Á byrjunarreit Alexander Ingi Olsen skrifar 13. nóvember 2021 17:00 Eftir 20 mánuði af því að „hlusta á sérfræðingana“ erum við komin aftur á byrjunarreit. Ein illa rekin ríkisstofnun sem ræður ekki við verkefni sín kallar eftir víðtækum frelssisskerðingum sem hola samfélagið að innan og ráðherrarnir bregðast við kallinu. Það virðist enginn sérstakur ágreiningur um frelsismál vera á milli Vinstri grænna og ráðherra Sjálfstæðisflokksins, frelsi einstaklingsins og mannréttindi ná ekki lengra en hið opinbera ákveður að sé farsælt fyrir heildina. Ég velti fyrir mér hvort ég sé að misskilja grunngildi flokksins eða hvort ákveðnum einstaklingum liggi svo ofboðslega á að halda í ráðherrastól að tilgangurinn helgi meðalið. Helsti „sérfræðingur“ stjórnvalda segist sjá ljós við enda ganganna. Það eru bóluefni sem nú þegar er búið að gefa 90% landsmanna yfir 12 ára aldri tvisvar sinnum. Eftir að hafa haft rangt fyrir sér um það áður þá segir hann að nú eftir þriðja skiptið komi hjarðónæmið, það segi rannsókn frá Ísrael. Ekki fylgir þó sögunni að 2-3 mánuðir eru síðan þriðji skammturinn var gefinn þar og því engar forsendur til að ætla að vörnin endist neitt lengur en eftir fyrri skammta, sem fjarar út á 3-6 mánuðum. Enn fremur þá virðast Ísraelsmenn ekki sérlega bjartsýnir á hjarðónæmið sjálfir enda undirbúa þeir nú að gefa fjórða skammtinn. Það ætti því að vera öllum ljóst að það sé mjög loðið að ætla þriðja skammtinum að leysa vanda heilbrigðiskerfisins. Ég velti fyrir mér afhverju ráðherrarnir halda það, hafa þeir ekki kynnt sér málið? Treysta þeir í blindni á embættismann sem ítrekað hefur sýnt að hann fari ekki alltaf með rétt mál? Þegar faraldurinn hófst fyrir nær 2 árum ákvað sóttvarnarlæknir Svía að fara aðra leið en flestir kollegar hans á Vesturlöndum. Hann taldi að við faraldrinum væri engin töfralausn og að fyrr eða síðar smitast flestir eða allir sama hvað er gert. Tilraunir til að fresta því myndu valda mun meiri samfélagslegum skaða en að undirbúa bara heilbrigðiskerfið undir baráttuna og reyna eftir bestu getu að vernda áhættuhópa. Hann hlaut mikla gagnrýni fyrir það í fjölmiðlum en stóð engu að síður fastur á sínu og sagði að stigin skyldu talin að leikslokum. Í dag er raunin sú að þrátt fyrir nær engar aðgerðir er faraldurinn ekkert samfélagslegt vandamál í Svíþjóð, lífið þar er eðlilegt. Þrátt fyrir að margir hafi veikst illa þar er heildardánartíðni í Svíþjóð á pari við fyrri ár og enn fremur nú orðin lægri en í Danmörku. Nú má túlka það á ýmsa vegu en ein túlkunin er sú, líkt og sumir spáðu, að aðgerðir í Danmörku hafi nú dregið fleiri til dauða en faraldurinn í Svíþjóð. Það má velta fyrir sér hvort hið sama verði upp á teningnum á Íslandi fyrr eða síðar. Fjöldi fylkja í Bandaríkjunum hafa ákveðið að fara sömu leið en Flórída aflétti fyrst fylkja öllum almennum aðgerðum fyrir rúmu ári síðan. Í dag er smittíðni þar ein sú lægsta í Bandaríkjunum og lífið eðlilegt. Það hljóta margir að spyrja sig nú hvenær þetta ástand muni enda, sérstaklega við sem skiljum að þriðja sprautan verður ekki töfralausnin sem ráðherrarnir treysta á. Það getur hver maður reiknað hve lengi þjóðin verður að ná hjarðónæmi ef yfirvöldum tekst að halda smitum í kringum 50 á dag líkt og áformað er, það tæki áratugi. Það er engin samstaða um slíkt og ætti ekki að vera. Það er augljóst að skaðinn af því verður margfaldur samanborið við áhlaup á heilbrigðiskerfið, með eða án ráðstafana til að bregðast við því. Við höfum öll rétt á að lifa þessu eina lífi sem við fáum, burtséð frá rekstrarvanda einstakra ríkisstofnana. Ég kalla eftir því að ráðherrar gangist tafarlaust við hlutverki sínu sem leiðtogar, hætti öllum almennum sóttvarnaraðgerðum, geri viðeigandi ráðstafanir í heilbrigðiskerfinu og leyfi okkur að halda áfram með lífið. Höfundur er atvinnulaus flugmaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Faraldur kórónuveiru (COVID-19) Mest lesið Háskólinn og rektorskjörið Gyða Margrét Pétursdóttir ,Þorgerður Jennýjardóttir Einarsdóttir Skoðun Fékk hann ekki minnisblaðið? Hjörtur J Guðmundsson Skoðun Betra og skilvirkara fjármálakerfi Benedikt Gíslason Skoðun Þegar heiftin nær tökum á hrútakofanum Heimir Már Pétursson Skoðun Geðræni sjúkdómurinn sem gleymist að tala um Stefán Guðbrandsson Skoðun Áskorun til atvinnuvegaráðherra Björn Ólafsson Skoðun Halldór 15.02.2025 Halldór Sérlög til verndar innflytjendum? Margrét Ágústa Sigurðardóttir Skoðun Hvammsvirkjun – frumhlaup og gullhúðun Mörður Árnason Skoðun Skattahækkanir, miðstýring og ESB-þráhyggja Anton Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Betra og skilvirkara fjármálakerfi Benedikt Gíslason skrifar Skoðun Háskólinn og rektorskjörið Gyða Margrét Pétursdóttir ,Þorgerður Jennýjardóttir Einarsdóttir skrifar Skoðun Fékk hann ekki minnisblaðið? Hjörtur J Guðmundsson skrifar Skoðun Áskorun til atvinnuvegaráðherra Björn Ólafsson skrifar Skoðun Skattahækkanir, miðstýring og ESB-þráhyggja Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Sérlög til verndar innflytjendum? Margrét Ágústa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Höldum yngri þingmönnum aðskildum frá hinum eldri ! Júlíus Valsson skrifar Skoðun Hvammsvirkjun – frumhlaup og gullhúðun Mörður Árnason skrifar Skoðun Geðræni sjúkdómurinn sem gleymist að tala um Stefán Guðbrandsson skrifar Skoðun Aukinn veikindaréttur – aukið jafnrétti kynjanna – fyrir félagsfólk VR Þorsteinn Skúli Sveinsson skrifar Skoðun Þegar heiftin nær tökum á hrútakofanum Heimir Már Pétursson skrifar Skoðun Verður dánaraðstoð leyfð í Danmörku í náinni framtíð? Bjarni Jónsson skrifar Skoðun Flugvöllur okkar allra! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Svar við rangfærslum Félags atvinnurekenda um tollamál Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Við þurfum að ræða um Evrópusambandið Kristján Reykjalín Vigfússon skrifar Skoðun Sannleikurinn um undirbúning útlendingafrumvarpsins Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Hvernig bætum við stafræna umgjörð heilbrigðiskerfisins? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Þegar raunveruleikinn er forritaður Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvernig byggjum við framtíð matvælaiðnaðar á Íslandi? Oddur Már Gunnarsson,Salvör Jónsdóttir skrifar Skoðun Á Sjálfstæðisflokkurinn sér viðreisnar von? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Valentínus Árni Már Jensson skrifar Skoðun Velferð framar verðstöðugleika: Hvers vegna lífskjör ættu að vera aðalatriðið Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Barnavernd í brennidepli! Merki um öryggi – Signs of Safety Gyða Hjartardóttir skrifar Skoðun Kolbikasvört staða María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Faglegt og jákvætt sérfræðiálit Skipulagsstofnunar um Coda Terminal Edda Sif Pind Aradóttir skrifar Skoðun Ekkert um okkur án okkar Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun One way Ticket á Litla-Hraun í framtíðinni! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Rauðsokkur í Efra-Breiðholti Edith Oddsteinsdóttir skrifar Skoðun Jafningjafræðsla um stafrænt ofbeldi Hjalti Ómar Ágústsson skrifar Skoðun Hugtakinu almannaheill snúið á haus Björg Eva Erlendsdóttir,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson ,Snæbjörn Guðmundsson,Elvar Örn Friðriksso,Friðleifur E. Guðmundsson,Snorri Hallgrímsson,Sigþrúður Jónsdóttir skrifar Sjá meira
Eftir 20 mánuði af því að „hlusta á sérfræðingana“ erum við komin aftur á byrjunarreit. Ein illa rekin ríkisstofnun sem ræður ekki við verkefni sín kallar eftir víðtækum frelssisskerðingum sem hola samfélagið að innan og ráðherrarnir bregðast við kallinu. Það virðist enginn sérstakur ágreiningur um frelsismál vera á milli Vinstri grænna og ráðherra Sjálfstæðisflokksins, frelsi einstaklingsins og mannréttindi ná ekki lengra en hið opinbera ákveður að sé farsælt fyrir heildina. Ég velti fyrir mér hvort ég sé að misskilja grunngildi flokksins eða hvort ákveðnum einstaklingum liggi svo ofboðslega á að halda í ráðherrastól að tilgangurinn helgi meðalið. Helsti „sérfræðingur“ stjórnvalda segist sjá ljós við enda ganganna. Það eru bóluefni sem nú þegar er búið að gefa 90% landsmanna yfir 12 ára aldri tvisvar sinnum. Eftir að hafa haft rangt fyrir sér um það áður þá segir hann að nú eftir þriðja skiptið komi hjarðónæmið, það segi rannsókn frá Ísrael. Ekki fylgir þó sögunni að 2-3 mánuðir eru síðan þriðji skammturinn var gefinn þar og því engar forsendur til að ætla að vörnin endist neitt lengur en eftir fyrri skammta, sem fjarar út á 3-6 mánuðum. Enn fremur þá virðast Ísraelsmenn ekki sérlega bjartsýnir á hjarðónæmið sjálfir enda undirbúa þeir nú að gefa fjórða skammtinn. Það ætti því að vera öllum ljóst að það sé mjög loðið að ætla þriðja skammtinum að leysa vanda heilbrigðiskerfisins. Ég velti fyrir mér afhverju ráðherrarnir halda það, hafa þeir ekki kynnt sér málið? Treysta þeir í blindni á embættismann sem ítrekað hefur sýnt að hann fari ekki alltaf með rétt mál? Þegar faraldurinn hófst fyrir nær 2 árum ákvað sóttvarnarlæknir Svía að fara aðra leið en flestir kollegar hans á Vesturlöndum. Hann taldi að við faraldrinum væri engin töfralausn og að fyrr eða síðar smitast flestir eða allir sama hvað er gert. Tilraunir til að fresta því myndu valda mun meiri samfélagslegum skaða en að undirbúa bara heilbrigðiskerfið undir baráttuna og reyna eftir bestu getu að vernda áhættuhópa. Hann hlaut mikla gagnrýni fyrir það í fjölmiðlum en stóð engu að síður fastur á sínu og sagði að stigin skyldu talin að leikslokum. Í dag er raunin sú að þrátt fyrir nær engar aðgerðir er faraldurinn ekkert samfélagslegt vandamál í Svíþjóð, lífið þar er eðlilegt. Þrátt fyrir að margir hafi veikst illa þar er heildardánartíðni í Svíþjóð á pari við fyrri ár og enn fremur nú orðin lægri en í Danmörku. Nú má túlka það á ýmsa vegu en ein túlkunin er sú, líkt og sumir spáðu, að aðgerðir í Danmörku hafi nú dregið fleiri til dauða en faraldurinn í Svíþjóð. Það má velta fyrir sér hvort hið sama verði upp á teningnum á Íslandi fyrr eða síðar. Fjöldi fylkja í Bandaríkjunum hafa ákveðið að fara sömu leið en Flórída aflétti fyrst fylkja öllum almennum aðgerðum fyrir rúmu ári síðan. Í dag er smittíðni þar ein sú lægsta í Bandaríkjunum og lífið eðlilegt. Það hljóta margir að spyrja sig nú hvenær þetta ástand muni enda, sérstaklega við sem skiljum að þriðja sprautan verður ekki töfralausnin sem ráðherrarnir treysta á. Það getur hver maður reiknað hve lengi þjóðin verður að ná hjarðónæmi ef yfirvöldum tekst að halda smitum í kringum 50 á dag líkt og áformað er, það tæki áratugi. Það er engin samstaða um slíkt og ætti ekki að vera. Það er augljóst að skaðinn af því verður margfaldur samanborið við áhlaup á heilbrigðiskerfið, með eða án ráðstafana til að bregðast við því. Við höfum öll rétt á að lifa þessu eina lífi sem við fáum, burtséð frá rekstrarvanda einstakra ríkisstofnana. Ég kalla eftir því að ráðherrar gangist tafarlaust við hlutverki sínu sem leiðtogar, hætti öllum almennum sóttvarnaraðgerðum, geri viðeigandi ráðstafanir í heilbrigðiskerfinu og leyfi okkur að halda áfram með lífið. Höfundur er atvinnulaus flugmaður.
Skoðun Háskólinn og rektorskjörið Gyða Margrét Pétursdóttir ,Þorgerður Jennýjardóttir Einarsdóttir skrifar
Skoðun Aukinn veikindaréttur – aukið jafnrétti kynjanna – fyrir félagsfólk VR Þorsteinn Skúli Sveinsson skrifar
Skoðun Hvernig byggjum við framtíð matvælaiðnaðar á Íslandi? Oddur Már Gunnarsson,Salvör Jónsdóttir skrifar
Skoðun Velferð framar verðstöðugleika: Hvers vegna lífskjör ættu að vera aðalatriðið Eggert Sigurbergsson skrifar
Skoðun Faglegt og jákvætt sérfræðiálit Skipulagsstofnunar um Coda Terminal Edda Sif Pind Aradóttir skrifar
Skoðun Hugtakinu almannaheill snúið á haus Björg Eva Erlendsdóttir,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson ,Snæbjörn Guðmundsson,Elvar Örn Friðriksso,Friðleifur E. Guðmundsson,Snorri Hallgrímsson,Sigþrúður Jónsdóttir skrifar