Hik er sama og tap Ingólfur Sverrisson skrifar 5. júlí 2024 13:01 Í skoðanaskiptum okkar Hjartar J. Guðmundssonar um hugsanlega aðild Íslands að ESB segir hann í síðasta pistli að ég haldi því fram að lögbundið atkvæðavægi ríkja sambandsins skipti engu máli í samskiptum þjóðanna á þeim vettvangi. Þessu hef ég aldrei haldið fram en aftur á móti bent á að ekki væri nægjanlegt að setjast niður við reiknivélar á vef ráðherraráðsins, skoða þar atkvæðavægi hvers ríkis og ríkjanna í heild og tölulega yfirburði þeirra gagnvart minni þjóðum. Á honum er að skilja að það sem þar komi fram væri eina raunhæfa viðmiðið og því lítið annað en tímaeyðsla að reyna nokkuð til að vinna hagsmunamálum smáþjóðar eins og Íslands fylgis innan samtakanna. Smæð okkar væri svo augljós að engu skipti hversu vasklega við berðumst þar fyrir okkar málum því þau yrðu alltaf borin atkvæðum samkvæmt lögmálum reiknivélarinnar. Auðvitað er slík vanmáttarkennd sorgleg því mörg dæmi eru um að minni þjóðirnar hafa tekið sig saman innan ESB og haft áhrif á niðurstöður. Það gerist með því að móta samstöðu fulltrúa þeirra, safna saman rökum og berjast fyrir þeim. Á þetta hef ég verið að leggja áherslu í málfutningi mínum ásamt því að við verðum virkir meðlimir í samtökunum en ekki með einhverskonar aukaaðild, húkandi áhrifalaus fram á göngum eins og niðursetningar. Hjala þar við reiknivélina góðu og játa sig svo sigraða fyrir fram með glæsibrag! Nú virðist það verða orðin sérstök íþrótt að leita logandi ljósi að málefnum sem stærri þjóðirnar náðu fram eins og Hjörtur hefur gert samviskusamlega í löngu máli í spjalli okkar. Auðvitað væri hægur vandi að telja upp önnur málefni sem minni þjóðirnar hafa knúið fram og sýna fram á að barátta þeirra hefur oft borið árangur. Nægir til dæmis að minnast þess þegar stóru þjóðirnar innan ESB lögðu til um árið að heilmikið styrkjakerfi yrði sett á stofn í sambandi við Covid en smærri þjóðirnar leist ekki á, sameinuðust um að vísa því frá og þær stærri urðu að láta í minni pokann. Þannig gerast nú kaupin á þeirri eyri sem við köllum ESB í daglegu tali og ekki á vísan að róa að treysta einasta á atkvæðavægið. Í fullkomnum heimi ríkir ekki ágreiningur, fátt um álitamál og allt liðast fram eins og í draumi. Þannig er nú lífið ekki í raun og því verður stundum að sætta sig við málamiðlanir, fá ekki allt sitt fram og una því sem ekki er hægt að breyta. Hitt er þó undrunarefni þegar minn ágæti viðmælandi segir lítið að byggja á reglum ESB um hlutfallslegan stöðugleika vegna þess að hægt er að breyta henni og jafnvel fella niður. Hún er nú samt í fullu gildi og ekki vitað til þess að breyting verði þar á. Reglan hefur hingað til verið höfð til viðmiðunar um framkvæmd fiskveiðistefnu bandalagsins og ótímabært að fullyrða að hún gufi upp og hræða þannig úr sér líftóruna. Af sjálfu leiðir að felli ESB umrædda reglu niður varðandi framkvæmd fiskveiðistefnu gagnvart Íslandi þá er sjálfhætt því við viljum sjálf hafa stjórn á okkar fiskveiðum eins og mörg smærri ríki innan ESB gera í raun í dag. En að hafa ekki kjark til að ræða málið við ESB vegna þess að bandalagið gæti kannski og hugsanlega breytt reglugerðinni um hlutfallslegan stöðugleika verður vart skilgreind annað en töluvert mikil svartsýni eða jafnvel heigulsháttur. Ekki mikil reisn yfir slíkri framgöngu. Nú mætti ætla að allt þetta hik gagnvart því að taka fullan og eðlilegan þátt í hinu merkilega starfi innan ESB sæki styrk til þjóðarinnar; hún sé með böggum hildar yfir slíkri samvinnu og tortryggi allt sem frá ESB kemur. Nei, ekki kemur það heim og saman við þá staðreynd að glænýjar skoðankannanir hafa leitt í ljós að afgerandi meirihluti þjóðarinnar vill láta reyna á samningaviðræður um fulla aðild að ESB hið snarasta. Íslenska þjóðin veit sem er að hún mun sjálf hafa síðasta orðið um væntanlegan samning og vill losa málið úr þeim læðingi sem það er nú bundið í, ganga til samningaviðræðna með fullri reisn og djörfung fullvalda þjóðar. Höfundur er eftirlaunaþegi og fyrrum forstöðumaður samtaka fyrirtækja í málm- og skipaiðnaði. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Evrópusambandið Mest lesið Dýrkeyptur aðgangur Stella Guðmundsdóttir Skoðun „Við andlát manns lýkur skattskyldu hans“ Þórður Gunnarsson Skoðun Íslenskufræðingurinn Sigmundur Davíð Hákon Darri Egilsson Skoðun Aðgangur bannaður Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Það er verið að ljúga að okkur Hildur Þórðardóttir Skoðun Hvers vegna hefur frammistöðu íslenskra nemenda í PISA farið hrakandi? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun Ævintýralegar eftiráskýringar Hildur Sverrisdóttir Skoðun Gervigóðmennska fyrir almannafé Kári Allansson Skoðun Loftslagskvíði Sjálfstæðisflokksins Gunnar Bragi Sveinsson Skoðun Við þurfum þingmann eins og Ágúst Bjarna Valdimar Víðisson Skoðun Skoðun Skoðun Í upphafi skal endinn skoða.. Sigurður F. Sigurðarson skrifar Skoðun Stjórnvöld, virðið frumbyggjaréttinn í íslensku samfélagi Sæmundur Einarsson skrifar Skoðun Handleiðsla og vellíðan í starfi Sveindís Anna Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Eldgos og innviðir: Tryggjum öryggi Suðurnesja Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Er aukin einkavæðing lausnin? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Samfélag á krossgötum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Hvað er vandamálið? Alexandra Briem skrifar Skoðun Au pair fyrirkomulagið – barn síns tíma? Hlöðver Skúli Hákonarson skrifar Skoðun Fontur – hiti þrjú stig Stefán Steingrímur Bergsson skrifar Skoðun Bankinn gefur, bankinn tekur Breki Karlsson skrifar Skoðun Hægt og hljótt Dofri Hermannsson skrifar Skoðun Kennaraverkfall – sparka í dekkin eða setja meira bensín á bílinn? Melkorka Mjöll Kristinsdóttir skrifar Skoðun Gervigóðmennska fyrir almannafé Kári Allansson skrifar Skoðun Góður granni, gulli betri! Jóna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Frelsi er alls konar Jón Óskar Sólnes skrifar Skoðun Betra plan í ríkisfjármálum Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Íslenskufræðingurinn Sigmundur Davíð Hákon Darri Egilsson skrifar Skoðun Dýrkeyptur aðgangur Stella Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þarf Alþingi að vera í óvissu? Haukur Arnþórsson skrifar Skoðun Stöndum með einyrkjum og sjálfstætt starfandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Ætla Íslendingar að standa vörð um orkuauðlindir sínar? Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Evrópa og sjálfstæði Íslands Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Heilnæmt samfélag, betri lífskjör og jöfn tækifæri fyrir öll Unnur Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Mölunarverksmiðja eða umhverfisvæn matvælaframleiðsla Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Lifað með reisn - Frá starfslokum til æviloka Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Viðreisn, evran og Finnland Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Fleiri staðreyndir um jafnlaunavottun – íþyngjandi og kostnaðarsamt regluverk Gunnar Ármannsson skrifar Skoðun Við þurfum þingmann eins og Ágúst Bjarna Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Sagnaarfur Biblíunnar – Heildræn sýn á sköpunina Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Skoðun Hvers vegna hefur frammistöðu íslenskra nemenda í PISA farið hrakandi? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar Sjá meira
Í skoðanaskiptum okkar Hjartar J. Guðmundssonar um hugsanlega aðild Íslands að ESB segir hann í síðasta pistli að ég haldi því fram að lögbundið atkvæðavægi ríkja sambandsins skipti engu máli í samskiptum þjóðanna á þeim vettvangi. Þessu hef ég aldrei haldið fram en aftur á móti bent á að ekki væri nægjanlegt að setjast niður við reiknivélar á vef ráðherraráðsins, skoða þar atkvæðavægi hvers ríkis og ríkjanna í heild og tölulega yfirburði þeirra gagnvart minni þjóðum. Á honum er að skilja að það sem þar komi fram væri eina raunhæfa viðmiðið og því lítið annað en tímaeyðsla að reyna nokkuð til að vinna hagsmunamálum smáþjóðar eins og Íslands fylgis innan samtakanna. Smæð okkar væri svo augljós að engu skipti hversu vasklega við berðumst þar fyrir okkar málum því þau yrðu alltaf borin atkvæðum samkvæmt lögmálum reiknivélarinnar. Auðvitað er slík vanmáttarkennd sorgleg því mörg dæmi eru um að minni þjóðirnar hafa tekið sig saman innan ESB og haft áhrif á niðurstöður. Það gerist með því að móta samstöðu fulltrúa þeirra, safna saman rökum og berjast fyrir þeim. Á þetta hef ég verið að leggja áherslu í málfutningi mínum ásamt því að við verðum virkir meðlimir í samtökunum en ekki með einhverskonar aukaaðild, húkandi áhrifalaus fram á göngum eins og niðursetningar. Hjala þar við reiknivélina góðu og játa sig svo sigraða fyrir fram með glæsibrag! Nú virðist það verða orðin sérstök íþrótt að leita logandi ljósi að málefnum sem stærri þjóðirnar náðu fram eins og Hjörtur hefur gert samviskusamlega í löngu máli í spjalli okkar. Auðvitað væri hægur vandi að telja upp önnur málefni sem minni þjóðirnar hafa knúið fram og sýna fram á að barátta þeirra hefur oft borið árangur. Nægir til dæmis að minnast þess þegar stóru þjóðirnar innan ESB lögðu til um árið að heilmikið styrkjakerfi yrði sett á stofn í sambandi við Covid en smærri þjóðirnar leist ekki á, sameinuðust um að vísa því frá og þær stærri urðu að láta í minni pokann. Þannig gerast nú kaupin á þeirri eyri sem við köllum ESB í daglegu tali og ekki á vísan að róa að treysta einasta á atkvæðavægið. Í fullkomnum heimi ríkir ekki ágreiningur, fátt um álitamál og allt liðast fram eins og í draumi. Þannig er nú lífið ekki í raun og því verður stundum að sætta sig við málamiðlanir, fá ekki allt sitt fram og una því sem ekki er hægt að breyta. Hitt er þó undrunarefni þegar minn ágæti viðmælandi segir lítið að byggja á reglum ESB um hlutfallslegan stöðugleika vegna þess að hægt er að breyta henni og jafnvel fella niður. Hún er nú samt í fullu gildi og ekki vitað til þess að breyting verði þar á. Reglan hefur hingað til verið höfð til viðmiðunar um framkvæmd fiskveiðistefnu bandalagsins og ótímabært að fullyrða að hún gufi upp og hræða þannig úr sér líftóruna. Af sjálfu leiðir að felli ESB umrædda reglu niður varðandi framkvæmd fiskveiðistefnu gagnvart Íslandi þá er sjálfhætt því við viljum sjálf hafa stjórn á okkar fiskveiðum eins og mörg smærri ríki innan ESB gera í raun í dag. En að hafa ekki kjark til að ræða málið við ESB vegna þess að bandalagið gæti kannski og hugsanlega breytt reglugerðinni um hlutfallslegan stöðugleika verður vart skilgreind annað en töluvert mikil svartsýni eða jafnvel heigulsháttur. Ekki mikil reisn yfir slíkri framgöngu. Nú mætti ætla að allt þetta hik gagnvart því að taka fullan og eðlilegan þátt í hinu merkilega starfi innan ESB sæki styrk til þjóðarinnar; hún sé með böggum hildar yfir slíkri samvinnu og tortryggi allt sem frá ESB kemur. Nei, ekki kemur það heim og saman við þá staðreynd að glænýjar skoðankannanir hafa leitt í ljós að afgerandi meirihluti þjóðarinnar vill láta reyna á samningaviðræður um fulla aðild að ESB hið snarasta. Íslenska þjóðin veit sem er að hún mun sjálf hafa síðasta orðið um væntanlegan samning og vill losa málið úr þeim læðingi sem það er nú bundið í, ganga til samningaviðræðna með fullri reisn og djörfung fullvalda þjóðar. Höfundur er eftirlaunaþegi og fyrrum forstöðumaður samtaka fyrirtækja í málm- og skipaiðnaði.
Hvers vegna hefur frammistöðu íslenskra nemenda í PISA farið hrakandi? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun
Skoðun Kennaraverkfall – sparka í dekkin eða setja meira bensín á bílinn? Melkorka Mjöll Kristinsdóttir skrifar
Skoðun Mölunarverksmiðja eða umhverfisvæn matvælaframleiðsla Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar
Skoðun Fleiri staðreyndir um jafnlaunavottun – íþyngjandi og kostnaðarsamt regluverk Gunnar Ármannsson skrifar
Skoðun Hvers vegna hefur frammistöðu íslenskra nemenda í PISA farið hrakandi? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar
Hvers vegna hefur frammistöðu íslenskra nemenda í PISA farið hrakandi? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun