Innlent

Þriggja ára nauðgunardómur mildaður í Lands­rétti

Jón Þór Stefánsson skrifar
Dómur var kveðinn upp í Landsrétti í Kópavogi í dag.
Dómur var kveðinn upp í Landsrétti í Kópavogi í dag. Vísir/Egill

Ómar Örn Reynisson, 27 ára karlmaður, hefur verið dæmdur í tveggja og hálfs ára fangelsi fyrir að nauðga konu sem var gestur á heimili hans árið 2020. Ómar Örn hafði áður verið dæmdur í þriggja ára fangelsi í héraði, en Landsréttur mildaði dóminn.

Fram kemur í dómi Landsréttar að Ómar hafi viljað meina að dómur héraðsdóms hafi verið byggður á röngum forsendum. Hann sagði einhliða frásögn brotaþola málsins lagða til grundvallar, en sjálfur vildi hann meina að háttsemin sem honum var gefið að sök hefði ekki átt sér stað.

Landsréttur vildi hins vegar meina að í framburður konunnar fengi stoð í vottorðum tveggja sálfræðinga. Og þá hefði ekkert komið fram í framburðum Ómars og konunnar í Landsrétti sem breytt gæti sönnunarmati héraðsdóms. 

Landsréttur sakfelldi Ómar líka, en mildaði dóminn líkt og áður segir. Þá er honum gert að greiða áfrýjunarkostnað málsins, sem hljóðar upp á tæplega tvær og hálfa milljón króna. Það bætist ofan á fjögurra milljóna málskostnað og tveggja milljóna miskabætur til konunnar sem honum var gert að greiða í héraði.

Ómar var í héraði sakfelldur fyrir að hafa haft kynferðismök við konuna án hennar samþykkis með því að stinga fingri í leggöng hennar á meðan hún svaf og eftir að hún lét hann vita að hún vildi það ekki. Þá hafði hann samræði við konuna eftir að hún sofnaði á ný og hélt síðan áfram eftir að hún vaknaði. 

Svipuð frásögn framan af 

Ómar neitaði sök fyrir héraðsdómi. Frásögn hans var á þá leið að konan hefði komið til hans umrædda nótt og þau haft samfarir með fullum vilja og samþykki þeirra beggja. Eftir að því lauk hafi þau legið áfram í rúminu en ekki verið að tala saman. Hann hafi verið að horfa á sjónvarp og ekkert tekið eftir því hvort konan var líka að horfa á sjónvarpið eða ekki. Konan hefði svo farið burt, upp undir klukkustund eftir að samfarirnar voru yfirstaðnar.

Konan lýsti atburðunum á svipaðan hátt og maðurinn, fram til þess tímamarks að lokið var þeim samförum sem áttu sér stað með samþykki beggja. Sagði konan að þá hafi hún ætlað að fara að sofa en eftir það hafi maðurinn brotið gegn henni.

Fram kemur í dómnum að framburður konunnar sé afar trúverðugur, einlægur, ýkjulaus og í samræmi við þau gögn sem lögð voru fram í málinu. Þótti jafnframt augljóst að þessir atburðir hefðu reynst konunni þungbærir en útlokað væri að svo hefði verið ef atburðarásin hefði einungis verið sú sem maðurinn lýsti. Þá voru atriði í framburði mannsins sem þóttu veikja trúverðugleika hans.

Einbeittur brotavilji

Var það mat dómsins að hafið væri yfir skynsamlegan vafa að maðurinn hefði brotið gegn konunni. Samkvæmt framlögðu sakavottorði hefur maðurinn ekki áður gerst sekur um refsiverðan verknað.

Í niðurstöðu héraðsdóms sagði að „við ákvörðun refsingar verði litið til þess að með háttsemi sinni braut ákærði gróflega gegn kynfrelsi og sjálfákvörðunarrétti brotaþola. Þá verður litið til styrks og einbeitts brotavilja ákærða sem birtist í því að hann hélt áfram að brjóta gegn brotaþola eftir að hún hafði látið hann vita að hún kærði sig ekki um kynlíf og var aftur sofnuð.“

Auk fangelsisrefsingarinnar var manninum í héraði gert að greiða konunni tvær milljónir króna í miskabætur, auk alls sakarkostnaðar.




Fleiri fréttir

Sjá meira


×