Skoðun

Hæg­fara dauði leik­skóla­kennarans

Súsanna Ósk Gestsdóttir skrifar

Kæri borgarstjóri (og staðgengill borgarstjóra) og borgarfulltrúar. 

Undanfarið hef ég horft upp á hrakfarir foreldra sem hefur verið lofað leikskólaplássum fyrir börnin sín en þurft að lifa í algjörri óvissu þegar loforð hafa ekki verið efnd. Á sama tíma heyri ég lausnir sem koma frá ykkar herbúðum, minnihluta eða meirihluta, sem eru svo ævintýralegar að mig sundlar og svimar.

Ég er með fimm ára háskólanám að baki, ég er sérfræðingur hjá hinu opinbera og deildarstjóri á mínum vinnustað. Ég er með mannaforráð, ég sé um samskipti við foreldra og er í nánu samneyti við börnin á deildinni minni. Ég er hluti af stjórnendateymi leikskólans og tek faglegar ákvarðanir er varða leikskólastarfið. Ég hlakka til að mæta í vinnuna á hverjum degi. Ég hlakka til þess að mæta brosi og faðmlögum og heyra hvað börnin hafa að segja um lífið og tilveruna. Mér þykir samt leitt að það sé litið á starf leikskólakennarans sem sjálfboðaliðastarf. Launin eru ekkert til þess að hrópa húrra fyrir auk þess sem margir leikskólakennarar ákveða að starfsaðstæður auk hlunninda sem eru í boði á grunnskólastiginu séu ákjósanlegri en þau sem standa okkur til boða hér í leikskólanum. Þar sem þetta er kvennastétt er ekki við öðru að búast eða hvað? 

Lausnir ykkar er snúa að leikskólanum eru í formi skammtímaúrræða. Ég vil að þið stefnið að því að uppfylla lög nr. 87/2008 um menntun og ráðningu kennara og skólastjórnenda við leikskóla, grunnskóla og framhaldsskóla þar sem að lágmarki 2/3 hlutar stöðugilda við kennslu, umönnun og uppeldi barna eru leikskólakennarar að mennt. Fagfólk innan leikskólanna á að fá að starfa með öðru fagfólki. Annað er óásættanlegt. Þangað til ætti að vera krafa um að fara fram á álagsgreiðslur til leikskólakennara þar sem að hvergi næst að uppfylla áðurnefnd lög. Það er álag að fá til sín nýtt ófaglært starfsólk, misáhugasamt, á hverju hausti og þurfa að byrja á því að leiðbeina fólki hvernig unnið er í leikskóla og hver sýnin er.

Foreldrar sem sækja um leikskólavist fyrir börnin sín þurfa og eiga að setja fram kröfur um að lög um rekstur leikskóla séu virt. Þar sem börn eru í auknum mæli yngri en áður þegar þau hefja leikskólagöngu er þetta ekki síst mikilvægt þar sem að leikskólakennarar eru fagmenn og sérfræðingar í málefnum barna, líðan, þroska og námi. Leikskólakennarar eru þeir sem ættu að hafa umsjón með öllum deildum leikskóla borgarinnar. Eins og Haraldur Freyr Gíslason, formaður Félags leikskólakennara, nefnir í pistli sínum, er ör stækkun leikskóla að skapa óviðunandi aðstæður fyrir börn og leikskólakennara. 

Kæru borgarfulltrúar. Þið eruð kosin af fólki sem býst við meiru af ykkur. Leikskólamál snúast um meira en steypu og tölur á blaði. Þau snúast um börnin okkar – framtíð landsins. Þau snúast um fagstétt kennara – fólk sem hefur sérmenntun sem á að nýta til góðs. Starfsvettvangur minn, leikskólinn, er sífellt talaður niður í fjölmiðlum. Enginn vill vinna í leikskóla því að launin eru lág og álagið mikið. Ef laun leikskólakennara yrðu lagfærð myndi álagið minnka og mönnunarvandi sömuleiðis. Það væri langtímamarkmið sem eitthvað vit væri í. Það getur ekki hver sem er unnið í leikskóla. Þegar við tölum þannig erum við að gera lítið úr skjólstæðingum okkar, börnunum, og fagmenntuðu fólki. Það þarf að vera hvati fyrir fólk að fara í leikskólakennaranám og ég vil þakka Lilju Alfreðsdóttir, þáverandi mennta- og menningarmálaráðherra, fyrir að hafa unnið gott starf í þágu nýliðunar leikskólakennarastéttarinnar. En við þurfum líka að finna út úr því hvernig við höldum í þetta sama fólk.

Uppi eru hugmyndir um að bakvarðasveit frá frístundaheimilum hoppi inn í leikskólana á morgnana áður en frístundaheimilin opna eftir hádegi. Hvar er framtíðarsýnin? Plástrar munu ekki skila neinum árangri og innantóm kosningaloforð ykkar eru að gera útaf við starfsstétt mína. Ég efast um að borgarfulltrúar væru til í að vinna með Pétri og Páli bara til þess að „redda hlutunum“. 

Við viljum framtíðarlausn á þessum málaflokki – þið eruð í alvöru að redda málunum með því að setja börn í gáma! Og talandi um leikskólavandann – það var borgin sem skapaði hann og enginn annar og ykkur ber að leysa hann. Hefði ekki verið vænleg að ráðfæra sig við leikskólakennara áður en loforð um leikskólavistun 12 mánaða barna voru sett fram? Hvernig væri að stofna samráðshóp með fulltrúum leikskólakennara? Væri það ekki upphaf af raunhæfri og faglegri framtíðarsýn á rekstri leikskóla í Reykjavík? 

Það má nefna til gamans að borgin hefur í áratugi sparað sér það fjármagn sem hefði átt að fara í launakostnað leikskólakennara þar sem leikskólakennarar hafa ekki fengist til þess að vinna við fagið sitt sökum… lágra launa. Þetta er svo öfugsnúið að það hálfa væri nóg. Hefur Reykjavíkurborg hag af því að ráða til sín ófaglært fólk á lágum launum? Eru hagsmunir Reykjavíkurborgar fólgnir í því að rústa endanlega stétt leikskólakennara sem hafa unun af starfi sínu og sinna börnum af kostgæfni og veita þeim öryggi og gæðamenntun? Hver er raunverulegur hagur Reykjavíkurborgar í málefnum sem snerta foreldra og börn þeirra? Hækkun launa er eina raunverulega lausnin sem hægt er að bjóða fram. 

Höfundur er leikskólakennari við Leikskólann Múlaborg í Reykjavík.




Skoðun

Sjá meira


×