Orðum fylgir ábyrgð! Hulda María Magnúsdóttir skrifar 16. október 2024 08:32 Árið er 2004 - Grunnskólakennarar samþykkja verkfall. Á þessum tíma var ég starfsmaður í frístundaheimili í gamla skólanum mínum, þar sem ég kenni núna. Við virtum að sjálfsögðu verkfallið, læstum hurðum og neituðum að taka við börnum á skólatíma, einungis á þeim tíma sem frístundaheimilið mátti starfa. Verkfallsverðir kennara kíktu reglulega á okkur og ánægðir með að sjá engin brot. Ekki allir foreldrar voru hins vegar jafn ánægðir, skildu ekki að við gætum ekki aðeins sveigt þetta en fyrir okkur skipti samstaðan máli. Verkfallið stóð í 39 daga eða þar til lög voru sett á það. Árið er 2014 - Grunnskólakennarar samþykkja vinnustöðvun í einn dag. Á þessum tíma var ég á fullu sem trúnaðarmaður og í grasrótastarfi kjarabaráttu grunnskólakennara, staða sem ég lenti algjörlega alveg óvart í. Eftir vel heppnaðan fund í Iðnó haustið á undan og ýmsa viðburði yfir veturinn kom það í minn hlut og annars góðs fólks (því samstaðan og engin gerir neitt svona ein) að skipuleggja þennan dag. Það var mjög sérstakt að bóka hljóðkerfi, fá tónlistaratriði og hafa samband við lögregluna til að fá samþykkt fyrir fjöldafundi en vera á sama tíma að vona að það yrði bara samið og ekkert yrði af þessu öllu. Það fór því miður ekki svo og kennarar fjölmenntu á Ingólfstorg þaðan sem við gengum síðan yfir í Ráðhúsið, mynduðum langa röð yfir brúna og stóðum svo inni þar til borgarstjóri (Jón Gnarr) og borgarstjórn ákváðu að slíta fundi, koma og hitta okkur og taka á móti ályktun. Það er erfitt að meta hvað er minnistæðast frá þessum degi, sjónvarpsmyndavélar í andlitinu og smá frammígrip frá undirritaðri sem rataði í fréttirnar. En einhverra hluta vegna man ég alltaf þegar lögreglumaðurinn sem ég hafði talað við í síma vatt sér að mér í lok fundar til að nefna hvað honum hefði fundist fólk standa vel saman en á sama tíma koma vel fram á öllum stigum fundarins, engin læti eða vesen. Nema hvað. Árið er 2024 - Kennarar á öllum skólastigum samþykkja verkföll í nokkrum skólum. Hafi fólk í öðrum skólum verið í einhverjum vafa um samþykkt yrði þeirra skóli næstur flaug sá vafi út um gluggann við alræmd orð borgarstjórans í Reykjavík. Kennarar eru meira frá vegna veikinda,vilja kenna minna og vilja vera minna með börnunum. Orð sem eru eiginlega ekki svaraverð því það eina sem þau segja okkur er að borgarstjórinn hefur ekki hugmynd um hvað er að gerast inni í skólastofum landsins. Ekkert sérstaklega frábært innlegg í kjarabaráttuna frá yfirmanni stærsta sveitarfélagsins. Ég hef undanfarið lesið ýmis skrif í athugasemdakerfum samfélagsmiðla og fjölmiðla. Eitt af því sem þar hefur komið fram, oftar en einu sinni, er hvort þurfi ekki bara að árangurstengja laun kennara. Hvernig einhver ætlar að fara að því hef ég ekki hugmynd um. Er ég betri kennari ef allir mínir nemendur fá alltaf A? Ná öll að lesa yfir markmiði 3 á lesfimiprófunum? Ef þau elska Písa og rúlla þeim upp? Ef það er pælingin þá get ég bara skilað inn uppsagnarbréfinu mínu strax! Fyrir mér æfelst árangurinn nefnilega ekki alltaf bara í tölum og bókstöfum þó vissulega vilji ég að öllum mínum nemendum gangi vel og hafi metnað fyrir þeirra hönd. En árangur getur líka sýnt sig í nemandanum sem situr inni í kennslustofunni hjá mér eftir að tíminn er búinn, bara til að spjalla um eitthvað sem viðkomandi liggur á hjarta. Nemandanum sem stendur upp og flytur kynningu fyrir framan bekkinn þrátt fyrir hjartslátt og kvíðakast. Nemandanum sem var með C en hækkaði sig upp í B. Nemandanum sem leitar til mín þegar viðkomandi treystir sér ekki til að tala við neinn annan. Ég get haldið endalaust áfram, ég held við getum það öll sem leggjum hjarta og sál í starfið okkar sem kennarar. Þess vegna svíða orðin hans Einars svona mikið. Því ég þekki engan kennara sem vill semja sig frá því að eyða tíma með nemendum, þá ætti viðkomandi í alvörunni bara að vera að gera eitthvað annað! Ég vona svo innilega að 20 ára “afmæli” síðasta verkfalls grunnskólakennara verði ekki “fagnað” með öðru verkfalli! Hafi borgarstjórinn talið að þessi efsökunarbeiðni sem hann sendi inn í formi skoðanagreinar myndi lægja einhverjar öldur hefði hann mögulega átt að skrifa eins og hann meini það! Gaslýsingin sem felst í orðunum "mér þykir leitt að þið hafið túlkað orð mín þannig að ég beri ekki virðingu fyrir ykkar störfum" gætu verið kennslubókardæmi um slíkt. Og hann nefnir ekki einu sinni það sem sveið mest, að kennarar vilji eyða sem minnstum tíma með börnunum. Einar Þorsteinsson vonaði kannski að ríkisstjórnarslitin myndu verða nógu stór alda til að skola orð hans úr sandinum en svo er sannarlega ekki. Borgarstjórinn ætti bara að taka ábyrgð á orðum sínum og biðjast afsökunar í alvörunni. Sé hann of hrokafullur til að brjóta odd af oflæti sínu er hann einfaldlega ekki starfi sínu vaxinn. Höfundur er kennslukona í grunnskóla. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skóla- og menntamál Kjaramál Kennaraverkfall 2024 Reykjavík Mest lesið Fyrirtækin greiða ekki virðisaukaskatt Friðrik Árnason Skoðun Náin tengsl Eva Hauksdóttir Skoðun Bráðamóttaka LSH Þorbjörn Valur Jóhannsson Skoðun Ástríða mín fyrir starfi mínu sem íþróttakennari og sundkennari í Íslandi Fadel A. Fadel Skoðun Kosið um græna framtíð Finnur Beck Skoðun Orðum fylgir ábyrgð! Hulda María Magnúsdóttir Skoðun Kennarar í brennidepli – Vanvirðing, skortur á stuðningi og óviðunandi vinnuaðstæður Arnór Heiðar Benónýsson Skoðun Flokkarnir sem vilja senda okkur aftur í torfkofana Guðni Freyr Öfjörð Skoðun Ríkisstjórn í almannaþágu, ekki auðvalds Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun Er það ekki skrýtið? Kristbjörg Þórisdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Dropinn sem fyllti mælinn Melkorka Kjartansdóttir skrifar Skoðun Ríkisstjórn í almannaþágu, ekki auðvalds Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Kennarar í brennidepli – Vanvirðing, skortur á stuðningi og óviðunandi vinnuaðstæður Arnór Heiðar Benónýsson skrifar Skoðun Náin tengsl Eva Hauksdóttir skrifar Skoðun Ástríða mín fyrir starfi mínu sem íþróttakennari og sundkennari í Íslandi Fadel A. Fadel skrifar Skoðun Styðjum fólk í sjálfbærari neyslu Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Er það ekki skrýtið? Kristbjörg Þórisdóttir skrifar Skoðun Mannúð í stað markaðslausna Höfundur er félagi í Sósíalistaflokk Íslands skrifar Skoðun Orðum fylgir ábyrgð! Hulda María Magnúsdóttir skrifar Skoðun Bráðamóttaka LSH Þorbjörn Valur Jóhannsson skrifar Skoðun Kosið um græna framtíð Finnur Beck skrifar Skoðun Fyrirtækin greiða ekki virðisaukaskatt Friðrik Árnason skrifar Skoðun Líknarmeðferð og dánaraðstoð eiga að fara hönd í hönd Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum gönguvæna borg Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Efnahagsmál sem geðheilbrigðismál Björn Leví Gunnarsson skrifar Skoðun Hjálpartæki / heyrnartæki / samskiptastyrkur Sigurlín Margrét Sigurðardóttir skrifar Skoðun Alþingiskosningar 2024, fer allt á versta eða besta veg? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Peningar: Verkfæri til að draga úr óvissu, ekki pólitískt vald Eiríkur Ingi Magnússon skrifar Skoðun Flokkarnir sem vilja senda okkur aftur í torfkofana Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Húsnæðismarkaðurinn: Leiðin frá öryggi til græðgi Yngvi Ómar Sighvatsson skrifar Skoðun Ástarvika Vigdís Häsler skrifar Skoðun Sósíalistaflokkurinn lýsir yfir algjöru neyðarástandi í húsnæðismálum Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Opið bréf til Einars Þorsteinssonar frá kennurum í Hagaskóla Arna Sif Ásgeirsdóttir ,Drífa Guðmundsdóttir,Kolbeinn Ari Hauksson skrifar Skoðun Vilja taka réttindi af íslendingum í ESB og EES Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Er ást nóg fyrir ástarsamband ? Katrín Þrastardóttir skrifar Skoðun Raunverulegur árangur í málefnum hælisleitenda Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun #TakkEinar Ólöf Elefsen skrifar Skoðun „Samt veikari en nokkrum sinnum fyrr‟ Helga Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Enginn sósíalismi án sjálfstæðs gjaldmiðils Andri Sigurðsson skrifar Skoðun Hægrilaus ríkisstjórn fram á vor Sóley Tómasdóttir skrifar Sjá meira
Árið er 2004 - Grunnskólakennarar samþykkja verkfall. Á þessum tíma var ég starfsmaður í frístundaheimili í gamla skólanum mínum, þar sem ég kenni núna. Við virtum að sjálfsögðu verkfallið, læstum hurðum og neituðum að taka við börnum á skólatíma, einungis á þeim tíma sem frístundaheimilið mátti starfa. Verkfallsverðir kennara kíktu reglulega á okkur og ánægðir með að sjá engin brot. Ekki allir foreldrar voru hins vegar jafn ánægðir, skildu ekki að við gætum ekki aðeins sveigt þetta en fyrir okkur skipti samstaðan máli. Verkfallið stóð í 39 daga eða þar til lög voru sett á það. Árið er 2014 - Grunnskólakennarar samþykkja vinnustöðvun í einn dag. Á þessum tíma var ég á fullu sem trúnaðarmaður og í grasrótastarfi kjarabaráttu grunnskólakennara, staða sem ég lenti algjörlega alveg óvart í. Eftir vel heppnaðan fund í Iðnó haustið á undan og ýmsa viðburði yfir veturinn kom það í minn hlut og annars góðs fólks (því samstaðan og engin gerir neitt svona ein) að skipuleggja þennan dag. Það var mjög sérstakt að bóka hljóðkerfi, fá tónlistaratriði og hafa samband við lögregluna til að fá samþykkt fyrir fjöldafundi en vera á sama tíma að vona að það yrði bara samið og ekkert yrði af þessu öllu. Það fór því miður ekki svo og kennarar fjölmenntu á Ingólfstorg þaðan sem við gengum síðan yfir í Ráðhúsið, mynduðum langa röð yfir brúna og stóðum svo inni þar til borgarstjóri (Jón Gnarr) og borgarstjórn ákváðu að slíta fundi, koma og hitta okkur og taka á móti ályktun. Það er erfitt að meta hvað er minnistæðast frá þessum degi, sjónvarpsmyndavélar í andlitinu og smá frammígrip frá undirritaðri sem rataði í fréttirnar. En einhverra hluta vegna man ég alltaf þegar lögreglumaðurinn sem ég hafði talað við í síma vatt sér að mér í lok fundar til að nefna hvað honum hefði fundist fólk standa vel saman en á sama tíma koma vel fram á öllum stigum fundarins, engin læti eða vesen. Nema hvað. Árið er 2024 - Kennarar á öllum skólastigum samþykkja verkföll í nokkrum skólum. Hafi fólk í öðrum skólum verið í einhverjum vafa um samþykkt yrði þeirra skóli næstur flaug sá vafi út um gluggann við alræmd orð borgarstjórans í Reykjavík. Kennarar eru meira frá vegna veikinda,vilja kenna minna og vilja vera minna með börnunum. Orð sem eru eiginlega ekki svaraverð því það eina sem þau segja okkur er að borgarstjórinn hefur ekki hugmynd um hvað er að gerast inni í skólastofum landsins. Ekkert sérstaklega frábært innlegg í kjarabaráttuna frá yfirmanni stærsta sveitarfélagsins. Ég hef undanfarið lesið ýmis skrif í athugasemdakerfum samfélagsmiðla og fjölmiðla. Eitt af því sem þar hefur komið fram, oftar en einu sinni, er hvort þurfi ekki bara að árangurstengja laun kennara. Hvernig einhver ætlar að fara að því hef ég ekki hugmynd um. Er ég betri kennari ef allir mínir nemendur fá alltaf A? Ná öll að lesa yfir markmiði 3 á lesfimiprófunum? Ef þau elska Písa og rúlla þeim upp? Ef það er pælingin þá get ég bara skilað inn uppsagnarbréfinu mínu strax! Fyrir mér æfelst árangurinn nefnilega ekki alltaf bara í tölum og bókstöfum þó vissulega vilji ég að öllum mínum nemendum gangi vel og hafi metnað fyrir þeirra hönd. En árangur getur líka sýnt sig í nemandanum sem situr inni í kennslustofunni hjá mér eftir að tíminn er búinn, bara til að spjalla um eitthvað sem viðkomandi liggur á hjarta. Nemandanum sem stendur upp og flytur kynningu fyrir framan bekkinn þrátt fyrir hjartslátt og kvíðakast. Nemandanum sem var með C en hækkaði sig upp í B. Nemandanum sem leitar til mín þegar viðkomandi treystir sér ekki til að tala við neinn annan. Ég get haldið endalaust áfram, ég held við getum það öll sem leggjum hjarta og sál í starfið okkar sem kennarar. Þess vegna svíða orðin hans Einars svona mikið. Því ég þekki engan kennara sem vill semja sig frá því að eyða tíma með nemendum, þá ætti viðkomandi í alvörunni bara að vera að gera eitthvað annað! Ég vona svo innilega að 20 ára “afmæli” síðasta verkfalls grunnskólakennara verði ekki “fagnað” með öðru verkfalli! Hafi borgarstjórinn talið að þessi efsökunarbeiðni sem hann sendi inn í formi skoðanagreinar myndi lægja einhverjar öldur hefði hann mögulega átt að skrifa eins og hann meini það! Gaslýsingin sem felst í orðunum "mér þykir leitt að þið hafið túlkað orð mín þannig að ég beri ekki virðingu fyrir ykkar störfum" gætu verið kennslubókardæmi um slíkt. Og hann nefnir ekki einu sinni það sem sveið mest, að kennarar vilji eyða sem minnstum tíma með börnunum. Einar Þorsteinsson vonaði kannski að ríkisstjórnarslitin myndu verða nógu stór alda til að skola orð hans úr sandinum en svo er sannarlega ekki. Borgarstjórinn ætti bara að taka ábyrgð á orðum sínum og biðjast afsökunar í alvörunni. Sé hann of hrokafullur til að brjóta odd af oflæti sínu er hann einfaldlega ekki starfi sínu vaxinn. Höfundur er kennslukona í grunnskóla.
Kennarar í brennidepli – Vanvirðing, skortur á stuðningi og óviðunandi vinnuaðstæður Arnór Heiðar Benónýsson Skoðun
Skoðun Kennarar í brennidepli – Vanvirðing, skortur á stuðningi og óviðunandi vinnuaðstæður Arnór Heiðar Benónýsson skrifar
Skoðun Ástríða mín fyrir starfi mínu sem íþróttakennari og sundkennari í Íslandi Fadel A. Fadel skrifar
Skoðun Peningar: Verkfæri til að draga úr óvissu, ekki pólitískt vald Eiríkur Ingi Magnússon skrifar
Skoðun Sósíalistaflokkurinn lýsir yfir algjöru neyðarástandi í húsnæðismálum Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar
Skoðun Opið bréf til Einars Þorsteinssonar frá kennurum í Hagaskóla Arna Sif Ásgeirsdóttir ,Drífa Guðmundsdóttir,Kolbeinn Ari Hauksson skrifar
Skoðun Raunverulegur árangur í málefnum hælisleitenda Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Kennarar í brennidepli – Vanvirðing, skortur á stuðningi og óviðunandi vinnuaðstæður Arnór Heiðar Benónýsson Skoðun