“ um Jón Baldvin til að safna í sarp á fésbókarsíðu, sem kennd væri við MeToo.

Þetta er það sem gerðist. Þetta eru hennar eigin orð, Carmenar. Þetta er svarið við spurningu lögreglufulltrúans um tengsl „grúppunnar“ við Aldísi, sem lögreglufulltrúinn vildi ekki heyra.

Gróusögur

Hvað er að segja um þennan söguburð, sem Aldís og „grúppan“ í kringum hana hafa safnað saman á þessari fésbókarsíðu? Þær skiptast í tvennt. Sumar eru undir nafni, en flestar eru nafnlausar. Öllum hinum nafngreindu hef ég svarað fyrir löngu. Svörin er að finna á heimasíðu minni (www.jbh.is). Og hver er niðurstaðan? Hún er þessi:

„Vandleg skoðun og könnun á staðreyndum og sannleiksgildi fullyrðinga hinna nafngreindu leiðir í ljós, að þær eru sannanlega ýmist uppspuni frá rótum eða fá ekki staðist af öðrum þar til greindum ástæðum. Hinar, sem eftir standa, eiga það sammerkt, að þar er ekkert sem hönd á festir, hvorki hvar né hvenær, eða hverjar eigi í hlut. Um það gildir hið sama og sagði í frávísun lögreglustjóraembættisins 8. Okt. 2013, að söguburður af þessu tagi er „ómarktækur“. Það er engin leið að kanna sannleiksgildi með vísan til staðreynda“.

Þessi niðurstaða var staðfest af Saksóknara 28.feb.2014. Ónafngreindur fjölmiðlamaður með langa reynslu í bransanum, líkir þessu við hatursorðræðu, sem ástæða sé til að krefjast lokunar á. Þetta hét í gamla daga rógur og níð. Allt er þetta birt í netheimum, án rannsóknar, án vitnaleiðslu, án réttarhalds, og án úrskurðar hlutlauss dómara. Þar með skal hver sá, sem ákærður er í netheimum eða í fjölmiðlum teljast sekur, jafnvel þótt hann kunni að reynast saklaus síðar meir. Þessu fylgir sjálftaka valds – iðulega ráðningarvalds, sem og skoðanakúgun og úgáfubann og loks sjálftaka dómsvalds.Þar með er réttarríkið úr sögunni.

Hvað stendur þá eftir? Hatrið og hefnigirnin.

Fjölskylduharmleikurinn, sem að baki býr, átti aldrei neitt erindi við almenning. Það hafa aðrir orðið til þess að bera hann á torg. Sjálfum finnst mér það hreinn níðingsskapur – og endurtek það einu sinni enn – að gera sér ógæfu annarra að féþúfu og skeyta í engu um, hvað er satt eða logið í órhóðrinum, sem út er borinn. En það er búið og gert. Við stöndum frammi fyrir orðnum hlut, svo að ekki verður aftur snúið.

Óheilindi

Þegar lögmaður minn átti erindi við forsvarsmann grúppunnar, sem heldur utan um fésbókarsíðuna, sem kennd er við MeToo og samanstendur aðallega af óhróðri Aldísar um föður sinn, ásamt vitnisburði vinkvenna hennar, var honum sagt, að talsmaður mundi gefa sig fram við hann. Við það var staðið. Og hver var talsmaðurinn? Carmen Jósefa Jóhannsdóttir. Þar með gengur dæmið upp.

Þar með staðfesti hún sjálf, að hún hafði farið með ósannindi í fjölmiðlum, þegar hún sagðist engin tengsl hafa við Aldísi Schram. Talsmaðurinn getur ekki gegnt hlutverki sínu án þess að vera í talsambandi við þann sem verið er að styðja. . Samband hennar við Aldísi og grúppuna í kringum hana er því óvéfengjanlegt, samkvæmt hennar eigin vitnisburði.

Við höfum það eftir áreiðanlegum heimildum, að á seinni hluta árs 2018 voru Aldís og grúppan á fullu við að safna „ljótum sögum“ um Jón Baldvin. Ástæðurnar voru m.a. þær, að öllum lögreglukærum hafði verið vísað frá. Engin treysti sér til að standa við stóru orðin í réttarsal. Og það var farið að slá í flestar sögurnar, sem voru sumar meira en hálfrar aldar gamlar.

Þess vegna var aðkallandi að vekja upp nýtt mál, sem nota mætti til málshöfðunar í framhaldi af fyrirhugaðri fjölmiðlaherferð. Ef eitthvað skýrir hamskipti Laufeyjar og undirferli Carmenar, þá er það þetta, sem hér hefur verið rakið. Laufey hefur nú sæst við Aldísi. Og Carmen er talsmaður grúppunnar, sem árum saman hefur staðið að skipulagðri aðför að JBH og fjölskyldu.Við vissum ekki betur en að við værum að bjóða gömlum og góðum vinum inn á heimili okkar. Við vorum grunlaus um, að þar væri laumufarþegi með í för, sem birtist síðar sem talsmaður innsta hrings í kringum Aldísi í þessari herferð.

Óheilindin og óheiðarleikinn, sem að baki býr, er satt að segja ótrúlegur. Undir fölsku yfirskini vináttu misnota þær gestrisni okkar til að rjúfa friðhelgi einkalífs okkar fjölskyldu og setja á svið atburðarás, sem nota má síðar sem tilefni málshöfðunar til að spilla enn frekar mannorði gestgjafanna. Og til að bíta höfuðið af skömminni, leggja þær fram kröfu um miskabætur upp á milljón. Hugsið ykkur: Hver hefur orðið fyrir miska (skaða) af þessu undirferli? Og ætti þess vegna rétt á einhverjum miskabótum?

Ég skil það vel, að venjulegt fólk eigi bágt með að trúa svona undirferli, en íslensk tunga á orð yfir það: Ótrúlegt – en satt.

Ótrúlegt – en satt

Eftir á að hyggja er margt, sem skilst betur í ljósi þessa aðdraganda.

#„Hvað ert þú að gera hér?“ spurði Laufey Hugrúnu Auði með þjósti, þegar hún áttaði sig á því, að það yrði óhlutdrægur gestur við borðhaldið.

# Hvers vegna voru gestirnir, sem höfðu ætlað að gista yfir helgina, tilbúnir til brottfarar þegar í stað, fyrirvaralaust? Þær höfðu aldrei tekið upp úr töskunum.

# Hvers vegna var fyrsta verk Carmenar að hringja í fyrrverandi sambýlismann til þess að lýsa því, að hún þyrfti áfallahjálp, þótt hún hefði sýnt engin merki þess á vettvangi? Það er allt upp úr handbók Stígamóta, sem rennir frekari stoðum undir það, að allt var þetta með ráðum gert frá upphafi.

Það er svo annað mál, að tengdamóðirin, Laufey, virðist ekki hafa haft mikla trú á áreiðanleik tengdasonarins, þvi að hún segir eftirfarandi um hann í bréfi til Bryndísar þann 13. Janúar, 2017: „Ég er svo fegin, að þetta ofbeldisfulla samband með tilheyrandi alkóhólisma er að baki“.

Óheilindi, óheiðarleiki, tvöfeldni – ótrúlegt. En fyrrverandi vinnuveitandi þeirra mæðgna, sem gaf sig fram undir nafni (en er nú látinn og verður því ekki nefndur hér) sagði: „Þetta er ekkert ótrúlegt, þegar þær eiga í hlut. Ég hef aldrei haft í minni þjónustu óheiðarlegri manneskjur en þessar tvær“.

Ég leiði svo hjá mér að ræða það, hvernig þessi sviðsetti skrípaleikur er notaður til þess að ómerkja pólitíska arfleifð mína og okkar íslenskra jafnaðarmanna. Staðreyndirnar tala sínu máli um það. En það er efni í aðra grein síðar.

-----------------------------------------------------

Hér að framan hefur verið sýnt fram á það með vísan til staðreynda, að vitnisburður þeirra mæðgna og málflutningur ákæruvaldsins, sem á honum byggir, er hvort tveggja augljóslega ótrúverðugt. Það gerðist ekkert saknæmt við umrætt borðhald . Það hefði ekki einu sinni verið tæknilega gerlegt, samkvæmt vettvangslýsingu þeirra mæðgna sjálfra. Vitnisburður „stjörnuvitnisins“, Hugrúnar Auðar Jónsdóttur, sem sannanlega er óhlutdræg og engum vensluð, sem hlut eiga að máli, sker úr og segir allt sem segja þarf um þennan fáránlega málflutning:

„Ásakanir um, að Jón Baldvin hafi áreitt konu við upphaf borðhalds, eru hreinn tilbúningur og tómt rugl“.

Höfundur var formaður Alþýðuflokksins – Jafnaðarmannaflokks Íslands 1984-96.




Skoðun

Sjá meira


×