Er hvergi hægt að vera í friði? Reynir Böðvarsson skrifar 16. september 2024 14:31 Ég var samferða ungri konu nýlega í bíl sem tók næstum fjórðung sólarhrings, við höfðum sammælst um að ég skildi miðla af minni þekkingu um umhverfisvísindi, sem ég aðeins hef komið að í mínum störfum, þar sem hún átti að skila inn ritgerð í þeim fræðum til háskólans eftir tvær vikur. Við ræddum í byrjun um heima og geyma og ég varð þess fljótlega vís að ég hafði meira að læra af henni, er hún þó 50+árum yngri enn ég. Samtalið þróaðist smá samin í ýmis mál sem eru sérstök fyrir okkar tíma, ég viðraði áhyggjur mínar varðandi heimsmálin sem hún tók undir en benti sérstaklega á þá gífurlegu breytingu sem hefur orðið í nærumhverfi fólks, stöðugt og endalaust áreiti sem við verðum fyrir hvar sem við erum og við nánast allar aðstæður. Áreiti í nútíma þjóðfélagi upplifa flestir daglega, þó að það gerist oft án þess að við átti okkur á því meðvitað. Frá auglýsingum í fjölmiðlum, samfélagsmiðlum, og alls konar markaðsefni sem mætir okkur á hverju horni, eru skilaboð stöðugt send til okkar með það markmið að ná athygli okkar. Þessi stöðuga áreitni hefur djúpstæð áhrif á það hvernig við upplifum heiminn, hvernig við metum okkur sjálf, og hvernig við eyðum tíma og peningum. Í dag eru auglýsingar alls staðar. Þær eru í sjónvarpi, á vefsíðum, í útvarpi, og sérstaklega á samfélagsmiðlum. Með þróun stafrænna miðla hefur markaðssetning breyst úr hefðbundnum auglýsingum í fjölmiðlum yfir í stafrænar herferðir sem ná beint til einstaklinga, byggðar á nethegðun þeirra. Þessi þróun hefur gert það að verkum að auglýsingar eru bæði markvissari og persónulegri en nokkru sinni fyrr. Markmið auglýsenda er að grípa athygli okkar og umbreyta henni í fjárhagslegan ávinning, hvort sem það er að selja vöru, þjónustu, eða hugmyndafræði. Til þess að ná þessu eru ótal sálfræðilegir þættir notaðir, svo sem litir, tónlist, orðalag og ímyndir sem miða að því að ýta undir tilfinningar okkar, sjálfsmynd og þrár. Dæmi um þetta eru auglýsingar sem höfða til drauma okkar um betra líf, til dæmis auglýsingar sem sýna hvernig „rétta“ varan getur veitt okkur hamingju, velgengni eða félagslegt samþykki. Slíkt áreiti hefur áhrif á hvernig við sjáum heiminn, þar sem okkur er sífellt miðlað ímyndum af fullkomnun sem eru fjarlægar raunveruleikanum. Samfélagsmiðlar eru ein af helstu uppsprettum áreitis í dag. Á Facebook, Instagram, TikTok og fleiri samfélagsmiðlum erum við bombarderuð með upplýsingum, hvort sem það eru fréttir, auglýsingar eða persónuleg uppfærslur frá vinum og fylgjendum. Á þessum miðlum eru fyrirtæki og áhrifavaldar oft óaðskiljanlegir frá venjulegum notendum, sem gerir það að verkum að við erum sífellt útsett fyrir dulbúnum auglýsingum og markaðssetningu. Eitt af einkennum samfélagsmiðla er að þeir reyna að halda athygli okkar í lengstu lög, með því að stilla upp efni sem ýtir undir stöðuga þátttöku. Skrollun á samfélagsmiðlum er næstum eins og athafnalaus vani, þar sem nýtt efni birtist stöðugt og við erum aldrei í raun „búin“ með það sem við erum að skoða. Þessi óendanlegi straumur upplýsinga leiðir til streitu og ofhleðslu, þar sem hugur okkar fær ekki nægilegt svigrúm til að hvílast eða vinna úr þeim upplýsingum sem hann fær. Nútíma samfélag er oft kallað upplýsingasamfélag, en magn upplýsinga sem við verðum fyrir daglega er yfirþyrmandi. Heilinn okkar er sífellt að vinna úr þessu flóði upplýsinga og áreitni, en hæfileikinn til að halda einbeitingu og meðhöndla upplýsingar hefur takmarkanir. Það er staðfest með rannsóknum að of miklar upplýsingar á sama tíma geta valdið truflun á hugsunum okkar og getu okkar til að taka ákvarðanir. Ein af þeim afleiðingum sem koma með þessu flæði áreitis er skert athygli og einbeiting. Margt bendir til að þessi stöðuga truflun af samfélagsmiðlum, tölvupóstum, auglýsingum og tilkynningum á snjalltækjum geti dregið úr getu okkar til að einbeita okkur að einu verkefni í einu og skapað tilhneigingu til að vera sífellt á varðbergi gagnvart nýju áreiti. Eitt af þeim mest áberandi áhrifum áreitis í nútíma samfélagi er hvernig það hefur áhrif á sjálfsmynd okkar og hvernig við skilgreinum gildi okkar sem einstaklinga. Samfélagsmiðlar sérstaklega hafa áhrif á hvernig við metum okkur sjálf, þar sem við stöðugt berum okkur saman við aðra. Áhrifavaldar og fyrirtæki birta iðulega myndir og myndbönd sem sýna ímyndir af fullkomnum lífsstíl sem eru í raun framleiddar og endurgerðar í markaðslegum tilgangi. Þessi óraunhæfu staðalímyndir hafa áhrif á það hvernig fólk sér sjálft sig og geta leitt til óöryggis, neikvæðrar sjálfsmyndar og jafnvel andlegra vandamála. Neysluhyggja er einnig í forgrunni í þessu samhengi. Auglýsingar reyna að sannfæra okkur um að hamingjan liggi í neyslu, að kaup á nýjum vörum muni bæta líf okkar eða sjálfsmynd. Þetta skapar óraunhæfar væntingar og getur leitt til þess að fólk verði föst í hringrás þar sem það finnur sig aldrei fullnægt nema með nýjum kaupum eða viðurkenningu í samfélagsmiðlum. Aukin áreiti getur semsagt haft alvarleg áhrif á andlega heilsu. Því fleiri áreiti sem við verðum fyrir daglega, því meiri líkur eru á streitu, kvíða og tilfinningalegri þreytu. Samfélagsmiðlar, með sitt stanslausa upplýsingaflæði, veldur því að við upplifum stöðugan þrýsting til að fylgjast með, að vera tengd, og að deila eigin lífi. Þessi óþægindi geta leitt til vanlíðanar og vanmáttar til að slaka á eða njóta kyrrðar. Félagsleg áhrif eru einnig merkjanleg. Samskipti okkar eru orðin styttri, yfirborðskenndari, og meira bundin við skjá. Fólk á oft í erfiðleikum með að halda djúpum tengslum og einbeita sér að raunverulegum samtölum í augliti til auglitis, því athyglin er oft dreifð á milli fjölda áreita á netinu. Áreiti í nútíma þjóðfélagi er ekki lengur valkostur – það er sífelldur fylgifiskur daglegs lífs. Auglýsingar, samfélagsmiðlar og markaðssetning hafa þróast í það að verða fastur hluti af upplifunum okkar, og þetta stöðuga áreiti getur haft margvísleg neikvæð áhrif á sjálfsmynd, einbeitingu, andlega heilsu og neysluvenjur okkar. Að læra að stilla þetta áreiti af og finna jafnvægi í samskiptum okkar við tækni og markaðssetningu er áskorun sem margir glíma við. Flestir þurfa að tileinka sér aðferðir til að vernda eigið rými frá of miklum áreitum og forgangsraða eigin vellíðan í samfélagi sem sífellt krefst athygli okkar. Ég hef hér reynt að draga fram mynd af raunveruleika flestra sem lifa í dag, á tímum óviðjafnanlega hröðu tækniframfara og síaukandi þrýstingi á aukna neyslu. Hvorki við manneskjur eða jörðin þola að haldið sé áfram á sömu braut, eitthvað verður að breytast ef ekki á að fara illa. Pólitík er að vilja eitthvað sagði Olof Palme, og ef við viljum breyta þessu ástandi þá verður það ekki gert nema með pólitískri stefnumótum sem framfylgt er með lagasetningu og þannig beygt af braut þessarar vegferðar sem