Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir skrifar 5. október 2024 18:01 Hin meiriháttar orð Hrafnhildar Ming Þórunnardóttur ættu að vera það sem þau sem ala upp börn í dag noti sem fyrirmynd. Hún er svo heppin að hafa fengið rétta móður með rétt uppbyggjandi viðhorf. Móðir sem skilur greinilega mikilvægi sjálfsöryggis og hefur byggt hana upp með því. Það réttlætir þó ekki, að aðrir sýni slíkan dónaskap og tillitsleysi. Svo er það mitt annað nýja orð: Húð-litar-fóbía. Viðhorf sem of margir á landinu eru enn með, og skilja ekki að sá húðarlitur sem mannveran hefur, kemur frá því hvernig sólarstaða og magn þess voru og eru á þeim hluta jarðar sem DNA mannverunnar kemur frá. Orð hennar að sá dónaskapur hafi styrkt sjálfstraust hennar, vitandi að hún myndi ekki haga sér þannig eða tala á þann hátt til annarra. Er það sem segir mér að Hrafnhildur hefur fengið það sjálfstraust og sjálfs væntumþykju víraða inn frá upphafi tíma hennar með mömmu sinni. Það er að vera bæði röklega og taugakerfislega víruð fyrir sjálfs ást og traust. Sú vírun er mjög líkleg til að gera manneskjuna mun heilbrigðari í svo mörgu í lífi sínu. Það viðhorf sem er í sumum, að allir á Íslandi eigi að hafa sömu hvítu húðina virðist vera ansi vírað inn í alla vega einhvern hluta þjóðarinnar, eins og fleiri með öðru vísi lita húð hafa tjáð sig um í blöðunum. Kringumstæður heims eru að sýna að við erum öll mannverur sama hvaða húðlit við fæðumst með. Og kannski er það almættis kerfi að sjá um að fá mannkyn til að skilja það, meðtaka og sjá sem eðlilegt með að hlutir gerast sem hvetja til blöndunar á húðlitum í samfélögum sem voru ekki vön slíku. Einmenningar venjur geta orðið ansi þröngar. Að læra röklega að við séum fædd með virði, er bara ekki nóg. Alla vega ekki fyrir nærri alla. Ef mannveran hefur ekki fengið það sett í sig frá ást og uppbyggingu frá upphafi. Þá er mun líklegra að sambönd og annað fari ekki eins og vænst er. Atriði sem ég áttaði mig á að við eigum öll að hafa fengið, en færri fengu. Blessunin hún Louise L Hay. Kona í Ameríku sem ég segi að hafi komið frá framtíðinni, dó níræð fyrir nokkrum árum síðan. Hún leiðrétti þá túlkun presta sem sáu það orð sjálfs-elska sem eigingirni. En er í raun mikilvægt fyrir að geta líka elskað aðra og þá betur. Ef ástartankurinn í einstaklingi er tómur eða með lítið í, þá er kannski erfitt að finna nóg af henni handa öðrum? Ef einhverjir unglingar þá fengu þá kennslu frá foreldrum voru þau heppin. Hugtakið „Emotional Intelligense“ Tilfinninga-viska-þroski, var ekki heldur til. Enda hefði það orð og það sem það þýðir, ekki verið séð sem æskilegt þá. Ég heyrði ekki um það fyrr en eftir að koma til Ástralíu og læra um nýja bók um það. Það er dæmi um orð og hugtök og hugsanir sem voru ekki til á Íslensku. Svo hverjar voru ástæðurnar fyrir að þessum og öðrum íhaldssömum hugmyndum var haldið að þjóðinni í svo margar aldir. Og það áður en útvarp kom. Svo seinna aðrir fjölmiðlar eins og dagblöð. Þá gátu einstaklingar ekki lifað frá neinu nema sínum takmörkuðu veruleika heimum og hvaða magni af tilfinningum þau höfðu náð að hafa. Lítið land sem Norðmenn höfðu fundið á flótta sínum frá Haraldi Hárfagra. Land með fátt af þeim hlutum sem fólk þarf að borða eða öðru. Það var mest bara fiskur í sjónum sem ég veit ekki hvenær var nýtt sem fæða þá. Svo var það veðrið, fámenni, langir dimmir vetrar með snjó og kulda. Það er líklegt til að herða eitt og annað í sálum og hugum þeirra sem taka sér það vald að stjórna þjóðinni. Ég tek eftir því að sumir af minni kynslóð eru harðánægðir með að halda í einmenningar hvít-húðar lífið sem þau ólust upp í, og við. Svo að það gæti því miður þýtt að þeir einstöku einstaklingar með aðra húðliti sem setjist að á landinu, eigi eftir að fá slíkar slettur eins og Hrafnhildur fékk. Það er þá hugsanlega frá því að foreldrarnir hafa ekki kennt þeim mannasiði né um að hvaða húðlit manneskjur hafi skipti ekki máli. Heldur skiptir máli hver þau séu og að þau eru á landinu til að veita allt mögulegt gott og lítríkt. Sagan um það sem gerðist í Helgafellsskóla er að minni sýn frá hinum fornu viðhorfum til tilfinninga. Eins og kom fram í blöðum um þetta með sæðisgjöf að það sé mikilvægt að það verði ekki slys mikilla skyldleika í því hvert þau fara. Þá er á hreinu að einmenningar þjóðin verði að fá ný DNA í safnið til að forðast úrkynjun. