Í kaffispjalli um helgar er rætt við fólk í ólíkum störfum. Við spyrjum alltaf um það hvenær fólk vaknar á morgnana, hvað er það fyrsta sem það gerir þá og hvenær fer fólk að sofa. Við spyrjum líka um skipulagið og helstu verkefnin í vinnunni.
Hvenær vaknar þú á morgnana?
„Vekjaraklukkan er stillt á hálf sjö en ég vakna eiginlega alltaf um sex leytið. Fyrstu mínúturnar reyni ég að ná viðbótarkríu en það hefur enn ekki gengið upp, eftir daglegar tilraunir síðustu áratugi, og á endanum viðurkenni ég ósigur og fer á fætur.“
Hvað er það fyrsta sem þú gerir á morgnana?
„Morgnarnir eru í raun afkastamestu vinnustundirnar. Ég byrja að kanna hvað sé að gerast almennt í veröldinni þessar mínútur áður en vekjaraklukkan fer í gang og með morgunmatnum fer ég gjarnan yfir fréttir og greinar frá Eistlandi og löndunum í kring. Ég næ líka Morgunblaðinu, Vísi og RÚV til að detta ekki alveg úr sambandi við heimahagana.
Hluti af mínu starfi er að vita um það helsta sem er að gerast hér á svæðinu, með áherslu á allt sem getur haft áhrif á hersveitir bandalagsins í Eistlandi. Tallinn, þar sem ég bý, er í um tvö hundruð kílómetra fjarlægð frá rússnesku landamærunum þannig að allt sem gerist fyrir austan okkur getur haft töluverð áhrif hér.
Ég þarf hins vegar að setja mig í sérstakar stellingar áður en ég lít á rússnesku miðlana og renni yfir áróðurinn og falsfréttirnar sem þar birtast.“
Er eitthvað sem þú ert vanur að gera í daglegu lífi sem annað fólk myndi telja frekar óvenjulegan vana?
Ég hef frá því ég man eftir mér haft það sem má kannski kalla fréttagræðgi.
Ég háma í mig fréttir og greinar eins og sykurfíkill sælgæti.
Mér telst til að ég hafi ferðast til yfir hundrað landa, og átt heima í nokkrum þeirra, og hvar sem ég er þá leita ég í staðarmiðlana, á pappír á árum áður og nú á netinu.
Mér telst til að ég lesi, eða að minnsta kosti renni yfir, um það bil eitt hundrað fréttir, iðulega fyrir klukkan tíu að morgni. Með helstu heimilisútgjöldum eru áskriftir að fleiri miðlum en mig langar að telja.
Ég er áskrifandi að þremur eistneskum fjölmiðlum og hin dásamlega þýðingarvél Google opnar þá fyrir mér þannig að eistneski textinn birtist mér á ensku.
Í landinu er margt sem minnir á Ísland, ekki síst pólitíkin og umræðan í þjóðfélaginu. Hér þekkja allir alla og ef ég nefni að ég hafi hitt einhvern þá er eins líklegt að viðmælandinn hafi verið með honum í skóla eða hann hafi unnið með systur hans. Mjög heimilislegt.“
Í hvaða verkefni ertu að vinna helst í þessa dagana?
„Ég hef verið beðinn að skrifa grein um veru fjölþjóðasveita NATO hér í Eystrasaltsríkjunum og Póllandi, sem komu hingað eftir upphaflegu innrás Rússa í Úkraínu 2014. Ég er að hugsa um að gera það með því ræða við ráðamenn hér sem tóku á móti fyrstu sveitunum fyrir um það bil sex árum, tala við hermenn sem eru í þessum sveitum nú og kynna mér störf almennra hermanna betur en ég hef gert hingað til. Þannig að framundan eru dagar á æfingasvæðum hersins í Tapa.
Það er í raun merkilegt að á þessum árum hafa líklega um tólf þúsund NATO hermenn verið hér við æfingar á þessum tíma.
Eftir hina andstyggilegu allsherjarinnrás Rússa í Úkraínu 2022 þá hafa Eystrasaltsríkin og bandlagið allt, einsett sér að efla heraflann hér á landamærasvæðunum verulega í því skyni að koma í veg fyrir að rússneskir ráðamenn fari nokkurn tíma að renna hýru auga hér vestur yfir. Rúmlega þrjátíu árum eftir að Sovétríkin leystust í sundur og 80 árum eftir síðari heimsstyrjöld þá er landvinningastríð í Evrópu raunveruleiki og vestrænar þjóðir verða að búast til varnar til að koma í veg fyrir enn víðtækara stríð.
Fyrir utan ýmis skrif þá reyni ég að fylgjast með þeirri upplýsingaóreiðu sem Rússar standa fyrir gagnvart NATO löndunum í Austur Evrópu og virðist hafa það helsta hlutverk að róta í hugum fólks með falsfréttum, misvísandi upplýsingum og stundum hreinu bulli. Sem ráðgjafi fjölþjóðasveitarinnar í Eistlandi um upplýsingamál þá er nauðsynlegt að fylgjast með fréttum rússneskra miðla þó að það sé ekki endilega gott fyrir geðheilsuna.“
Hvernig skipuleggur þú þig í vinnu?
Ég er svo óskipulagður að upplagi að ég hef neyðst til að skipuleggja mig. Ég er með dagatal á skrifborðinu sem sýnir yfirstandandi mánuð.
Ef ég skrifaði ekki niður með stóru letri tímasetningar á fundum þá myndi ég að öllum líkindum missa af þeim.
Síðan kann ég ágætlega að setja mér markmið og get orðið mjög ósáttur við sjálfan mig ef ég næ þeim ekki á tilsettum tíma.“
Hvenær ferðu að sofa á kvöldin?
„Talandi um að ná markmiðum, þá hef ég stillt símann þannig að hann reynir að senda mig í svefn átta tímum áður en fuglahljóðið sem hann vekur mig með fer að heyrast. Það er klukkan hálf ellefu.
En við Adda Steina, konan mín, höfum komið okkur upp þeirri hefð að horfa á sakamálaþætti á kvöldin og ég man ekki eftir að síminn hafi komið mér oft í háttinn á réttum tíma. Sem sýnir auðvitað að maðurinn hefur enn vald yfir vélunum hvað sem gervigreindinni líður.“