við erum á, Nýfrjálshyggjunni. Við erum mörg sem sjáum vandamálið, það bitnar fremst á þeim með minna á milli handan vegna aukins ójafnaðar sem er innbyggt í þetta kerfi. Eitt er þó að sjá vandamálið en annað er að benda á lausnir. Ef við færum allt ofan sagt í aðeins tvö orð þá væri það „óheftaður kapítalismi”. Það er náttúrulega margt sem þarf að gera til þess að koma höndum á kapítalismann en ég vil hér sérstaklega benda á að frjálst upplýsingaflæði án aðkomu auðvaldsins er eitt af því mikilvægasta. Ríkisfjölmiðlar í Norður Evrópu á fyrri hluta síðustu aldar, að undanteknu tímabili stríðsátaka, og fram að Nýfrjálshyggju eru gott dæmi. Mikilvægi þessara fjölmiðla verður ekki ofmetin í þróun þessara þjóðfélaga á meðan þeir voru nánast einir á markaði. Það þarf með einhverjum hætti að koma á fót óháðum alhliða fjölmiðli sem rekin er á svipaðan hátt og sem sinnir einvörðungu almannahag. Ég hef áður í pistli talað um NORDBÓK, norræna Facebook sem Norðurlöndin kæmu sameiginlega á fót. Eitthvað þarf allavega að gera og þess vegna þarf verkalýðshreyfingin að beita sér og ég sé ekki fyrir mér neinn pólitískan vilja í þessa átt nema frá vinstri, Sósíalistaflokkurinn ætti að ríða hér á vaðið og fá með sér félagslega þenkjandi fólk úr öðrum flokkum. Höfundur er jarðskjálftafræðingur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Reynir Böðvarsson Mest lesið Fékk hann ekki minnisblaðið? Hjörtur J Guðmundsson Skoðun Háskólinn og rektorskjörið Gyða Margrét Pétursdóttir ,Þorgerður Jennýjardóttir Einarsdóttir Skoðun Betra og skilvirkara fjármálakerfi Benedikt Gíslason Skoðun Þegar heiftin nær tökum á hrútakofanum Heimir Már Pétursson Skoðun Áskorun til atvinnuvegaráðherra Björn Ólafsson Skoðun Geðræni sjúkdómurinn sem gleymist að tala um Stefán Guðbrandsson Skoðun Halldór 15.02.2025 Halldór Hvammsvirkjun – frumhlaup og gullhúðun Mörður Árnason Skoðun Sérlög til verndar innflytjendum? Margrét Ágústa Sigurðardóttir Skoðun Skattahækkanir, miðstýring og ESB-þráhyggja Anton Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Betra og skilvirkara fjármálakerfi Benedikt Gíslason skrifar Skoðun Háskólinn og rektorskjörið Gyða Margrét Pétursdóttir ,Þorgerður Jennýjardóttir Einarsdóttir skrifar Skoðun Fékk hann ekki minnisblaðið? Hjörtur J Guðmundsson skrifar Skoðun Áskorun til atvinnuvegaráðherra Björn Ólafsson skrifar Skoðun Skattahækkanir, miðstýring og ESB-þráhyggja Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Sérlög til verndar innflytjendum? Margrét Ágústa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Höldum yngri þingmönnum aðskildum frá hinum eldri ! Júlíus Valsson skrifar Skoðun Hvammsvirkjun – frumhlaup og gullhúðun Mörður Árnason skrifar Skoðun Geðræni sjúkdómurinn sem gleymist að tala um Stefán Guðbrandsson skrifar Skoðun Aukinn veikindaréttur – aukið jafnrétti kynjanna – fyrir félagsfólk VR Þorsteinn Skúli Sveinsson skrifar Skoðun Þegar heiftin nær tökum á hrútakofanum Heimir Már Pétursson skrifar Skoðun Verður dánaraðstoð leyfð í Danmörku í náinni framtíð? Bjarni Jónsson skrifar Skoðun Flugvöllur okkar allra! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Svar við rangfærslum Félags atvinnurekenda um tollamál Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Við þurfum að ræða um Evrópusambandið Kristján Reykjalín Vigfússon skrifar Skoðun Sannleikurinn um undirbúning útlendingafrumvarpsins Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Hvernig bætum við stafræna umgjörð heilbrigðiskerfisins? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Þegar raunveruleikinn er forritaður Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvernig byggjum við framtíð matvælaiðnaðar á Íslandi? Oddur Már Gunnarsson,Salvör Jónsdóttir skrifar Skoðun Á Sjálfstæðisflokkurinn sér viðreisnar von? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Valentínus Árni Már Jensson skrifar Skoðun Velferð framar verðstöðugleika: Hvers vegna lífskjör ættu að vera aðalatriðið Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Barnavernd í brennidepli! Merki um öryggi – Signs of Safety Gyða Hjartardóttir skrifar Skoðun Kolbikasvört staða María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Faglegt og jákvætt sérfræðiálit Skipulagsstofnunar um Coda Terminal Edda Sif Pind Aradóttir skrifar Skoðun Ekkert um okkur án okkar Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun One way Ticket á Litla-Hraun í framtíðinni! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Rauðsokkur í Efra-Breiðholti Edith Oddsteinsdóttir skrifar Skoðun Jafningjafræðsla um stafrænt ofbeldi Hjalti Ómar Ágústsson skrifar Skoðun Hugtakinu almannaheill snúið á haus Björg Eva Erlendsdóttir,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson ,Snæbjörn Guðmundsson,Elvar Örn Friðriksso,Friðleifur E. Guðmundsson,Snorri Hallgrímsson,Sigþrúður Jónsdóttir skrifar Sjá meira
Ég var samferða ungri konu nýlega í bíl sem tók næstum fjórðung sólarhrings, við höfðum sammælst um að ég skildi miðla af minni þekkingu um umhverfisvísindi, sem ég aðeins hef komið að í mínum störfum, þar sem hún átti að skila inn ritgerð í þeim fræðum til háskólans eftir tvær vikur. Við ræddum í byrjun um heima og geyma og ég varð þess fljótlega vís að ég hafði meira að læra af henni, er hún þó 50+árum yngri enn ég. Samtalið þróaðist smá samin í ýmis mál sem eru sérstök fyrir okkar tíma, ég viðraði áhyggjur mínar varðandi heimsmálin sem hún tók undir en benti sérstaklega á þá gífurlegu breytingu sem hefur orðið í nærumhverfi fólks, stöðugt og endalaust áreiti sem við verðum fyrir hvar sem við erum og við nánast allar aðstæður. Áreiti í nútíma þjóðfélagi upplifa flestir daglega, þó að það gerist oft án þess að við átti okkur á því meðvitað. Frá auglýsingum í fjölmiðlum, samfélagsmiðlum, og alls konar markaðsefni sem mætir okkur á hverju horni, eru skilaboð stöðugt send til okkar með það markmið að ná athygli okkar. Þessi stöðuga áreitni hefur djúpstæð áhrif á það hvernig við upplifum heiminn, hvernig við metum okkur sjálf, og hvernig við eyðum tíma og peningum. Í dag eru auglýsingar alls staðar. Þær eru í sjónvarpi, á vefsíðum, í útvarpi, og sérstaklega á samfélagsmiðlum. Með þróun stafrænna miðla hefur markaðssetning breyst úr hefðbundnum auglýsingum í fjölmiðlum yfir í stafrænar herferðir sem ná beint til einstaklinga, byggðar á nethegðun þeirra. Þessi þróun hefur gert það að verkum að auglýsingar eru bæði markvissari og persónulegri en nokkru sinni fyrr. Markmið auglýsenda er að grípa athygli okkar og umbreyta henni í fjárhagslegan ávinning, hvort sem það er að selja vöru, þjónustu, eða hugmyndafræði. Til þess að ná þessu eru ótal sálfræðilegir þættir notaðir, svo sem litir, tónlist, orðalag og ímyndir sem miða að því að ýta undir tilfinningar okkar, sjálfsmynd og þrár. Dæmi um þetta eru auglýsingar sem höfða til drauma okkar um betra líf, til dæmis auglýsingar sem sýna hvernig „rétta“ varan getur veitt okkur hamingju, velgengni eða félagslegt samþykki. Slíkt áreiti hefur áhrif á hvernig við sjáum heiminn, þar sem okkur er sífellt miðlað ímyndum af fullkomnun sem eru fjarlægar raunveruleikanum. Samfélagsmiðlar eru ein af helstu uppsprettum áreitis í dag. Á Facebook, Instagram, TikTok og fleiri samfélagsmiðlum erum við bombarderuð með upplýsingum, hvort sem það eru fréttir, auglýsingar eða persónuleg uppfærslur frá vinum og fylgjendum. Á þessum miðlum eru fyrirtæki og áhrifavaldar oft óaðskiljanlegir frá venjulegum notendum, sem gerir það að verkum að við erum sífellt útsett fyrir dulbúnum auglýsingum og markaðssetningu. Eitt af einkennum samfélagsmiðla er að þeir reyna að halda athygli okkar í lengstu lög, með því að stilla upp efni sem ýtir undir stöðuga þátttöku. Skrollun á samfélagsmiðlum er næstum eins og athafnalaus vani, þar sem nýtt efni birtist stöðugt og við erum aldrei í raun „búin“ með það sem við erum að skoða. Þessi óendanlegi straumur upplýsinga leiðir til streitu og ofhleðslu, þar sem hugur okkar fær ekki nægilegt svigrúm til að hvílast eða vinna úr þeim upplýsingum sem hann fær. Nútíma samfélag er oft kallað upplýsingasamfélag, en magn upplýsinga sem við verðum fyrir daglega er yfirþyrmandi. Heilinn okkar er sífellt að vinna úr þessu flóði upplýsinga og áreitni, en hæfileikinn til að halda einbeitingu og meðhöndla upplýsingar hefur takmarkanir. Það er staðfest með rannsóknum að of miklar upplýsingar á sama tíma geta valdið truflun á hugsunum okkar og getu okkar til að taka ákvarðanir. Ein af þeim afleiðingum sem koma með þessu flæði áreitis er skert athygli og einbeiting. Margt bendir til að þessi stöðuga truflun af samfélagsmiðlum, tölvupóstum, auglýsingum og tilkynningum á snjalltækjum geti dregið úr getu okkar til að einbeita okkur að einu verkefni í einu og skapað tilhneigingu til að vera sífellt á varðbergi gagnvart nýju áreiti. Eitt af þeim mest áberandi áhrifum áreitis í nútíma samfélagi er hvernig það hefur áhrif á sjálfsmynd okkar og hvernig við skilgreinum gildi okkar sem einstaklinga. Samfélagsmiðlar sérstaklega hafa áhrif á hvernig við metum okkur sjálf, þar sem við stöðugt berum okkur saman við aðra. Áhrifavaldar og fyrirtæki birta iðulega myndir og myndbönd sem sýna ímyndir af fullkomnum lífsstíl sem eru í raun framleiddar og endurgerðar í markaðslegum tilgangi. Þessi óraunhæfu staðalímyndir hafa áhrif á það hvernig fólk sér sjálft sig og geta leitt til óöryggis, neikvæðrar sjálfsmyndar og jafnvel andlegra vandamála. Neysluhyggja er einnig í forgrunni í þessu samhengi. Auglýsingar reyna að sannfæra okkur um að hamingjan liggi í neyslu, að kaup á nýjum vörum muni bæta líf okkar eða sjálfsmynd. Þetta skapar óraunhæfar væntingar og getur leitt til þess að fólk verði föst í hringrás þar sem það finnur sig aldrei fullnægt nema með nýjum kaupum eða viðurkenningu í samfélagsmiðlum. Aukin áreiti getur semsagt haft alvarleg áhrif á andlega heilsu. Því fleiri áreiti sem við verðum fyrir daglega, því meiri líkur eru á streitu, kvíða og tilfinningalegri þreytu. Samfélagsmiðlar, með sitt stanslausa upplýsingaflæði, veldur því að við upplifum stöðugan þrýsting til að fylgjast með, að vera tengd, og að deila eigin lífi. Þessi óþægindi geta leitt til vanlíðanar og vanmáttar til að slaka á eða njóta kyrrðar. Félagsleg áhrif eru einnig merkjanleg. Samskipti okkar eru orðin styttri, yfirborðskenndari, og meira bundin við skjá. Fólk á oft í erfiðleikum með að halda djúpum tengslum og einbeita sér að raunverulegum samtölum í augliti til auglitis, því athyglin er oft dreifð á milli fjölda áreita á netinu. Áreiti í nútíma þjóðfélagi er ekki lengur valkostur – það er sífelldur fylgifiskur daglegs lífs. Auglýsingar, samfélagsmiðlar og markaðssetning hafa þróast í það að verða fastur hluti af upplifunum okkar, og þetta stöðuga áreiti getur haft margvísleg neikvæð áhrif á sjálfsmynd, einbeitingu, andlega heilsu og neysluvenjur okkar. Að læra að stilla þetta áreiti af og finna jafnvægi í samskiptum okkar við tækni og markaðssetningu er áskorun sem margir glíma við. Flestir þurfa að tileinka sér aðferðir til að vernda eigið rými frá of miklum áreitum og forgangsraða eigin vellíðan í samfélagi sem sífellt krefst athygli okkar. Ég hef hér reynt að draga fram mynd af raunveruleika flestra sem lifa í dag, á tímum óviðjafnanlega hröðu tækniframfara og síaukandi þrýstingi á aukna neyslu. Hvorki við manneskjur eða jörðin þola að haldið sé áfram á sömu braut, eitthvað verður að breytast ef ekki á að fara illa. Pólitík er að vilja eitthvað sagði Olof Palme, og ef við viljum breyta þessu ástandi þá verður það ekki gert nema með pólitískri stefnumótum sem framfylgt er með lagasetningu og þannig beygt af braut þessarar vegferðar sem við erum á, Nýfrjálshyggjunni. Við erum mörg sem sjáum vandamálið, það bitnar fremst á þeim með minna á milli handan vegna aukins ójafnaðar sem er innbyggt í þetta kerfi. Eitt er þó að sjá vandamálið en annað er að benda á lausnir. Ef við færum allt ofan sagt í aðeins tvö orð þá væri það „óheftaður kapítalismi”. Það er náttúrulega margt sem þarf að gera til þess að koma höndum á kapítalismann en ég vil hér sérstaklega benda á að frjálst upplýsingaflæði án aðkomu auðvaldsins er eitt af því mikilvægasta. Ríkisfjölmiðlar í Norður Evrópu á fyrri hluta síðustu aldar, að undanteknu tímabili stríðsátaka, og fram að Nýfrjálshyggju eru gott dæmi. Mikilvægi þessara fjölmiðla verður ekki ofmetin í þróun þessara þjóðfélaga á meðan þeir voru nánast einir á markaði. Það þarf með einhverjum hætti að koma á fót óháðum alhliða fjölmiðli sem rekin er á svipaðan hátt og sem sinnir einvörðungu almannahag. Ég hef áður í pistli talað um NORDBÓK, norræna Facebook sem Norðurlöndin kæmu sameiginlega á fót. Eitthvað þarf allavega að gera og þess vegna þarf verkalýðshreyfingin að beita sér og ég sé ekki fyrir mér neinn pólitískan vilja í þessa átt nema frá vinstri, Sósíalistaflokkurinn ætti að ríða hér á vaðið og fá með sér félagslega þenkjandi fólk úr öðrum flokkum. Höfundur er jarðskjálftafræðingur.
Skoðun Háskólinn og rektorskjörið Gyða Margrét Pétursdóttir ,Þorgerður Jennýjardóttir Einarsdóttir skrifar
Skoðun Aukinn veikindaréttur – aukið jafnrétti kynjanna – fyrir félagsfólk VR Þorsteinn Skúli Sveinsson skrifar
Skoðun Hvernig byggjum við framtíð matvælaiðnaðar á Íslandi? Oddur Már Gunnarsson,Salvör Jónsdóttir skrifar
Skoðun Velferð framar verðstöðugleika: Hvers vegna lífskjör ættu að vera aðalatriðið Eggert Sigurbergsson skrifar
Skoðun Faglegt og jákvætt sérfræðiálit Skipulagsstofnunar um Coda Terminal Edda Sif Pind Aradóttir skrifar
Skoðun Hugtakinu almannaheill snúið á haus Björg Eva Erlendsdóttir,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson ,Snæbjörn Guðmundsson,Elvar Örn Friðriksso,Friðleifur E. Guðmundsson,Snorri Hallgrímsson,Sigþrúður Jónsdóttir skrifar