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langan tíma. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Matthildur Björnsdóttir Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Börn laga ekki beinbrot Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Fimmtíu og sex Sigmar Guðmundsson Skoðun Slæm stjórnsýsla heilbrigðismála - dauðans alvara Markús Ingólfur Eiríksson Skoðun Niðurskurðurinn sem enginn bað um Halla Gunnarsdóttir Skoðun Er þetta sanngjarnt? Sigríður Clausen Skoðun Fjöleignarhús og vátryggingar Jónína Þórdís Karlsdóttir Skoðun Ert þú áhorfandi ofbeldis? Carmen Maja Valencia Skoðun Gervigreindin mun gjörbylta öllum samfélögum Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Íþróttir fyrir öll börn! Gunnhildur Jakobsdóttir ,Kolbrún Kristínardóttir skrifar Skoðun Að stela framtíðinni Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir skrifar Skoðun Fjöleignarhús og vátryggingar Jónína Þórdís Karlsdóttir skrifar Skoðun Ert þú áhorfandi ofbeldis? Carmen Maja Valencia skrifar Skoðun Það er dýrt að reka ríkissjóð alltaf á yfirdrætti Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Opinber ómöguleiki Guðmundur F. Magnússon skrifar Skoðun Gervigreindin mun gjörbylta öllum samfélögum Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Dýravelferðarlögin tíu ára Einar Örn Thorlacius skrifar Skoðun Er þetta sanngjarnt? Sigríður Clausen skrifar Skoðun Niðurskurðurinn sem enginn bað um Halla Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Síðasti naglinn í borginni Björg Eva Erlendsdóttir,Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Slæm stjórnsýsla heilbrigðismála - dauðans alvara Markús Ingólfur Eiríksson skrifar Skoðun Eldra fólk á betra skilið Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Fimmtíu og sex Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Börn laga ekki beinbrot Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Sá „óháði“ kemur til byggða Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir skrifar Skoðun Trúðslæti eða trúverðugleiki Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Lögreglumenn samningslausir mánuðum saman og án verkfallsréttar Fjölnir Sæmundsson skrifar Skoðun Hver vill kenna? Aron H. Steinsson skrifar Skoðun Við þurfum að tala um Bálstofuna Matthías Kormáksson skrifar Skoðun Vanvirðing við einkaframtakið og verðmætasköpun Bessí Þóra Jónsdóttir skrifar Skoðun Samfylkingin ætlar ekki að hækka tekjuskatt Alma D. Möller skrifar Skoðun Hvað eiga eldri borgarar að kjósa? Hjördís Hendriksdóttir skrifar Skoðun Við erum að ná árangri Ásmundur Einar Daðason skrifar Skoðun Verðum að rannsaka hvað gerðist í Covid Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Ég og amma mín sem er dáin Lovísa Oktovía Eyvindsdóttir skrifar Sjá meira
Hin meiriháttar orð Hrafnhildar Ming Þórunnardóttur ættu að vera það sem þau sem ala upp börn í dag noti sem fyrirmynd. Hún er svo heppin að hafa fengið rétta móður með rétt uppbyggjandi viðhorf. Móðir sem skilur greinilega mikilvægi sjálfsöryggis og hefur byggt hana upp með því. Það réttlætir þó ekki, að aðrir sýni slíkan dónaskap og tillitsleysi. Svo er það mitt annað nýja orð: Húð-litar-fóbía. Viðhorf sem of margir á landinu eru enn með, og skilja ekki að sá húðarlitur sem mannveran hefur, kemur frá því hvernig sólarstaða og magn þess voru og eru á þeim hluta jarðar sem DNA mannverunnar kemur frá. Orð hennar að sá dónaskapur hafi styrkt sjálfstraust hennar, vitandi að hún myndi ekki haga sér þannig eða tala á þann hátt til annarra. Er það sem segir mér að Hrafnhildur hefur fengið það sjálfstraust og sjálfs væntumþykju víraða inn frá upphafi tíma hennar með mömmu sinni. Það er að vera bæði röklega og taugakerfislega víruð fyrir sjálfs ást og traust. Sú vírun er mjög líkleg til að gera manneskjuna mun heilbrigðari í svo mörgu í lífi sínu. Það viðhorf sem er í sumum, að allir á Íslandi eigi að hafa sömu hvítu húðina virðist vera ansi vírað inn í alla vega einhvern hluta þjóðarinnar, eins og fleiri með öðru vísi lita húð hafa tjáð sig um í blöðunum. Kringumstæður heims eru að sýna að við erum öll mannverur sama hvaða húðlit við fæðumst með. Og kannski er það almættis kerfi að sjá um að fá mannkyn til að skilja það, meðtaka og sjá sem eðlilegt með að hlutir gerast sem hvetja til blöndunar á húðlitum í samfélögum sem voru ekki vön slíku. Einmenningar venjur geta orðið ansi þröngar. Að læra röklega að við séum fædd með virði, er bara ekki nóg. Alla vega ekki fyrir nærri alla. Ef mannveran hefur ekki fengið það sett í sig frá ást og uppbyggingu frá upphafi. Þá er mun líklegra að sambönd og annað fari ekki eins og vænst er. Atriði sem ég áttaði mig á að við eigum öll að hafa fengið, en færri fengu. Blessunin hún Louise L Hay. Kona í Ameríku sem ég segi að hafi komið frá framtíðinni, dó níræð fyrir nokkrum árum síðan. Hún leiðrétti þá túlkun presta sem sáu það orð sjálfs-elska sem eigingirni. En er í raun mikilvægt fyrir að geta líka elskað aðra og þá betur. Ef ástartankurinn í einstaklingi er tómur eða með lítið í, þá er kannski erfitt að finna nóg af henni handa öðrum? Ef einhverjir unglingar þá fengu þá kennslu frá foreldrum voru þau heppin. Hugtakið „Emotional Intelligense“ Tilfinninga-viska-þroski, var ekki heldur til. Enda hefði það orð og það sem það þýðir, ekki verið séð sem æskilegt þá. Ég heyrði ekki um það fyrr en eftir að koma til Ástralíu og læra um nýja bók um það. Það er dæmi um orð og hugtök og hugsanir sem voru ekki til á Íslensku. Svo hverjar voru ástæðurnar fyrir að þessum og öðrum íhaldssömum hugmyndum var haldið að þjóðinni í svo margar aldir. Og það áður en útvarp kom. Svo seinna aðrir fjölmiðlar eins og dagblöð. Þá gátu einstaklingar ekki lifað frá neinu nema sínum takmörkuðu veruleika heimum og hvaða magni af tilfinningum þau höfðu náð að hafa. Lítið land sem Norðmenn höfðu fundið á flótta sínum frá Haraldi Hárfagra. Land með fátt af þeim hlutum sem fólk þarf að borða eða öðru. Það var mest bara fiskur í sjónum sem ég veit ekki hvenær var nýtt sem fæða þá. Svo var það veðrið, fámenni, langir dimmir vetrar með snjó og kulda. Það er líklegt til að herða eitt og annað í sálum og hugum þeirra sem taka sér það vald að stjórna þjóðinni. Ég tek eftir því að sumir af minni kynslóð eru harðánægðir með að halda í einmenningar hvít-húðar lífið sem þau ólust upp í, og við. Svo að það gæti því miður þýtt að þeir einstöku einstaklingar með aðra húðliti sem setjist að á landinu, eigi eftir að fá slíkar slettur eins og Hrafnhildur fékk. Það er þá hugsanlega frá því að foreldrarnir hafa ekki kennt þeim mannasiði né um að hvaða húðlit manneskjur hafi skipti ekki máli. Heldur skiptir máli hver þau séu og að þau eru á landinu til að veita allt mögulegt gott og lítríkt. Sagan um það sem gerðist í Helgafellsskóla er að minni sýn frá hinum fornu viðhorfum til tilfinninga. Eins og kom fram í blöðum um þetta með sæðisgjöf að það sé mikilvægt að það verði ekki slys mikilla skyldleika í því hvert þau fara. Þá er á hreinu að einmenningar þjóðin verði að fá ný DNA í safnið til að forðast úrkynjun. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langan tíma.
Skoðun Lögreglumenn samningslausir mánuðum saman og án verkfallsréttar Fjölnir Sæmundsson skrifar