Kæri lesandi ég fæddist á Heimaey, höfuðstað Vestmannaeyja.
Sem sagt Eyjapeyi. Líf mitt var og er fótbolti.
Ég hef fengið þann munað að prófa margt í kringum boltann, var atvinnumaður, spilaði með landsliðinu (of fáa leiki ef ég er spurður), hef þjálfað félagslið og yngri landslið og alla grasrótina bæði stelpur og stráka.
Að alast upp í Eyjum var yndislegt þar sem hægt var að fara niður á bryggju að veiða, bjarga og sleppa lundapysjum, byrjaði 11 ára að vinna í skreið í Vinnslustöðinni og spilaði fótbolta alltaf þegar vinnan var ekki að trufla mig.
Mamma þurfti alltaf að hafa fyrir því að draga okkur inn í mat og svo var rokið aftur út að leika. Þetta voru dásamlegir og einfaldir tímar.
Það má segja að knattspyrnan hafi alltaf átt minn hug og hjarta. Ég hef spilað með mörgum frábærum leikmönnum, miklum karakterum, góðum liðum og fengið þjálfara sem hafa kennt mér bæði að verði betri í boltanum og já, lífinu.
Sumir eins og lífið kennir manni skildu meira eftir en aðrir en alltaf gat maður notað eitthvað frá þeim öllum.
Ég veit hvað það skiptir miklu máli að hafa einhvern sem stýrir liðinu, leiðbeinir.
Einhvern sem hefur yfirsýn og réttir okkur af ef við villumst af leið. Bestu liðin sem ég hef verið hjá voru með skýr langtímamarkmið, vissu hvert þau ætluðu og hvernig þau ætluðu að komast þangað. En það voru ekki öll lið sem skilgreindu sín gildi og unnu eftir þeim. Þau sem ekki gerðu það gátu átt góða spretti en þau entust ekki lengi.
Við viljum öll vera hluti af sigurliði, eða liði sem gefur okkur góð gildi og leiðbeinir í rétta átt, hvort sem er í fótbolta eða annars staðar í lífinu. Liði sem veit hvert það ætlar sér að komast, liði sem hlúir að leikmönnum og finnur verkefni sem hæfa hverjum og einum.
Það sama má segja um val okkar á næsta forseta Íslands og það skiptir máli að vanda valið. Við viljum einhvern sem hefur skýra sýn á það hvert við erum að fara sem þjóð og mun hjálpa til við að vísa veginn, innleiða réttu gildin og halda þeim að okkur hvort sem okkur gengur vel eða illa.
Við þurfum nefninlega alvöru manneskju sem hjálpar okkur að horfa upp og áfram. Við búum við þingræði sem einkennist af togstreitu. Forseti á að vera yfir þessa togstreitu hafin og vinna með þjóðinni, sýna henni áhuga, virkja, vekja til umhugsunar, leiða saman og þjónusta alla hópa samfélagsins.
Fyrir mér er þessi manneskja Halla Tómasdóttir. Halla býr yfir öllum þessum kostum og fleirum. Hún er fæddur leiðtogi sem dregur fólk að borðinu og vinnur með styrkleika hvers og eins og gerir þetta allt af mikilli hlýju og einlægni. Ég hef oft verið spurður að því af hverju ekki eru fleiri konur að þjálfa í efstu deildum karlafótboltans og hvort þær gætu það yfir höfuð? Mín skoðun er sú að ekki aðeins geta þær það, heldur væru margar fullkomnar í hlutverkið. Þjálfari í dag er manneskjan sem nær því besta út úr hverjum og einum leikmanni. Þjálfari er einnig með margar aðstoðarmanneskjur sem sjá um daglega þjálfun, styrkarþjálfun, sjúkraþjálfun og svona mætti lengi telja. Að mínu mati er stærsta verkefni aðalþjálfara að fá leikmenn til að trúa því að þeir geti unnið saman, leyst verkefni og sigrað. Ég mundi treysta Höllu til að þjálfa hvaða lið sem er og fá leikmenn til að trúa, vinna saman og sigra en ég treysti henni ennþá betur sem forseta Íslands að sameina, leiða saman og vera auðmjúkur þjónn þjóðarinnar. Ég mun kjósa Höllu Tómasdóttur til forseta og hvet þig kæri lesandi til að gera slíkt hið sama.
Höfundur er Eyjapeyi og fyrrverandi knattspyrnumaður.
