Stundum hefur Gunnar Smári rétt fyrir sér Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar 3. júlí 2024 07:29 Það er ekki mikið af góðum fréttum að utan núna. Stríðin geysa áfram í Úkraínu og á Gaza og ekki útlit fyrir að neitt lát verði á því í bráð. Það stefnir í stórsigur Þjóðfylkingarinnar í Frakklandi, sem, ef af verður, mun kasta sandi í tannhjól samstöðu Evrópusambandsins með Úkraínu í áðurnefndu stríði og hafa margháttaðar aðrar afleiðingar, fæstar til góðs. Í Bandaríkjunum blasir við öllum með augu í hausnum að frambjóðandi Demókrata til forsetamebættis ríkisins, sitjandi forseti Joe Biden, er ekki í neinu standi til að gegna þessu valdamikla embætti í fjögur ár í viðbót. Meðal annars þess vegna er nánast öruggt að Donald Trump mun taka við völdum í janúar á næsta ári. Ég segi meðal annars, vegna þess að það er ekki eina ástæðan. Ég les oftast það sem Gunnar Smári Egilsson, ritstjóri Samstöðvarinnar skrifar á vegginn sinn og annarra á facebook. Oft er Gunnar Smári með eiturskarpar greiningar á stöðunni í stjórnmálunum. Honum er reyndar jafnan lagið að bæta inn í þær persónulegu skítkasti og drulli yfir allt og alla, sérstaklega okkur í Samfylkingunni, (sem honum er, að hætti vinstri sósíalista fjórða áratugar síðustu aldar, sérstaklega uppsigað við) þannig að manni er alveg fyrirmunað að læka þær, en engu að síður, oft er ég sammála þeim. Greiningunum hans það er að segja. Ein slík greining kom fram í svari við áhyggjum Guðmundar Andra Thorssonar, rithöfundar og varaþingmanns Samfylkingarinnar, af stöðu frjálslynds lýðræðis í ljósi þess sem er að eiga sér stað í Frakklandi og Bandaríkjunum. Gunnar Smári segir „Lýðræði hvílir á þeirri meginstoð að stjórnvöld stýri landinu í takt við hagsmuni, vilja og væntingar almennings. Þetta hefur brugðist í okkar heimshluta. Eftir skammvinnan tíma á eftirstríðsárunum hafa stjórnvöld í æ ríkara mæli snúið sér frá almenningi, og sérstaklega þeim sem háðastir eru réttlátri uppbyggingu samhjálpar og samvinnu. Og snúið sér að auðstéttinni og þjónað henni með skattalækkunum, takmörkunum á réttindum launafólks til verkalýðsbaráttu, skerðingu ríkisvalds og auknu valdi hins svokallaða markaðar (sem í reynd leiðir til aukinna valda hinna ríku), einkavæðingu almannaeigna og auðlinda og notað ríkisvaldið með öðrum hætti til að þjóna auðvaldinu. Þetta hefur veikt almannavaldið, sem er framkvæmdaarmur LÝÐræðisins (þar sem hver hefur eitt atkvæði) en magnað upp AUÐvaldið (vettvang þar sem hver króna hefur eitt atkvæði).“(GSE 2.7.2024). Þarna hittir Gunnar Smári naglann á höfuðið því miður. Síðastliðin 40 ár hefur jafnt og þétt molnað undan almannavaldinu undir áhrifum kenninga Miltons Friedmans o.fl. sem var hrint í framkvæmd af Ronald Reagan í Bandaríkjunum og Margréti Thatcher í Bretlandi. Í kjölfarið komu svo lærisveinar þeirra, m.a. Davíð Oddsson og Eimreiðarhópurinn hér á Íslandi og framkvæmdu „fagnaðarerindið“. Þetta hefur leitt til gríðarlegrar auðsöfnunnar hinna fáu og birtingarmynd þess er auðvitað ofurefli stóru sjávarútvegsfyrirtækjanna hér á Íslandi en Gunnar Smári segir um það “Auðræðið hefur kerfisbundið grafið undan lýðræðinu, fært áherslur frá því að samfélagið sé mótað með atkvæði hvers manns yfir í að það er mótað með hverri krónu hinna allra auðugustu. Vald Samherja er svo mikið að það er ekki hægt að dæma eigendur þess á Íslandi þótt mál vegna brota fyrirtækisins hafi leitt til ákæru og sekta í Namibíu, Noregi og Færeyjum.” (GSE 2.7.2024). Það má bæta því við að þessi fyrirtæki hafa átt stóran þátt í að koma í veg fyrir það í 30 ár að Ísland gengi í Evrópusambandið og tæki upp evru með hreðjataki sínu á Sjálfstæðisflokknum, sem hefur ráðið þessu landi langt umfram kjörfylgi allt of lengi. Smári klykkir út með áhugaverðum punkti: „Hrun lýðræðis hefur leitt til minnkandi almannavalds og margfaldað auðvaldið, sem nú ætlar að auka enn völd sín með innleiðingu fasisma. Þau sem auðguðust á tíma nýfrjálshyggjunnar munu verja auð sinn með fasisma. Þetta er gömul saga og ný, gerðist líka fyrir tæpum hundrað árum.“ (GSE 2.7.2024). Þannig verður til þessi þverstæðukennda stjórnmálasúpa sem við erum að upplifa í dag. Kjósendur, sem eru búnir að fá sig fullsadda á þjónkun lýðræðislega kjörinna stjórnvalda við fjármagnseigendur kjósa yfir sig lýðskrumara á borð við Le Pen og Trump, sem munu í raun bara standa vörð um ójöfnuðinn og magna hann upp ef eitthvað er. Það þarf ekki annað en að hlusta á það sem Trump segir til að átta sig á því. En kjósendur hans kjósa að heyra það ekki. Þeir heyra bara að hann segist vera á móti „spillta Joe“. Og að hann ætli að byggja vegg til að halda úti “mexíkönskum glæpamönnum”. Hitler og Mussolini náðu aldrei meirihluta í lýðræðislegum kosningum í sínum heimalöndum. Þeir komust til valda með stuðningi „hófsamari“ hægri flokka. Við sjáum því miður svipað gerast núna, þegar tvær ríkisstjórnir hægri flokka á Norðurlöndum treysta á stuðning lýðhyggjuflokka. Þegar er farið að sjá undir iljar Repúblikana í Frakklandi yfir til Þjóðfylkingar Le Pen. Í Hollandi eru hægri flokkarnir búnir að leiða Geert Wilders til valda og Trump hefur tekið yfir hægrið í Bandaríkjunum með húð og hári. Þetta eru nýju línurnar sem eru að teiknast upp í stjórnmálum Vesturlanda. Hægrið plús lýðhyggjuflokkarnir og svo vinstrið. Miðjan getur dottið í hvora áttina sem er, því miður. En sem betur fer eru ekki bara vondar fréttir að utan. Nú stefnir í að einhverri slöppustu ríkisstjórn í sögu Bretlandseyja verði komið frá völdum í vikunni og að Verkamannaflokki Keirs Starmer verði veitt umboð til að spreyta sig. Keir hefur gengið til þessara kosninga með loforð um að hlusta á áhyggjur kjósenda af niðurbroti velferðarkerfisins undir ríkisstjórnum Íhaldsflokksins síðastliðin 12 ár. Það er nákvæmlega verkefni okkar sem viljum snúa Evrópu af leið þjóðernisöfga og lýðhyggju. Það verður að hlusta á réttmætar áhyggjur kjósenda og fara að byggja upp velferðarkerfið að nýju eftir áratuga niðurbrot nýfrjálshyggjunnar og kasta þeirri óheillakreddu á öskuhauga sögunnar fyrir blandað hagkerfi og jafnaðarstefnu. Það getum við blessunarlega gert hér á Íslandi líka innan fárra mánaða. Höfundur er varaþingmaður Samfylkingarinnar í Reykjavík norður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Stundum hefur Gunnar Smári rétt fyrir sér Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun „Hæ ástin, þarf að millifæra, getur þú samþykkt beiðnina?“ Heiðrún Jónsdóttir Skoðun Hamingjan grundvallast á gæðum hugsananna Árni Már Jensson Skoðun Algeng þvæla um Evrópusambandið Jón Frímann Jónsson Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Hátt reitt til höggs Hjálmar Jónsson Skoðun Veistu þitt skýjaspor? Hólmfríður Rut Einarsdóttir,Þóra Rut Jónsdóttir Skoðun Árið er 1990 Rebekka Hilmarsdóttir Skoðun Uppbygging almannahagsmuna á Íslandi Hlynur Már Vilhjálmsson Skoðun Hvað veit ég? Ég er bara fangi! Ólafur Ágúst Hraundal Skoðun Skoðun Skoðun „Hæ ástin, þarf að millifæra, getur þú samþykkt beiðnina?“ Heiðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Algeng þvæla um Evrópusambandið Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Stundum hefur Gunnar Smári rétt fyrir sér Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Hamingjan grundvallast á gæðum hugsananna Árni Már Jensson skrifar Skoðun Hátt reitt til höggs Hjálmar Jónsson skrifar Skoðun Brennt barn forðast eldinn Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Varnir gegn gagnagíslatökum Unnur Kristín Sveinbjarnardóttir skrifar Skoðun Uppbygging almannahagsmuna á Íslandi Hlynur Már Vilhjálmsson skrifar Skoðun Málað sig út í horn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Full orkuskipti ríkisflota og samgönguþjónustu fyrir 2030 Sigurður Friðleifsson skrifar Skoðun Einelti er veruleikabrenglun Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun „Lýtalaus íslenska“ er ekki til Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Hvatning til mótshaldara Landsmóts hestamanna Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Áróður Kremls gegn Úkraínu og NATO Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Að gefnu tilefni Kristján Hreinsson skrifar Skoðun Það er ákvörðun að beita mannvonsku Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Löng barátta XD fyrir jafnrétti og frelsi Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Árið er 1990 Rebekka Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Létt Borgarlína og bráðavandi umferðar Elías B. Elíasson,Þórarinn Hjaltason skrifar Skoðun Bestun Seðlabankastjóra Karl Guðlaugsson skrifar Skoðun Nýr tækniskóli rís við Flensborgarhöfn í Hafnarfirði Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Úr samkeppni í einokun? Sigríður Margrét Oddsdóttir,Anna Hrefna Ingimundarsdóttir skrifar Skoðun Að mála sig út í horn Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Verst fyrir fámennustu ríkin Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað getum við tekið á móti mörgum? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Yazan, Kant og siðleg breytni á Íslandi Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Dauðinn og skattarnir skrifar Skoðun Áskorun ÖBÍ og Þroskahjálpar til ráðherra og þingmanna Alma Ýr Ingólfsdóttir,Unnur Helga Óttarsdóttir skrifar Skoðun Flug frá Keflavík til Köben tekur styttri tíma en meðaltími nauðgunar Guðný S. Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hvers vegna getur ein greiðsla á ári frá TR verið góður kostur? Sigurjón Skúlason skrifar Sjá meira
Það er ekki mikið af góðum fréttum að utan núna. Stríðin geysa áfram í Úkraínu og á Gaza og ekki útlit fyrir að neitt lát verði á því í bráð. Það stefnir í stórsigur Þjóðfylkingarinnar í Frakklandi, sem, ef af verður, mun kasta sandi í tannhjól samstöðu Evrópusambandsins með Úkraínu í áðurnefndu stríði og hafa margháttaðar aðrar afleiðingar, fæstar til góðs. Í Bandaríkjunum blasir við öllum með augu í hausnum að frambjóðandi Demókrata til forsetamebættis ríkisins, sitjandi forseti Joe Biden, er ekki í neinu standi til að gegna þessu valdamikla embætti í fjögur ár í viðbót. Meðal annars þess vegna er nánast öruggt að Donald Trump mun taka við völdum í janúar á næsta ári. Ég segi meðal annars, vegna þess að það er ekki eina ástæðan. Ég les oftast það sem Gunnar Smári Egilsson, ritstjóri Samstöðvarinnar skrifar á vegginn sinn og annarra á facebook. Oft er Gunnar Smári með eiturskarpar greiningar á stöðunni í stjórnmálunum. Honum er reyndar jafnan lagið að bæta inn í þær persónulegu skítkasti og drulli yfir allt og alla, sérstaklega okkur í Samfylkingunni, (sem honum er, að hætti vinstri sósíalista fjórða áratugar síðustu aldar, sérstaklega uppsigað við) þannig að manni er alveg fyrirmunað að læka þær, en engu að síður, oft er ég sammála þeim. Greiningunum hans það er að segja. Ein slík greining kom fram í svari við áhyggjum Guðmundar Andra Thorssonar, rithöfundar og varaþingmanns Samfylkingarinnar, af stöðu frjálslynds lýðræðis í ljósi þess sem er að eiga sér stað í Frakklandi og Bandaríkjunum. Gunnar Smári segir „Lýðræði hvílir á þeirri meginstoð að stjórnvöld stýri landinu í takt við hagsmuni, vilja og væntingar almennings. Þetta hefur brugðist í okkar heimshluta. Eftir skammvinnan tíma á eftirstríðsárunum hafa stjórnvöld í æ ríkara mæli snúið sér frá almenningi, og sérstaklega þeim sem háðastir eru réttlátri uppbyggingu samhjálpar og samvinnu. Og snúið sér að auðstéttinni og þjónað henni með skattalækkunum, takmörkunum á réttindum launafólks til verkalýðsbaráttu, skerðingu ríkisvalds og auknu valdi hins svokallaða markaðar (sem í reynd leiðir til aukinna valda hinna ríku), einkavæðingu almannaeigna og auðlinda og notað ríkisvaldið með öðrum hætti til að þjóna auðvaldinu. Þetta hefur veikt almannavaldið, sem er framkvæmdaarmur LÝÐræðisins (þar sem hver hefur eitt atkvæði) en magnað upp AUÐvaldið (vettvang þar sem hver króna hefur eitt atkvæði).“(GSE 2.7.2024). Þarna hittir Gunnar Smári naglann á höfuðið því miður. Síðastliðin 40 ár hefur jafnt og þétt molnað undan almannavaldinu undir áhrifum kenninga Miltons Friedmans o.fl. sem var hrint í framkvæmd af Ronald Reagan í Bandaríkjunum og Margréti Thatcher í Bretlandi. Í kjölfarið komu svo lærisveinar þeirra, m.a. Davíð Oddsson og Eimreiðarhópurinn hér á Íslandi og framkvæmdu „fagnaðarerindið“. Þetta hefur leitt til gríðarlegrar auðsöfnunnar hinna fáu og birtingarmynd þess er auðvitað ofurefli stóru sjávarútvegsfyrirtækjanna hér á Íslandi en Gunnar Smári segir um það “Auðræðið hefur kerfisbundið grafið undan lýðræðinu, fært áherslur frá því að samfélagið sé mótað með atkvæði hvers manns yfir í að það er mótað með hverri krónu hinna allra auðugustu. Vald Samherja er svo mikið að það er ekki hægt að dæma eigendur þess á Íslandi þótt mál vegna brota fyrirtækisins hafi leitt til ákæru og sekta í Namibíu, Noregi og Færeyjum.” (GSE 2.7.2024). Það má bæta því við að þessi fyrirtæki hafa átt stóran þátt í að koma í veg fyrir það í 30 ár að Ísland gengi í Evrópusambandið og tæki upp evru með hreðjataki sínu á Sjálfstæðisflokknum, sem hefur ráðið þessu landi langt umfram kjörfylgi allt of lengi. Smári klykkir út með áhugaverðum punkti: „Hrun lýðræðis hefur leitt til minnkandi almannavalds og margfaldað auðvaldið, sem nú ætlar að auka enn völd sín með innleiðingu fasisma. Þau sem auðguðust á tíma nýfrjálshyggjunnar munu verja auð sinn með fasisma. Þetta er gömul saga og ný, gerðist líka fyrir tæpum hundrað árum.“ (GSE 2.7.2024). Þannig verður til þessi þverstæðukennda stjórnmálasúpa sem við erum að upplifa í dag. Kjósendur, sem eru búnir að fá sig fullsadda á þjónkun lýðræðislega kjörinna stjórnvalda við fjármagnseigendur kjósa yfir sig lýðskrumara á borð við Le Pen og Trump, sem munu í raun bara standa vörð um ójöfnuðinn og magna hann upp ef eitthvað er. Það þarf ekki annað en að hlusta á það sem Trump segir til að átta sig á því. En kjósendur hans kjósa að heyra það ekki. Þeir heyra bara að hann segist vera á móti „spillta Joe“. Og að hann ætli að byggja vegg til að halda úti “mexíkönskum glæpamönnum”. Hitler og Mussolini náðu aldrei meirihluta í lýðræðislegum kosningum í sínum heimalöndum. Þeir komust til valda með stuðningi „hófsamari“ hægri flokka. Við sjáum því miður svipað gerast núna, þegar tvær ríkisstjórnir hægri flokka á Norðurlöndum treysta á stuðning lýðhyggjuflokka. Þegar er farið að sjá undir iljar Repúblikana í Frakklandi yfir til Þjóðfylkingar Le Pen. Í Hollandi eru hægri flokkarnir búnir að leiða Geert Wilders til valda og Trump hefur tekið yfir hægrið í Bandaríkjunum með húð og hári. Þetta eru nýju línurnar sem eru að teiknast upp í stjórnmálum Vesturlanda. Hægrið plús lýðhyggjuflokkarnir og svo vinstrið. Miðjan getur dottið í hvora áttina sem er, því miður. En sem betur fer eru ekki bara vondar fréttir að utan. Nú stefnir í að einhverri slöppustu ríkisstjórn í sögu Bretlandseyja verði komið frá völdum í vikunni og að Verkamannaflokki Keirs Starmer verði veitt umboð til að spreyta sig. Keir hefur gengið til þessara kosninga með loforð um að hlusta á áhyggjur kjósenda af niðurbroti velferðarkerfisins undir ríkisstjórnum Íhaldsflokksins síðastliðin 12 ár. Það er nákvæmlega verkefni okkar sem viljum snúa Evrópu af leið þjóðernisöfga og lýðhyggju. Það verður að hlusta á réttmætar áhyggjur kjósenda og fara að byggja upp velferðarkerfið að nýju eftir áratuga niðurbrot nýfrjálshyggjunnar og kasta þeirri óheillakreddu á öskuhauga sögunnar fyrir blandað hagkerfi og jafnaðarstefnu. Það getum við blessunarlega gert hér á Íslandi líka innan fárra mánaða. Höfundur er varaþingmaður Samfylkingarinnar í Reykjavík norður.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Áskorun ÖBÍ og Þroskahjálpar til ráðherra og þingmanna Alma Ýr Ingólfsdóttir,Unnur Helga Óttarsdóttir skrifar
Skoðun Flug frá Keflavík til Köben tekur styttri tíma en meðaltími nauðgunar Guðný S. Bjarnadóttir skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun