Fantasíur innviðaráðherra Þorgrímur Sigmundsson skrifar 29. júní 2023 06:27 Ein stærsta hugsjón okkar sem stofnuðum og störfum í Miðflokknum er að tryggja jöfn tækifæri íbúa um allt land, að skilja engan eftir. Því miður er það svo að landsbyggðin situr eftir á flestum sviðum þjónustu hins opinbera og á það jafnt við um menntamál, heilbrigðismál og stjórnsýslu. Ein helsta forsenda þess að byggð sé tryggð og þjónusta standi öllum landsmönnum til boða er að efla samgöngur og þar situr landsbyggðin eftir. Á meðan þjóðarsátt ríkir um það í Færeyjum að tryggja öllum íbúum eyjanna góðar samgöngur sitja stórir hlutar Íslands eftir, nánast í sama farinu og fyrir 50 til 60 árum. Þetta þekkjum við vel hér á norður og austurlandi þar sem íbúarnir verða að sætta sig við gamla og hættulega vegi. Þegar hugsað er til þess að oft er ekki um háar upphæðir að tefla þegar kemur að því að bæta úr þessu undrumst við oft fjárausturinn á höfuðborgarsvæðinu þar sem allskonar gæluverkefni á vegum hins opinbera fá brautargengi. Dæmin eru mörg, ný 20 milljarða bygging Landsbankans á dýrustu lóð landsins, 3 milljarða viðbygging Seðlabankans, skrifstofur þingmanna fyrir 8 milljarða, viðbygging við Stjórnarráðið upp á 3 milljarða, Hús íslenskra fræða uppá 7,5 milljarðar, Borgarlína 150 milljarðar að lágmarkieða samtals 191,5 milljarðar! svo fátt eitt sé talið. Þá er ekki verið að ræða um risaframkvæmdir eins og nýjan Landsspítala á rándýru uppseldu svæði sem nú stendur í 200 milljörðum eða uppbygginguna við flugvöllinn í Keflavík. Brú yfir Skjálfandafljót á þessum áratug Nú hefur það gerst að brúinni yfir Skjálfandafljót við Ófeigsstaði í Kinn hefur verið loka fyrir vöru- og fólksflutningabifreiðum með því að færa þungatakmarkanir úr 10 tonna öxulþunga niður í 3.5 tonna heildarþyngd ökutækis sem er svipað og ca 1 amerískur pallbíll. Þessi tæplega 100 ára brú á þjóðvegi 85 milli Akureyrar og Húsavíkur er því svo gott sem úr leik. Unnið er að undirbúningi nýrrar brúar en lokunin gildir þar til hún kemst í gagnið. Áformað er að hefja framkvæmdir við nýja brú yfir fljótið árið 2026, undirbúningur fyrir það verk er í gangi sem kalla má hæga gang og hefur verið til fjölda ára. Miðað við þessi áform yrði brúin tekin í notkun í fyrsta lagi á árinu 2028 en gangur málsins til þessa gefur þó ekki tilefni til bjartsýni. Það þarf ekki að hafa mörg orð um óþægindin af þessu fyrir íbúa landsfjórðungsins en þarna yfir er helsta leiðin milli Akureyrar og Húsavíkur og á sjöunda hundrað bíla fara þar um á sólarhring. Þó vissulega sé önnur fær leið fyrir þyngri umferð milli þessara staða eftir þjóðvegi 1 við Fosshól (Goðafoss) er einnig um að ræða þar einbreiða brú og aðkoma að henni mjög erfið fyrir þungaflutninga ekki síst á vetrum auk þess sem um heiðarveg er að fara og mjög mikla umferð á ferðamannatíma. Kostnaður við svo mikilvæga framkvæmd er bara brot af því sem sum gæluverkefnin á höfuðborgarsvæðinu kosta. En skiptir öllu máli fyrir okkur íbúa á Norðausturlandi ef tryggja á jöfn tækifæri íbúa í landinu. Byggðastefnan föst á höfuðborgarsvæðinu Á sama tíma og ríkisstjórn hinnar breiðu skýrskotunar VG, Framsóknar og Sjálfstæðisflokks hefur safnað slíkum skuldum að jafnvel þó næstu ríkisstjórnir mundu skila 50milljarða afgangi af fjármálaáætlun hvers árs þyrfti 30 ár til að greiða þær niður. Já lesandi góður 30 ár með 50 milljarða afgangi Og hvað gerir innviðaráðherra þá? Jú hann hendir í kynningu á samgönguáætlun tveim dögum eftir þingslit til 15 ára uppá áætlaða 1 þúsund milljarða. Sú áætlun er raunar í besta falli ágiskun enda mörg þeirra verkefna sem þar eru nefnd órannsökuð með öllu. Og þó eru margar mjög brýnar fræmkvæmdir á austurlandi bara í fjarlægri framtíð s.s. brú yfir Sléttuá í Reyðarfirð og brú yfir Dalsá í Fáskrúðsfirði svo eitthvað sé nefnt. Þegar þessi halli á rekstri ríkissjóðs er skoðaður í samhengi við fantasíur innviðaráðherra og gæluverkefni ríkisstjórnarinnar á höfuðborgarsvæðinu er ekki nema von að spurt sé. Hafa fjármálaráðherra og innviða ráðherra ekkert talað saman nýlega? Og allt er þetta sett fram á sama tíma og ríkið heldur áfram að þenjast út og kostnaðar aukning almennings vegna hælisleitenda er eins og lóðrétt línurit. Landsbyggðin er langþreytt á innantómum langtímaloforðum og fantasíuskrifuðum með kosningabaráttuna eina í huga. Þessi samgöngu fantasía innviðaráðherra minnir óneitanlega á loforð Framsóknarflokksins á sýnum tíma um fíkniefna laust Ísland árið 2000. Þegar svo hátt er skotið yfir markið er tilgangurinn augljós. Ryk í augu kjósenda. Byggðastefnan kemur kýrskýr fyrir í áðurnefndum gæluverkefnum á höfuðborgarsvæðinu. Höfundur er varaþingmaður Miðflokksins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Samgöngur Miðflokkurinn Ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Börn laga ekki beinbrot Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Fimmtíu og sex Sigmar Guðmundsson Skoðun Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Slæm stjórnsýsla heilbrigðismála - dauðans alvara Markús Ingólfur Eiríksson Skoðun Síðasti naglinn í borginni Björg Eva Erlendsdóttir,Gunnar Hersveinn Skoðun Eldra fólk á betra skilið Sigurjón Þórðarson Skoðun Niðurskurðurinn sem enginn bað um Halla Gunnarsdóttir Skoðun Lögreglumenn samningslausir mánuðum saman og án verkfallsréttar Fjölnir Sæmundsson Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Dýravelferðarlögin tíu ára Einar Örn Thorlacius skrifar Skoðun Er þetta sanngjarnt? Sigríður Clausen skrifar Skoðun Niðurskurðurinn sem enginn bað um Halla Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Síðasti naglinn í borginni Björg Eva Erlendsdóttir,Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Slæm stjórnsýsla heilbrigðismála - dauðans alvara Markús Ingólfur Eiríksson skrifar Skoðun Eldra fólk á betra skilið Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Fimmtíu og sex Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Börn laga ekki beinbrot Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Sá „óháði“ kemur til byggða Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir skrifar Skoðun Trúðslæti eða trúverðugleiki Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Lögreglumenn samningslausir mánuðum saman og án verkfallsréttar Fjölnir Sæmundsson skrifar Skoðun Hver vill kenna? Aron H. Steinsson skrifar Skoðun Við þurfum að tala um Bálstofuna Matthías Kormáksson skrifar Skoðun Vanvirðing við einkaframtakið og verðmætasköpun Bessí Þóra Jónsdóttir skrifar Skoðun Samfylkingin ætlar ekki að hækka tekjuskatt Alma D. Möller skrifar Skoðun Hvað eiga eldri borgarar að kjósa? Hjördís Hendriksdóttir skrifar Skoðun Við erum að ná árangri Ásmundur Einar Daðason skrifar Skoðun Verðum að rannsaka hvað gerðist í Covid Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Ég og amma mín sem er dáin Lovísa Oktovía Eyvindsdóttir skrifar Skoðun Spegill eða stjórntæki? Hlutverk skoðanakannana og almenningsálits í stefnumótun og stjórnmálum Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Sagnaarfur Biblíunnar Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Skoðun Með baunabyssu í kennaraverkfalli Ólafur Hauksson skrifar Skoðun Hver tilheyrir hverjum? Kristín Davíðsdóttir skrifar Skoðun Það þarf meiri töffara í okkur Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Unga fólkið og frjósemi María Rut Baldursdóttir,Sigríður Auðunsdóttir skrifar Skoðun Tryggjum frelsi til handfæraveiða – eflum sjávarbyggðirnar Eyjólfur Ármannsson skrifar Skoðun Verja þarf friðinn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Sjá meira
Ein stærsta hugsjón okkar sem stofnuðum og störfum í Miðflokknum er að tryggja jöfn tækifæri íbúa um allt land, að skilja engan eftir. Því miður er það svo að landsbyggðin situr eftir á flestum sviðum þjónustu hins opinbera og á það jafnt við um menntamál, heilbrigðismál og stjórnsýslu. Ein helsta forsenda þess að byggð sé tryggð og þjónusta standi öllum landsmönnum til boða er að efla samgöngur og þar situr landsbyggðin eftir. Á meðan þjóðarsátt ríkir um það í Færeyjum að tryggja öllum íbúum eyjanna góðar samgöngur sitja stórir hlutar Íslands eftir, nánast í sama farinu og fyrir 50 til 60 árum. Þetta þekkjum við vel hér á norður og austurlandi þar sem íbúarnir verða að sætta sig við gamla og hættulega vegi. Þegar hugsað er til þess að oft er ekki um háar upphæðir að tefla þegar kemur að því að bæta úr þessu undrumst við oft fjárausturinn á höfuðborgarsvæðinu þar sem allskonar gæluverkefni á vegum hins opinbera fá brautargengi. Dæmin eru mörg, ný 20 milljarða bygging Landsbankans á dýrustu lóð landsins, 3 milljarða viðbygging Seðlabankans, skrifstofur þingmanna fyrir 8 milljarða, viðbygging við Stjórnarráðið upp á 3 milljarða, Hús íslenskra fræða uppá 7,5 milljarðar, Borgarlína 150 milljarðar að lágmarkieða samtals 191,5 milljarðar! svo fátt eitt sé talið. Þá er ekki verið að ræða um risaframkvæmdir eins og nýjan Landsspítala á rándýru uppseldu svæði sem nú stendur í 200 milljörðum eða uppbygginguna við flugvöllinn í Keflavík. Brú yfir Skjálfandafljót á þessum áratug Nú hefur það gerst að brúinni yfir Skjálfandafljót við Ófeigsstaði í Kinn hefur verið loka fyrir vöru- og fólksflutningabifreiðum með því að færa þungatakmarkanir úr 10 tonna öxulþunga niður í 3.5 tonna heildarþyngd ökutækis sem er svipað og ca 1 amerískur pallbíll. Þessi tæplega 100 ára brú á þjóðvegi 85 milli Akureyrar og Húsavíkur er því svo gott sem úr leik. Unnið er að undirbúningi nýrrar brúar en lokunin gildir þar til hún kemst í gagnið. Áformað er að hefja framkvæmdir við nýja brú yfir fljótið árið 2026, undirbúningur fyrir það verk er í gangi sem kalla má hæga gang og hefur verið til fjölda ára. Miðað við þessi áform yrði brúin tekin í notkun í fyrsta lagi á árinu 2028 en gangur málsins til þessa gefur þó ekki tilefni til bjartsýni. Það þarf ekki að hafa mörg orð um óþægindin af þessu fyrir íbúa landsfjórðungsins en þarna yfir er helsta leiðin milli Akureyrar og Húsavíkur og á sjöunda hundrað bíla fara þar um á sólarhring. Þó vissulega sé önnur fær leið fyrir þyngri umferð milli þessara staða eftir þjóðvegi 1 við Fosshól (Goðafoss) er einnig um að ræða þar einbreiða brú og aðkoma að henni mjög erfið fyrir þungaflutninga ekki síst á vetrum auk þess sem um heiðarveg er að fara og mjög mikla umferð á ferðamannatíma. Kostnaður við svo mikilvæga framkvæmd er bara brot af því sem sum gæluverkefnin á höfuðborgarsvæðinu kosta. En skiptir öllu máli fyrir okkur íbúa á Norðausturlandi ef tryggja á jöfn tækifæri íbúa í landinu. Byggðastefnan föst á höfuðborgarsvæðinu Á sama tíma og ríkisstjórn hinnar breiðu skýrskotunar VG, Framsóknar og Sjálfstæðisflokks hefur safnað slíkum skuldum að jafnvel þó næstu ríkisstjórnir mundu skila 50milljarða afgangi af fjármálaáætlun hvers árs þyrfti 30 ár til að greiða þær niður. Já lesandi góður 30 ár með 50 milljarða afgangi Og hvað gerir innviðaráðherra þá? Jú hann hendir í kynningu á samgönguáætlun tveim dögum eftir þingslit til 15 ára uppá áætlaða 1 þúsund milljarða. Sú áætlun er raunar í besta falli ágiskun enda mörg þeirra verkefna sem þar eru nefnd órannsökuð með öllu. Og þó eru margar mjög brýnar fræmkvæmdir á austurlandi bara í fjarlægri framtíð s.s. brú yfir Sléttuá í Reyðarfirð og brú yfir Dalsá í Fáskrúðsfirði svo eitthvað sé nefnt. Þegar þessi halli á rekstri ríkissjóðs er skoðaður í samhengi við fantasíur innviðaráðherra og gæluverkefni ríkisstjórnarinnar á höfuðborgarsvæðinu er ekki nema von að spurt sé. Hafa fjármálaráðherra og innviða ráðherra ekkert talað saman nýlega? Og allt er þetta sett fram á sama tíma og ríkið heldur áfram að þenjast út og kostnaðar aukning almennings vegna hælisleitenda er eins og lóðrétt línurit. Landsbyggðin er langþreytt á innantómum langtímaloforðum og fantasíuskrifuðum með kosningabaráttuna eina í huga. Þessi samgöngu fantasía innviðaráðherra minnir óneitanlega á loforð Framsóknarflokksins á sýnum tíma um fíkniefna laust Ísland árið 2000. Þegar svo hátt er skotið yfir markið er tilgangurinn augljós. Ryk í augu kjósenda. Byggðastefnan kemur kýrskýr fyrir í áðurnefndum gæluverkefnum á höfuðborgarsvæðinu. Höfundur er varaþingmaður Miðflokksins.
Skoðun Lögreglumenn samningslausir mánuðum saman og án verkfallsréttar Fjölnir Sæmundsson skrifar
Skoðun Spegill eða stjórntæki? Hlutverk skoðanakannana og almenningsálits í stefnumótun og stjórnmálum Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar