Verðtryggður flótti í boði Seðlabankans Ragnar Þór Ingólfsson skrifar 19. maí 2023 11:32 Peningastefnunefnd Seðlabanka Íslands situr nú á rökstólum og mun tilkynna næstu vaxtaákvörðun sína miðvikudaginn 24. maí. Flestir greiningaraðilar spá því að bankinn muni hækka stýrivexti, þrettánda skiptið í röð. Tilhugsunin um frekari hækkanir veldur mörgum kvíða, enda hefur greiðslubyrði lána hjá heimilum og fyrirtækjum í landinu rokið upp á síðustu misserum. Meginvextir Seðlabankans eru í dag 7,5% og hafa tífaldast á tveimur árum, en í maí 2021 voru þeir 0,75%. Þessar gegndarlausu vaxtahækkanir eru sársaukafullar. Á því leikur enginn vafi. Afstaða Seðlabankans er hins vegar sú að tilgangurinn helgi meðalið – óþægindin sem fylgja hærra vaxtastigi séu skárri en lægra vaxtastig og stjórnlaus verðbólga. Röksemdafærslu þessa skortir trúverðugleika, enda er fátt sem bendir til þess að vaxtahækkanir Seðlabankans hafi dregið úr verðbólgu, sem hefur staðið óhögguð í kringum tíu prósent frá því um mitt síðasta ár. Þetta ástand skapar tvöfalt víti fyrir fólkið í landinu, vöruverð fer hækkandi um leið og vaxtagjöld éta upp sífellt stærri hluta ráðstöfunartekna þess. Það er erfitt að sjá fyrir endann á þessu ófremdarástandi, en verðbólgustig á Íslandi mun að öllum líkindum haldast hátt út árið, annað en í Bandaríkjunum og Evrópu þar sem lækkanir eru í kortunum. Það eru margar ástæður fyrir því að stýrivaxtahækkanir Seðlabankans ná ekki að bíta á verðbólguna. Ein þeirra er skortur á viðeigandi aðgerðum frá ríkisstjórninni. Þá ber að vekja sérstaka athygli á hlutverki verðtryggingar í þessu samhengi. Segja má að helsta afleiðing vaxtahækkana hjá Seðlabankanum hafi ekki verið að draga úr verðbólgu, heldur að neyða lántakendur til þess að skipta yfir í verðtryggð lán. Þetta sést m.a. í mánaðarskýrslum Húsnæðis- og mannvirkjastofnunar (HMS) þar sem fram kemur að mikill meirihluti nýrra (og endurfjármagnaðra) lána eru verðtryggð. Það er ekki erfitt að skilja þessa þróun. Stýrivaxtahækkanir hafa langmest áhrif á óverðtryggð lán á breytilegum vöxtum. Fólk sem skuldar mikið ræður því illa við vaxtahækkanir og neyðist því til að endurfjármagna sig og taka verðtryggð lán. Þar eru reglubundnar greiðslur lægri, en verðbólgutaxtanum er aftur á móti skellt ofan á höfuðstólinn, sem hægir verulega á, og étur upp eignamyndun. Aðgerðir Seðlabankans draga þannig ekki úr verðbólgu, heldur skapa sterkan hvata til þess að leita í verðtryggingu, eins og sjá má í eftirfarandi dæmi: Myndin sýnir hvernig greiðslur á óverðtryggðu 30 m.kr. láni til 40 ára hafa breyst í kjölfar stýrivaxtahækkana, samanborið við verðtryggð lán. Heimili með óverðtryggt húsnæðislán greiddi um 136.000 krónur á mánuði, miðað við vaxtastig um mitt ár 2020. Í dag er fastvaxtatímabilinu hjá fjölskyldunni lokið. Fyrir þessa fjölskyldu er tvennt í boðið annars vegar að færa lánið yfir í óverðtryggt lán á breytilegum vöxtum og myndi greiðslan þá verða 208.000 krónur á mánuði, sem hækkar greiðslubyrðina um 72.000 krónur á mánuði eða um 53%. Hins vegar gæti fjölskyldan skipt yfir í verðtryggt lán og lækkað mánaðarlega greiðslubyrði um 18.000 krónur á mánuði. Ljóst er að mörg heimili í slíkum aðstæðum myndi finna sig knúin til að skipta yfir í verðtryggð lán, til þess að eiga efni á öðrum útgjöldum en húsnæði. Það er líka einmitt það sem hefur gerst, undanfarin tvö ár. Greiðslur af óverðtryggðum lánum eru einfaldlega alltof háar til þess að venjulegt fólk ráði við þær. Þessi þróun er jafnframt líkleg ástæða þess að stýrivaxtahækkanir Seðlabankans hafa reynst gagnlitlar andspænis verðbólgunni. Forsenda þeirra aðgerða sem Seðlabankinn stendur fyrir er sú að með því að hækka vexti verði hægt að draga úr eftirspurn heimila og fyrirtækja. Hugmyndin er að fólk eyði minna þegar það verður dýrt að borga af lánum og að minni eftirspurn lækki á endanum verð í hagkerfinu. Dæmin hér að ofan sýna hins vegar að þessi forsenda hefur ekki staðist. Stýrivaxtahækkanir leiða frekar til þess að fólk skipti yfir í verðtryggð lán og lækki þannig mánaðarlega greiðslubyrði sína til þess að viðhalda svipuðu neyslustigi. Ávinningurinn af þessum aðgerðum verður þannig sáralítill en kostnaðurinn hár. Seðlabankinn lítur á sig sem lækni sem þarf að koma sjúklingi í gegnum erfiða meðferð. Stundum er vissulega nauðsynlegt að sætta sig við aukaverkanir lyfja eða áhættu sem fylgir skurðaðgerð, til að forðast margfalt verri afleiðingar óhefts sjúkdóms. Þá skiptir öllu máli að vita að meðferðin sé viðeigandi og líkleg til árangurs. Ef læknir sér að íþyngjandi meðferð hefur ekki borið neinn árangur fyrir sjúklinginn, þá ber honum skylda til þess að endurhugsa hana. Eitt grunngildi læknisfræðinnar er einmitt lýst í latneska slagorðinu primum non nocere: framar öllu, ekki skaða. Seðlabankinn mun að öllum líkindum hækka stýrivexti í þrettánda skiptið í röð á fundi sínum í næstu viku. Sú ákvörðun mun ekki draga úr verðbólgu. Hækkun stýrivaxta mun hins vegar ýta undir verðtryggða lántöku. VR hvetur peningastefnunefnd til þess að endurhugsa aðferðafræði sína. Tilgangurinn helgar ekki meðalið ef tilganginum er aldrei náð. Höfundur er formaður VR. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnar Þór Ingólfsson Stéttarfélög Kjaramál Fjármál heimilisins Seðlabankinn Mest lesið Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Bóluefni eða veirur Ágúst Kvaran Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson Skoðun Betri leið til að velja keppendur inn á Ólympíuleika Pawel Bartoszek Skoðun „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir skrifar Skoðun Betri leið til að velja keppendur inn á Ólympíuleika Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson skrifar Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson skrifar Skoðun Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius skrifar Skoðun Bóluefni eða veirur Ágúst Kvaran skrifar Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Linnulaus þjáning íbúa á Gaza Hrafnhildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Munurinn á þjóðerniskennd versus sálernis þarfar upplifun Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Verða rangfærslur að sannleika, ef þær eru endurteknar nógu oft!? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Svifhrifavaldar Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Forseti ÍSÍ hvattur til að hefja tiltektina í eigin starfsemi Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Hvernig og hvenær en ekki hvort Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Það er víst hægt að semja um aðildarskilmála! Mörg dæmi sanna það! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Orðatónar: Aukinn orðaforði og lesskilningur barna með íslenskri tónlist Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Tilfinningalegur athyglisbrestur og heilbrigt tilfinningalíf Jón Þór Ólafsson skrifar Skoðun Reglurnar eru óumsemjanlegar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Ber endurhæfing ávöxt? skrifar Skoðun Heimur á heljarþröm skrifar Skoðun Foreldrar á 4. vaktinni Sara Rós Kristinsdóttir,Lóa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Norður-Kórea er víða Ingvar Smári Birgisson skrifar Skoðun Það getur verið gott að búa til steind Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Uppskeruhátíð öldrunarfræða á Norðurlöndum Sirrý Sif Sigurlaugardóttir skrifar Skoðun Gullverðlaun í mengun Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Gen og glæpir Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun 10 tæknilegir yfirburðir rafbíla Sigurður Ingi Friðleifsson skrifar Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Land, borgir og samgöngur Guðjón Sigurbjartsson skrifar Sjá meira
Peningastefnunefnd Seðlabanka Íslands situr nú á rökstólum og mun tilkynna næstu vaxtaákvörðun sína miðvikudaginn 24. maí. Flestir greiningaraðilar spá því að bankinn muni hækka stýrivexti, þrettánda skiptið í röð. Tilhugsunin um frekari hækkanir veldur mörgum kvíða, enda hefur greiðslubyrði lána hjá heimilum og fyrirtækjum í landinu rokið upp á síðustu misserum. Meginvextir Seðlabankans eru í dag 7,5% og hafa tífaldast á tveimur árum, en í maí 2021 voru þeir 0,75%. Þessar gegndarlausu vaxtahækkanir eru sársaukafullar. Á því leikur enginn vafi. Afstaða Seðlabankans er hins vegar sú að tilgangurinn helgi meðalið – óþægindin sem fylgja hærra vaxtastigi séu skárri en lægra vaxtastig og stjórnlaus verðbólga. Röksemdafærslu þessa skortir trúverðugleika, enda er fátt sem bendir til þess að vaxtahækkanir Seðlabankans hafi dregið úr verðbólgu, sem hefur staðið óhögguð í kringum tíu prósent frá því um mitt síðasta ár. Þetta ástand skapar tvöfalt víti fyrir fólkið í landinu, vöruverð fer hækkandi um leið og vaxtagjöld éta upp sífellt stærri hluta ráðstöfunartekna þess. Það er erfitt að sjá fyrir endann á þessu ófremdarástandi, en verðbólgustig á Íslandi mun að öllum líkindum haldast hátt út árið, annað en í Bandaríkjunum og Evrópu þar sem lækkanir eru í kortunum. Það eru margar ástæður fyrir því að stýrivaxtahækkanir Seðlabankans ná ekki að bíta á verðbólguna. Ein þeirra er skortur á viðeigandi aðgerðum frá ríkisstjórninni. Þá ber að vekja sérstaka athygli á hlutverki verðtryggingar í þessu samhengi. Segja má að helsta afleiðing vaxtahækkana hjá Seðlabankanum hafi ekki verið að draga úr verðbólgu, heldur að neyða lántakendur til þess að skipta yfir í verðtryggð lán. Þetta sést m.a. í mánaðarskýrslum Húsnæðis- og mannvirkjastofnunar (HMS) þar sem fram kemur að mikill meirihluti nýrra (og endurfjármagnaðra) lána eru verðtryggð. Það er ekki erfitt að skilja þessa þróun. Stýrivaxtahækkanir hafa langmest áhrif á óverðtryggð lán á breytilegum vöxtum. Fólk sem skuldar mikið ræður því illa við vaxtahækkanir og neyðist því til að endurfjármagna sig og taka verðtryggð lán. Þar eru reglubundnar greiðslur lægri, en verðbólgutaxtanum er aftur á móti skellt ofan á höfuðstólinn, sem hægir verulega á, og étur upp eignamyndun. Aðgerðir Seðlabankans draga þannig ekki úr verðbólgu, heldur skapa sterkan hvata til þess að leita í verðtryggingu, eins og sjá má í eftirfarandi dæmi: Myndin sýnir hvernig greiðslur á óverðtryggðu 30 m.kr. láni til 40 ára hafa breyst í kjölfar stýrivaxtahækkana, samanborið við verðtryggð lán. Heimili með óverðtryggt húsnæðislán greiddi um 136.000 krónur á mánuði, miðað við vaxtastig um mitt ár 2020. Í dag er fastvaxtatímabilinu hjá fjölskyldunni lokið. Fyrir þessa fjölskyldu er tvennt í boðið annars vegar að færa lánið yfir í óverðtryggt lán á breytilegum vöxtum og myndi greiðslan þá verða 208.000 krónur á mánuði, sem hækkar greiðslubyrðina um 72.000 krónur á mánuði eða um 53%. Hins vegar gæti fjölskyldan skipt yfir í verðtryggt lán og lækkað mánaðarlega greiðslubyrði um 18.000 krónur á mánuði. Ljóst er að mörg heimili í slíkum aðstæðum myndi finna sig knúin til að skipta yfir í verðtryggð lán, til þess að eiga efni á öðrum útgjöldum en húsnæði. Það er líka einmitt það sem hefur gerst, undanfarin tvö ár. Greiðslur af óverðtryggðum lánum eru einfaldlega alltof háar til þess að venjulegt fólk ráði við þær. Þessi þróun er jafnframt líkleg ástæða þess að stýrivaxtahækkanir Seðlabankans hafa reynst gagnlitlar andspænis verðbólgunni. Forsenda þeirra aðgerða sem Seðlabankinn stendur fyrir er sú að með því að hækka vexti verði hægt að draga úr eftirspurn heimila og fyrirtækja. Hugmyndin er að fólk eyði minna þegar það verður dýrt að borga af lánum og að minni eftirspurn lækki á endanum verð í hagkerfinu. Dæmin hér að ofan sýna hins vegar að þessi forsenda hefur ekki staðist. Stýrivaxtahækkanir leiða frekar til þess að fólk skipti yfir í verðtryggð lán og lækki þannig mánaðarlega greiðslubyrði sína til þess að viðhalda svipuðu neyslustigi. Ávinningurinn af þessum aðgerðum verður þannig sáralítill en kostnaðurinn hár. Seðlabankinn lítur á sig sem lækni sem þarf að koma sjúklingi í gegnum erfiða meðferð. Stundum er vissulega nauðsynlegt að sætta sig við aukaverkanir lyfja eða áhættu sem fylgir skurðaðgerð, til að forðast margfalt verri afleiðingar óhefts sjúkdóms. Þá skiptir öllu máli að vita að meðferðin sé viðeigandi og líkleg til árangurs. Ef læknir sér að íþyngjandi meðferð hefur ekki borið neinn árangur fyrir sjúklinginn, þá ber honum skylda til þess að endurhugsa hana. Eitt grunngildi læknisfræðinnar er einmitt lýst í latneska slagorðinu primum non nocere: framar öllu, ekki skaða. Seðlabankinn mun að öllum líkindum hækka stýrivexti í þrettánda skiptið í röð á fundi sínum í næstu viku. Sú ákvörðun mun ekki draga úr verðbólgu. Hækkun stýrivaxta mun hins vegar ýta undir verðtryggða lántöku. VR hvetur peningastefnunefnd til þess að endurhugsa aðferðafræði sína. Tilgangurinn helgar ekki meðalið ef tilganginum er aldrei náð. Höfundur er formaður VR.
Skoðun Verða rangfærslur að sannleika, ef þær eru endurteknar nógu oft!? Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Forseti ÍSÍ hvattur til að hefja tiltektina í eigin starfsemi Sigurður G. Guðjónsson skrifar
Skoðun Það er víst hægt að semja um aðildarskilmála! Mörg dæmi sanna það! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Orðatónar: Aukinn orðaforði og lesskilningur barna með íslenskri tónlist Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar