Survive Iceland er liðakeppni þar sem hvert lið samanstendur af einum knapa, tveimur aðstoðarmönnum og þremur hestum. Á hverjum degi ríður hver knapi um 50-70 kílómetra á tveimur hestum.
Linda Karen Gunnarsdóttir, formaður Dýraverndunarsambands Íslands, segir í skoðunargrein á Vísi að dagleiðirnar töluvert lengri en hefðbundið sé í hestamennsku hér á landi. Sambandið hafi áhyggjur af velferð hesta í keppninni.
„Samkvæmt keppnisreglum fá keppendur þrjá hesta hver og velja tvo þeirra til reiðar hvern dag. Hins vegar mega knapar velja sama hestinn alla dagana. Þetta þýðir að sumir hestar gætu þurft að fara allt að 35 km dagleið fjóra daga í röð undir knapa. Að hestar fái ekki hvíld undir svo miklu álagi eykur líkur á slysum, ofreynslu og álagsmeiðslum,“ segir Linda.
Hestarnir fái ekki tækifæri til að jafna sig milli daga í keppninni, eins og hefðbundið sé í öðrum keppnisgreinum t.d. á Landsmóti hestamanna.
Segja velferð hestanna leiðarljós keppninnar
Á heimasíðu keppninnar segir að áður en keppnin hefjist sé framkvæmd dýralæknaskoðun þar sem ástand hestsins er kannað í þaula. Framkvæmd er áverkaskoðun, skoðað upp í munn, þreifað fyrir eymslum í baki, prófað fyrir helti og fleira.
„Velferð, öryggi og virðing fyrir hestunum er algjört leiðarljós keppninnar. Í lok hvers áfanga er framkvæmd dýralæknaskoðun þar sem mæld er öndun og púls, fætur og bak skoðað og hvort hesturinn hefur hlotið einhverja áverka. Ef púls hestsins er yfir ákveðnum mörkum 30 mín. eftir að komið er í mark fær knapi refsistig og mínútur bætast við tímann. Einnig fær knapi refsistig ef áverkar eru sýnilegir. Þannig er ekki endilega sá sem kemur fyrstur í mark með besta tímann á hverjum legg.“
Liðin sem keppa að þessu sinni eru sex:
Lið Líflands - Hermann Árnason - Ísland
Lið Íslandshesta - Marjon Pasmooij - Holland
Lið Tamangur/Hestalands - Sami Browneller - USA
Lið Eldhesta - Sigurjón Bjarnason - Ísland
Lið Stálnausts - Karri Bruscotter - USA
Lið H. hestaferða - Emelie Sellberg - Svíþjóð
Segir varasamt að knapar séu einir með hestunum
„Í nágrannalöndum okkar eiga knapar að vera með sína eigin hesta í þolreiðarkeppnum, sem þeir þjálfa og þekkja vel. Þessar forsendur eru fyrir hendi til að verja heilsu og velferð hestanna. Í þessari keppni munu erlendir keppendur ekki koma til með að þekkja hestana og vita því ekki hver þreytumerki þeirra eru.“
Þá verði keppendur sömuleiðis einir með hestana á meðan keppni stendur sem er varasamt.
„Sívöktunarbúnaður sem fylgist með púlsi verður ekki notaður, en í nágrannalöndum okkar er jafnan notast við slíkan búnað til að fylgjast með ástandi hesta í þolreiðarkeppnum. Eftirlit með lífsmörkum og þar með velferð hestanna verður því ekki til staðar nema eftir um 25-35 km langan legg þegar dýralæknaskoðun á sér stað. Hestarnir verða því alfarið undir náð keppenda komnir á leiðinni.“
Dýraverndarsamband Íslands telji velferð hesta ekki gætt með því fyrirkomulagi sem verði fyrir hendi í þessari keppni.
„Mótshaldarar eru eindregið hvattir til að skoða skipulag keppninnar og bæta það með tilliti til velferðar hesta.“
Íslenski hesturinn þjóðargersemi
Skipuleggjendur segja að gætt verði vel að velferð hestanna í keppninni með reglubundnum skoðunum og Ytra eftirlit Matvælastofnunar muni fara fram að keppni lokinni.
„Tilgangurinn með að endurvekja þolreiðar á Íslandi er margþættur. Fyrst og fremst er verið að hefja aftur til vegs og virðingar hið forna aðalsmerki íslenska hestsins, þ.e. þol og úthald. Þá er tilgangurinn líka að auka áhuga hestamanna á þoli og þreki eigin hesta og gera þolreiðar að keppnisgrein hér á landi. Þolreið er vel til þess fallin að auka áhuga almennings sem jafnan stundar ekki hestamennsku, til að fylgjast með hestaíþrótt sem er einföld og auðskiljanleg,“ segir á heimasíðu keppninnar.
„Íslenski hesturinn er þjóðargersemi. Hann hefur fylgt þjóðinni frá landnámi, var þarfasti þjónninn og þurfti að vera sterkur, úthaldsmikill og fara hratt yfir. Okkur Íslendingum ber skylda til að varðveita styrk hans og úthald.“
