Ritstjórinn og íþróttastyrkir útgerðarinnar Pétur Hafsteinn Pálsson skrifar 26. mars 2022 14:01 Í tilefni af orðum Sigurðar Inga Jóhannessonar formanns framsóknar um „ofurhagnað“ í sjávarútvegi sá ritstjóri Fréttablaðins ástæðu til að hnýta í (sumir myndu segja sparka í ) fyrirtækin á landsbyggðinni sem stutt hafa íþrótta og menningarlíf í sinni heimabyggð. Hann skrifar fimmtudaginn 24. Mars : „Þessa sér stað í öflugustu sjávarþorpunum um allt land þar sem stórútgerðin er orðin að eins konar hliðarsjálfi bæjarsjóðs sem deilir út fjármagni til íþrótta-, frístunda- og menningarstarfs í svo ríkum mæli að það skiptir deildum í orðspori og árangri.“ Hér er gefið í skyn að útgerðin styrki sjálfboðastarfið í sjávarplássunum svo óhóflega að verulega halli á aðra, ef ég skil frumleg skrif og orðaval rithöfundarins Sigmundar rétt. En er það svo? Það er pínu kaldhæðnislegt að á næstu opnu frá forystugrein ritsjórans í hans eigin blaði á sama degi er mjög góð samantekt Harðar Jónssonar um knattspyrnufélög frá sjávarplássum og í Reykjavík. Tölurnar tala sínu máli. Rekstrartekjur Vals og KR 300 - 400 milljónir, Breiðbliks 600 milljónir. Tekjur Grindavíkur og Skagans 200 milljónir. Myndin sem fylgir umfjölluninni er af tveimur knattspyrnuliðum, merktum í bak og fyrir með merki „Norðuráls“ að hita upp á „Origó“ vellinum og á öðru þeirra sést merki „Íslandsbanka“ ásamt merkjum annara fyrirtækja sem þannig sýna velvilja sinn í verki gagnvart íþróttafólki landsins. Ekkert þeirra er þó í sjávarútvegi. Hið ótrúlega öfluga og fjölbreytta sjálfboðastarf á Íslandi hefur í gegnum áratugina verið stutt af fyrirtækjum og einstaklingum í nærumhverfi hverrar starfsemi. Þátttaka sjávarútvegsins er ekkert frábrugðin öðrum atvinnugreinum, hvorki er varðar umfang né upphæðir. Það sem skilur hann að frá öðrum er að hann er sú atvinnugrein sem öflugust er og dreifðust um landið. Löngu fyrir daga kvótakerfis hefur þetta verið siður og ljúf skylda allra landsbyggðarfyrirtækjanna og hefur hún verið innt af hendi með mikilli ánægju eigendanna nánast hvernig sem afkoman hefur verið. Ég reikna með að sama megi segja um öll þau flottu fyrirtæki sem starfað hafa við hlið sjálfboðastarfsins á höfuðborgarsvæðinu. Þetta verkefni hefur einfaldlega notið mikils velvilja allra fyrirtækja landsins vegna þess að stjórnendur og eigendur þeirra gera sér grein fyrir mikilvægi þess og er í raun mjög merkilegur og fallegur íslenskur kúltúr. Þó flest fyrirtæki á landinu nálgist þetta verkefni á sama hátt, hvort sem þau eru á höfuðborgarsvæðinu eða landsbyggðinni, þá er aðstaða félagasamtakanna sjálfra ólík að öllu leyti. Vegna stærðarhagkvæmni Reykjavíkursvæðisins geta sveitarfélögin þar boðið sínum ungmennum og keppnisfólki upp á mun betri og nútímalegri aðstöðu en sveitarfélögin á landsbyggðinni geta nokkurn tímann gert. Tekjur stóru íþróttaklúbbanna SV lands eru miklu meiri vegna fjöldans og sterkara nærumhverfis. Það gerir þeim auðveldar fyrir að laða til sín besta keppnisfólkið sem síðan verður fyrirmynd og hvatning unga fólksins í þeirra klúbbum. Aðstöðumunur ungs afreksfólks er því mikill höfuðborginni í vil. Eðlilega ná fá landsbyggðafélög að komast í úrvalsdeildir hópíþróttanna og ein afleiðing þess er að Íslandsmótin eru oft lítið annað en stór Reykjavíkurmót. Það leiðir aftur af sér að ferðakostnaður landbyggðarinnar er miklu meiri en hinna. Sem dæmi þarf Akureyrarlið sem er eitt í efstu deild í knattspyrnu að ferðast 11 sinnum til SV svæðisins á meðan höfuðborgarliðin fara eina ferð norður. Kostnaðarlega hallar því líka á landsbyggðina. Ábyrgð landsbyggðafyritækjanna er því talsvert meiri en þeirra sem starfa í fjölmenninu. Takist Sigmundi og hans skoðanabræðrum að gera sjávarútveginn á landsbyggðinni ófæran um að sinna þessum ljúfu skyldum sínum að einhverju eða öllu leyti, sem ég get ekki betur séð en að sé bæði markmið og vilji ritstjórans, þá þurfa hvunndagshetjur sjálfboðastarfsins að fá svör við því hvað eigi að koma í staðinn og hvort Sigmundur sé almennt á móti því að fyrirtæki styrki sitt nærumhverfi eða hvort það eigi bara við um sjávarútveginn. Þetta atriði skiptir öllu máli er varðar „orðspor og árangur“ hverrar starfsemi. Að endingu Sigmundur, eigum við ekki bara að sammælast um að hafa umræðuna um sjávarútveginn málefnalegri en þessi skrif þín? Höfundur er framkvæmdastjóri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sjávarútvegur Mest lesið Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson Skoðun „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir Skoðun Bóluefni eða veirur Ágúst Kvaran Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson Skoðun Betri leið til að velja keppendur inn á Ólympíuleika Pawel Bartoszek Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson Skoðun Skoðun Skoðun „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir skrifar Skoðun Betri leið til að velja keppendur inn á Ólympíuleika Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson skrifar Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson skrifar Skoðun Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius skrifar Skoðun Bóluefni eða veirur Ágúst Kvaran skrifar Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Linnulaus þjáning íbúa á Gaza Hrafnhildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Munurinn á þjóðerniskennd versus sálernis þarfar upplifun Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Verða rangfærslur að sannleika, ef þær eru endurteknar nógu oft!? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Svifhrifavaldar Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Forseti ÍSÍ hvattur til að hefja tiltektina í eigin starfsemi Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Hvernig og hvenær en ekki hvort Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Það er víst hægt að semja um aðildarskilmála! Mörg dæmi sanna það! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Orðatónar: Aukinn orðaforði og lesskilningur barna með íslenskri tónlist Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Tilfinningalegur athyglisbrestur og heilbrigt tilfinningalíf Jón Þór Ólafsson skrifar Skoðun Reglurnar eru óumsemjanlegar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Ber endurhæfing ávöxt? skrifar Skoðun Heimur á heljarþröm skrifar Skoðun Foreldrar á 4. vaktinni Sara Rós Kristinsdóttir,Lóa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Norður-Kórea er víða Ingvar Smári Birgisson skrifar Skoðun Það getur verið gott að búa til steind Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Uppskeruhátíð öldrunarfræða á Norðurlöndum Sirrý Sif Sigurlaugardóttir skrifar Skoðun Gullverðlaun í mengun Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Gen og glæpir Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun 10 tæknilegir yfirburðir rafbíla Sigurður Ingi Friðleifsson skrifar Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Land, borgir og samgöngur Guðjón Sigurbjartsson skrifar Sjá meira
Í tilefni af orðum Sigurðar Inga Jóhannessonar formanns framsóknar um „ofurhagnað“ í sjávarútvegi sá ritstjóri Fréttablaðins ástæðu til að hnýta í (sumir myndu segja sparka í ) fyrirtækin á landsbyggðinni sem stutt hafa íþrótta og menningarlíf í sinni heimabyggð. Hann skrifar fimmtudaginn 24. Mars : „Þessa sér stað í öflugustu sjávarþorpunum um allt land þar sem stórútgerðin er orðin að eins konar hliðarsjálfi bæjarsjóðs sem deilir út fjármagni til íþrótta-, frístunda- og menningarstarfs í svo ríkum mæli að það skiptir deildum í orðspori og árangri.“ Hér er gefið í skyn að útgerðin styrki sjálfboðastarfið í sjávarplássunum svo óhóflega að verulega halli á aðra, ef ég skil frumleg skrif og orðaval rithöfundarins Sigmundar rétt. En er það svo? Það er pínu kaldhæðnislegt að á næstu opnu frá forystugrein ritsjórans í hans eigin blaði á sama degi er mjög góð samantekt Harðar Jónssonar um knattspyrnufélög frá sjávarplássum og í Reykjavík. Tölurnar tala sínu máli. Rekstrartekjur Vals og KR 300 - 400 milljónir, Breiðbliks 600 milljónir. Tekjur Grindavíkur og Skagans 200 milljónir. Myndin sem fylgir umfjölluninni er af tveimur knattspyrnuliðum, merktum í bak og fyrir með merki „Norðuráls“ að hita upp á „Origó“ vellinum og á öðru þeirra sést merki „Íslandsbanka“ ásamt merkjum annara fyrirtækja sem þannig sýna velvilja sinn í verki gagnvart íþróttafólki landsins. Ekkert þeirra er þó í sjávarútvegi. Hið ótrúlega öfluga og fjölbreytta sjálfboðastarf á Íslandi hefur í gegnum áratugina verið stutt af fyrirtækjum og einstaklingum í nærumhverfi hverrar starfsemi. Þátttaka sjávarútvegsins er ekkert frábrugðin öðrum atvinnugreinum, hvorki er varðar umfang né upphæðir. Það sem skilur hann að frá öðrum er að hann er sú atvinnugrein sem öflugust er og dreifðust um landið. Löngu fyrir daga kvótakerfis hefur þetta verið siður og ljúf skylda allra landsbyggðarfyrirtækjanna og hefur hún verið innt af hendi með mikilli ánægju eigendanna nánast hvernig sem afkoman hefur verið. Ég reikna með að sama megi segja um öll þau flottu fyrirtæki sem starfað hafa við hlið sjálfboðastarfsins á höfuðborgarsvæðinu. Þetta verkefni hefur einfaldlega notið mikils velvilja allra fyrirtækja landsins vegna þess að stjórnendur og eigendur þeirra gera sér grein fyrir mikilvægi þess og er í raun mjög merkilegur og fallegur íslenskur kúltúr. Þó flest fyrirtæki á landinu nálgist þetta verkefni á sama hátt, hvort sem þau eru á höfuðborgarsvæðinu eða landsbyggðinni, þá er aðstaða félagasamtakanna sjálfra ólík að öllu leyti. Vegna stærðarhagkvæmni Reykjavíkursvæðisins geta sveitarfélögin þar boðið sínum ungmennum og keppnisfólki upp á mun betri og nútímalegri aðstöðu en sveitarfélögin á landsbyggðinni geta nokkurn tímann gert. Tekjur stóru íþróttaklúbbanna SV lands eru miklu meiri vegna fjöldans og sterkara nærumhverfis. Það gerir þeim auðveldar fyrir að laða til sín besta keppnisfólkið sem síðan verður fyrirmynd og hvatning unga fólksins í þeirra klúbbum. Aðstöðumunur ungs afreksfólks er því mikill höfuðborginni í vil. Eðlilega ná fá landsbyggðafélög að komast í úrvalsdeildir hópíþróttanna og ein afleiðing þess er að Íslandsmótin eru oft lítið annað en stór Reykjavíkurmót. Það leiðir aftur af sér að ferðakostnaður landbyggðarinnar er miklu meiri en hinna. Sem dæmi þarf Akureyrarlið sem er eitt í efstu deild í knattspyrnu að ferðast 11 sinnum til SV svæðisins á meðan höfuðborgarliðin fara eina ferð norður. Kostnaðarlega hallar því líka á landsbyggðina. Ábyrgð landsbyggðafyritækjanna er því talsvert meiri en þeirra sem starfa í fjölmenninu. Takist Sigmundi og hans skoðanabræðrum að gera sjávarútveginn á landsbyggðinni ófæran um að sinna þessum ljúfu skyldum sínum að einhverju eða öllu leyti, sem ég get ekki betur séð en að sé bæði markmið og vilji ritstjórans, þá þurfa hvunndagshetjur sjálfboðastarfsins að fá svör við því hvað eigi að koma í staðinn og hvort Sigmundur sé almennt á móti því að fyrirtæki styrki sitt nærumhverfi eða hvort það eigi bara við um sjávarútveginn. Þetta atriði skiptir öllu máli er varðar „orðspor og árangur“ hverrar starfsemi. Að endingu Sigmundur, eigum við ekki bara að sammælast um að hafa umræðuna um sjávarútveginn málefnalegri en þessi skrif þín? Höfundur er framkvæmdastjóri.
Skoðun Verða rangfærslur að sannleika, ef þær eru endurteknar nógu oft!? Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Forseti ÍSÍ hvattur til að hefja tiltektina í eigin starfsemi Sigurður G. Guðjónsson skrifar
Skoðun Það er víst hægt að semja um aðildarskilmála! Mörg dæmi sanna það! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Orðatónar: Aukinn orðaforði og lesskilningur barna með íslenskri tónlist Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar