Skömminni skilað Inga Daníelsdóttir skrifar 27. febrúar 2022 12:00 Það eru ekki mörg ár síðan hugmyndin um að skila skömm var sett í loftið en nánast samstundis og hún kom fram hóf hún sig til flugs, varð strax alþekkt og viðtekin sem grundvallar mannréttindi kvenna sem höfðu verið beittar ofbeldi og órétti. Mér hefur skilist að mannréttindi séu í eðli sínu algild, burtséð frá kyni, litarhætti, uppruna, stétt eða stöðu. Þannig finnst mér líka að þau eigi að vera. Það er nefnilega mannskemmandi að sitja uppi með áfall. Því fylgir síðan sorg á sorg ofan að vera einn með áfallið án samúðar og stuðnings. Þvert á móti er kannski skömm og fyrirlitningu smurt í sárið. Slíkt mun seint gróa. Sársaukinn sem fylgir slíkum aðstæðum er sammannlegur, hann er ekki bundinn við konur. Við konur erum upp til hópa ekki heilagar guðsmæður, við erum jafn mannlegar og breiskar og bræður okkar, karlmennirnir. Við gerum mistök, við iðrumst, reynum að breiða yfir, leyna. Þá getur verið að við grípum til þess ráðs að snúa vörn í sókn. Gifta konan sem ekki vildi fara með manninum sínum heim af djamminu er ekki líkleg til að ganga að því vísu, þegar hún kemur heim á hádegi daginn eftir, að allir verði bara glaðir og sáttir. Hún býr til afsökun og afsökunin er að eitthvað hafi verið öðrum að kenna. Maðurinn sem var sá kjáni að fara fullur heim með konu sem hann þekkti ekki neitt, sá ekki fyrir áralangt fangelsi vegna þeirra mistaka. Nú langar mig að fara fram á að mannréttindin að fá að skila skömminni fái að ná til allra þeirra sem dæmdir eru saklausir. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Dauði vefsíðunnar eins og við þekkjum hana Kristján Már Hauksson Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Hver er ábyrgð Icelandair? Sævar Þór Jónsson Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson Skoðun Skoðun Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Er lýðræðislegt að senda vopn til Úkraínu? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Það á ekki að vera dekur að geta sótt sér sálfræðiþjónustu Ólafía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Um bókun 35, EES samninginn, Evrópusambandið og Bretland Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Húsnæði fyrir fólk, ekki fjárfesta Gísli Rafn Ólafsson skrifar Sjá meira
Það eru ekki mörg ár síðan hugmyndin um að skila skömm var sett í loftið en nánast samstundis og hún kom fram hóf hún sig til flugs, varð strax alþekkt og viðtekin sem grundvallar mannréttindi kvenna sem höfðu verið beittar ofbeldi og órétti. Mér hefur skilist að mannréttindi séu í eðli sínu algild, burtséð frá kyni, litarhætti, uppruna, stétt eða stöðu. Þannig finnst mér líka að þau eigi að vera. Það er nefnilega mannskemmandi að sitja uppi með áfall. Því fylgir síðan sorg á sorg ofan að vera einn með áfallið án samúðar og stuðnings. Þvert á móti er kannski skömm og fyrirlitningu smurt í sárið. Slíkt mun seint gróa. Sársaukinn sem fylgir slíkum aðstæðum er sammannlegur, hann er ekki bundinn við konur. Við konur erum upp til hópa ekki heilagar guðsmæður, við erum jafn mannlegar og breiskar og bræður okkar, karlmennirnir. Við gerum mistök, við iðrumst, reynum að breiða yfir, leyna. Þá getur verið að við grípum til þess ráðs að snúa vörn í sókn. Gifta konan sem ekki vildi fara með manninum sínum heim af djamminu er ekki líkleg til að ganga að því vísu, þegar hún kemur heim á hádegi daginn eftir, að allir verði bara glaðir og sáttir. Hún býr til afsökun og afsökunin er að eitthvað hafi verið öðrum að kenna. Maðurinn sem var sá kjáni að fara fullur heim með konu sem hann þekkti ekki neitt, sá ekki fyrir áralangt fangelsi vegna þeirra mistaka. Nú langar mig að fara fram á að mannréttindin að fá að skila skömminni fái að ná til allra þeirra sem dæmdir eru saklausir.
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar