Íslenskan mín er ekki nógu góð Alondra Silva Munoz skrifar 16. nóvember 2023 08:31 Til þín, íslenska.Flókna ástin mín.(Mis)skilið ástin mín.Ég elska þig enn og ég óttast þig.Þú yfirborð óöryggi mitt.En með þér er ég sterkari.Íslenskan mín.Þetta er með ást, til þín. Ég er með játningu. Mér finnst alltaf eins og íslenskan mín sé ekki nógu góð. Mér finnst hún ekki nógu góð fyrir vinnufund. Hún er ekki nógu góð fyrir spjall við leikskólakennarana. Hún er ekki nógu góð til að hitta vini. Mér finnst eins og íslenskan mín hafi ekki verið nógu góð til að ég gæti farið á borgarfundina þegar ég var kjörinn sem varaborgarfulltrúi. Mér finnst hæfileikar mínir ekki nógu góðir. Fyrir tveimur árum skrifaði ég hér grein þar sem ég skrifa um aðrar játningar um flókið samband mitt við íslenska tungu. Ég skammaðist mín fyrir að viðurkenna að ég flutti til Íslands því draumur minn var að læra þetta fallega, forna og flókna tungumál. Þetta tungumál sem er viðskeytamál, þetta algerlega gagnsæja kerfi sem gerir okkur kleift að búa til orð og orðatiltæki eins og: fjölþætts femínisma, hrutskyring, eða jafnvel “skítur gerist!”, bara með því að setja þau saman og samt er afraksturinn rökréttur. Það er það sem ég elska við íslensku, en það er líka svo miklu meira. Ég gæti eytt tímunum saman í að rifja upp sögur af þeim umfangsmiklu íslensku skáldsögum sem ég hef lesið, allt frá sígildum verkum eins og Laxness til samtímahöfunda eins og Auði Övu, sem er í algjöru uppáhaldi hjá mér, og til sífellt vinsælli glæpasagnahöfunda eins og Arnalds Indriðasonar. Ég gæti útskýrt fjöruga lagatexta upphafsára Moses Hightower, deilt ást minni á því að vangadansa við „Ég veit þú kemur“ eftir Elly Vilhjálms og hvernig ég sprenghlæ af húmor Hugleiks Dagssonar. Þessa dagana eyði ég frekar tíma í að finna hnyttin tíst á #íslenskatwitter. Jafnvel þó að mér finnist stundum eins og íslenskan mín sé ekki nógu góð segi ég við sjálfan mig: Ég er nóg og viðleitni mín skiptir máli. Tungumálakunnátta mín er í vinnslu og hún skilgreinir mig ekki. Þeir skilgreina ekki greind mína eða gildi mitt í þessu samfélagi. Ég er að ögra tungumálinu sjálfu, en ég er líka að skora á íslenskumælandi vegna þess að stundum er það ekki nógu gott fyrir mig heldur, svo ég þarf að leggja meira á mig. Ég flutti alla leið yfir heiminn til að elta þessa ást og ég mun ekki gefast upp. Nei, ekki núna. Þegar ég velti fyrir mér greininni sem ég skrifaði fyrir tveimur árum fannst mér hún ekki nógu góð, en síðar komst ég að því að hún var notuð í íslenskutímum við Háskóla Íslands. Þrátt fyrir fyrirvara mína á íslenskukunnáttu minni, sagði kollegi, eftir æsið samtal í veislu, öllum viðstöddum að ég væri altalandi. Það er áminning um að flókið íslenskunám fyrir útlendinga getur stundum einfaldlega verið eins og þær tilfinningar sem við öll upplifum – ótti við höfnun, að líða vandræðalega og að finnast maður vera ófullnægjandi. En stundum þurfum við bara að halda áfram og samþykkja þennan ófullkomleika. Þetta er auðvitað miklu auðveldara sagt en gert. Eins og margt annað íslenskt sem kona lærir er ég í mjög flóknu sambandi við ástina mína, íslenska tungu. Að læra nýtt tungumál sem fullorðinn innflytjandi getur verið svo lítillækkandi. Þú vilt geta lært tungumálið, þú vilt ekki vera útundan án þess að skilja hvað er að gerast í kringum þig. Þú vilt ekki missa sjálfsmynd þína í því ferli og það að hafa byrjendaþekkingu á erlendu tungumáli getur látið þér líða eins og þú hafir enga stjórn. Það sem hefur ekki breyst síðan ég skrifaði fyrir tveimur árum er sú tilfinning að ég hafi ekkert þýðingarmikiðtil málana að leggja á degi íslenskrar tungu. Tungumál, eins og flest annað, er ekki hægt að þröngva upp á fólk; löngunin til að læra og brjótast út úr skelinni verður að koma innan frá, en við þurfum líka að vera tillitssöm og hafa samúð með nemendum málsins. Ég get aðeins talað fyrir mína reynslu, en það tók mig töluverðan tíma, eftir mikin utanaðkomandi þrýsting, mismunun, ósanngjarnar ályktanir, lokaðar dyr, fordæmingu en einnig eftir mikinn skilning, þrautseigju og þolinmæði frá ástinni minni Helga, kennurum mínum, vinum, samstarfsfélögum, ókunnugum, og frá sjálfum mér, að komast á það stig að finnast íslenskan mín nógu góð. Íslenskan mín er ekki fullunnin vara og mun aldrei verða það. Ég er að vinna í þessu, en meðan ég geri það er ég jafnframt að bæta íslenskuna. Gleðilegan dag íslenskrar tungu, kæru vinir. Höfundur er innflytjandi á Íslandi frá Chile sem nemur íslenskt mál. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Íslensk tunga Mest lesið „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Betri leið til að velja keppendur inn á Ólympíuleika Pawel Bartoszek Skoðun Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson Skoðun Reglurnar eru óumsemjanlegar Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir skrifar Skoðun Betri leið til að velja keppendur inn á Ólympíuleika Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson skrifar Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson skrifar Skoðun Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius skrifar Skoðun Bóluefni eða veirur Ágúst Kvaran skrifar Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Linnulaus þjáning íbúa á Gaza Hrafnhildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Munurinn á þjóðerniskennd versus sálernis þarfar upplifun Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Verða rangfærslur að sannleika, ef þær eru endurteknar nógu oft!? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Svifhrifavaldar Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Forseti ÍSÍ hvattur til að hefja tiltektina í eigin starfsemi Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Hvernig og hvenær en ekki hvort Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Það er víst hægt að semja um aðildarskilmála! Mörg dæmi sanna það! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Orðatónar: Aukinn orðaforði og lesskilningur barna með íslenskri tónlist Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Tilfinningalegur athyglisbrestur og heilbrigt tilfinningalíf Jón Þór Ólafsson skrifar Skoðun Reglurnar eru óumsemjanlegar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Ber endurhæfing ávöxt? skrifar Skoðun Heimur á heljarþröm skrifar Skoðun Foreldrar á 4. vaktinni Sara Rós Kristinsdóttir,Lóa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Norður-Kórea er víða Ingvar Smári Birgisson skrifar Skoðun Það getur verið gott að búa til steind Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Uppskeruhátíð öldrunarfræða á Norðurlöndum Sirrý Sif Sigurlaugardóttir skrifar Skoðun Gullverðlaun í mengun Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Gen og glæpir Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun 10 tæknilegir yfirburðir rafbíla Sigurður Ingi Friðleifsson skrifar Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Land, borgir og samgöngur Guðjón Sigurbjartsson skrifar Sjá meira
Til þín, íslenska.Flókna ástin mín.(Mis)skilið ástin mín.Ég elska þig enn og ég óttast þig.Þú yfirborð óöryggi mitt.En með þér er ég sterkari.Íslenskan mín.Þetta er með ást, til þín. Ég er með játningu. Mér finnst alltaf eins og íslenskan mín sé ekki nógu góð. Mér finnst hún ekki nógu góð fyrir vinnufund. Hún er ekki nógu góð fyrir spjall við leikskólakennarana. Hún er ekki nógu góð til að hitta vini. Mér finnst eins og íslenskan mín hafi ekki verið nógu góð til að ég gæti farið á borgarfundina þegar ég var kjörinn sem varaborgarfulltrúi. Mér finnst hæfileikar mínir ekki nógu góðir. Fyrir tveimur árum skrifaði ég hér grein þar sem ég skrifa um aðrar játningar um flókið samband mitt við íslenska tungu. Ég skammaðist mín fyrir að viðurkenna að ég flutti til Íslands því draumur minn var að læra þetta fallega, forna og flókna tungumál. Þetta tungumál sem er viðskeytamál, þetta algerlega gagnsæja kerfi sem gerir okkur kleift að búa til orð og orðatiltæki eins og: fjölþætts femínisma, hrutskyring, eða jafnvel “skítur gerist!”, bara með því að setja þau saman og samt er afraksturinn rökréttur. Það er það sem ég elska við íslensku, en það er líka svo miklu meira. Ég gæti eytt tímunum saman í að rifja upp sögur af þeim umfangsmiklu íslensku skáldsögum sem ég hef lesið, allt frá sígildum verkum eins og Laxness til samtímahöfunda eins og Auði Övu, sem er í algjöru uppáhaldi hjá mér, og til sífellt vinsælli glæpasagnahöfunda eins og Arnalds Indriðasonar. Ég gæti útskýrt fjöruga lagatexta upphafsára Moses Hightower, deilt ást minni á því að vangadansa við „Ég veit þú kemur“ eftir Elly Vilhjálms og hvernig ég sprenghlæ af húmor Hugleiks Dagssonar. Þessa dagana eyði ég frekar tíma í að finna hnyttin tíst á #íslenskatwitter. Jafnvel þó að mér finnist stundum eins og íslenskan mín sé ekki nógu góð segi ég við sjálfan mig: Ég er nóg og viðleitni mín skiptir máli. Tungumálakunnátta mín er í vinnslu og hún skilgreinir mig ekki. Þeir skilgreina ekki greind mína eða gildi mitt í þessu samfélagi. Ég er að ögra tungumálinu sjálfu, en ég er líka að skora á íslenskumælandi vegna þess að stundum er það ekki nógu gott fyrir mig heldur, svo ég þarf að leggja meira á mig. Ég flutti alla leið yfir heiminn til að elta þessa ást og ég mun ekki gefast upp. Nei, ekki núna. Þegar ég velti fyrir mér greininni sem ég skrifaði fyrir tveimur árum fannst mér hún ekki nógu góð, en síðar komst ég að því að hún var notuð í íslenskutímum við Háskóla Íslands. Þrátt fyrir fyrirvara mína á íslenskukunnáttu minni, sagði kollegi, eftir æsið samtal í veislu, öllum viðstöddum að ég væri altalandi. Það er áminning um að flókið íslenskunám fyrir útlendinga getur stundum einfaldlega verið eins og þær tilfinningar sem við öll upplifum – ótti við höfnun, að líða vandræðalega og að finnast maður vera ófullnægjandi. En stundum þurfum við bara að halda áfram og samþykkja þennan ófullkomleika. Þetta er auðvitað miklu auðveldara sagt en gert. Eins og margt annað íslenskt sem kona lærir er ég í mjög flóknu sambandi við ástina mína, íslenska tungu. Að læra nýtt tungumál sem fullorðinn innflytjandi getur verið svo lítillækkandi. Þú vilt geta lært tungumálið, þú vilt ekki vera útundan án þess að skilja hvað er að gerast í kringum þig. Þú vilt ekki missa sjálfsmynd þína í því ferli og það að hafa byrjendaþekkingu á erlendu tungumáli getur látið þér líða eins og þú hafir enga stjórn. Það sem hefur ekki breyst síðan ég skrifaði fyrir tveimur árum er sú tilfinning að ég hafi ekkert þýðingarmikiðtil málana að leggja á degi íslenskrar tungu. Tungumál, eins og flest annað, er ekki hægt að þröngva upp á fólk; löngunin til að læra og brjótast út úr skelinni verður að koma innan frá, en við þurfum líka að vera tillitssöm og hafa samúð með nemendum málsins. Ég get aðeins talað fyrir mína reynslu, en það tók mig töluverðan tíma, eftir mikin utanaðkomandi þrýsting, mismunun, ósanngjarnar ályktanir, lokaðar dyr, fordæmingu en einnig eftir mikinn skilning, þrautseigju og þolinmæði frá ástinni minni Helga, kennurum mínum, vinum, samstarfsfélögum, ókunnugum, og frá sjálfum mér, að komast á það stig að finnast íslenskan mín nógu góð. Íslenskan mín er ekki fullunnin vara og mun aldrei verða það. Ég er að vinna í þessu, en meðan ég geri það er ég jafnframt að bæta íslenskuna. Gleðilegan dag íslenskrar tungu, kæru vinir. Höfundur er innflytjandi á Íslandi frá Chile sem nemur íslenskt mál.
Skoðun Verða rangfærslur að sannleika, ef þær eru endurteknar nógu oft!? Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Forseti ÍSÍ hvattur til að hefja tiltektina í eigin starfsemi Sigurður G. Guðjónsson skrifar
Skoðun Það er víst hægt að semja um aðildarskilmála! Mörg dæmi sanna það! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Orðatónar: Aukinn orðaforði og lesskilningur barna með íslenskri tónlist Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar