Skoðun

For­gangs­verk­efni / hurfu í money heaven

Davíð Bergmann skrifar

Er ekki eitthvað vitlaust gefið hérna þegar 9000 milljónir fara í hindurvitna stofnun eins og kirkjuna og 15-17 þúsund milljónir í innflytjendur. Hvað hafa farið mörg þúsund milljónir í höfuðstöðvar Landsbankans og af hverju er ekki fyrir löngu búið að reisa þennan langþráða nýja Landspítala. Hvernig var það, átti ekki salan á Símanum að fara í hann fyrir 20 árum síðan eða hurfu þeir peningar bara upp í money heaven.

Af hverju verður stærsti vinnustaður landsins að vera niður í miðbæ Reykjavíkur sem er ekki einu sinni miðsvæðis á höfuðborgarsvæðinu. Síðan líka í umferðalegu tilliti er þessi staðsetning algjört klúður. Ef nýi Landsspítalinn væri miðsvæðis á höfuðborgarsvæðinu þá hefði hann þurft að vera í Kópavogi. Það hefði verið hægt að brúa yfir í Nautholtsvík til að nýta sjúkraflugið á Reykjavíkurflugvelli. En það er tómt mál að tala um það núna því það er löngu búið að skipuleggja það svæði og það er mikil uppbygging búin að eiga sér stað þar nú þegar. En hefði kannski verið valkostur þegar símapeningarnir voru til, áður en þeir hurfu upp í money heaven munið þið.

Ég hef velt þessu töluvert fyrir mér hver á forgangarðsröðunin að vera að undanförnu, sér í lagi vegna þess að ég hef þurft að fara með karl föður minn þrisvar sinnum á bráðadeild Landspítalans nærri dauða lífi á síðast liðnum einum og hálfum mánuði. Í öll þessi þrjú skipti hefur hann verið lagður inn.

Þegar ég er að skrifa þetta er hann í einangrun á Borgarspítalanum út af því að hann er sýktur af Covid veirunni. Hana krækti hann sér í, í síðustu spítala innlögn sem var fyrir nokkrum dögum síðan þá lá hann inni að ég held í það skiptið í tvær vikur. Á þessum einum og hálfum mánuði hefur pabbi gamli verið sendur heim tvisvar ósjálfbjarga sem hlýtur að teljast algjört glapræði. Ég vil taka það fram að hér er ekki verið að sakast út í sjálft heilbrigðisstarfsfólkið heldur fjárveitingavaldið og stjórnvaldið sem stjórnar þessum málaflokki.

Sú sem hefur tekið við honum þegar hann kemur heim er móðir mín 82 ára sem er sjálf mikill sjúklingur og bíður eftir því að komast í aðgerð sem verður vonandi í lok þessar mánaðar eða í byrjun næsta. Hún hefur verið á biðlista að komast í þessa aðgerð í marga mánuði. En eitt veit ég að hún er í engu standi til að sinna pabba fárveikum svona á sig komin, því hún getur enga veginn staðið undir sjálfum sér í dag. En til að bæta gráu ofan á svart liggur hún núna þessa stundina heima mjög veik og með covid líka.

Ég vil taka það fram að pabba finnst hann vera taka pláss frá öðrum og að hann eigi hvergi annars staðar að vera en á hjúkrunarheimili en ekki í dýrasta spítalaplássi landsins.

Þeir sem þekkja gamla brýnið vita að hann hefur verið ódrepandi fram að þessu og þessi ótrúlega vestfirska seigla og þrjóska hefur að togað hann í gegnum ótrúlegustu raunir þjáningar og orðinn þetta fullorðinn 90 ára gamall dag. Ég hugsa að ég myndi sjálfur hafa gefist upp fyrir löngu síðan.

Hann er einn af þessum sem hefur unnið með tveimur jafnsterkum hvort heldur til sjós eða á landi skilað sínu til samfélagsins og aldrei stolið krónu réttsýnn maður og vill helst ekkert láta hafa fyrir sér það er hans líf í hnotskurn. En núna þarf að hann þjónustu með þrjár hjartalokur virkar af fjórum og með æxli djúpt í lunga, fætinum styttri eftir að hafa misst hann í apríl 2012. (Vegna viðurkenndra lækna mistaka).

Okkur hefur verið gert grein fyrir því að læknisfræðin geti ekki gert meira fyrir hann annað en að lina þjáningar hans með lyfjum, því hann er ekki skurðtækur með þrjár hjartalokur virkar.

Jæja nóg af raunum þeirra gömlu, en það hefur vakið mig til umhugsunar við þessar innlagnir hans pabba sem hafa allar byrjað á því að hann fer á Bráðamóttökuna. Sú deild er full af gömlu fárveiku fólki og ungum fárveikum fíklum sem eru ráfandi um gangana. Skiljanlega fer gamli maður þangað inn til að greina vanda hans. En á hann ekki að hafa pláss á hjúkrunarheimili þar sem hann fær þjónustu allan sólarhringinn en ekki tvisvar í viku eins og henni er háttað dag, þá kemur heimahjúkrun tekur lífsmörk hjá honum og hann fær að fara í bað var að aukast í tvisvar í viku fyrir nokkrum vikum síðan var einu sinni í viku áður. Hvernig er það er hann ekki búinn að vinna fyrir því að komast í sólarhringsþjónustu svona á sig kominn og þetta gamall?

Hver er forgangsröðunin hér á landi?

Hvað með fólkið okkar sem byggði upp stoðþjónustu kerfin okkar, hvar eru þau í forgangsröðinni, af hverju kemur til með að vanta 700 hjúkrunar rými á næstu árum í Reykjavík af hverju er ekki löngu búið að hugsa fyrir því og klára að byggja þau rými vitandi það hver aldursskipting þjóðar er?

Auðvitað finn ég til með flóttafólki en ég finn meira til með gamla fólkinu okkar sem verðskuldar að fá sína þjónustu og við sitt hæfi sem það hefur svo sannarlega unnið fyrir með hörku og dugnaði. Það á ekki að liggja á göngum spítalanna og það á ekki að mæta afgangi. Við eigum að koma vel fram við það á síðustu ævi árum þeirra og af virðingu.

Höfundur er bifhjólamaður.




Skoðun

Sjá meira


×