Vígvöllurinn Hlynur Már Vilhjálmsson skrifar 4. júní 2022 19:01 Heilbrigðissérfræðingar Bráðamóttöku Landspítalans í Fossvogi eða Vígvallarins eins og ég kalla staðinn, hafa hrópað og kallað á hjálp núna í lengri tíma. Þar sem enginn hefur hlustað á þá, eru margir þeirra að gefast upp á því neyðarástandi sem þar hefur ríkt. Landsmenn þurfa að vakna og svara kalli þeirra. Ég tel að það sé fátt mikilvægra í lífi Íslendings í dag. Þetta ástand setur okkur öll í hættu. Þess vegna vill ég bjóða landsmönnum að taka þátt í samstöðufundum á Austurvelli í sumar fyrir Bráðamóttökuna þar sem við lýsum því yfir að við styðjum það fallega og göfuga starf sem sérfræðingarnir sem þar starfa sinna, að halda uppi heilsu þjóðarinnar. Sá stuðningur verður að fela í sér kröfu um breytingar til batnaðar á Bráðamóttökunni, ekki bara fyrir sérfræðingana, heldur fyrir landsmenn alla. Því þetta er ein af grunnundirstoðum samfélagsins, sem má ekki trassa við að sinna af alúð. Bráðamóttakan okkar ætti að vera fyrirtaks, ekki bara starfsfólkið. Lausnin er ekki að skamma heilbrigðisstarfsfólk sem býr við erfitt ástand. Lausnin er að við krefjumst þess að Fjármálaráðuneytið fjármagni fyrirtaks þjónustu á bráðamóttökunni, fyrir elsku níræðu konuna sem liggur þar döpur á ganginum í dag, á gangi ekki á herbergi með næði, bíðandi klukkutímunum saman eftir aðstoð. Við eigum líka að krefjast fyrirtaks þjónustu fyrir alla aðra sem koma til okkar. Við höfum einfaldlega ekki um annað að velja fyrir samfélagið okkar á Íslandi. Hugmyndafræðilegur tilgangur heilbrigðisþjónustu er að hjálpa náunganum, og líka sérfræðingum heilbrigðisstéttarinnar sem hafa unnið lengi á bráðamóttökunni og annars staðar á Landspítalanum. Þeir þurfa líka okkar hjálp. Við verðum að gera betur og fjármagna miklu betur opinbera heilbrigðiskerfið okkar, sem heldur uppi heilsu þjóðarinnar. Bráðamóttakan okkar ætti að vera fyrirtaks, ekki bara starfsfólkið. Magnús Karl Magnússon, prófessor í læknisfræði, sem sat í ráðgjafarhóp fyrir greiningarskýrslu á stöðu spítalans sem gerð var af alþjóðlegum hópi sérfræðinga á vegum McKinsey, segir reyndar fullreynt að ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokkinn í Fjármálaráðuneytinu geri nokkuð af því sem þarf til að leysa málið. En Fjármálaráðherra ber samt sem áður völdin í fjármögnun opinberra verkefna og því verðum við, almenningur landsins, að beina kröfum okkar þangað til að fjármagna öfluga, ríkisrekna Bráðamóttöku, þá sem við þurfum. Magnús segir einnig í samhengi við þetta mikilvæga mál að margfalda þurfi framlög ríkisins til heimaþjónustu eldri borgara sem myndi létta álagi á Bráðamóttökuna. Að mínu viti þarf það því einnig að vera krafa í þessum efnum. Og heimaþjónustan þarf að vera fyrirtaks en ekki hálfkák fyrir okkar háttvirtu eldri borgara landsins. Magnús bendir á að spítalinn sé troðfullur og að rúmanýting á Bráðamóttökunni sé oft vel yfir 100% en í eðlilegum aðstæðum á sjúkrahúsi sé rúmanýting ekki meiri en 85%. Soffía Steingrímsdóttir, bráðahjúkrunarfræðingur á Bráðamóttökunni, sagði upp störfum í vikunni og segir að ástandið þar sé að versna sífellt en að hún voni að ástandið lagist því að hún elski starfið og vilji hvergi annars staðar vera. Staðreyndin er að sérfræðingar Bráðamóttökunnar fara stundum eða oft með nagandi samviskubit eftir vaktir vegna þeirrar stöðu að geta ekki sinnt veiku fólki á skjótum tíma því álagið er of mikið, mönnunin of lítil, aðstaðan ekki nógu góð og í hjúkrun og aðhlynningu þá þarf að sinna hverjum skjólstæðingi af alúð. Það gefur svo mikið tilbaka til heilbrigðisstarfsfólks að geta veitt því fyrirtaks þjónustu og það þekki ég frá störfum mínum sem verkamaður í aðhlynningu á líknardeild Landakots síðastliðinn vetur þar sem ég var í þeirri stöðu að geta einmitt veitt fyrirtaks þjónustu og fékk miklar þakkir fyrir það frá deyjandi fólki. Þetta er sá raunveruleiki sem heilbrigðisstarfsfólk býr við og þegar veikt fólk er látið bíða og þjást vegna vanrækslu stjórnvalda þá hefur það mikil áhrif á starfsfólk á borð við hjúkrunarfræðinga, sjúkraliða og fleiri ef ekki er hægt að gefa sér eðlilegan tíma í þjónustu fyrir hvern og einn vegna ómannlegs álags. Sérfræðingar í heilbrigðisþjónustu vilja veita fyrirtaks þjónustu og að eiga kost á fyrirtaks aðstöðu til þess. Það er eðlileg og heilbrigð krafa. Hjalti Már Björnsson, yfirlæknir á Bráðamóttöku, segir að staðan sé afleiðing langvarandi vanrækslu í fjármögnun heilbrigðiskerfisins og skortur á viðunandi samningum við heilbrigðisstarfsfólk, þá sérstaklega fyrir hjúkrunarfræðinga, leitt til þess að núna sé heilbrigðiskerfið allt að glíma við verulegan mönnunarvanda. Það sé gríðarleg mannekla nú til staðar. Útgjöld til heilbrigðismála á mann í dag eru miklu lægri en hjá hinum Norðurlöndunum. Hjalti segir að staðan á Bráðamóttökunni sé ógn við öryggi sjúklinga. Aftur beinast því sjónir að Fjármálaráðuneytinu. Aðstoðarrektor við Háskóla Íslands segir frá nýlegri reynslu sinni af Bráðamóttökunni þar sem hún hafi horft á grátandi og verkjað fólk bíða á biðstofunni eftir þjónustu tímunum saman og liðið hafi yfir tvo karlmenn á biðstofunni. Bráðamóttakan stendur varla undir nafni sínu í dag vegna þess að veikt fólk þarf að bíða lengi eftir þjónustu. Við þurfum neyðaráætlun án tafar og það er krafan. Við verðum að bjóða Fjármálaráðherra til fundar og útskýra fyrir honum þessi atriði, mikilvægi þess að fjármagna opinbera heilbrigðisþjónustu sem er öllum aðgengileg. Hann hefur lykilinn að ríkissjóði og þjóðin þarf á opinberri fjármögnun ríkisins að halda fyrir Bráðamóttökuna og aðra þætti sem haldast að í þessum efnum svosem varðandi fjármögnun heimaþjónustu og uppbyggingu legurýma fyrir sjúklinga. Það er ekki í boði að snúa umræðunni á hvolf eða fyrir ráðherra ríkisstjórnarinnar að benda á hvorn annan. Við þurfum aðgerðir sem færa opinberu heilbrigðisþjónustu Landspítalans upp á það stig að vera fyrirtaks. Að sögn Heilbrigðisráðherra er verið að bregðast við stöðunni með því að fjölga hjúkrunar- og endurhæfingarrýmum á Landakoti, Reykjalundi og Árborg. Það sem kemur ekki fram í þeirri yfirlýsingu er hversu vel þær aðgerðir ná utan um vandann eða hvort þær geri það nógu skjótt. Við megum ekki við því að missa okkar sérhæfða fólk af Bráðamóttökunni en ef ekkert gerist á næstu mánuðum fer þá fjöldi uppsagna þeirra í gegn. Þess vegna verðum við að fjölmenna á Austurvelli með kröfur okkar um fyrirtaks opinbert heilbrigðiskerfi og mig langar að bjóða þér með. Höfundur er verkamaður á Bráðamóttökunni og á Landspítala við Hringbraut. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Heilbrigðismál Landspítalinn Mest lesið Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Skoðun Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Er lýðræðislegt að senda vopn til Úkraínu? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Það á ekki að vera dekur að geta sótt sér sálfræðiþjónustu Ólafía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Um bókun 35, EES samninginn, Evrópusambandið og Bretland Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Húsnæði fyrir fólk, ekki fjárfesta Gísli Rafn Ólafsson skrifar Sjá meira
Heilbrigðissérfræðingar Bráðamóttöku Landspítalans í Fossvogi eða Vígvallarins eins og ég kalla staðinn, hafa hrópað og kallað á hjálp núna í lengri tíma. Þar sem enginn hefur hlustað á þá, eru margir þeirra að gefast upp á því neyðarástandi sem þar hefur ríkt. Landsmenn þurfa að vakna og svara kalli þeirra. Ég tel að það sé fátt mikilvægra í lífi Íslendings í dag. Þetta ástand setur okkur öll í hættu. Þess vegna vill ég bjóða landsmönnum að taka þátt í samstöðufundum á Austurvelli í sumar fyrir Bráðamóttökuna þar sem við lýsum því yfir að við styðjum það fallega og göfuga starf sem sérfræðingarnir sem þar starfa sinna, að halda uppi heilsu þjóðarinnar. Sá stuðningur verður að fela í sér kröfu um breytingar til batnaðar á Bráðamóttökunni, ekki bara fyrir sérfræðingana, heldur fyrir landsmenn alla. Því þetta er ein af grunnundirstoðum samfélagsins, sem má ekki trassa við að sinna af alúð. Bráðamóttakan okkar ætti að vera fyrirtaks, ekki bara starfsfólkið. Lausnin er ekki að skamma heilbrigðisstarfsfólk sem býr við erfitt ástand. Lausnin er að við krefjumst þess að Fjármálaráðuneytið fjármagni fyrirtaks þjónustu á bráðamóttökunni, fyrir elsku níræðu konuna sem liggur þar döpur á ganginum í dag, á gangi ekki á herbergi með næði, bíðandi klukkutímunum saman eftir aðstoð. Við eigum líka að krefjast fyrirtaks þjónustu fyrir alla aðra sem koma til okkar. Við höfum einfaldlega ekki um annað að velja fyrir samfélagið okkar á Íslandi. Hugmyndafræðilegur tilgangur heilbrigðisþjónustu er að hjálpa náunganum, og líka sérfræðingum heilbrigðisstéttarinnar sem hafa unnið lengi á bráðamóttökunni og annars staðar á Landspítalanum. Þeir þurfa líka okkar hjálp. Við verðum að gera betur og fjármagna miklu betur opinbera heilbrigðiskerfið okkar, sem heldur uppi heilsu þjóðarinnar. Bráðamóttakan okkar ætti að vera fyrirtaks, ekki bara starfsfólkið. Magnús Karl Magnússon, prófessor í læknisfræði, sem sat í ráðgjafarhóp fyrir greiningarskýrslu á stöðu spítalans sem gerð var af alþjóðlegum hópi sérfræðinga á vegum McKinsey, segir reyndar fullreynt að ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokkinn í Fjármálaráðuneytinu geri nokkuð af því sem þarf til að leysa málið. En Fjármálaráðherra ber samt sem áður völdin í fjármögnun opinberra verkefna og því verðum við, almenningur landsins, að beina kröfum okkar þangað til að fjármagna öfluga, ríkisrekna Bráðamóttöku, þá sem við þurfum. Magnús segir einnig í samhengi við þetta mikilvæga mál að margfalda þurfi framlög ríkisins til heimaþjónustu eldri borgara sem myndi létta álagi á Bráðamóttökuna. Að mínu viti þarf það því einnig að vera krafa í þessum efnum. Og heimaþjónustan þarf að vera fyrirtaks en ekki hálfkák fyrir okkar háttvirtu eldri borgara landsins. Magnús bendir á að spítalinn sé troðfullur og að rúmanýting á Bráðamóttökunni sé oft vel yfir 100% en í eðlilegum aðstæðum á sjúkrahúsi sé rúmanýting ekki meiri en 85%. Soffía Steingrímsdóttir, bráðahjúkrunarfræðingur á Bráðamóttökunni, sagði upp störfum í vikunni og segir að ástandið þar sé að versna sífellt en að hún voni að ástandið lagist því að hún elski starfið og vilji hvergi annars staðar vera. Staðreyndin er að sérfræðingar Bráðamóttökunnar fara stundum eða oft með nagandi samviskubit eftir vaktir vegna þeirrar stöðu að geta ekki sinnt veiku fólki á skjótum tíma því álagið er of mikið, mönnunin of lítil, aðstaðan ekki nógu góð og í hjúkrun og aðhlynningu þá þarf að sinna hverjum skjólstæðingi af alúð. Það gefur svo mikið tilbaka til heilbrigðisstarfsfólks að geta veitt því fyrirtaks þjónustu og það þekki ég frá störfum mínum sem verkamaður í aðhlynningu á líknardeild Landakots síðastliðinn vetur þar sem ég var í þeirri stöðu að geta einmitt veitt fyrirtaks þjónustu og fékk miklar þakkir fyrir það frá deyjandi fólki. Þetta er sá raunveruleiki sem heilbrigðisstarfsfólk býr við og þegar veikt fólk er látið bíða og þjást vegna vanrækslu stjórnvalda þá hefur það mikil áhrif á starfsfólk á borð við hjúkrunarfræðinga, sjúkraliða og fleiri ef ekki er hægt að gefa sér eðlilegan tíma í þjónustu fyrir hvern og einn vegna ómannlegs álags. Sérfræðingar í heilbrigðisþjónustu vilja veita fyrirtaks þjónustu og að eiga kost á fyrirtaks aðstöðu til þess. Það er eðlileg og heilbrigð krafa. Hjalti Már Björnsson, yfirlæknir á Bráðamóttöku, segir að staðan sé afleiðing langvarandi vanrækslu í fjármögnun heilbrigðiskerfisins og skortur á viðunandi samningum við heilbrigðisstarfsfólk, þá sérstaklega fyrir hjúkrunarfræðinga, leitt til þess að núna sé heilbrigðiskerfið allt að glíma við verulegan mönnunarvanda. Það sé gríðarleg mannekla nú til staðar. Útgjöld til heilbrigðismála á mann í dag eru miklu lægri en hjá hinum Norðurlöndunum. Hjalti segir að staðan á Bráðamóttökunni sé ógn við öryggi sjúklinga. Aftur beinast því sjónir að Fjármálaráðuneytinu. Aðstoðarrektor við Háskóla Íslands segir frá nýlegri reynslu sinni af Bráðamóttökunni þar sem hún hafi horft á grátandi og verkjað fólk bíða á biðstofunni eftir þjónustu tímunum saman og liðið hafi yfir tvo karlmenn á biðstofunni. Bráðamóttakan stendur varla undir nafni sínu í dag vegna þess að veikt fólk þarf að bíða lengi eftir þjónustu. Við þurfum neyðaráætlun án tafar og það er krafan. Við verðum að bjóða Fjármálaráðherra til fundar og útskýra fyrir honum þessi atriði, mikilvægi þess að fjármagna opinbera heilbrigðisþjónustu sem er öllum aðgengileg. Hann hefur lykilinn að ríkissjóði og þjóðin þarf á opinberri fjármögnun ríkisins að halda fyrir Bráðamóttökuna og aðra þætti sem haldast að í þessum efnum svosem varðandi fjármögnun heimaþjónustu og uppbyggingu legurýma fyrir sjúklinga. Það er ekki í boði að snúa umræðunni á hvolf eða fyrir ráðherra ríkisstjórnarinnar að benda á hvorn annan. Við þurfum aðgerðir sem færa opinberu heilbrigðisþjónustu Landspítalans upp á það stig að vera fyrirtaks. Að sögn Heilbrigðisráðherra er verið að bregðast við stöðunni með því að fjölga hjúkrunar- og endurhæfingarrýmum á Landakoti, Reykjalundi og Árborg. Það sem kemur ekki fram í þeirri yfirlýsingu er hversu vel þær aðgerðir ná utan um vandann eða hvort þær geri það nógu skjótt. Við megum ekki við því að missa okkar sérhæfða fólk af Bráðamóttökunni en ef ekkert gerist á næstu mánuðum fer þá fjöldi uppsagna þeirra í gegn. Þess vegna verðum við að fjölmenna á Austurvelli með kröfur okkar um fyrirtaks opinbert heilbrigðiskerfi og mig langar að bjóða þér með. Höfundur er verkamaður á Bráðamóttökunni og á Landspítala við Hringbraut.
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar