Ákvörðun Reykjavíkurborgar um að loka unglingasmiðjum Stígs og Traðar er hluti af hagræðingaaðgerðum borgarinnar. Smiðjurnar veita stuðning til ungmenna á aldrinum þrettán til átján ára sem eiga það sameiginlegt að upplifa félagslega einangrun og hafa margir þeirra orðið fyrir einelti eða búa við erfiðar aðstæður heima fyrir. Markmið starfsins er að efla félagsfærni, styrkja sjálfsmynd barna og stuðla að vellíðan.
Brothættur hópur
Reykjavíkurborg hefur ákveðið að markhópnum verði meðal annars sinnt í félagsmiðstöðvum borgarinnar. Belinda Karlsdóttir, forstöðumaður smiðjunnar segir að ungmennin sem komi til hennar séu falinn og brothættur hópur sem treysti sér oft ekki til að sækja sínar félagsmiðstöðvar sökum vinaleysis. Smiðjurnar séu hlutlaus griðarstaður barna sem byggja þurfi upp svo þau treysti sér til að taka þátt í félagsstarfi.
„Það að þau fái ekki tækifæri til að koma inn á hlutlausan stað til að byggja sig upp og ætla svo að reyna að veita þeim þjónustuna í hverfunum. Við erum að tala um börn sem stundum sækja unglingasmiðjuna sem er fjær hverfinu sínu því þau geta ekki tekið skrefið inn þangað á þessum tímapunkti þegar kemur að félagslegum samskiptum við jafnaldra og slíkt.“
Rætt var við Belindu í hádegisfréttum Bylgjunnar.
Þrá ekkert heitar en að eignast vini
Börnin séu í áhættuhóp, áhrifagjörn og þrá ekkert heitar en að eignast vini. Belinda segir starfið hafa verið lífsbjörg fyrir mörg börn.
„Og heyra það frá ungmennum og foreldrum í gegnum tíðna hvað þetta getur verið mikil lífsbjörg á þessum tímapunkti í þeirra lífi. Það eru skilaboðin sem ég vil koma á framfæri. Það er ástæðan fyrir því að það má ekki loka þessu.“
Vill að ákvörðunin verði endurskoðuð
Gríðarlegt forvarnargildi sé falið í starfinu sem hafi skilað miklum árangri.
„Á endanum verður hagræðingin á kostnað velferðar þessara barna sem er engin hagræðing. Ég óska einlægt og hjartanlega eftir því að þessi tillaga, sem hefur verið samþykkt, verði tekin til endurskoðunar. Af því að ég held að með því að samþykkja þessa tillögu sé fólk engan vegin að átta sig á því hversu mikið tapast og hvaða áhrif þetta hefur á mjög viðkvæman hóp ungmenna sem mega síst við því að verið sé að hagræða á þeirra kostnað.“
Belinda skrifaði um starfsemina í skoðanagein sem birtist hér á vísi. Þar kemur fram reynsla þeirra sem nýtt hafa þjónustuna.
„Vá ég er ekki sama manneskjan sko. Þegar ég fór þarna inn .. mér leið ógeðslega illa, ég talaði ekki við neinn, átti enga vini. Þegar ég labbaði út, þá var ég ofboðslega leið yfir að þurfa að hætta, en hamingjusöm. Og ég hafði sjálfstraust og ég þorði að tala við fólk, ég átti vini .. eftir að hafa verið í unglingasmiðjunni og fá sjálfstraust og trúa meira á það, að ég eigi rétt skilurðu, þá byrjaði ég að svara fyrir mig þegar mér var strítt.“
Fleiri dæmi má finna í skoðanagrein Belindu hér að ofan.
